Eind maart 2020 kwam er een oproep voor een leesclub met een niet alledaags boek. Han Peeters schreef drie losse delen over een nieuwe wereldorde en bundelde deze in een omnibus met de titel Het laatste testament. Het is een boek dat niet binnen eén genre is te vangen, want het is sci-fi en thriller, maar het beschrijft ook geschiedenis, techniek, mystiek, romantiek, cultuur en dat alles in een avontuurlijke roman. Voor 15 lezers voldoende uitdaging om zich in te schrijven.

De leesclub

Het was even slikken, want de boekinformatie gaf aan dat het meer dan 900 pagina’s leesvoer was. In plaats van een 'normale leesclub' waarbij in twee weken alles wordt gelezen, gevolgd door tien vragen, werd besloten om het boek op te splitsen in de drie losse delen, met elk een eigen set vragen. Een leesschema werd gemaakt en de leesclub kon van start.

Verwachtingen

Een boek als Het laatste testament is niet binnen een genre te plaatsen. Dat maakt nieuwsgierig en het was ook een van de redenen waarom de leesclublezers zich inschreven voor deze leesclub. Niet iedereen werd gelijk aangetrokken door de korte samenvatting van het boek, maar de sneak preview hielp de lezers over de streep. Ieder had zo zijn eigen verwachtingen, "Een pakkend en leerzaam verhaal, bijzondere setting, interessante thema's en spanning" werden onder andere genoemd.

Greet: Van de info op de boekpagina werd ik niet meteen enthousiast, maar omdat ik toch getriggerd werd door de cover, de vele bladzijden en de opzet van het boek, ben ik verder gaan kijken. De sneak preview sprak me wel meteen aan, die las vlot en dus durfde ik het wel aan. 'Het laatste testament' lijkt niet bepaald een boek te zijn dat zich in één hokje laat stoppen, en daar houd ik wel van.

Ibolya:  Mijn verwachting: een fictief verhaal dat duidelijk non-fictieve elementen , zoals de geschiedenis, gebruikt. Ik verwacht dat hij onder een sausje van fictie ons iets wilt vertellen.

Deel 1 De laatste profeet

Het eerste boek heeft een korte samenvatting welke niet zoveel weggeeft van het verhaal. Pas bij het lezen is duidelijk hoeveel meer er in het boek zit. Het is een avontuurlijk verhaal vol Goden in combinatie met een serie menselijke personages die in een hoog tempo in een avontuur terecht komen waarbij alles heel makkelijk lijkt te verlopen maar die wel tegenslagen te verwerken krijgen. Het is goed tegen kwaad op originele wijze, waarbij het goede uiteindelijk overwint.
Het is ook een boek vol maatschappijkritiek en beschrijft het ontstaan van de nieuwe wereldorde op aarde: Het Osisme. Door het invoeren van maatregelen en afspraken die de aarde en de mensen ten goede komt lijkt het een utopie wanneer criminaliteit en armoe verdwijnen en saamhorigheid en democratie voorop staan. Toch is het Osisme discutabel, zo blijkt in de leesclub, want heeft het volk nu echt de macht, of hebben de personen bovenaan de organisatie toch de touwtjes in handen? Het leverde een interessante discussie op.

Johan: De snelle ontwikkeling houdt de vaart er in. Het is duidelijk fictie, soms wel sciencefictie ;). Het helpt om het onderliggende verhaal goed te vertellen. De maatschappij kritiek die er in te vinden is.

Marianne: Er zit vaart in het verhaal, maar soms gaat het me iets te makkelijk. Ik ga dan nadenken of deze fictie ook werkelijkheid zou kunnen zijn. Hoe zou ik reageren als mij het zou overkomen, zou ik er blij mee zijn of heb ik zo mijn bedenkingen? Ben tot de conclusie gekomen dat ik er niet echt blij mee zou zijn. Te veel "groepsdenken" en te weinig individueel denken. En als je dat dan wel doet, wordt het afgestraft.

