In juni verscheen bij uitgeverij De Fontein het boek Ik zie, ik zie... van de Australische auteur Ellie Marney. In haar thuisland is ze erg populair en nu werd het tijd om het Nederlandse lezerspubliek kennis te laten maken met haar werk. Ik zie, ik zie... is vertaal door Sandra van de Ven en 25 lezers mochten meedoen aan de Hebban buzzz met dit boek. Dit hield in dat er 4 leesupdates geplaatst moesten worden op social media en dat er een recensie geschreven moest worden. De leesclubvragen voor dit boek waren optioneel. Vandaag lees je het eindverslag van deze Hebban buzz.

Dit verslag is een mooie verzameling van quotes uit de recensies van de deelnemers. Voor alle recensies horende bij deze buzz verwijs ik je graag door naar de boekpagina.

Atse: "Ik zie, ik zie...een gruwelijke YA thriller. [...] Ik zie, ik zie... is een gruwelijk spannende Young Adult thriller van auteur Ellie Marney. Op de cover staat dat het boek voor fans is van Mindhunter en The Silence of the Lambs. En geloof mij daar is geen woord van gelogen."

Jacqueje: "De spanning wordt in Ik zie, ik zie geleidelijk opgebouwd. En al gebeurt er aanvankelijk niet zo veel, de gesprekken tussen Emma en Simon Guttmunson zijn een ware trigger in het verhaal. Deze gestoorde man zal menig lezer koude rillingen bezorgen. De zoektocht naar de moordenaar is er een die niet zonder vallen en opstaan gaat wat het verhaal levendig maakt. Uiteindelijk zal de moordenaar zonder enig plotwending gevonden worden."

Aninaleest: "Ik zie, ik zie speelt zich af in 1982. Daar merk je eigenlijk niet zoveel van, behalve dan het ontbreken van computers en mobiele telefoons in het dagelijks leven. [...] Ik heb dit boek ervaren als spannend. Aan het einde, tijdens de ontknoping, is er heel veel actie en spanning, maar gedurende het hele boek voel je de haartjes op de armen overeind staan en zindert de spanning in de lucht. Er gaat iets gebeuren, er komen steeds meer feiten aan het licht en langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar, maar toch kun je je vinger er niet helemaal op leggen. Extra spannend wordt het gemaakt door de stukjes die vanuit het oogpunt van de moordenaar verteld worden. Dit maakt dat je net iets meer weet dan Emma en Travis en helemaal benieuwd bent hoe het verhaal af gaat lopen."

Claudia Bosman: "Het is lang geleden dat ik een thriller heb gelezen die je vanaf de eerste pagina beetpakt en niet meer loslaat tot de laatste pagina. Het is een YA maar daar heb ik helemaal niks van gemerkt. De hoofdpersonen Emma en Travis zijn erg volwassen voor hun leeftijd. Dat komt denk ik doordat ze al aardig wat hebben meegemaakt in hun korte leven."

Carin: "Een Young Adult boek zal het zijn omdat het gaat om jonge personages. Maar het verhaal is best gruwelijk. Het lijkt erg op Silence of the Lambs, maar dan toch iets anders."

Silvia van Elzelingen: "Het verhaal speelt zich af in 1982, waarom de auteur hiervoor heeft gekozen is ons niet duidelijk geworden en de vraag speelt dan ook waarom 1982 en niet nu. [...] ‘Ik zie, ik zie’ is een traag opgebouwde thriller. Het heeft het kopje YA meegekregen, maar afgezien van de jeugdige hoofdpersonages is het niet te merken dat het voor deze doelgroep is geschreven. De gruwelijke gebeurtenissen passen ook beter bij een thriller voor volwassenen dan bij de YA doelgroep. De schrijfstijl is vlot en de plot mooi uitgewerkt maar erg traag, het kabbelt wat voort. Pas na tweederde van het verhaal stijgt de spanning snel en komen er bloedstollende scènes voorbij. Eindelijk is er dan die spanning waarop de lezer best lang heeft moeten wachten. Het verhaal wordt verteld vanuit Emma, zit goed in elkaar maar de auteur had wat meer aandacht kunnen besteden aan het uitwerken van de diverse personages zodat ze wat meer diepgang krijgen. Een storende factor is de beschrijving van verschillende personages: witte man, of zwarte vrouw etc. Voor sommige personages heeft het geen toegevoegde waarde wat voor huidskleur deze persoon heeft. Zeker in deze tijd komt dat storend op mij over. Alhoewel we wat langer op de echte thrillereffecten moeten wachten is ‘Ik zie, ik zie’ een originele thriller waar menigeen van zal genieten.'
Bianca (Bookalicious Journey): "Mijn verwachtingen voor het lezen van het boek waren erg hoog. Ik hoopte op een spannende thriller en hoewel ik best genoten heb van het lezen van het boek en je op sommige punten echt op het puntje van je stoel zat, kwam het verhaal wel erg traag op gang. Wel vind ik zowel Emma als Bell als Simon enorm goed uitgewerkte personages. Je weet echt wat er zich in hun hoofd afspeelt en hoe ze zijn geworden wie ze zijn. Dat vond ik dan ook het beste aan dit boek: de interessante personages en de verhoudingen die zij met elkaar hebben. De spanning had wat mij betreft nog wel wat meer gemogen, maar het was zeker een boek waar ik zo doorheen vloog en waarvan ik heb genoten."

