Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over Het aanbidden van Louis Claus? Lees hieronder de samenvatting.

OVER HET AANBIDDEN VAN LOUIS CLAUS

Helena Hoogenkamp schreef verschillende toneelstukken en droeg haar poëzie voor op Lowlands en Oerol. Haar werk werd bekroond met de El Hizjra Literatuurprijs en geselecteerd voor Women Playwrights International Stockholm en Interplay Europe Madrid. Bij Wintertuin verscheen haar chapbook Kleine zeemeermin, per ongeluk dood en haar debuutroman Het aanbidden van Louis Claus verscheen bij De Bezige Bij.

Carla heef de naam van Louis Claus in haar arm gekrast, hij komt naar school in een clownspak en is haar romantische held. Bij haar moeder wordt borstkanker ontdekt en als haar moeder sterft wakkert dat de obsessie rondom Louis alleen maar verder aan. Langzaam blijft er voor Carla niets anders meer over dan haar liefde voor Louis.

DE DISCUSSIE
Het aanbidden van Louis Claus heeft een opvallend omslag, de associaties bij dit omslag liepen uiteen: van non-fictie en zelfhulp tot dweperig meisjesachtig. Toch blijkt er veel meer te zien dan op het eerste gezicht wellicht het geval lijkt. Alfred Wald: ‘Bij nadere bestudering zie ik op de voorkant een vrouw (meisje) met zwart haar en zwarte kleding, verstopt achter kleurrijke bloemen. De letters zijn ook zwart, op wit vlak. Contrasten dus. 

Ook de titel riep meteen al een heleboel verwachtingen en discussie op. Karen: ‘Deze titel maakte me wel nieuwsgierig: Wat zou er zo bijzonder zijn aan die Louis Claus dat hij het aanbidden waard is? Ook had ik ergens de verwachting, dat er humor in dit boek zou kunnen zitten. Ik vind namelijk dat de titel ook wel iets grappigs heeft. Omdat "het aanbidden van Louis Claus" erg plechtstatig klinkt, een beetje overdreven.’ Gigi Leestgraag: ‘Ik vond de titel geweldig. Ik moest denken aan de auteur Hugo Claus, een auteur die ik waardeer. Daardoor associeerde ik de voornaam Louis met Louis Paul Boon en Louis Couperus. Het woord aanbidden geeft iets obsessiefs aan waardoor ik iets literairs verwacht.’

De debuutroman van Hoogenkamp leest vlot maar heeft toch ook veel zware kanten. Thema’s als emotionele verwaarlozing, de zoektocht naar identiteit, depressie, gebrek aan communicatie, vriendschap en liefde werden aangewezen in de leesclub. Annie ten Cate: ‘Het belangrijkste thema is volgens mij het nergens bijhoren, het gevoel hebben niet mee te doen, afgewezen te worden.’

De meeste lezers identificeerden zich niet met hoofdpersonage Carla maar ze opende zeker ogen en Hoogenkamp geeft een (soms schokkend) inkijkje in een wereld die voor de leesclubdeelnemers grotendeels onbekend was. Saskia Jacobs-Labree: ‘Ik had het met Carla te doen, het is niet makkelijk op te groeien als je zo weinig liefde en aandacht krijgt. Het puberale dwepen ken ik maar ik was nogal geshockt door de seks op vroege leeftijd en eigenlijk was er heel veel dat rauw op mijn dak viel.’

Vooral de beschrijvingen van de relaties in het boek worden positief beoordeeld. Anna: ‘De relatie van Carla met Louis Claus is heel goed vormgegeven, vind ik. Ze cijfert zich totaal weg voor hem om maar erkenning te krijgen. Ik heb medelijden met haar. Ze is eigenlijk heel eenzaam , heeft met niemand echt verbinding. Het is vooral die eenzaamheid, die schrijnend is.’

Het boek leest heel snel en gemakkelijk weg, met het risico dat je als lezer sommige passages wellicht te snel leest en de onderliggende thematiek over het hoofd ziet. Foxlake1: ‘De schrijfstijl vond ik een stijl die erg lekker leest, eigentijds en bondig.’ Alfred Wald: ‘De dialogen zijn natuurlijk en lopen vloeiend. Hoogenkamps ervaring als toneelschrijver betaalt zich uit. Het boek leest makkelijk weg, terwijl het geen oppervlakkig verhaal is.’

HET OORDEEL
De verwachtingen waren verschillend, de meeste lezers waren vooral heel nieuwsgierig naar de debuutroman zonder precies te weten wat te verwachten. Uiteindelijk hebben de meeste lezers van het boek genoten en zou de meerderheid een volgend boek van Hoogenkamp ook zeker oppakken. Karen: ‘Vind het een prachtig, knap geschreven debuut. Ze heeft nu al een eigen stijl met scherpe dialogen. Ik ben erg benieuwd wat er hierna komt, ik blijf haar zeker volgen.’

De beoordelingen in de recensies liggen allemaal dicht bij elkaar. Gigi Leestgraag: ‘Als men de tijd neemt om rustig te lezen wordt men beloond een ontroerend en schrijnend verhaal, opgesmukt met mooie metaforen. Het is Hoogenkamp gelukt om met dit debuut een sterke roman neer te zetten die ruim boven het gemiddelde uit stijgt.’

Het eindoordeel komt op een gemiddeld aantal sterren van 3,6.