Je gaat toch geen gekke dingen doen? van Aefke ten Hagen
Over het boek
Je gaat toch geen gekke dingen doen?
Aefke ten Hagen
Uitgeverij Pepper Books
Je gaat toch geen gekke dingen doen? gaat over Francis, een vrouw en moeder met een bipolaire stoornis. Elke keer als ze denkt dat haar leven lekker loopt, kan haar hele bestaan toch ineens weer flink ontsporen. Ze raakt dan of in een zware depressie waardoor ze de hele dag horizontaal ligt, of ze springt met rozegeverfd haar door het leven en dan is niets te gek.
Het lijkt er wel eens op dat een bipolaire stoornis besmettelijk is, want haar man en kinderen worden soms gillend gek van haar. Toch is er veel liefde in het gezin. Maar overleeft haar huwelijk elke zware depressie, bizarre verliefdheid en heftige medicijnvergiftiging waardoor Francis bijna het loodje legt? Wat doet zij om haar leven en dat van de mensen in haar omgeving leefbaar te houden?
Leesfragment
Ten Hagen beschrijft door de ogen van Francis hoe het is om te leven met een bipolaire stoornis. Daarnaast geeft ze de lezer tips en trucs hoe zelf om te gaan met de psychische aandoening. Hieronder vind je alvast een sneak preview van het boek. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.
Achter het boek
Een bipolaire stoornis wordt gekenmerkt door een afwisseling tussen gemoedstoestanden, voornamelijk depressiviteit en manie. Dat de stoornis erfelijk is, was voor Aefke ten Hagen geen verrassing, maar ze had er als kind nooit bij stilgestaan. Haar vader was bipolair, maar thuis werd er weinig over gepraat. Dat haar moeder vermoedde dat ze misschien de bipolaire stoornis van haar vader had geërfd, veegde ze nietsvermoedend onder het tapijt, vertelt ze in een interview. De reden?
'Ik wilde niet op mijn vader lijken.'
Ten Hagen werd op haar dertigste gediagnosticeerd. Vanaf dat moment vielen er veel puzzelstukjes op hun plek, want al haar hele leven kampte ze met extatische periodes die werden afgewisseld met depressiviteit. Zo vertelt ze in een interview over die ene keer dat ze samen met haar broertje besloot een Cabrio te kopen, terwijl ze daar eigenlijk het geld niet voor had. 'Dat soort "impulsaankoopjes" zie je vaak bij mensen met een bipolaire stoornis.'
Nu ze kinderen heeft, is het voor Ten Hagen des te belangrijker dat ze open is over haar ziekte. 'Ik leg ze uit: mama is soms heel vrolijk of heel verdrietig, en daarvoor neemt ze medicijnen.' Door te schrijven over bipolariteit hoopt ze het onderwerp toegankelijker te maken zodat mensen er vaker én opener over durven te praten. 'Je [hoeft] je niet te schamen voor een psychische stoornis,' benadrukt ze.
'Bipolariteit is geen zwakte, maar een ziekte.'
De auteur debuteerde in 2010 met In naam van mijn vader waarin ze de relatie tussen een dochter en vader met bipolaire stoornis beschrijft. Haar kinderboekendebuut Mijn moeder kookt soep van tafelpoten over een dochter met een moeder met bipolariteit werd genomineerd voor de Hotze de Roosprijs. Met Je gaat toch geen gekke dingen doen? heeft ze nu niet alleen een praktische en herkenbare gids geschreven voor mensen met een bipolaire stoornis, maar ook een informatief boek voor iedereen die meer informatie zoekt over de aandoening.