Anna: "Er is veel spanning in het boek, vooral tegen het einde. En er is een goed beschreven wisselwerking tussen Emma en Travis."

Wil Veltkamp: "Door de cover en achterflap was ik erg benieuwd naar dit boek. Maar ook het idee van het ontmaskeren van een seriemoordenaar vind ik boeiend. De verhaallijn heeft veel weg van Silence of the Lambs. Nu zal de jeugd voor wie dit boek bedoeld is, heel waarschijnlijk het voornoemde boek niet gelezen hebben, of de verfilming ervan niet gezien hebben. Voor hen zal de setting nieuw zijn, maar iemand die al een stuk ouder is, ziet veel overeenkomsten."

Isabella Driesmans: "“Ik zie, ik zie” speelt zich af in 1982, hetgeen je in je achterhoofd moet houden, aangezien de techniek in de jaren ’80 nog lang niet zo geavanceerd was als nu. Ik vraag me af waarom dit verhaal zich niet gewoon in het heden afspeelt, zodat het wat dichter bij de belevingswereld van de lezersdoelgroep ligt."

Lttlered: "Het is een kat en muis spelletje waarbij je als lezer niet weet hoe het zal eindigen. Door de verschillende personages en het kat en muis spel is het een leuk en spannend boek om te lezen. Je wilt graag weten hoe het eindigt. Zo komt de lezer er ook achter dat zelfs Simon een zwakte heeft. Het is daarom dus ook echt een aanrader als je van trillers houdt. Of misschien een beginnende triller liefhebber bent."

Bregje: "Pas op ¾ van het boek wordt het wat spannend, maar zeker niet zo dat je het meeneemt naar bed en er de volgende dag nog aan denkt. Wel is het een fijn verhaal dat vanaf het eerste moment boeit. Je zit meteen in het verhaal en leest makkelijk door. Het hele verhaal doet mij erg denken aan een aflevering van CSI: Niet spannend, wel vermakelijk."

Dini van Heumen: "Aan het einde kwam er eindelijk spanning in maar het einde was ook teleurstellend te noemen. Het is geen slecht geschreven boek en het idee is wel origineel, maar er had veel weer in kunnen zitten. Misschien dat de doelgroep jongeren het een goed boek zullen vinden maar een doorgewinterde thrillerlezer zal teleurgesteld zijn."

Penny Engelvaart: "Het verhaal is vanaf het begin zo interessant: alles hangt samen en komt bij einde weer opnieuw terug. Het blijft mysterieus en wordt halverwege écht spannend. Ik zie, ik zie is niet zomaar een verhaal: dit blijft je nog lang bij. En niet te vergeten: de plottwist aan het einde!"

Boekenzuurstof: "Ik vond dit boek werkelijk geweldig. Een heerlijke thriller die me direct wist te pakken, super vlot las en een onvoorspelbaar einde had."

Beja: "Ik zie, ik zie, heeft een intrigerende cover, het maakt nieuwsgierig naar de inhoud. Ik had nog nooit een YA boek gelezen, maar dit boek vind ik gewoon een goede spannende thriller. Niet het idee dat het perse voor jongere lezers geschikt is. Geen idee hoe het met ander YA boeken is, maar ik had het anders verwacht dus een aangename verrassing."

Joëlle: "De cover van het boek heeft iets ontzettends mysterieus. Dit in combinatie met de titel van het boek wordt je aandacht naar het boek getrokken. Wie is de persoon op de voorkant? Is de persoon slecht of juist goed?"

Boektuin: "Ik heb genoten van dit boek. Het bevat genoeg spanning en heeft echte puzzel en detective elementen Er zitten gruwelijke details in over de seriemoordenaars en interessante stukken. Aan het begin van het boek had het wel mijn interesse maar moest de spanning nog even opbouwen voor mij. De combinatie aan young adult en thriller zoals deze in dit boek is neergezet vond ik bijzonder om te lezen."