Joketje: Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik me zou voelen bij het Osisme. Ik vond het ook niet zo slecht hoor. Enkele dingen die ik super vond: meer aandacht voor klimaatopwarming, geen wapens meer, geen criminaliteit meer, stoppen van dwaze regelzucht,... Hoe het oorspronkelijk voorgesteld wordt is er wel inspraak. Ik citeer: " Mensen krijgen eindelijk invloed in hun eigen leven en hun omstandigheden. De onderlinge betrokkenheid zal daardoor sterk toenemen." Maar toch heb je niet echt het gevoel dat er zo'n grote betrokkenheid is hé?

Naast het ontstaan van de nieuwe wereldorde bespraken we bij dit deel de schrijfstijl. De lezers vonden het over het algemeen makkelijk te lezen, maar met een kanttekening dat het soms wat ingewikkeld werd bij uitleg van technische en wiskundige onderdelen.

Ger: De schrijfstijl is makkelijk te lezen, korte zinnen. Bij moeilijkere onderwerpen is het lastig om alles in één keer te begrijpen. [..] Dat ligt echter niet aan de schrijfstijl maar aan het onderwerp.

Alexandra: Ik vind het bijzonder vlot lezen. Dankzij die schrijfstijl voelt het boek ook niet zwaar aan (zelfs niet bij de eerste hoofdstukken vol informatie).

Edo: Schrijfstijl is zeer vlot en ik had zelf niet heel veel moeite met de hoeveelheid informatie. Opvallend vond ik wel de tempo verschillen in het verhaal.

Deel 2 De laatste profeet en de Giganten

Na de overweldigende hoeveelheid informatie die we kregen in deel een, lazen we verder in het tweede deel. Er wordt een tijdsprong gemaakt van 15 jaar. Het is Orlando de zoon van Emile en Jenny die nu een hoofdrol heeft. De wereld is onder het Osisme enorm veranderd en verbeterd. Dit tweede deel heeft wel een veel groter sci-fi gehalte met een hoop ruimteschepen.
Het boek start met een tweede planeet bij die veel lijkt op de aarde maar waar het helemaal mis is en oorlogen alles kapot maken. Er wordt een missie olv OrlandO opgestart om vanaf aarde met ruimteschepen naar die planeet af te reizen om daar de orde te herstellen. Het loopt niet zoals verwacht. 

We bespreken met de leesclub de wijze waarop de nieuwe planeet wordt geïntroduceerd. Het is door samenvoeging van de delen een plotselinge overgang en het begin is heftig.

Ibolya: Ik had in het begin niet door dat het om een andere planeet ging. Ik vond het wel een heftig verhaal.

Merel: Ik viel er zelf wat middenin. Ik weet niet of ik misschien ergens overheen heb gelezen, maar ik had niet meteen door dat het om een hele andere planeet ging. Een aantal hoofdstukken later werd dat wel duidelijk. Het is in elk geval meteen duidelijk dat je niet graag op deze planeet zou willen leven.

Er zit een flinke twist in het verhaal, als blijkt dat OrlandO met zijn crew op de planeet aankomen in een andere tijdzone. En hoewel Ger hier een berekening op los liet waardoor duidelijk werd dat het theoretisch niet mogelijk was, was het voor de meeste lezers een verrassing.

Ger: Voor mij is het onmogelijk om honderden jaren terug in de tijd te gaan door snel te vliegen. Dat kan wellicht door gebruik te maken van een 'wormgat'. Echter ook hier geldt, dat is de vrijheid die je in SF mag nemen om het verhaal rond te maken.

Ibolya: Dat ze te vroeg in de tijd aankwamen op Gliese had ik ook niet zien aankomen. Mooie vondst in het verhaal waardoor je gelijk ziet dat je door de tijd heen kan reizen.

We maakten voor ons zelf een keuze die de ruimtereizigers ook kregen: Achterblijven op Gliese of terug naar de aarde. Verrassend om te zien dat de ene helft van de leesclublezers terug wil naar aarde en dat de andere helft kiest voor avontuur en op de nieuwe planeet zou blijven.

