14 maart 2018 door Francesca Pymm - met dank aan A.W. Bruna

Libby Page maakte veel los op de London Book Fair toen haar debuutroman – over de campagne van een buurt om de sluiting van het Brockwell Lido, een zwembad in Brixton, tegen te houden – aan elf landen werd verkocht, waaronder twee deals ter waarde van enkele tonnen bij Orion en S&S (voor publicatie in respectievelijk het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten).

Met agent Robert Caskie als enthousiast promotor, volgt Het zwembad de 26-jarige verslaggever Kate, die de handen ineenslaat met de 86-jarige weduwe Rosemary om het plaatselijke openluchtbad te redden als de gemeente plannen aankondigt om er een super-de-luxe besloten sportschool van te maken. 

Dit warme, positieve verhaal over vriendschap, eenzaamheid, veerkracht en hoe je als gemeenschap sterk kunt staan, geeft de sfeer en energie van Brixton geweldig weer.

We spraken Page, die in de marketing werkte toen ze Het zwembad schreef, en vroegen haar naar haar inspiratiebronnen en haar plannen voor de toekomst.

Wat zijn de belangrijkste thema’s van het boek?

Voor mij zijn de waarde van gemeenschapszin en het belang ervan binnen onze samenleving de belangrijkste thema’s. Dit was ook de drijfveer achter het boek: het idee dat plekken waar allerlei mensen samenkomen, zoals een zwembad, een bibliotheek, het waard zijn om voor te vechten. Het boek gaat ook over twee soorten eenzaamheid: dat van een alleen achtergebleven vrouw van 86, en het soort eenzaamheid waar je minder vaak over hoort, namelijk dat van twintigers die hun plek in de wereld proberen te vinden en de stress die daarbij komt kijken. Andere belangrijke thema’s zijn vriendschap, liefde en, uiteraard, zwemmen.

Kate en Rosemary sluiten een niet zo voor de hand liggende vriendschap – hoe kwam je bij deze karakters en waarom denk je dat juist zij de drijvende kracht achter de campagne vormen om het zwembad te redden?

Openluchtzwembaden zijn unieke plekken, omdat je er mensen van allerlei leeftijden en met allerlei verschillende achtergronden tegenkomt bij wie je aansluiting kunt vinden op een manier waarop je dat in je dagelijks leven misschien niet kunt. Dit inspireerde het idee van een vriendschap tussen verschillende generaties. Onder de trouwste buitenzwemmers vind je veel oudere vrouwen, en het idee van een jonger iemand die iets belangrijks leerde van een ouder vrouwelijk karakter, en andersom, sprak me aan.

Ik wilde de parallellen tussen de karakters zichtbaar maken ondanks hun verschillen, om te laten zien hoeveel we als mensen eigenlijk met elkaar gemeen hebben. Kate en Rosemary mogen dan in veel opzichten van elkaar verschillen, ze delen wel veel dezelfde emoties en krijgen een band dankzij hun liefde voor het zwemmen in een buitenbad, en hun hartstochtelijke strijd voor de belangen van hun buurt. Het idee dat we meer met anderen delen dan we soms denken was voor mij vooral van belang omdat het nieuws zo vaak gedomineerd wordt door verhalen over intolerantie en haat.

In hoeverre is het verhaal op waarheid gebaseerd – op de geschiedenis van het echte Brockwell Lido – en in hoeverre is het fictie?

Het echte Brockwell Lido en de rol die het heeft gespeeld binnen de wijk vormden een inspiratiebron, maar voor de rest van het verhaal heb ik mijn fantasie gebruikt. Het echte zwembad heeft een fascinerende geschiedenis: het is een paar jaar gesloten geweest en opende later zijn deuren weer dankzij acties van buurtbewoners.

Ik heb nog wel overwogen om een historische roman te schrijven, maar uiteindelijk wilde ik liever zien wat er zou gebeuren als het zwembad nu weer met sluiting zou worden bedreigd. We leven in een tijd waarin dit soort gemeenschappelijke voorzieningen in hoog tempo worden gesloten en dat was het verhaal dat ik wilde vertellen. Het zwembad was de locatie waar ik dat verhaal aan heb opgehangen. Dus hoewel de geschiedenis me zonder meer heeft geïnspireerd, en ik ook een paar feitelijke gebeurtissen heb gebruikt (zo heeft de burgemeester inderdaad een jonge vrouw in het bad gegooid op de dag van de opening, in 1937), heb ik voor fictie gekozen omdat dat mijn fantasie en de ontwikkeling van mijn karakters meer ruimte bood.

