Het bloemenmeisje is het eerste boek van Anya Niewierra na Het Dossier.
Het Dossier werd toendertijd erg goed ontvangen, wat maakt dat de verwachtingen hoog waren, maar ook dat we best veel lezers hadden met een eigen exemplaar die meededen met deze leesclub.
Zo waren we uiteindelijk met 19.

 Over het boek.
 Het bloemenmeisje van Anya Niewierra is een zinderende psychologische thriller over moederschap, verraad en menselijk onvermogen.

De 43-jarige Franse kruidenarts Nina Fleurie leidt een teruggetrokken bestaan in de Pyreneeën. Haar afgezonderde leven verandert wanneer zij bezoek krijgt van een Nederlandse vrouw. Deze Théa Wanders blijkt haar tweelingzus, van wie zij als baby werd gescheiden.
Théa had een gelukkige jeugd in Maastricht terwijl Nina tot haar veertiende door haar moeder Mia werd verstopt in de desolate Pyreneeën. Hier schiep de gevoelloze Mia een eigen religie en leerde Nina dat mensen Duivels zijn.

Als haar moeder vervolgens wordt vermoord, wordt de verwilderde Nina gevangen en meegenomen naar de bewoonde wereld, waar ze nooit écht aardt. Pas met de komst van haar tweelingzus voelt Nina zich voor het eerst verbonden met een mens. Maar dan verdwijnt Théa. De wanhopige Nina start een zoektocht die leidt naar het bizarre verleden van haar moeder én haar moeders moordenaar…

Cover:
Elk boek heeft een cover, een cover die je juist gelijk oppakt of eentje waar je dat niet bij hebt, De cover van het bloemenmeisje bestaat uit geel en rood, eigenlijk kleuren die je niet zo heel veel op een cover ziet. Wat vonden onze lezers ervan.
Joyce: Ook al hou ik erg van felle kleuren toch werd ik door de uitstraling van het boek niet meteen geprikkeld. Misschien komt dit ook wel omdat het niet meteen oogt als een thriller, mijn favoriete genre. Het is dat het verhaal kort samen wordt gevat op de cover, iets wat ik persoonlijk liever alleen op de achterflap zie, maar verder dan dat zegt de kaft van het boek mij niet zoveel. De tekst op de achterflap is daarentegen wel sterk genoeg voor mij om het boek te willen gaan lezen.

Anneke: Ik vind de cover dus echt heel mooi, waarschijnlijk omdat geel een van mijn favoriete kleuren is. Wel jammer van al die andere rommel die er op staat, ik ben het met Joyce eens dat dit op de achterkant van een boek thuis hoort.

Gwennie: Ik vind de omslag mooi en tegelijkertijd zit er iets dreigends in. De donkere hoek onderin, dat ene blad dat zich los lijkt de kronkelen uit het boeketje kruiden. Spannend! Ik vind de kleine stukjes op de voorkant niet storend, het daagt me juist uit om het boek op te pakken om de achterkant zo ook te lezen.

Schrijfstijl:
Elke schrijver/ schrijfster heeft zo zijn eigen stijl, Wat vonden onze lezers van de schrijfstijl van Anya Niewierra.
De stijl werd als erg fijn gevonden, net als dat ze zorgt dat je echt in het verhaal getrokken wordt.

Maryam: Vaak stoort mij een verhaal in de ik-vorm, omdat ik me lastig kan inleven in het hoofdpersonage maar bij Nina had ik daar geen enkel probleem mee. Ook de herinneringen liepen bijna als van nature over in het heden.
Ik vind Anya een prettige schrijfstijl hebben, het boek was erg snel uit, ik had moeite het weg te leggen.

Gemma: De schrijfstijl is prettig leesbaar. De ik-vorm zorgt er voor dat je mee kijkt en meeleeft met Nina. Toen ik de lijst van personages in het begin zag, dacht ik wel even, pfff ga ik dat allemaal kunnen volgen. Maar uiteindelijk heb ik de lijst niet eens nodig gehad.

Miriam: De schrijfstijl trok mij direct het verhaal in en ik had het gevoel dat Nina me aan de hand nam waardoor ik alles van dichtbij mee kon maken.
De beschrijving van de natuur zorgde ervoor dat ik bijna alles kon ruiken, proeven en voelen, heel bijzonder!

Bianca: Ik vind de schrijfstijl van Anya vooral integer, er is veel aandacht besteedt aan de uitwerking van de diepgang in de personages. De belevingen voelen echt. Het is een schrijfstijl die mij enorm heeft aan gesproken. Je moet er zeker de aandacht bijhouden maar dat heeft niets met de schrijfstijl te maken maar de emotionele diepgang die het verhaal oproept en ervoor zorgt dat je je echt moet afsluiten van de buitenwereld om optimaal te kunnen genieten. Tevens heeft Anya mooie sfeerbeschrijvingen van de omgeving gebruikt waardoor je als het ware het afgelegen huisje hoog in de Pyreneeën zo ziet staan.

