Vijftien lezers hebben een exemplaar ontvangen van Hellenacht, het sluitstuk van de Noorse trilogie De Zusterklokken, geschreven door Lars Mytting. Een zestiende deelnemer sluit aan met een eigen exemplaar.

Hellenacht.

Eind de jaren dertig van vorige eeuw leven de nakomelingen van de familie Hekne in Butangen, een fictief afgelegen dorp in Noorwegen. De tachtigjarige Kai Schweigaard is nog steeds de plaatselijke dominee; hij voelt zich de beschermheer van de zeventienjarige Astrid Hekne. Hij vertrouwt haar het eeuwenoude Zustertapijt toe, lang geleden geweven door de vermaarde Siamese Hekne-tweelingzusters. Zelfs in Butangen laat de Tweede Wereldoorlog diepe sporen achter bij de lokale bevolking. Astrid gaat in het verzet en loopt aldus groot gevaar. Schweigaard doet er alles aan om haar in veiligheid te brengen.

De leesclub en de discussieronde.

Na het openen van het Leesclubcafé is het ogenblikkelijk animo troef. De zestien gemotiveerde lezers zetten de toon van wat een uitermate boeiende leesclub gaat worden.

Na het lezen start de discussieronde. Deze verloopt op een vlotte en uiterst respectvolle wijze.

Thema’s.

Volgens Marc vormen familiegeheimen en erfgoed de belangrijkste thema’s. “De erfenis van de Hekne-tweeling weegt zwaar op het verhaal. Het idee dat de keuzes van voorouders nog steeds hun schaduw werpen op de huidige generatie, wordt prachtig uitgewerkt.”

Voor Marianne zijn overleven onder moeilijke omstandigheden en je schikken naar je lot van groot belang hier.

Harmke heeft het over vooroordelen, schuld en boete.

 Personages.

Netty heeft voor de start van de leesclub de delen 1 en 2 van de Zusterklokken-serie gelezen. “Veel personages komen terug in dit derde deel, waardoor de nieuwe makkelijk toegevoegd worden zonder dat het onoverzichtelijk wordt. Wat extra handig is, is de lijst achterin met een overzicht van de meest prominente figuren.”

Op de vraag of alle figuren uit ‘Hellenacht’ geloofwaardig neergezet zijn, reageert ANVDB: “Ik zag de personages goed voor me. Kai voelde als een oude bekende, die je na lange tijd weer treft. Wat mij betreft is Lars Mytting erin geslaagd geloofwaardige (soms wat mysterieuze) personages neer te zetten.”

Leentje over Astrid, een van de hoofdfiguren: “Ik snap waarom sommige lezers haar naïef vinden. Ze maakt keuzes die soms impulsief of ondoordacht lijken, vooral als het gaat om vertrouwen in anderen, of het vasthouden aan tradities. Maar je kunt het ook anders zien: Astrid leeft in een afgelegen, kleine gemeenschap en probeert haar eigen weg te vinden in een moeilijke situatie.”

De Tweede Wereldoorlog.

Jolanda is van mening dat Mytting de sfeer van de oorlog heel goed beschrijft. Hoe deze bijna ongemerkt bij de inwoners van Butangen naar binnen sluipt.

Diane vult aan: “Verwacht geen oorlogsboek, dat is het niet. Oorlog lijkt soms een beetje bijzaak, de gevolgen hiervan komen later wel weer aan bod. Het gaat meer om de keuzes die mensen maken en hoe ze ermee omgaan; hoe buren ineens vijanden worden en elkaar bespieden. Dit boek is hier juist heel bijzonder in. Een heel andere insteek.”

An denkt er evenwel anders over. “Eigenlijk leek me dat zo een deeltje dat erbij leek geschreven te zijn om de cirkel rond te kunnen maken. Dit kwam zo ongeloofwaardig over, ik vond het niet zo denderend gedaan.”

Einde.

Tevens wisselen we van gedachten over het einde van de roman en aldus ook van de trilogie.

Greet: “Ik vind vooral het einde heel erg mooi. Een oude vrouw begint te zingen in het vroegere Butangen-dialect, ze zingt het lievelingslied van de oude Klara Mytting. Wat mij betreft zou dit het einde van het boek kunnen zijn, maar er komt nog een hoofdstuk.”

Gerard: “Het is een verwijzing naar de legendarische Hekne-zusters. De zusters die het Zustertapijt hebben gemaakt. Het tapijt met een voorspellende gave. De voorspellingen waarop de gebeurtenissen in Hellenacht en de overige twee romans van deze trilogie is gebaseerd.”

Inge: “Wat ik ook heel treffend vond, is dat Astrid het tapijt laat zien aan de kleindochters van Esther en merkt dat die er niets bijzonders in zien. Dan is de magie blijkbaar uitgewerkt en de traditie voorbij.” (spoilervrij gemaakt)

De schrijfstijl, beeldend en pakkend, valt werkelijk in de smaak bij de meeste lezers. Eveneens de sfeer die Mytting weet op te roepen en de krachtige beschrijvingen zijn extra pluspunten.

Conclusie

Quotes uit de lezersrecensies leiden het eindresultaat in.

Nynke: “Voor lezers die geloven dat er misschien meer is tussen hemel en aarde.”

Renske: “ Het begint met de twee vergroeide zussen en het eindigt met de twee samengeklonken klokken. De draden zijn afgehecht !”

Harmke: “Het einde van de trilogie is er weer eentje waarvan je hart in honderd stukjes gaat. Ik vond het heel mooi, passend en magisch. Het vertelt over de kracht van rituelen en over het doorbreken van patronen. En dat met een vleugje magie.”

Anna: “Voor een beter begrip van de geschiedenis van o.a. de diverse generaties Hekne is het aan te raden om eerst de twee vorige delen te lezen.”

Noot van de coördinator: Sommige deelnemers die pas instappen met het derde deel, ervaren dat ze een stuk belangrijke/interessante voorkennis hebben gemist.

Eindresultaat.

Hellenacht krijgt drie keer de volle buit van vijf sterren, zeven keer een waardering met 4 sterren. Vijf deelnemers beoordelen het boek met drie sterren; een enkele lezer kent slechts twee sterren toe.

Met een gemiddelde score van 3.75 sterren sluiten we deze geslaagde en gezellig drukke leesclub af.

Dank aan alle enthousiaste deelnemers, die zich vol overgave hebben gestort op de vragen (en de talrijke deelvragen!) over dit boek.

Graag tot een volgende keer!

Guy Doms (coördinator)