Iedereen slaapt in de vallei van Ginevra Lamberti
Over het boek
Iedereen slaapt in de vallei
Ginevra Lamberti, vertaald door Manon Smits
Uitgeverij Van Oorschot
Costanza is achttien jaar en groeit op in een ogenschijnlijk onveranderlijke wereld, een koude en smalle vallei waar de zon laat opkomt en vroeg ondergaat. Haar vader Tiziano had liever een zoon gehad; haar moeder Augusta liever de pop die ze als klein meisje in een Milanese etalage zag toen ze in dienst ging bij een chique familie. De gezinsleden leven langs elkaar heen in het gele huis, omringd door bossen en velden, bijgeloof en geroddel. Alles in de vallei lijkt bevroren in de tijd terwijl de woelige jaren zeventig naderen.
In Iedereen slaapt in de vallei volgen we de vrouwelijke lijn van een familie: Augusta, opgesloten in de fatsoenregels van een klein dorpje, haar dochter Costanza die dat benauwende dorpsleven ontvlucht maar zich vastketent aan een verslaving, en ten slotte haar kleindochter Gaia die in een afkickkliniek ter wereld komt.
Leesfragment
In Iedereen slaapt in de vallei roept Ginevra Lamberti de vervreemding en verlatenheid op van het leven in een dorp waar de tijd stilstaat. Tegelijkertijd confronteert ze de lezer met de vraag of de vlucht ervandaan het betere alternatief is. Hieronder vind je alvast een sneak preview van de roman. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.
Achter het boek
Lamberti debuteerde in 2015 en schrijft naast romans ook korte verhalen die onder andere zijn verschenen in Italiaanse magazines. Iedereen slaapt in de vallei is haar derde roman, maar haar eerste boek dat vertaald is naar het Nederlands, verzorgd door Manon Smits.
De titel Iedereen slaapt in de vallei is een echo van een zin uit Spoon River Anthologie van Amerikaanse dichter Edgar Lee Masters, vertaald door Martinus Nijhoff: 'Zij slapen allen onder het gras op de heuvel.' Het gedicht 'Het gras op de heuvel' waaruit de zin komt wordt verteld vanuit het oogpunt van de begraafplaats waar de hoofdpersonen uit Spoon River Anthologie liggen begraven. 'Als kind leefde ik al snel mee met Spoon River Anthologie,' vertelt Lamberti in een interview, 'waarschijnlijk vanwege de regelmaat waarmee mijn oma me mee naar de begraafplaats nam.' Dat de auteur inspiratie uit haar jeugd heeft gehaald voor de titel van haar roman, sluit nauw aan bij het feit dat het boek deels autobiografisch is.
'De autobiografische matrix is sterk, maar niet allesomvattend.'
Lamberti werd in 1985 geboren in de drugsverslaafdengemeenschap San Patrignano, net zoals Gaia, de jongste van de drie vrouwen die in haar roman centraal staan. Italië werd in de jaren zeventig geteisterd door een heroïnegolf en San Patrignano, ook wel SanPa genoemd, was toentertijd de grootste verslavingskliniek van Italië. 'Mijn vader was daar in 1981 vanuit Rome aangekomen om af te kicken van een ernstige heroïneverslaving,' vertelt ze in een artikel. Haar moeder wilde haar vader niet alleen laten en ging met hem mee. 'De eerste maanden van mijn leven bracht ik door in een container met mijn ouders.' Hoewel ze haar jeugd in SanPa nooit heeft verborgen, kwamen de herinneringen nog sterker bovendrijven door een documentaireserie over de afkickkliniek die streamingplatform Netflix in 2020 uitbracht. Ze besloot erover te schrijven, vertelt ze in een interview:
'Om mijn ervaring te vertellen [...] in de overtuiging dat de Netflix-serie het juiste klimaat heeft gecreëerd voor een publiek debat zonder het risico van stigma te lopen en zonder de moeite te hoeven doen om jezelf te rechtvaardigen. [...] Ik dacht dat de tijd nooit zou komen om eerlijk over San Patrignano te spreken. Ik had het mis: die tijd is nu gekomen.'
'De kerkklok luidt met drie minuten vertraging ten opzichte van de tijd in de rest van de wereld. Als er niet steeds meer mensen voorzien van horloges – eerst in hun borstzakje en later aan hun pols – van buitenaf in de vallei waren gekomen, hadden de bewoners het nooit gemerkt.' – Uit: Iedereen slaapt in de vallei