Je geeft de energie, diversiteit en gemeenschapszin van Brixton geweldig weer – hoe kwam je erbij om het verhaal zich hier te laten afspelen?

Dank je! Ik heb overal in Londen gewoond, maar tijdens mijn studententijd woonde ik in Brixton en werd ik getroffen door hoe hecht de gemeenschap is. Ik vond het een heel bijzondere, diverse wijk met een soort sfeer die ik herkende van het kleine stadje waar ik ben opgegroeid.

Maar ik zag ook dat die gemeenschap werd bedreigd: toen ik daar woonde was de gentrificatie en de sluiting van bepaalde voorzieningen en winkels, zoals de stalletjes tussen de spoorbogen, die daar al generaties bestonden, al gaande. En ik zag in dat dit overal in Londen, maar ook in veel andere steden aan de hand was. Waar ik ook kwam, overal zag ik dat er nieuwe, chique appartementengebouwen verrezen, en ik maakte me daardoor erg zorgen over het soort steden dat we zouden overhouden als plekken waar buurten samenkomen zouden worden vervangen door dit soort luxewoningen. Daar is het verhaal mee begonnen.

Daarnaast wilde ik iets weergeven van de interessante en complexe geschiedenis van Brixton – daar heb ik Rosemary’s karakter voor gebruikt.

Wat vond je het leukst om te schrijven, en waren er ook dingen die je moeilijker vond?

Zelf zwem ik ook graag, dus de beschrijvingen van het water en hoe het is om buiten te zwemmen vond ik heel erg leuk. Het is een unieke ervaring, iets waar je veel energie van krijgt, en ik hoop dat de lezers van mijn boek dat gevoel herkennen als ze zelf ook in de openlucht zwemmen, of dat ze geïnspireerd raken het een keer te gaan proberen.

Ik vond het ook heerlijk om Rosemary’s karakter uit te werken – ze kwam echt tot leven voor mij, en soms leek het alsof zij meer te zeggen had over het verhaal en wat zij allemaal wilde vertellen dan ikzelf!

De belangrijkste uitdaging voor mij was om tijd vrij te maken om te schrijven en het overwinnen van het writer’s block waar ik een paar keer tegenaan liep – aangezien ik het verhaal voor mezelf schreef, kostte het me veel moeite om niet op te geven als het moeilijk werd. Maar ik ben zo blij dat ik heb doorgezet.

Hoeveel research heb je gedaan voor je met het verhaal aan de slag ging?

Ik heb heel veel onderzoek gedaan zowel voorafgaand aan als tijdens het schrijven. Ik vond het heel boeiend om meer te weten te komen over de geschiedenis van de wijk en om aspecten daarvan te laten doorsijpelen in het liefdesverhaal van Rosemary en George, dat vele generaties beslaat.

Ik probeerde ook om vertrouwd te raken met het Brixton van vandaag – ik ben er regelmatig geweest en heb ‘schetsen’ geschreven van verschillende plekken en op verschillende momenten, zodat ik een soort inspiratiedatabase had om uit te putten, want tegen de tijd dat ik begon met het schrijven van dit boek woonde ik zelf niet meer in de wijk. Daarnaast heb ik heel veel gezwommen!

Heb je een schrijfachtergrond?

Ik schrijf al veel sinds mijn jeugd: ik herinner me niet anders dan dat ik schrijver wilde worden. Als kind heb ik aan heel veel verhalen- en poëziewedstrijden meegedaan en ging ik in weekenden en schoolvakanties vaak naar ‘schrijfkampen’ met andere kinderen die net zo graag schreven als ik (ik was eigenlijk gewoon een nerd, maar daar ben ik nu trots op).

Er zijn periodes geweest dat ik minder aan creatief schrijven deed, maar schrijven heeft altijd deel uitgemaakt van mijn leven. Zo houd ik een dagboek bij en schrijf ik graag brieven (mijn beste vriendin is ook mijn penvriendin!) en ik heb daarnaast een poosje een blog gehad.