Bij dit deel bespreken we ook de voor- en nadelen van de nieuwe wereld op aarde zoals die is neergezet door Han Peeters. Genoemd als voordelen worden: Het ontstaan van eten uit stamcellen, teleportatie van spullen, het omgaan met het milieu, de mensheid en dieren en de ideale wereld. Kanttekeningen zijn er ook: De vorm van leiderschap die er niet meer zou moeten zijn maar die er toch is, de controle d.m.v. een chip en de maakbaarheid van de perfecte mens.

Johan: Wat mij aanspreekt is de vrede, de manier om samen goed met de aarde om te gaan. Ook de inzet van technologie om ons leven beter te maken, minder afhankelijk van allerlei milieuvervuilende manieren om in ons voedsel en onderhoud te voorzien. Wat mij tegenstaat is de rol van OrlandO als godenzoon en de toch soms rigoureuze ingrepen die hij en zijn vader doen om de boel te houden zoals het is. Ik zie dit boek echt als science fiction, een droomwereld doorspekt van techniek en toekomstdromen.

MCtje: Voor mij werd het beeld steeds minder realistisch. In het begin met stamcellen , flymobiel en opticol had ik indruk dat dat er al is of gaat komen.
Gaandeweg vond ik het allemaal erg onrealistisch. OrlandO als de grote genezer. Mensen lijken niet meer ziek te mogen worden.. ik krijg hier visioenen van over de perfecte mens. Griezelig. Ik lees dan nergens iets over de groei van de bevolking die dat tot gevolg heeft.

De hoofdstukken wisselen af tussen de avonturen onderweg naar Gliese en de eerste maanden daar, met het leven hier op aarde. Dat laatste komt in groot gevaar door een aanval van De Giganten. Hoewel ze hulp krijgen van vredelievende aliens is het voor Emile en enorme opgave om de aarde te redden en de spanning loopt op. Het einde (net als het eerste deel) is weer abrupt.

Helma: Net als in het eerste deel een abrupt en te gemakkelijk einde. Het verhaal mist hierdoor een goede opbouw. Sommige dingen worden tot in detail beschreven, terwijl andere, best belangrijke dingen, in een klap zijn opgelost.

Tommy:  Een abrupt einde, in flagrante tegenstelling tot de meeste scifi, waar het begin van het boek een inleiding vormt tot een grootse ruimteslag als absolute climax. Hier komt natuurlijk nog een derde deel maar voor mij mocht het wel nog wat meer zijn.

Deel 3, De laatste profeet op Gliese

Dit deelt speelt zich geheel af op planeet Gliese. OrlandO is met het grootste deel van de bemanning terug naar aarde. Aan de achterblijvers de taak om de planeet in kaart te brengen en leefbaar maken. Ze doen grote en bijzondere ontdekkingen, zowel positief als negatief en er zitten zeker weer een hoop nieuwe verrassingen in dit deel. 

Waar de ene lezer het wel fijn vond dat het nu alleen over Gliese ging zoals Alexandra zegt: "Het brengt weer wat ‘rust’ in het verhaal waardoor ik dit deel weer erg enthousiast gelezen heb", vond de ander dat juist de afwisseling met de verhaallijn over aarde miste. Marjanne: Ik vond het eigenlijk jammer. Er valt natuurlijk veel voor te zeggen, omdat er een volgend boek komt waar de aarde weer centraal staat. Maar ik had tussenstukjes "in de tussentijd op aarde" leuker gevonden. Maar de wetenschap dat er nog negen delen zullen volgen waarbij ook de aarde weer onder de aandacht komt geeft genoeg duidelijkheid.

In een volgende vraag benoemen we wat er opviel in dit deel. Naast bijzondere gebeurtenissen, het feit dat het alleen over Gliese ging, de opvoering van vreemde dieren en andere onverwachte toevoegingen, was het ook het einde dat opnieuw opviel en weer even abrupt stopte. Voor de niet sci-fi lezers onder ons (onder andere ik, marieke) is de verklaring Deus ex machina nu wel een bekend gegeven.

Greet: Het meest opvallende aan dit deel is dat Emile, OrlandO en de anderen compleet uit beeld zijn, terwijl zij in de twee vorige boeken de rode draad doorheen het verhaal waren.

