Het is woensdag 5 april wanneer er plots een hoop blije berichten opduiken. Een boek in de bus, maar geen mailtje van Debbie, qua verrassing kan dat tellen! Uiteindelijk blijkt dat we met zeventien lezers zijn voor deze tweede thriller van Jeroen Windmeijer. Terwijl sommigen meteen het boek induiken, lezen anderen eerst rustig het boek uit waarin ze bezig zijn. Heel wat mensen die voor het eerst aan een Hebban-leesclub deelnemen en die, zo zal later blijken, hebben het er allemaal prima afgebracht!

Waarover gaat het boek?

De stad Leiden wil ondergrondse vuilcontainers installeren en doet voor de inhuldiging van het project een beroep op zijn burgemeester. Die belandt met graafmachine en al in de put, waardoor een dieper liggende tunnel te voorschijn komt. Hoofdpersonage uit ons boek, Peter de Haan van de faculteit archeologie, gaat samen met een paar anderen een kijkje nemen en kort daarna is professor van Tiegem verdwenen. Een beetje later verdwijnt ook docente Judith Cherev van het toneel. Wanneer Peter raadselachtige boodschappen op zijn telefoon ontvangt, begint voor hem een zoektocht die 24 uur zal duren. We maken ondertussen ook kennis met pater Tiny. Wat zijn rol is, zal langzaam duidelijk worden.

Opbouw van het boek en schrijfstijl

Het Pauluslabyrinth kent een zeer duidelijke structuur en dat wordt geapprecieerd door de lezers. Het boek is niet altijd eenvoudig en dan is een duidelijke kapstok waaraan de gebeurtenissen opgehangen worden meer dan welkom. Er zijn eigenlijk drie verhaallijnen in het boek: de speurtocht (Peter), het genootschap (pater Tiny), de visioenen (Paulus). Elke verhaallijn heeft zijn eigen schrijfstijl, zeer opvallend en uiterst doeltreffend. Het boek telt zeven delen, elk deel eindigt met een visioen, een ‘stem’ vertelt het verhaal over de verborgen geschiedenis van Paulus, de apostel die een nogal dubieuze rol gespeeld zou hebben. 

Sabrina: “De visioenen zijn geschreven in een andere stijl dan de rest van het boek. Een stijl die beter past bij de tijd waarin de visioenen zich afspelen en de schrijfstijl uit de bijbel. (…) De visioenen leggen de nadruk en geven extra uitleg over de zeven graden en de inwijdingsrituelen binnen het mithraïsme, en leggen het ware verhaal (volgens het geheime genootschap) van Paulus uit.”

Hilma begreep eerst de beschrijving van de visioenen niet en moest er echt haar aandacht bij houden. Saskia de Wit vindt het boek duidelijk door de structuur en dat is erg prettig, je weet precies waar je zit in het boek, zegt zij. Cindy Strijkers-Brakel is het daar helemaal mee eens. De visioenen dragen bij aan het begrijpen van het verhaal en het teruggaan naar het verleden bevalt haar altijd wel in boeken.

Natascha van Limpt noemt de schrijfstijl toegankelijk, niet te simplistisch, maar ook niet ingewikkeld. De beeldspraak was niet afgezaagd en ook niet vergezocht. Eveline vindt het boek gedetailleerd beschreven. Er wordt veel uitleg gegeven over verschillende gebruiken en verhalen binnen godsdiensten waardoor het voor een leek als haar goed in perspectief te plaatsen is. Lucette noemt de schrijfstijl prettig en toegankelijk, voor je het weet ben je weer een heel eind verder in het verhaal. Veel details, maar toch wordt het niet langdradig. De stijl van de visioenen is lastiger te lezen, maar uiteindelijk wel passend in het geheel. Miranda vindt het heel functioneel dat er verschillende schrijfstijlen worden gebruikt. Daardoor wordt direct duidelijk dat er verschillende lijnen parallel aan elkaar lopen en zich ook in verschillende tijden afspelen. 

En wat zegt de auteur zelf hierover? Jeroen: “Toen ik eenmaal besloten had om het boek in zeven delen te verdelen, ieder deel vernoemd naar een inwijdingsgraad van Mithras, leek het me ook leuk om ieder deel weer zeven hoofdstukken te geven. En die dan af te wisselen met die visioenen waarin een alternatieve visie op Paulus geboden wordt. In een eerste versie had ik nog wel eens verschillende perspectieven per hoofdstuk, maar dat heb ik moeten herschrijven zodat in ieder hoofdstuk telkens één iemand centraal staat.”

