DE AUTEUR

Voordat Matthew Quirk de overstap maakte naar een fulltime schrijverschap, was hij crime reporter voor The Atlantic en schreef hij voor The Wall Street Journal en The Washington Post. Zijn eerste boek ‘The 500’ leverde hem in 2012 meteen een Edgar Award op. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een bestsellerauteur van politieke thrillers. Een succes dat mede te danken is aan de uiterst succesvolle Netflix-verfilming van zijn thriller ‘The Night Agent’.

HET BOEK

In Interne dreiging wordt het Witte Huis geconfronteerd met een onverwachte gebeurtenis. De situatie is zo ernstig dat Code Zwart wordt uitgeroepen en de President en zijn naaste omgeving door de Geheime Dienst in veiligheid moeten worden gebracht. Één van de agenten belast met die taak is de ervaren Eric Hill. Hij heeft zijn leven toegewijd aan de Geheime Dienst en beschouwt deze als zijn familie en zijn levensdoel. Zijn groeiende teleurstelling in de overheid zet hij opzij wanneer hij het gevoel krijgt de enige te zijn die de situatie doorziet. 
In de veiligheid van een ondergrondse bunker wordt langzaamaan duidelijk wat er aan de hand is. De spanning en paranoia stijgen tot grote hoogte en het is nog maar de vraag of Eric er in kan slagen om de President, zijn mensen en zichzelf te redden. De toekomst van het land staat op het spel.

DE LEESCLUB

Als Boek van de Maand april trok Interne Dreiging veel belangstelling. Ook al had je nog nooit iets van Matthew Quirk gelezen of de succesvolle Netflix verfilming van The Night Agent gezien, het spannende leesfragment alleen al was meer dan voldoende om snel aan te melden voor de Leesclub.
Tien gelukkige deelnemers gingen aan de de slag om te ontdekken of het nieuwste boek van deze auteur aan de hoge verwachtingen kon voldoen, al keken we heel even een beetje jaloers naar Mariella, die gezellig aangeschoven was met een ebook en dus de mogelijkheid had de lettertjes een tikje groter te zetten. Voor Leen bleek het dubbel spannend, zij deed voor het eerst mee in een Leesclub.

DE DISCUSSIE

Met het Witte Huis op de cover en 'Interne dreiging' als titel is het meteen duidelijk waar het boek over gaat. Het is een echt Amerikaans verhaal, zegt Habon. Want wat is er Amerikaanser dan het Witte Huis en de Secret Service? Miriam typeert de schrijfstijl als redelijk rechttoe rechtaan, met niet te lange zinnen en weinig moeilijke woorden. Door de korte hoofdstukken leest het wel vlot, al is Heleen van mening dat daarvoor hoofdstukken soms worden afgekapt terwijl het verhaal gewoon doorloopt. Zou er bij het schrijven stiekem al rekening zijn gehouden met scènes in een filmscript?
Desiree benoemde de onbalans in de opbouw. Een spannende proloog, een zeer gedetailleerd beschreven verblijf in Raven Rock en een wat afgeraffeld einde. Die onbalans bezorgde ook Mariella een onprettig gevoel. Zij miste de dimensie van informatie van buiten en raakte af en toe verdwaald in het pand terwijl ze er zelf niet was. En zij waren niet de enigen die in de opbouw graag wat meer aandacht voor het einde hadden gezien.

In Interne dreiging maken heel veel personages hun opwachting en ieder vervult een eigen rol. Geheim agent Eric Hil is als hoofdrolspeler het meest duidelijk uitgewerkt. Toch hebben we ook hem niet echt leren kennen. Volgens André komt dat omdat het verleden van Eric te weinig aanwezig is. Diens twijfel en frustratie schrijft hij toe aan het eerdere incident waarbij Eric gewond raakte tijdens het beschermen van de president. Vriend en collega Cody overleefde dat incident niet, hetgeen Eric achterliet met een schuldgevoel ten opzichte van Cody’s dochter Amber. Onnodig maar wel begrijpelijk, zegt Jacquelien. Waarschijnlijk wilde hij haar beschermen en heeft daarom ook nooit het hele verhaal uitgelegd. Ineke had een romantische bui en had stiekem gehoopt op een relatie tussen Eric en Amber.

Van de overige personages kon Amber Cody het meest rekenen op onze sympathie. Miriam noemt haar een onverschrokken dame, die zich als vrouw van kleur dubbel moet bewijzen in de Secret Service.
Over het personage dat ons het meest boeide qua ontwikkeling waren de meningen verdeeld. Sommigen kozen opnieuw voor Amber Cody, anderen zagen de ontwikkeling meer in het personage van president James Kline, die onvermoede talenten bleek te bezitten. Of in zijn vrouw Sarah, die meer in haar mars had dan de doorsnee presidentsvrouw. Maar het personage van president Kline riep ook de nodige vragen op. Hilma bleef haar twijfels houden over het ware karakter van de president. Mocht er ooit een vervolg komen, dan zou dat wel eens een mooi uitgangspunt kunnen zijn.

De setting van Interne dreiging is die van de Amerikaanse politiek op het hoogste niveau. De president uit het boek deed ons vooral denken aan Barack Obama, een man met de juiste leeftijd die fit genoeg is om te klimmen en te klauteren. Mariella zag enige gelijkenis met John F. Kennedy, maar omdat die vermoord werd hield de vergelijking snel op. Elementen uit de geschiedenis rondom de moord op deze president zag André wel terug in het verhaal.
Leen vond het een typisch Amerikaans verhaal, maar sloot voor de toekomst een dergelijk scenario in Nederland niet uit. En ook Jacquelien zag een dergelijke politieke actiethriller zich voorlopig niet in Nederland afspelen. Want met de huidige politieke hoofdrolspelers zullen de emoties nog niet zo hoog oplopen dat een dergelijk verhaal realistisch over zal komen.