Personages:
In dit boek komen veel personages voor in dit verhaal, Met welke personages hadden onze lezers nou wel wat of juist weer niet.
Over Nina werd het meest gepraat, wat natuurlijk ook logisch omdat dat natuurlijk ons hoofdpersonage was, ook haar zus werd uitgebreid besproken.
Ook hebben we het erover gehad wat we van Nina vonden, of we het snappen dat zo in haar verleden duikt, maar ook de keuzes die ze maakt.

Bas: Geen van de personages, naast Nina, spreken mij echt aan. Of het moet Gigi zijn, haar zorg voor het welzijn van Nina is aandoenlijk. Totdat blijkt dat zij ook haar zwakke kanten heeft.... Dit maakt haar ook weer één van de meest onaangename personages van het boek. Ik had eerlijk gezegd ook wel een zwak voor Alain, hij ging wanhopig ver in zijn liefde voor Nina.
Ik vond met name Nina erg interessant. Hoe zij zich opstelde tegenover anderen, hoe zij soms verbaasd kon zijn over hoe mensen zijn en zich kunnen gedragen. Ik vond de manier waarop haar gedachten werden beschreven erg geloofwaardig. Ik denk dat je inderdaad, als je een jeugd hebt door gemaakt zoals Nina, je je nooit helemaal thuis zult voelen in het "normale" leven.

Brigitte: Mijn favoriete personage is natuurlijk Nina, het hele verhaal draait om haar. Je wordt door Anya meegenomen in de gedachten wereld van Nina. En dan te beseffen wat Nina allemaal bereikt heeft na 14 jaar te zijn afgezonderd van de samenleving. Gigi vond ik in eerste instantie ook een heel sympathieke vrouw, maar dit blijkt uiteindelijk toch iets anders in elkaar te steken.
Minder favoriet zijn natuurlijk de vader van Nina, uitleg lijkt me niet nodig ; )
Ik snap heel goed dat Nina in haar verleden duikt. Er staat zomaar iemand voor je die je tweelingzus blijkt te zijn. Daar zou ik ook meer van willen weten. Dat de weg daar naartoe zoveel onverwachte wendingen heeft, kan je van tevoren niet weten. Ik zou ook tot het uiterste gaan denk ik.

Eveline: Er komen veel personages voor in dit verhaal, maar wie spreekt jullie het meeste aan, wie vind je het minst leuk en waarom?
Oh help! Hoe heet de rechercheur ook al weer? Die ook is opgegroeid in de bergen? Moordvent! Echt geweldige man. Kan me Nina haar gevoelens voor hem helemaal voorstellen. Zou in haar plaats ook week worden. Sympathiek, gevoelig, stoer, slim, vriendelijk, knap, vrijgezel. Wat wil je nog meer? Vond hem echt leuk bedacht en perfect voor Nina!
Ook Nina heeft mijn hart gestolen. Mooi mens, gecompliceerd misschien maar ook zo puur. Ik begreep haar, zag wat zij zag, rook wat zij ruikte, voelde wat zij voelde. Knap gedaan van Anya! Snap wel dat ze op zoek gaat en blijft zoeken. Knap dat ze doorzet ook.
(Bas Ik heb het boek er weer even bij gepakt, ik heb gelukkig de papieren versie dus dat zoekt lekker makkelijk op ;-) . Ik denk dat je Alain Pujol bedoelt.)

Wendy: Nina is de persoon die me het meest aanspreekt, niet zozeer omwille van haar best wel complexe karakter, maar wel omdat ze zo goed werd uitgewerkt, en ik op die manier ook het meest/best met haar kon meeleven. Ook voor Gigi had ik een zwak, en na de ontknoping ben ik er niet helemaal zeker van of mijn mening over haar veranderd is. En last but not least: Alain, zijn doorzettingsvermogen, en hoe de relatie tussen Nina en hem zich ontwikkelt.
Het minste sympathie had ik in het begin voor de moeder van Nina, ook al komt ze niet als dusdanig als personage voor. Maar na de ontknoping heb ik ook voor haar ietwat begrip kunnen krijgen. Waardoor de uiteindelijke vader van Nina en Simon Dupuis de eerste plaats mogen delen.
Ik vind het echt onmogelijk om te zeggen of ik de zaken anders zou aanpakken, maar ik kan wel zeggen dat ik Nina begrijp. Ze wil de waarheid achterhalen, en het is logische dat ze dit, naarmate de puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen, niet meer wil loslaten. Ze ziet ook dat ze dit zélf moet doen, en hiervoor niet enkel op anderen kan rekenen.

