Op 25 november kregen 15 Hebbanisten een leuk mailtje: we mochten het debuut In Zwitserland zijn we stil van Kyra Wilder lezen. Tijdens het voorstelrondje voegde Maya Denneman - de vertaalster van het boek - zich nog toe aan deze gezellige leesclub. Tijdens deze leesclub hebben we pakjesavond, kerstmis en nieuwjaar gevierd, dan kan je wel spreken van een goed gevierde leesclub.

Korte inhoud:

Erika verhuist met haar man M en twee kleine kinderen naar Genève. M. krijgt daar een heel verantwoordelijke job en Erika blijft thuis om zich te ontfermen over het huishouden en de zorg voor de kleine E. en baby B.
Waar Erika heel enthousiast aan haar nieuwe thuis start en alles heel rooskleurig voorstelt, blijkt de oversteek al gauw één te zijn van eenzaamheid en afzondering. Erika heeft problemen met de taal en het appartement wordt al gauw haar eigen eiland samen met de kinderen. Een eiland van afzondering, pijn en verdriet, overschaduwt door haar eigen perfectie als moeder.

We bespraken nog even onze verwachtingen in het leesclubcafé, een aantal lezers werden vooral getriggerd door het decor van het verhaal.

Gwennie: Ik werd getriggerd door Zwitserland zelf. Ik heb een vriendin die daar woont en ken de bijzondere omgangsvormen van de Zwitsers en het landschap. Ik was dus vooral heel erg nieuwsgierig of ik dat zou herkennen in het boek.

MarieJoseJansen: Voor mij was het ook door het leesfragment dat ik aan deze leesclub mee wou doen. De beklemmende sfeer pakte me en ik kreeg wat flashbacks naar de keren dat ik zelf daar (Zwitserland) was en die afstandelijkheid voelde. 

Nancy14: Mij sprak het thema ook aan, want inderdaad moeder zijn is niet steeds op een roze wolk zitten en voor sommige vrouwen loopt het van in het begin verkeerd of moeilijk.

Na wat onderzoek bleken er drie verschillende covers, twee Engelstalige en één Nederlandse. Wat vonden we van onze eigen Nederlandstalige cover? Er was een zekere eensgezindheid, de cover vonden we nietszeggend en sommige lieten het woord ‘saai’ en ‘onopvallend’ vallen.

Karin: Net als andere mensen vind ik de Nederlandse versie met die saaie kleur (ziekenhuismuur groen?) niet geslaagd. Ik weet nog dat ik mijn pakketje opende en een beetje teleurgesteld was. Het boek zelf nodigde mij niet uit om te lezen, dat deed de preview op Hebban.

Lut: Ik zie de link met het verhaal wel, maar mocht ik het thema met de giraffen gebruikt hebben, dan toch zou ik het niet zo stijfjes hebben gehouden. Een graficus moet zeker beter kunnen zodat het attractiever wordt.

Vanaf de start waren er heel veel reacties in het leesclubcafé: de auteur maakt geen gebruik van voornamen en geeft de personages enkel een voorletter. Dit was even wennen, waar een aantal deelnemers dit ervaarden als lastig, begrepen andere lezers de keuze van de auteur.

Gwennie: Voor mij gaven de voorletters een soort van anonimiteit, die niet echt van toegevoegde waarde waren. Het had misschien zelfs nóg wel beklemmender geworden als er echte namen waren gebruikt. Ik kon om die voorletters bijvoorbeeld ook geen beeld vormen van de mensen. 

Kaartenvrouwtje: Het leest niet fijn met alleen voorletters maar het past wel. Het hele boek/verhaal is vaag/beklemmend en alleen de voorletters maakt het net nog een stukje mysterieuzer denk ik.

CorineSeverijns: Dat er alleen voorletters worden gebruikt bij partner en kinderen is opvallend, maar voor mij niet als lastig ervaren. Wel intrigeert het mij. 

De auteur maakt gebruik van heel wat mooie metaforen, allen waren we het eens dat de auteur een aantal wondermooie zinnen doorheen het verhaal verweeft. Voor een paar deelnemers was het soms een beetje te veel van het goede.

Karin: Met mooie metaforen en zinnen laat de schrijfster je samen met Erika afglijden uit de realiteit. Sommige vond ik mooi maar het waren er erg veel en dat kwam soms gekunsteld over.

Mariejosejansen: De zinnen worden melodieus, haast poëtisch opgebouwd, met dromerige metaforen die continu de emoties versterken en de lezer laten voelen hoe Erika het allemaal beleeft en welke gevoelens en gedachten haar bezig houden.

MayaDenneman: Het boek staat bol van de soms heel rake metaforen

Over de schrijfstijl was de leesclub ook verdeeld, sommige lezers misten wat vaart doorheen het verhaal, terwijl andere de schrijfstijl zeer passend vonden bij het personage Erika.

Ineke: Ik vond de schrijfstijl niet prettig, te traag. Er zat geen vaart in het boek, het pakte me niet. Dit zal vast komen omdat het vanuit Erika is beschreven en haar gedachten ook warrig en traag zijn.

Astrid:  Ik denk dat de schrijfster wil laten weten hoe warrig Erika in haar hoofd is. Vandaar de trage en warrige stijl. Ik vind dat de schrijfster dat heel goed gedaan heeft.

Kyra Wilder beschrijft in vier woorden haar verhaal als 'Ze doet haar best', natuurlijk waagden we ook onze kans. Soms heb je geen lange zinnen nodig om een bevinding neer te pennen, dat bewezen we met deze pareltjes.

Doutsen: Zoeken in mist en schaduw

Mirei: Gevangen in je eigen hoofd.

Mirev: Waanzin of waarheid.

In Zwitserland zijn we stil heeft een open einde, vragen blijven onbeantwoord en de auteur zet de lezer aan het denken. Sommige lezers bleven verweesd achter op zoek naar antwoorden, toch bleken er ook liefhebbers van dit einde: een puzzelstuk dat zich vastzette in dit beklemmende verhaal.

Inge drewes: Ik vond het heel fijn dat ook het einde een beetje openbleef. In het hele boek moet je een beetje zoeken naar wat er nu echt gebeurt, en dan zou een afgepast einde veel verpest hebben. Dit paste heel goed bij de rest van het verhaal.

Inneke:  Ik vond het einde verwarrend en ik bleef met veel vragen zitten wat ik niet prettig vond.

De leesclub In Zwitserland zijn we stil schepte wat verdeeldheid over de schrijfstijl en structuur, de beklemmende sfeer, toch terwijl we het boek bespraken kroop het verhaal meer en meer onder onze huid en persoonlijk verhalen werden gedeeld. Vertaalster Maya Denneman sloeg de spijker op de kop met deze zin: Het boek maakt in elk geval veel los, lees ik in jullie antwoorden. Dat is op zich ook al knap, en ook een deels waarom ze het heeft geschreven.

Recensies werden geschreven en sterren uitgedeeld, de uiteenlopende meningen over dit verhaal werd vertaald door de verdeling van verschillende sterren, met 5x4, 6x3, 3x2 en 2x1 sterren komen we op een gemiddelde van 2,8 sterren.

Chantal:***Door de vele en langdradige beeldspraak fragmenten is het een boek geworden waar je of helemaal mee weg loopt of het juist niet je smaak is. 

Kaartenvrouwtje: **Een raar boek maar het verhaal was eigenlijk heel triest.

CorineSeverijns: ****Steengoed debuut.

Ik wil jullie allen bedanken om van deze leesclub een heel interessante leesclub te maken. Een leesclub met veel verschillende meningen maar tonnen respect en moedige verhalen.

Wendy