Ik heb modejournalistiek gestudeerd aan de universiteit en daarna heb ik een jaar als journalist bij The Guardian gewerkt. Maar ik merkte dat ik minder ruimte in mijn hoofd had om creatief te kunnen schrijven in mijn vrije tijd als ik overdag voor mijn werk al moest schrijven. Ik had geen tijd of energie om het boek te schrijven dat ik zo graag wilde schrijven, dus ben ik in de marketing gaan werken. Toen ik aan Het zwembad begon, werkte ik als brand executive – overdag iets heel anders doen, werkte voor mij gewoon goed. Het gaf me de ruimte om me elk vrij moment dat ik had op het schrijven te concentreren: voor het werk, tijdens lunchpauzes, in de weekenden.

Wie of wat zijn je belangrijkste inspiratiebronnen, of wie of wat heeft je het meest beïnvloed?

Ik kan me overal door laten inspireren bij het schrijven: een gesprek dat ik opvang in de bus, een krantenartikel, iets wat ik zelf meemaak in mijn eigen leven, films, muziek, iets wat ik in de metro heb zien gebeuren... echt van alles.

Zoals alle schrijvers, lees ik ook graag, en ik geloof dat alles wat ik lees op de een of andere manier van invloed is op wat ik schrijf. Van de boeken die ik als kind verslond, en waardoor ik zelf ook schrijver wilde worden (van schrijvers als Michael Morpurgo, Jacqueline Wilson, J.K. Rowling en vele anderen) tot de boeken die ik tegenwoordig lees. Zelf geef ik de voorkeur aan boeken die in het heden spelen en die gaan over relaties tussen mensen, dus het is niet echt een verrassing dat ik zelf ook zo’n soort verhaal heb geschreven.

Voorbeelden van schrijvers die ik graag lees zijn Sarah Winman, Zadie Smith, Elizabeth Strout, Nick Hornby en Mark Haddon. Maar eigenlijk lees ik alles wat los en vast zit, waaronder ook een hoop non-fictie.

Alles levert zo zijn bijdrage. Het kan iets heel willekeurigs zijn wat me ineens beïnvloedt als ik zit te schrijven – een opmerking van mijn leraar Engels van jaren geleden die me is bijgebleven of een gesprek met een vriend dat me een nieuw inzicht heeft opgeleverd. Inspiratie is een fascinerend iets – ik snap zelf ook niet altijd precies waar ze vandaan komt; het voelt soms gewoon als toeval. Maar dat maakt het juist zo leuk.

Welke rol speelde je agent/uitgever bij het schrijven en het uitgegeven krijgen van je boek?

Ik heb zoveel geluk dat ik met zulke geweldige mensen heb kunnen samenwerken aan Het zwembad, onder wie ook mijn agent Robert Caskie en het team van Orion.

Ik had mijn manuscript een jaar lang aan allerlei agenten gestuurd voor ik contact opnam met Robert. Ik wilde al bijna de handdoek in de ring gooien toen ik op de website van The Bookseller las dat Robert met anderen een nieuw agentschap had opgericht, genaamd Caskie Mushens, en dat hij actief op zoek was naar nieuwe schrijvers. Ik besloot om contact op te nemen, en ik ben heel blij dat ik dat heb gedaan. Robert reageerde snel en enthousiast en al vrij kort daarna ging ik bij hem langs en tekende ik een contract.

Toen ik hem eenmaal had ontmoet, is het balletje heel snel gaan rollen. Hij gaf me wat redactionele aanwijzingen die ik opgevolgd heb en heeft het boek toen aan uitgevers gestuurd. Terwijl ik het gevoel had gehad dat ik aan het eind van mijn reis met Het zwembad was gekomen en dat het toch niet zo had mogen zijn, bleek ik tot mijn grote vreugde ineens helemaal aan het begin van die reis te staan met iemand die echt in het boek geloofde. Hij heeft het boek tijdens het hele proces geweldig onder de aandacht gebracht en is mij ook persoonlijk heel erg tot steun geweest: ik wist een jaar geleden nog niet zoveel over de uitgeverijwereld dus ik was heel blij dat ik op zijn ervaring kon leunen.

Daarnaast ben ik ook al vanaf het begin diep onder de indruk van het enthousiasme van iedereen bij Orion. Het voelt alsof ze allemaal net zo enthousiast zijn over het boek als ik (en ik ben behoorlijk enthousiast), en dat is een heerlijk gevoel. Na het wat geïsoleerde proces van het schrijven is het heel lekker om het gevoel te hebben dat je deel uitmaakt van een team. En uiteindelijk zal het boek dat ik heb geschreven, en waar ik al jaren over droomde, binnenkort in de boekhandel liggen. Dat was allemaal nooit gebeurd zonder mijn agent en mijn uitgever.