Waren we het met elkaar eens?

Hoe vat je vijf weken leesclubdiscussie samen? Dat is de ene keer al makkelijker dan de andere, in dit geval waren de lezers het in grote lijnen met elkaar eens. De opbouw van het verhaal werd zeer gesmaakt (zie hierboven), hetzelfde gold grotendeels voor de schrijfstijl. Het was duidelijk dat Windmeijer bijzonder veel kennis over bijbelse geschiedenis heeft en heel wat research voor dit boek gedaan heeft. Petje af daarvoor!

Over een aantal punten waren sommigen minder enthousiast. Er zit te veel (bijbelse) geschiedenis en non-fictie in Het Pauluslabyrinth. Dit is weliswaar interessant, maar haalt wel de vaart uit het verhaal. De gedetailleerde beschrijving van Leiden was niet nodig, wie de stad niet kent, heeft er geen boodschap aan.

Vragen aan de auteur / Medewerking Jeroen Windmeijer

Met Jeroen hadden we een ideale deelnemer aan de leesclub. Hij heeft niet enkel de concrete vragen van de lezers beantwoord, maar ook gereageerd op de discussievragen. Hij liet eerst iedereen zijn zegje doen en gaf daarna achtergrondinformatie, legde uit waarom dingen waren zoals ze waren. Dat alles gebeurde op een zeer correcte manier, zonder onze mening in twijfel te trekken of in de verdediging te schieten wanneer we een keer niet zo positief over iets waren.

ChantalH vat het heel goed samen: “Ik vond het geweldig hoe Jeroen Windmeijer heeft meegedaan met de leesclub. Zijn uitgebreide deelname met tekst en uitleg was zeer verhelderend. Hierdoor was het topic ‘Stel je vraag aan Jeroen Windmeijer’ bijna overbodig.”

Dus, uit naam van ons allen, dank je wel, Jeroen!

Beoordeling

Zestien recensies, dat was het eindresultaat van deze leesclub. En wat waren we positief! Een keer vijf sterren, elf keer vier sterren en vier keer drie sterren. Goed voor een gemiddelde van 3,8 sterren.

We sluiten af met een paar citaten uit de recensies van de lezers.

Diane Kooistra: “Het laat je nadenken of er inderdaad toevalligheden zijn of complottheorieën en in hoeverre wij daardoor beïnvloed worden. Het is een puzzeltocht door Leiden terwijl ik heerlijk op de bank zit.”
Linda Jansen: “De schrijver heeft een prettige schrijfstijl waardoor je wilt blijven lezen en ook de bijbelse gedeeltes in het boek zijn duidelijk beschreven. De karakters vond ik wat vlak, in tegenstelling tot de gedetailleerde beschrijving van Leiden zelf.”
Katy Hurkmans: “De auteur schreef een verhaal neer dat er zeker mag zijn. Dat het zich afspeelt in Nederland is een bonus en het hoofdpersonage Peter heeft het in zich om de lezer zonder veel moeite voor zich te winnen. Mooi bedacht en de historische achtergrond wordt toegankelijk gebracht.”
Greet Braem: “Jeroen Windmeijer maakt het de lezer niet gemakkelijk, te veel bijbelgeschiedenis haalt compleet de vaart uit wat een origineel opgezette thriller is. De manier waarop Windmeijer zijn woorden aan het papier toevertrouwt is dan weer wel bijzonder fraai.”
Gerard Veldhuijs: “Het boek is echter wel leerzaam, mocht je open staan voor wat meer Bijbelse kennis, persoonlijk vond ik het hier en daar een beetje te veel van het goede.”
Natascha van Limpt: “Al met al heeft Windmeijer een knappe zoektocht opgezet. Met oog voor detail heeft hij ervoor gezorgd dat lezers dezelfde tocht kunnen ondernemen, waardoor het verhaal nog realistischer wordt. De plattegrond die achter in het boek zit, is een leuke extra. Op sommige vlakken mist er wat diepgang, maar dat neemt niet weg dat liefhebbers van fact fiction hiervan zullen genieten.”

Hierbij sluiten we deze leesclub af, hopelijk tot een volgende keer. 

Greet Braem (leesclubcoördinator Het Pauluslabyrint)