Johan: Het meest opvallende was de ondergrondse tweede wereld en vooral de afwezigheid van wezens die daar normaal zouden moeten leven.

Mctje: Wederom abrupt en erg kort einde, weinig uitgewerkt. Een herhaling van het einde van de vorige 2 boeken. inderdaad een deus ex machina. het zou verrassender zijn geweest als er dit keer geen deus tevoorschijn was gekomen of letterlijk uit de lucht was komen 'vallen'.

De omnibus

Als we terug kijken naar de drie delen als geheel is er de vraag welke het beste is bevallen en daar zijn de leesclublezers het overeens: Het eerste deel!

Gerard: Het eerste deel sprak mij het meeste aan. Dit deel heeft enige vaart, spanning, speelt op verschillende locaties, is leerzaam en is geloofwaardig.

Tot slot hebben het boek van meer dan 900 pagina’s terug gebracht tot (max) tien woorden:

• Ger:  Interessant SF boek waarin een politieke boodschap verscholen ligt 
• Johan: Hoe de wereld beter kan worden, verpakt in Science fiction.
• Greet: Hoe installeer je een betere wereld met hulp van de goden?
• Merel: Een nieuwe wereldorde met elementen uit de oudheid en sciencefiction.
• Tommy: Soms gekunstelde verbinding van alle mogelijke aardse mythes en legendes
• Alexandra: Hoe de wereld veranderen met goden en sci-fi 
• Marianne: Sci-fi met mythologische oorsprong om de wereld te redden
• MCtje: De wereld redden: utopie of sci-fi met phantasy en mythologie ?
• Ibolya: De redding van de aarde verklaart aan de hand van mythologie.
• Gerard: Hervertelling van Griekse mythologie en bijbel via een sciencefiction verhaal.
• Marieke: Avontuurlijk roman met thrillerelementen, scifi, mystiek, geschiedenis en cultuur.
• Joketje: Een lijvig verhaal doorspekt met mythes en cultuur doorheen verschillende tijden
• Helma: Serie waarin alle genres vertegenwoordigd zijn: voor ieder wat wils!
• Edo: Het boek heeft de potentie op een topper te worden.

De sterren

Het laatste testament is een boek met de complexe en bijzondere combinatie van diverse genres dat verwachtingen schepte. Voor de ene lezer zijn die verwachtingen uitgekomen, voor de ander niet of minder. Maar een boek als deze bespreken in een leesclub was in ieder geval de moeite waard. Wetende dat er nog negen delen geschreven gaan worden zijn er een paar lezers nieuwsgierig genoeg om de avonturen van Emile en de anderen te willen blijven volgen. Maar voor andere leesclublezers was het voor nu genoeg.

Greet: Nog meer delen zijn voor mij niet nodig, ik ken ondertussen wel het stramien dat alle boeken volgen. Het verrassende is er nu ook wel af: zelfs de grootste problemen worden met een vingerknip door Kronos opgelost.

Ger: Er zijn genoeg verhaallijnen die nog niet af zijn, zowel voor de Aarde als Gliese, waar ik nieuwsgierig naar het vervolg ben, dus zeker van plan om volgende delen te gaan lezen.

De sterren varieerden, met 2 x twee sterren, 7 x drie sterren en 5 x vier sterren, is de leesclub van Het laatste testament afgesloten met een mooi gemiddelde van 3,2 sterren.

Twee sterren
Merel: Al met al is het een boek met een interessant concept, maar de uitwerking laat nog wat te wensen over. Doordat het allemaal te gemakkelijk gaat en de eindes van de delen te abrupt eindigen, weet het boek niet te overtuigen.

Drie sterren:
Johan: Heb je zin in een mooi verhaal, een roman met een goede dosis Science fiction? Dan is dit een prima boek.

Vier sterren:
Ibolya: Een boek voor wereldverbeteraars, scienfiction liefhebbers en waarheidzoekers.

Leesclublezers, bedankt voor jullie enthousiaste deelname en Han Peeters bedankt voor de interessante aanvullingen.
Graag tot een volgende keer.
Marieke Scheers.