Het Vijfde Seizoen is het eerste deel van de awardwinnende fantasytrilogie De Gebroken Aarde. Auteur N.K. Jemisin overheerst met alle delen de prestigieuze Hugo Awards, een genreprijs voor beste speculatieve roman. In 2016 won het eerste deel, in 2017 het tweede deel en het derde en laatste deel staat nu in de shortlist voor de Hugo's van dit jaar (de bekendmaking en uitreiking is vandaag). Tijd om het boek eens goed te bekijken! Lees op Hebban de proloog en ontdek je nieuwe favoriete serie. Inschrijven voor een Hebban Leesclub kan nu, we geven 15 exemplaren weg voor dat doel.

Het Vijfde Seizoen is een genrebrekende roman over klimaatverandering, rassenscheiding en onderdrukking in een wereld waarin meedogenloze natuurkrachten complete beschavingen wegvagen. In Het Vijfde Seizoen volgen we drie vrouwen met een speciale gave die de natuur kunnen beïnvloeden, maar ook aardbevingen kunnen veroorzaken. Damaya, een jong meisje dat wordt getraind om het Koninkrijk te dienen; Syenite, een ambitieuze jonge vrouw die zich verplicht moet voortplanten met haar verbitterde en angstaanjagende mentor; en Essun, een moeder die op zoek is naar de vader die haar zoontje vermoordde en hun dochter ontvoerde vlak nadat een nieuw Seizoen een diepe kloof door het land trok.

‘Een ambitieus boek... Jemisins werk is deel van een langzame, maar definitieve wijziging in het sciencefiction- en fantasylandschap.’ Guardian

Redacteur Martijn over Het Vijfde Seizoen: '[...] een ingewikkelde, maar volkomen natuurlijk en logisch uitgewerkte wereld, die vol verrassingen, gruwelijke wendingen, brute overeenkomsten en fantastische onthullingen zit.'

Laten we beginnen met het einde van de wereld, oké? Dan hebben we dat gehad en kunnen we verder met interessantere dingen.
Om te beginnen, een persoonlijk einde. Er is iets waar ze in de komende dagen steeds opnieuw over zal nadenken, als ze zich voorstelt hoe haar zoon is gestorven en probeert iets zinvols te ontdekken in zoiets zinloos. Ze zal Uches gebroken lichaampje afdekken met een deken - maar niet zijn gezicht, want hij is bang in het donker – en ze zal er verdoofd naast gaan zitten, en ze zal geen aandacht besteden aan de wereld die buiten vergaat. De wereld binnen in haar is al vergaan, en voor geen van beide dingen geldt dat het voor het eerst is. Ze is dit inmiddels allang gewend

Lees hier een fragment