Hoe heb je de London Book Fair verleden jaar ervaren? Hoe is je leven sindsdien veranderd?

Tijdens de London Book Fair werkte ik nog steeds als brand manager voor een liefdadigheidsorganisatie. Sindsdien heb ik daar ontslag genomen (de dag nadat ik mijn contract met Orion tekende, een paar dagen voor de beurs). Het was een vreemde periode waarin er even niets leek te gebeuren – alles zou binnenkort losbarsten en ik was behoorlijk door het dolle heen, maar ik werkte ook nog gewoon fulltime op kantoor tijdens mijn opzegtermijn. En in die tijd begon ook het redigeren en moest ik zien bij te houden wat er allemaal gebeurde met het boek.

Toen er meer buitenlandse deals gesloten werden tijdens de beurs, werd ik natuurlijk steeds blijer en het viel niet mee om dat voor mijn collega’s verborgen te houden. Gelukkig waren die allemaal heel lief; de meesten wisten dat ik naast mijn werk schrijver was, en ze waren gewoon heel blij voor me.

Inmiddels schrijf ik fulltime en het afgelopen jaar ben ik met mijn tweede boek aan de slag gegaan. Ik schrijf in een klein kantoortje in mijn appartement; het was wel even wennen, de overgang van een groot kantoor naar helemaal in mijn eentje werken, maar ik heb inmiddels een ritme gevonden waar ik me goed bij voel. Ik kan nauwelijks omschrijven hoe mijn leven is veranderd, omdat het in zoveel opzichten totaal anders is dan vroeger. Wat gelukkig niet is veranderd is de ongelofelijke steun van mijn vrienden, familie en mijn partner. In een jaar met zoveel veranderingen waren zij mijn anker, en daar heb ik veel aan gehad.

Catalyst Global Media heeft de filmrechten in optie genomen, verleden jaar juli – verheug je je erop om jouw karakters tot leven te zien komen? Ben je bij de productie betrokken?

Dat we de filmrechten aan Catalyst Global Media verkocht hebben was ontzettend leuk. Het idee dat mijn verhaal op een andere manier, visueel, tot leven komt is zo geweldig. Het is allemaal nog in een heel vroeg stadium: de schrijvers die bij het project zijn betrokken zijn aan de slag gegaan met het script. Ik verheug me erop om dat binnenkort te kunnen lezen en tot op zekere hoogte betrokken te zijn bij de film, maar de lol zit hem voor mij in het feit dat andere creatievelingen met het verhaal aan de slag gaan en er hun expertise op loslaten om het naar een ander medium te vertalen.

Werk je momenteel nog aan iets anders?

Ik had het geluk om een two-book deal te tekenen bij Orion, dus ik ben nu aan mijn tweede roman begonnen. Het staat los van Het zwembad, maar ik hoop dat de lezers van mijn eerste roman ook van mijn tweede zullen genieten. Het is heerlijk om weer te kunnen schrijven – dat is per slot van rekening wat ik het liefste doe.

Heb je nog advies voor aspirant-schrijvers?

Mijn belangrijkste advies is: doorgaan. Ik wilde al sinds mijn zesde schrijver worden en het is een geweldig gevoel om die droom te hebben verwezenlijkt en om nu fulltime schrijver te zijn.

Het duurde een jaar voor ik een agent had gevonden. Na veel afwijzingen had ik bijna het bijltje erbij neergegooid, en toen vond ik Robert. Inmiddels is mijn boek al in meer dan twintig landen verkocht, en ligt het binnenkort in de boekhandel, hier in de UK.

Ik had nooit gedacht dat dit allemaal echt zou kunnen, maar nu het me is overkomen wil ik anderen stimuleren om niet op te geven en tijd vrij te maken voor hun dromen. Als mijn ervaring een andere schrijver kan inspireren om tijd in te ruimen om te schrijven en om vol te houden in de zoektocht naar een agent en gepubliceerd te worden, dan zou ik dat fantastisch vinden. Veel succes!

Het zwembad komt uit op 29 mei 2018.