Anneke van Ieperen: "De gebeurtenissen bestrijken een korte periode in de tijd en worden verteld vanuit Emma in de derde persoon. De plot heeft een trage opbouw waarbij de nadruk ligt op de verschillende personages waarvan Emma, Travis en Simon verreweg het meest interessant zijn. Hierdoor kabbelt het verhaal voort, het wordt nergens minder boeiend maar echt spannend wordt het ook niet. De lezer moet behoorlijk wat geduld hebben want pas in de finale wordt de spanning hoog opgevoerd."

Ciska van Bokhorst: "Het boek bouwt zich langzaam, naar voor mij prettig op naar een spectaculaire ontknoping. Wel vond ik het slot na de ontknoping wel een tegenvaller."

ElinevanR85: "Deze auteur is voor mij onbekend maar de schrijfstijl van Ellie Marney is fijn en leest daardoor erg makkelijk. De spanning in het verhaal wordt redelijk langzaam opgebouwd. In het begin zelf wat traag, waardoor je echt even moet inkomen. Maar dan ineens gaat het tempo van het verhaal omhoog, vallen zaken op hun plek en ben je voor je het op weet op weg naar de ontknoping met als gevolg dat het boek alweer uit is. Vanaf dat punt kun je niet meer stoppen met lezen. Echter moet je er wel even ‘doorheen’ worstelen in het begin van het boek."

SimoneGJ: "De schrijfstijl is vlot en het verhaal zit niet echt ingewikkeld in elkaar. Het verhaal bouwt langzaam op, maar dit vond ik niet storend, want er is een constante spanning aanwezig. De personages Emma, Travis en Simon hadden van mij wel wat meer uitgediept mogen worden. Je leert ze naar mijn idee wat te oppervlakkig kennen. Ik hou ervan als er een paar flinke plottwists in thrillers zitten die je als lezer op het verkeerde been zetten en/of verbazen. Dat had ik bij dit boek niet echt. Het boek krijgt van mij 3,5 ster, omdat ik van de boeken die ik 3 sterren gaf echt minder heb genoten, maar vier sterren voelt weer nét te veel voor deze thriller."

Judithblogtsolo: "Er zat figuurlijk gezien een soort scheidingswand tussen mij en het verhaal. Ik kon me daardoor niet volledig geven, om het dan nog niet eens over de karakters te hebben. Je leest vanuit zowel Emma als Travis, en dat waren op zich wel prima karakters met ieder hun eigen verhaal. Je bent op het begin vooral nieuwsgierig waarom zij nu zijn uitgekozen om de FBI te helpen, wat hen gevormd heeft tot wie ze nu zijn en hoe ze deze zaak willen gaan vormgeven. Genoeg vragen om je bezig te houden, maar – ondanks dat je wel het een en ander leert over ze – sprak ik uiteindelijk niet van een band. Daardoor blijven ze ‘te hard’, ‘te koel’ en ‘te mysterieus’. Ik snapte soms bepaalde keuzes niet, vond hun gesprekken ‘te vlak’ en haalde ze – aangezien ze vaak worden aangesproken met hun achternaam – ook nog eens door elkaar."

Kimberly R.: "De benaming van een YA thriller is wat mij betreft een misser. Blijkbaar is de enige norm om een boek een YA te noemen, de leeftijd van de hoofdpersonages. Iets wat uiteraard absoluut niet zo is. De schrijfstijl en onderwerpen spelen ook een grote rol in keuze voor dit genre. Bij dit boek is dus puur alleen gekeken naar de leeftijd van Emma en Travis. De schrijfstijl doet absoluut niet af aan die van een "gewone" thriller. Nu lijkt het door dit oordeel van mij alsof het een negatief iets is. Wat allerminst het geval is. De schrijfstijl was enorm prettig. De hoofdstukken waren niet al te lang waardoor het makkelijk doorlezen was, de personages werden goed uitgewerkt en je kreeg een bijzonder inzicht in de werking van de seriemoordenaars en de FBI in de jaren 80."

Laurie: "Het verhaal daarentegen doet dat wel. De opbouw is wat traag en in eerste instantie lijkt het zich allemaal wat voort te slepen. Stukje bij beetje geeft Marney meer details prijs waardoor je verwacht dat het verhaal op een gegeven moment tot een climax komt. Deze climax blijft echter uit. De spanning komt pas op bijna driekwart van het boek op gang en naar mijn idee wordt alles dat spannend zou moeten zijn ook snel weer afgeraffeld. Dit is zonde, zeker voor een fervent thrillerlezer. Voor de jongere lezer is Ik zie, ik zie… spannend genoeg, misschien soms net iets te spannend."

Eindoordeel

Kortom, er zijn veel meningen over Ik zie, ik zie.... Mensen zijn enthousiast, maar anderen vinden het wat tegenvallen. Alles bij elkaar genomen komen we voor Ik zie, ik zie... van Ellie Marney uit op een eindgemiddelde van 3,8 sterren, afgerond op één decimaal.