Één van de thema’s in Interne dreiging is het fenomeen van de complottheorie. We zagen de elementen daarvan duidelijk voorbijkomen. Toch waren er een paar zaken die ongeloofwaardig overkwamen. Ineke noemt het feit dat bij de eerste de beste aanval de deuren van Raven Rock al geblokkeerd raken. En hoe kan het, vraagt Hilma zich af, dat de presidentsvrouw ineens bekend is met een achterdeur? Heleen vindt het hele verhaal enigszins ongeloofwaardig. Zij mist een duidelijke aanleiding voor het hele complot om de macht over te nemen.
Maar het meest in het oog springt Will Maddox, die meteen nadat er besloten is dat er niemand alleen mag blijven, alleen op pad gaat, mét het o zo belangrijke koffertje dat bekend staat als de nucleaire voetbal. Een onbegrijpelijke keuze, want het is voor iedereen wel duidelijk dat dat fout af zal lopen.
Ongeloofwaardig komen ook de cadeautjes over, die de personages door het lot toegeworpen krijgen. Jacqueline noemt de vondst van de explosieven en wapens als belangrijkste cadeau. En waar een normaal mens het niet zou overleven, zegt Desiree, staat president Kline na beschoten te zijn en een zware val te hebben gemaakt, zonder noemenswaardige kleerscheuren gewoon weer op. Het mooiste cadeautje bleek echter een wandelend exemplaar, luisterend naar de naam Bruce Drumm. Als een ware tovenaar weet hij iedere keer weer op het goede moment een konijn uit de hoge hoed te toveren dat de groep rond president Kline weer een beetje vooruit helpt.

Er zaten een aantal memorabele scènes in het verhaal. Natuurlijk de proloog, die vonden we de trailer van een verfilming waardig. Met een in het oog springend detail van ‘yankee white’ als wachtwoord voor de hoogste toegangsniveau in het veiligheidssysteem van het Witte Huis. Habon vindt haar scène in het moment wanneer Amber aan Eric laat weten dat zij hem niet verantwoordelijk acht voor de dood van haar vader, waarmee er een last van zijn schouder valt. Een mooi moment waarin ze even geen geheim agent zijn maar hun kwetsbare kant laten zien. Ook de dood van Nathan Chen, de arts van het Witte Huis, en Claire Givens, stafchef, werden genoemd als momenten die even binnenkwamen.

‘Quirk voert op meesterlijke wijze de spanning en paranoia op’, aldus Publishers Weekly op de achterflap. Een quote die wat ons betreft wel iets teveel belooft. Het woord ‘meesterlijk’ zal daarin het eerste sneuvelen. Toch is het schrijven van een quote in maximaal tien woorden nog niet zo simpel. Wij deden een poging:

• Andre: Oorlogsdreiging vanuit het binnenste van een veilig gewaande bunker 
• Desiree: Een page turner met hoge verwachtingen, die deels worden waargemaakt 
• Habon: Up-tempo thriller vol plottwist en een extra dosis paranoia 
• Heleen: Onderhuidse spanning waarin deze actiethriller vertrouwen beschadigd en overschaduwd 
• Hilma: Een sterk onderwerp maar te langdradig uitgewerkt 
• Ineke: Met veel vaart geschreven, waarbij niemand nog iemand vertrouwt 
• Jacquelien: een politieke thriller waarin achtervolgingswaan de boventoon voert 
• Leen: Spannend actieboek dat wat blijft aanslepen 
• Mariella: Van een veelbelovende achterflap, naar een teleurgestelde lezer 
• Miriam: Actiethriller met actueel thema, aanslag op democratie en fake nieuws 
• Ronny: Filmische actiethriller die onthutsende overeenkomst toont met de huidige tijdsgeest 

Wanneer een boek gekozen wordt tot Boek van de Maand, dan schept dat natuurlijk bepaalde verwachtingen. We keken nog heel even terug. Het onderliggende thema sprak Miriam aan, het boek las makkelijk weg, maar alles bij elkaar kwamen haar verwachtingen niet uit: “.... Na een spannend begin zakte het boek in elkaar. Teveel afkortingen, het deel in Raven Rock veel te langdradig, rare en onbegrijpelijke acties, teveel gangen, uitsparingen, bruggen etc, teveel schieten, en een onbevredigend snel einde waarbij er volgens mij vragen nog niet beantwoord zijn.”
Ook Leen bleef wat teleurgesteld achter: “....Ik verwachte een boek vol spanning, wat zeker waargemaakt werd. Persoonlijk vond ik alle actiescenes met schietincidenten nogal langdradig en het plot dan weer te kort uitgeschreven. Het einde mocht voor mij dus nog wat langer geduurd hebben.” 
Habon keek wat positiever terug: “Ik ben er redelijk verwachtingloos ingegaan. Ik denk dat dat helpt. [...] Het verhaal had misschien wat korter gekund maar het was verder wel prima.” 

DE WAARDERING

“Al bij al vind ik het een vermakelijk boek met voldoende spanning al had het iets minder beschrijvend gemogen.” (Desiree)
Een treffende samenvatting die weerspiegeld wordt in in het aantal gegeven sterren. Geen uitschieters naar boven of naar beneden, maar waarderingen die lopen van 2 tot 4 sterren. Met een gemiddelde van precies 3,0 sterren en elf afrondende recensies sluiten we deze Leesclub af.


Ronny van Erp, 26 mei 2024