De Nederlandse auteur Nanda Roep schrijft boeken voor jong en oud. Van Plaza Patatta tot Het hoogste woord, er is voor ieder wat wils. Naast het schrijven van boeken zet ze zich in voor leesbevordering op scholen. Na meer dan 14 jaar voor gevestigde uitgevers te hebben gepubliceerd, is Roep in 2010 haar boeken in eigen beheer gaan uitgeven. Hiermee werd ze de eerste selfpublisher van Nederland. Met een groep van 15 enthousiaste lezers gingen we hier op Hebban onder leiding van Laurie de uitdaging aan om Het hoogste woord met elkaar te bespreken in een leesclub. Auteur Nanda Roep sloot ook aan. En enthousiast waren we zeker, alle vragen werden druk beantwoord. Dit gebeurde zelfs dagen later nog.

Verwachtingen

Het feest begon al toen de boeken binnen kwamen. Het zat verpakt in een mooi pakketje met allerlei extra's erbij waardoor veel deelnemers direct enthousiast waren. De eerste indruk was over het algemeen positief, al vinden Barbara en Francisca de cover net iets te druk. Anderen hadden hier minder last van. De verwachtingen waren over het algemeen hoog. Nathieleest hoopte op een feelgood met diepgang: 'Ik hoop en verwacht dat het iets meer is dan een feelgood. Een boek met ook een beetje spanning en ónvoorspelbaarheid. Op de cover staat: een literaire feelgood. Dat belooft dus een boek met net iets meer inhoud en diepgang.'

Schrijfstijl en personages

Over de schrijfstijl waren de deelnemers aan de leesclub positief. Barbara: 'Nanda houdt er in dit boek een schrijfstijl op na die me aanspreekt: vlot en toegankelijk Nederlands, geen ingewikkelde woorden maar duidelijke, compacte zinnen. Samen met de korte hoofdstukken zorgt dit voor een verhaal met vaart, waardoor de lezer bij de les wordt gehouden.' Hilde vult aan: 'Het is leuk dat het vlot vooruit gaat, en je zinnen geen drie keer moet lezen om ze te begrijpen. Ook de korte hoofdstukken nodigen uit om nog een stukje verder te lezen.' Debbie heeft meer moeite met de schrijfstijl gehad, en dan met name met het vertelperspectief. 'De perspectiefwisselingen vind ik niet goed gebruikt. Ik hou niet van boeken met een alwetende verteller, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. Maar dat er daarbij midden in een alinea gewisseld wordt van perspectief vind ik zelf irritant. Ik vind dat perspectiefwisselingen op z'n minst in een andere alinea moeten, of dat het per hoofdstuk moet wisselen. Op deze manier vond ik het dusdanig verwarrend dat het mijn leesplezier een beetje verpestte.'

Het boek heeft drie hoofdpersonen, Liesbeth, Soraya en Cindy. Francisca vindt de personages goed uitgewerkt. 'De drie hoofdpersonen leer je vind ik wel aardig goed kennen, het beste leer je Liesbeth en Soraya kennen denk ik toch wel, Cindy toch ietsje minder, [...].' Iedereen vind wel dat Liesbeth de grootste ontwikkeling doormaakt. Sijbout: 'Liesbeth, zij daalt helemaal af uit haar eigen wereld naar de realiteit.' Laura: 'Liesbeth. Blijf haar ‘een doos’ vinden, maar ze ontwikkelt zich wel en ondergaat toch wel een verandering in hoe zij tegen dingen aankijkt. Ze wordt menselijker.' Loes: 'Liesbeth maakt naar mijn mening de grootste ontwikkeling door. Van stug/rechtlijnig denken naar open/meedenkend.' Het favoriete personage is voor iedereen anders, van Matthijs tot Cindy tot de kleine Adnan. Ieder personage is goed uitgewerkt voor de rol die zij in het verhaal spelen.

Verhaal

Over het verhaal is veel gezegd. Over het algemeen is de leesclub tevreden over de opbouw. De meest opvallende elementen verschillen wel per deelnemer. Voor Hilde is het meest opvallende element de speelsheid van de schrijfstijl, voor J-tje was dat juist de proloog. 'Het opvallendste element in het boek was voor mij het eerste hoofdstuk. De eerste bladzijde was echt gericht aan de lezer en dat vond ik apart, maar het past er heel goed bij.
Ik was alweer vergeten wat er precies in hoofdstuk 1 stond. Halverwege het boek ben ik het terug gaan lezen [...].'

