Over het boek

Isaac Addy heeft de ergste ochtend van zijn leven. Wanhopig staat hij op de rand van een brug, hij kijkt de leegte in en slaakt een schreeuw. En dan schreeuwt er iets terug. Op precies het juiste moment ontmoet Isaac een nieuwe vriend.

Dit is het begin van een onvergetelijk avontuur, waarin rouw, hoop, vriendschap en liefde centraal staan. Het is een verhaal dat iedereen zal herkennen, je zal raken en je aan het denken zet. Want soms moet je dwars door het dal om eruit te komen.

Leesfragment

Bobby Palmer schreef met Isaac & Egg een van de meest hoopvolle, eerlijke en fantasierijke romans van dit jaar, een boek dat je laat nadenken over je eigen leven. Hieronder vind je alvast een sneak preview van de roman. Spreekt het je aan? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Bobby Palmer is een freelance journalist die al heel wat geschreven heeft voor magazines als GQ, Esquire, Men's Health en Cosmopolitan. Als iemand die eraan gewend was voornamelijk stukken van tweeduizend woorden te schrijven, bleek het nog best een uitdaging om een verhaal van 70.000 woorden in zijn hoofd te hebben ronddansen. Maar vanaf de eerste dag dat hij aan zijn roman begon, wist hij dat hij nooit meer iets anders wilde doen.

'There's nothing like starting with a blank page and ending with a whole world you've quite literally made it.'

Op het moment dat Palmer begon met schrijven, wist hij exact waar het verhaal zou beginnen én eindigen, vertelt hij in een interview met Suffolk Libraries. Hij wil niet teveel van de plot weggeven, maar rond driekwart van het boek is er een moment dat het hele verhaal op zijn kop zet. Dat was ook voor Palmer zijn eureka-moment. 'It came surprisingly late,' vertelt hij, want hij wist pas halverwege dat hij dit erin zou stoppen.

'The original idea for the book came from wanting to present the reader with this massive contradiction from page one: the darkest, most human possible story, with this totally absurd element – the "egg" – right in the middle of it all.'

Het was altijd al de bedoeling dat Isaac Addy eenzaam en afgesloten van de wereld zou zijn, maar toen de auteur eenmaal begon met schrijven, begon ook de lockdown. 'I think that shows,' vertelt hij. De roman draait inderdaad maar rond twee hoofdpersonages – waarvan er slechts één menselijk is – en speelt zich af op een bijna claustrofobische schaal. Toch hoopt hij dat er ook optimisme in het verhaal te vinden is.

'The promise of a much-needed light at the end of the tunnel.'