Esther: Emmanuel Dumas aka ‘de lieve man’ vind ik het leukste personage. Het is een lieve man die door het hele verhaal het beste met Nina voorheeft. Ook Alain vind ik een lichtpuntje in het boek. Nina vind ik eigenlijk het minst leuk. Ik schrok vooral van het stuk (een beetje aan het einde) dat ze in het huis van Pierre Malherbe helemaal uit haar stekker gaat. Agressie, bedreiging en moord vind ze compleet normaal en ze heeft er niks van. Geen sympathiek hoofdpersoon.
Ik snap dat ze haar verleden wilt ontdekken. Dat is heel menselijk. Haar argeloze gedood daarbij snap ik niet.

Carina: Een van de leukste personages in dit boek vind ik toch wel Alain Pujol.
Zijn betrokkenheid bij Nina. Erg fij e man!
Het minst leuk zijn natuurlijk Simon Dupuis en Pierre Malherbe. Maar dat spreekt voor zich natuurlijk.
Ik vind Nina een intrigerend persoon. Je leert haar goed kennen in dit boek, wat ik erg prettig vind.
Ik snap de zoektocht wel. Als je je na al die tijd verbonden voelt met iemand. Dan wil je natuurlijk antwoorden op al je vragen.

Opbouw:
Het boek is chronologisch opgebouwd, al wordt er ook teruggegrepen op het verleden, wel staat er bij elk hoofdstuk de tijd wanneer het zich afspeelt, zodat het altijd duidelijk is in welke tijd het verhaal zich afspeelt, het is een thriller die niet perse als een echte thriller te boek staat, maar volgens de lezers is het echt een literaire thriller.

Katja: Er wordt de tijd genomen om het verhaal te vertellen. Er blijken veel geheimen en als lezer blijf je lang in het ongewisse, net zoals Nina. De spanning bestaat niet alleen omdat Nina achtervolgt wordt en Thea vermist is. Niet de actie is van belang, maar de geheimen en het waarom hiervan. Daardoor is er een constant gevoel van dreiging. Er zijn geen grote plotwijzigingen, maar toch word je als lezer een paar keer op het verkeerde been gezet en zit toch anders in elkaar. Dat maakt voor mij toch een echte thriller.
Het boek eindigt met een epiloog en een cliffhanger. Nog steeds heb je als lezer vragen, maar je hebt ook de vrijheid om het zelf verder in te vullen.

Gerrie: Het boek bouwt heel langzaam op. In het begin wekt het boek nieuwsgierigheid op, maar er is geen spanning. Die nieuwsgierigheid verandert langzaam naar spanning. Het tempo wordt steeds hoger op het eind.
Ik vind het boek niet direct een thriller eerder een literaire thriller. Past dit bij een thriller. Er zijn vele soorten thriller. Literair, legal, detective, spionage, slowmotion etc.. zelf sommige romans zijn best wel spannend. Het is niet zwart of wit. Gezien de verdwijning van Thea is het een echte thriller. Zou dit element er kompleet uitschrijven en gewoon door gaan op de nieuwsgierigheid is het roman. Mooie combi dus.

Carina: De opbouw van dit boek vind ik geweldig.
Je begint met een proloog die je eigenlijk direct op scherp zetten.
Je begint dit boek met een heleboel vragen die gaandeweg stukje bij beetje beantwoord worden.
Het wordt er voor dat je wil blijven lezen en erachter komen hoe het allemaal in elkaar steekt.
De stukjes van Thea tussendoor vind ik ook fijn.
Je gaat je echt afvragen waar ze is

Herke: Vanaf de proloog zijn er al gelijk veel vragen. Gaandeweg worden deze beantwoord, maar dit zorgde weer voor nieuwe vragen. De echte spanning zit hem in de emoties die je ervaart tijdens het lezen. Doordat het verhaal in ik-vorm, heel beeldend en geurend is geschreven en je zo Nina beter leerde kennen, waren de emoties intenser. De vragen die je jezelf stelden leken wel de vragen van Nina zelf. Je raakte emotioneel betrokken bij het verhaal.
Dit maakt dat het een goede thriller is.

3 woorden:
Een boek in drie woorden is natuurlijk een hele klus, maar het is onze lezers gelukt, hieronder staan enkele voorbeelden.

