Jij, ik en de zee van Sandy Taylor is het eerste deel van de trilogie welke vertaald is vanuit het Engels, over de hechte vriendschap tussen twee meisjes in Brighton van de jaren ’60. Met vijftien lezers begonnen we te lezen aan een boek dat rustig begon, lang rustig doorging, om vervolgens veel vaart te krijgen na een enorme plot-twist.

Het verhaal
Toen ze acht waren deelden Dottie en Mary een zakje snoep; het begin van een hechte vriendschap. Sindsdien hebben ze alles gedeeld: de hoogte- en dieptepunten van het schoolleven, familiedrama's, hun dromen en nu, nu ze zeventien zijn, werken ze samen bij Woolworths. Terwijl ze de wereld verkennen en liefde en geluk najagen, maakt de eenvoudigheid van hun kindertijd plaats voor een gecompliceerder leven. Ze genieten beiden van hun eerste liefdes, maar de pijn van een onbedoeld verraad zal hun vriendschap op de proef stellen op een manier die ze nooit hadden verwacht.

De titel
Jij en ik en de zee, is de titel van de Nederlands uitgave. Past deze bij het boek? Niet iedereen is ervan onder de indruk, met name na de vergelijking met de oorspronkelijke Engelse titel The Girls from See Saw Lane
Leonie: Nee ik vond de titel niet de lading van het boek dekken. Het gaat om Brighton, een stadje aan zee. De meisjes wonen in 'see saw-lane' daar waar ze elkaar ontmoeten, dus de Engelse titel is beter.
Leentje: Nee, niet echt had meer gedacht dat het zich echt aan zee zou afspelen. De titel is heel open en kan veel betekenen. Ik heb de betekenis niet in het boek terug gevonden. Het zegt ook niets over het boek vind ik.

Thema’s.
Dat het belangrijkste thema in het boek Vriendschap is, daar zijn alle lezers het wel over eens. Maar er zit veel meer in het boek. Acceptatie en loslaten, verdriet, tragedie, persoonlijke groei, volwassen worden, vergeving,  rouw, verraad, liefde, vertrouwen en berusting worden genoemd door de leesclublezers als herkenbare thema’s in dit boek.

Opbouw van het verhaal en de schrijfstijl
Een prettige, makkelijke stijl van schrijven, dat is de mening van de meeste lezers, maar er is ook een duidelijke kanttekening. Het verhaal kabbelt het grootste deel van het boek maar wat door, tot er een plottwist komt en het ineens wel erg snel gaat. Dosering van het verhaal was beter geweest, maar de plottwist maak een hoop goed.
Amarins: Ik vond de schrijfstijl heel erg mooi, prettig en makkelijk te lezen. De opbouw van het verhaal vond ik heel langdradig. De eerste 250 pagina’s sleepte het verhaal maar een beetje voort. Het is dat het daarna pakkender werd, anders weet ik niet of ik door had kunnen zetten. Vervolgens wordt dan de plot opeens naar mijn idee wel heel snel binnen 100 bladzijden er door geduwd. Vooral op het eind ging het zo snel, vond het gewoon een beetje jammer! Dan had dat voor mij over iets meer pagina’s opgebouwd mogen worden!
Laura: De schrijfstijl is lekker vlot door de korte niet al te ingewikkelde zinnen. De plottwist was wel een pluspunt in het verhaal vond ik anders werd het wel heel erg voorspelbaar allemaal. 

Een echt vrouwenboek?
De leesclub had het genoegen om één heer tussen dames aan te treffen. Een verrijking, want zo wordt ook duidelijk of het boek een echt vrouwenboek is, of dat mannen er evenveel plezier aan kunnen beleven.
Door de vraag of het verhaal de leesclublezers heeft weten te raken blijkt het toch wel een boek te zijn dat grotendeels is gericht op de vrouwelijke lezer.
René: Ik vond het een echt vrouwenboek, sorry. Erg in de emoties, die fladderen van het ene gevoel naar het andere. Ik kon het matig waarderen.
Marja Legius: De auteur heeft me zeker weten te raken, Het verdriet dat Dottie voelde na het verraad was al heel emotioneel en later de ziekte van Mary. Ik heb echt met een brok in mijn keel dit deel gelezen

Verwachtingen en vervolgdelen
Zoals eerder vermeld is dit boek een eerste deel uit een serie van drie. Het einde van dit boek sluit het verhaal af, maar heeft ook een nieuw begin. In deel twee zal meer verteld worden over het verdere leven van Dottie.
Zijn de verwachtingen die van te voren waren gesteld uitgekomen, en gaan de leesclublezers ook deel twee lezen als die wordt vertaald? Elf lezers zijn er zeker van, één twijfelt en twee gaan het niet lezen.
Joella: Ik had een feelgood roman verwacht maar er was zoveel meer in dit boek. Verrassende wendingen en niet alleen maar feelgood. Ik zou zeker deel 2 en deel 3 willen lezen. Dit boek heeft mij zo geraakt. Kom maar op met de vervolg delen!
Joke Zwier: Ik vond het een prettig lezend boek en het deed mij op een bepaalde manier aan de stijl van Maeve Binchy denken. Engeland uit de zestiger jaren. Het is een echte feelgood roman en dat was mijn verwachting ook en het lijkt me wel leuk om deel 2 te lezen.
René: Ik had een ander boek verwacht, wel over twee vriendinnen, maar niet in deze schrijfstijl. Ik geloof niet, dat ik heel snel een tweede deel zou pakken.

Conclusie
Een fijn boek over sterke vriendschap tussen twee vriendinnen in voor en tegenspoed. Een verhaal dat voorspelbaar lijkt te verlopen, maar dan totaal een andere wending neemt. Een boek dat de meeste leesclublezers met een goed gevoel hebben dichtgeslagen.

5 sterren
Karen Verstraeten: 5 sterren voor mij. Een mooie leeservaring.
4 sterren
Nicole Elisabeth: een tragedie ligt op de loer en het verhaal neemt een andere wending dan je zou denken en willen.
3 sterren:
Trude: Ik heb 3 sterren gegeven omdat ik het boek niet echt boeiend en nogal traag vond.

Met 2 x vijf sterren, 9 x vier sterren, 1 x drie-en-half en 3 x drie sterren, komt het boek Jij, ik en de zee op mooi gemiddelde van 4 sterren.

Hieronder staan de eindoordelen van de 15 leesclubleden met een quote uit hun eigen recensie en de door hun gegeven sterren.