De leesclub
Eind maart stellen de leesclubdeelnemers zich voor in het café. Het is een gemêleerd groepje met wat oud-bekenden, maar er is ook een tweetal deelnemers dat voor het eerst aan een leesclub meedoet. Het blijkt dat het voor een aantal belangrijk is om een strakke planning te houden omdat zij ook zijn ingeloot voor een van de leesclubs van de Libris Literatuur kandidaten die gelijk met deze leesclub lopen.

Het boek
Het Wolfgetal is het verhaal van een ontsporende vriendschap tussen twee pubermeisjes aan het eind van de twintigste eeuw. Op zoek naar hun plaats in de wereld neemt een van hen, Vikki, de verteller op sleeptouw. Het blijkt een destructieve reis te worden die zich afspeelt in een provinciestad aan de rand van een plassengebied. Door het gedrag van Vikki komt de vriendschap onder druk te staan. Blijft de naamloze ik-persoon loyaal aan haar vriendin of zal zij haar eigen plan trekken als er een dramatische gebeurtenis plaatsvindt.

De discussie
De eerste zin van het boek, die al in het fragment vooraf bekend was, is direct voer voor discussie. Aad geeft aan dat hij niet preuts is, maar bij deze eerste zin toch wel even moest slikken. Het heeft hem echter niet belet zich voor de leesclub in te schrijven. Voor Eeke was een reden om zich in te schrijven, naast dat het verhaal zich in de tijd van haar puberjaren afspeelt, de referentie aan Het smelt van Lize Spit.

Aan bijzondere quotes in dit boek geen gebrek. Voor Merel, en dat wordt door een aantal anderen beaamt, springt deze eruit: “Deze nieuwe leeftijd is er denk ik zo een waarop mensen alvast terug gaan verlangen naar de dingen die ze gewoon nog doen. Heimwee, maar dan vooruitgespoeld of zoiets, alsof je iets begrijpt van wat nog moet komen”.

De vraag over de schrijfstijl leidt tot heel diverse reacties. Sandra wordt door de directe schrijfstijl helemaal meegetrokken in de belevingswereld van de meisjes. Sylvia is een andere mening toegedaan. Zij vindt dat de auteur te vaak gebruik maakt van herhaling. Ook is zij, net als sommige anderen van mening dat Laura van der Haar wel erg expliciet schrijft. Nicole kreeg zelfs soms een ongemakkelijk gevoel bij deze expliciete bewoordingen. De inhoud van het verhaal kan Onno niet helemaal bekoren, maar de schrijfstijl dan weer wel. De verontrustende, donkere, geheimzinnige sfeer die wordt gewekt, vindt hij het mooist van het verhaal.

De vraag over muziek levert van sommige zelfs wat ontboezemingen op. Ruby geeft met een, onterechte, kleur op haar wangen toe dat ze in de jaren waarin het boek zich afspeelt luisterde naar Hanson, Spice Girls, Backstreet Boys en Britney Spears. Dina, die met een eigen exemplaar aansluit, doet hier nog een steentje bovenop en noemt Haddaway en Guns ’n Roses. Evy bekent dat ze heel goed mee kon zingen met Toni Braxton (Unbreak my heaaaaarttt). Maar niemand kan tegen het uitgebreide rijtje van Merel op, die werkelijk alle nummers die in het boek worden genoemd, herhaalt.

De titel, Het Wolfgetal, blijkt voor iedereen vooraf een mysterie. Michelle vindt ook na gelezen te hebben wat het Wolfgetal inhoudt, dit geen passende titel voor het boek. Lusaro is het hier niet helemaal mee eens. Zij ziet een overeenkomst in de verleiding om niet tegen de zon in te kijken en de pubervriendschap.

Het was alle deelnemers tijdens het lezen opgevallen dat de verteller naamloos bleef. Volgens Emmy heeft dit een reden. Zij denkt dat de auteur hiermee heeft willen bewerkstelligen dat je je als lezer meer identificeert met de ik-persoon, die een ondergeschikte rol speelt ten opzichte van Vikki. Eline is het hier volledig mee eens. Voor haar zou Anouk een heel passende naam zijn voor de ik-persoon.

Het verhaal van de verteller wordt afgewisseld met delen uit een autopsierapport. Voor Joëlla verhogen deze stukjes de spanning. Zij vraagt zich af wie de persoon is die bedoeld wordt in dit rapport. Zodra dit bekend is vindt zij dat de stukjes hun doel verliezen.  

Als toetje heeft Aard nog wat verduidelijkende vragen over bijvoorbeeld de verschillende achtergrond van beide meisjes. Vooral het gebrek aan ingrijpen van de ouders van de verteller verbaast een aantal van de deelnemers.

Beoordeling
Tijdens de discussie blijkt al dat de meningen stevig verschillen. Dat resulteert ook in een heel diverse beoordeling. In totaal hebben zestien lezers hun mening gegeven, vijftien leesclubdeelnemers plus een deelnemer die met eigen exemplaar aan de discussie heeft meegedaan. Twee lezers beoordeelden het boek met twee sterren. Het merendeel, negen lezers, vond het boek een ster meer waard. Nog een ster meer kreeg het van vier lezers. Een lezer vond het boek de volle vijf sterren waard. Gemiddeld resulteert dit in een afgeronde drie sterren.