Bianca: Empathie - familiebanden – diepgang
Guido: Hoogstaand, Meeslepend, Onvoorspelbaar

Maryam: (Familie)geheimen,Vleugje mysterieus, Intrigerend

Bas: Hebzucht, “Moeder”-liefde, Wraak

Sylvia: Familiegeschiedenis, Natuur, Geheimen

verwachtingen:
Veel lezers hadden hoge verwachtingen, omdat ze of al eerdere boeken van Anya Niewierra hadden gelezen of omdat ze hele goede verhalen over haar boeken hadden gehoord,
De verwachtingen zijn waargemaakt, voor sommige zelfs nog meer dan dat ze hadden verwacht.

Maryam: Omdat ik Het dossier gelezen heb, had ik hoge verwachtingen van dit nieuwe boek van Anya Niewierra. Een spannend verhaal met daarbij leerzame informatie. Bij Her Dossier over kunst en WOII en nu over bloemen, kruiden en hun geneeskrachtige werking.
Een volgend boek van Anya ga ik zeker lezen!

Guido: Na ‘Het dossier’ heb ik ongeduldig gewacht op een nieuw boek van Anya: zou zij mij opnieuw kunnen boeien?
En wat blijkt: de auteur blaast mij met ‘Het bloemenmeisje’ van mijn sokken.
Haar vrij originele opvatting over het schrijven van een thriller: daarmee heeft zij mij al twee maal kunnen bekoren.
Neen, Anya Niewierra is geen eendagsvliegje dat alweer stilletjes met het avondrood zal verdwijnen in de vergetelheid: ze heeft haar talent als auteur met verbluffend gemak en zeer succesvol geconsolideerd.
Ik wacht weer ongeduldig op haar volgend werk, al ben ik mij ten zeerste bewust dat zo’n boek niet in een oogopslag geschreven is.
Anya Niewierra is met een onoverbrugbare voorsprong mijn favoriete schrijfster in dit genre, maar dat zal al wel duidelijk zijn geweest vermoed ik, ...
Anya, elle l’a.

Gerrie: Het boek was heel anders dan ik verwachtte. Maar ik heb er wel van genoten. Een mooi literaire thriller. Ik vond de eerste helft vooral een mooi verhaal en tweede gedeelte meer de vorm van een thriller.
Ik ga zeker andere boeken lezen van Anya. Ze staan in mijn wil ik lezen lijstje. En daar et ik alleen boeken op die ik echt ga lezen. Ik lees altijd alle boeken uit deze lijst.

Brigitte: Na het lezen van de flaptekst had ik een ander verhaal verwacht, misschien iets meer thriller en iets minder psychologisch. Sommige passages voelde voor mijn gevoel iets langdradig aan, maar al met al wel een goed verhaal

Herke: Ik lees normaal geen thrillers en kende de schrijfster niet. Ik verwachtte wel spanning(thriller) maar verder had ik geen beeld van hoe of wat. De spanning was minder dan ik verwachtte, maar voldeed. Het boek heb ik mede door de fijne schrijfstijl en verhaallijn vlot uitgelezen. Top boek en ben benieuwd naar een volgend boek van Anya Niewierra.

Conclusie:
Met 8 keer 5 sterren en 10 x 4 sterren is het boek heel goed beoordeeld met een gemiddelde van 4,4 sterren
BiancaHet bloemenmeisje is een psychologische thriller van hoog niveau, de schrijfstijl, het thema, de spanning, de psychologische diepgang, alles klopt. Ik heb het verhaal 4,5 sterren gegeven

Katja: Het Bloemenmeisje is een intrigerende, psychologische thriller. Een meeslepend en ontroerend verhaal over de zoektocht naar diep bewaarde geheimen uit het verleden.
4 sterren (****)

Maryam: Het verschil tussen liefdevol en liefdeloos, warmte en kilte, omarming en afstoting. Misschien was dit voor mij zelfs wat voor mij de essentie van dit verhaal is.
Dit boek krijgt van mij 5 sterren

Carina: Wat een boek, wat een verhaal!
Vanaf de allereerste bladzijde word je meegezogen in een verhaal vok intriges en geheimen.
Dit boek krijgt van mij 4 sterren

Sylvia: Ik geef het boek 4 sterren. Ingenieus plot, maar het evenaart Het Dossier voor mij net niet.

Guido: “ Hoe het ook zij, het is een boek waarin Anya verschillende genres op een geniale manier met elkaar weet te binden: een literaire, psychologisch-filosofische thriller. Maar wat vooral belangrijk is om te onthouden: met 'Het bloemenmeisje' heeft Anya Niewierra haar succes met 'Het dossier' geconsolideerd waardoor ze zichzelf stevig vastankerd in de top van het Nederlandstalig thriller-landschap. “
Ik heb ‘Het bloemenmeisje’ van Anya Niewierra 5***** sterren gegeven,