Carlo Groot biedt in deze autobiografische roman een uniek, mannelijk perspectief op ivf. Zijn rauwe verdriet wordt afgewisseld met humoristische anekdotes vol zelfspot. Dit maakt Izar tot een onvergetelijk boek over wachtweken en werkstress, over onverwacht geluk en ongekend verdriet, over hormoonspiegels en aftrekkamertjes.

Carlo zag zichzelf nooit als vader. Maar wanneer hij zijn vriendin Lisette steeds ongelukkiger ziet worden vanwege haar niet vervulde kinderwens, gaat hij schoorvoetend overstag. Het resultaat blijft echter uit. Lisette stelt voor om hulp te zoeken.
Ze komen terecht in een mallemolen van medische onderzoeken, hormoonbehandelingen en ivf-pogingen. De volgende stap lijkt steeds klein, maar ondertussen draait hun hele leven om het krijgen van een kind. Na een miskraam, een doodgeboren dochtertje en een afgebroken zwangerschap besluiten ze nog één laatste poging te wagen.