In dit boek komen er veel verschillende thema's aan bod. Anansi43: 'Thema’s vriendschap, liefde, vertrouwen en trouwzijn. Zijn voor mij de thema’s die er uit springen.' Annette: 'De thema's zijn heel divers denk ik. Liefde voor de mens, liefde voor taal. Relaties onderling. Hoe omgaan met verlies van een partner en moeder.' Ien vindt anderen zien en gezien worden door anderen juist weer een belangrijk thema. Ook zitten er volgens haar meerdere boodschappen in het verhaal. 'Iets wat ik zelf ook ervaar in mijn werk, is dat je moet leren samenwerken met jonge collega's. Dat zijn jongens en meiden die vaak nog jonger zijn dan mijn eigen kinderen. Je moet je openstellen voor hen en accepteren dat niet alles meer gaat op de oude manier, zoals je dat jaren gedaan hebt. Het kan heel verfrissend zijn als je niet meteen in het verzet gaat, maar met ze meebeweegt. Heel fijn om met ze samen te werken. Een andere boodschap die voor mij ook wel duidelijk naar voren komt, is dat de ontlezing en de taalachterstand die in ons land bestaat, toch wel voor problemen kan zorgen. Liesbeth geeft op een bepaald moment toe dat youtube ook wel een interessant medium is, maar wil het lezen van boeken toch weer onder de aandacht brengen bij de jeugd. dit vind ik een prima boodschap (als dit tenminste zo bedoeld in door Nanda). Ook de MiniBieb komt aan bod. Toevallig beheer ik zelf een biebkastje in de supermarkt in ons dorp en dat kastje wordt heel druk bezocht. Dit is een hele mooie manier om mensen, jong en oud, te laten genieten van boeken. Dat dit genoemd wordt in het boek van Nanda vind ik supergoed. Tot slot dit nog: informatie verspreiden en informatie tot je nemen kun je digitaal doen, via allerlei kanalen, oa door te vloggen en te youtuben, maar vergeet vooral ook niet om eens een boek te lezen of misschien heb je het in je om er zelf een te schrijven.' Wendy vult aan: 'De boodschap die ik daardoor wel zie terugkomen in dit boek is dat men er voor moet waken zichzelf niet te verliezen. Ondanks alles mag men gewoon zichzelf zijn. En natuurlijk gaat het in het boek over de veranderingen in de boekenwereld en dat daar zeker veel aandacht aan besteedt mag worden. Om me heen zie ik het ook, er wordt veel minder gelezen...Ik zie graag iets minder scherm, en dan meer boek....'
De vraag over of de oude generatie zich "opzij gezet" voelde door de jongere generatie en de ergernissen van Liesbeth over de taalniveau's van de leerlingen op de basisschool zorgde voro een levendig gesprek. Op deze vraag verschenen welgeteld 109 reacties en deze reacties gaven vooral veel herkenning in de ontlezing en het anders omgaan met taal dan vroeger. Het beeld dat de oude generatie door de nieuwe generatie aan de kant wordt geschoven wordt niet herkend. Volgens Ien is het juist een verrijking om met de jongere generatie samen te werken.

Conclusie

Deze leesclub was erg levendig met veel goede gesprekken en discussies tot gevolg. De ene vraag geeft meer ruimte voor discussie dan de ander, maar er werd goed op elkaar gereageerd en op een positief kritische manier naar het boek gekeken. Nanda Roep verklaarde zich als auteur nader aan het eind van iedere vraag, dat door iedereen werd gezien als een fijne toevoeging. Ben je benieuwd naar de verklaringen van Nanda voor bepaalde keuzes die zij in dit boek heeft gemaakt? Dan raad ik aan om haar antwoorden op de vragen te lezen. Pas hierin wel op voor spoilers. Ondanks dat het boek weinig emoties bij de lezers opriep, werd het wel hoog gewaardeerd. Velen gaven het boek 3 of 4 sterren, met één uitschieter van Sijbout met vijf sterren. Laurie: 'Het boek heeft niet echt een emotie bij mij losgemaakt, behalve dan dat ik Liesbeth heel lang achter het behang wilde plakken.' Al met al kan worden gezegd dat dit boek geslaagd is. De leesclub beoordeelt Het hoogste woord van Nanda Roep met 3,6 sterren.