De maand April staat vooral bekend als de LEWA maand, Hebban verraste ons met een leesclub genre jeugdboeken. 10 deelnemers stapten blind in deze LEWA leesclub genre jeugd. Na een rondje kennismaken was de spanning voelbaar in het leesclubcafé. De nieuwsgierigheid werd even de kop ingedrukt door wat boekentips uit te wisselen. Vanaf de start was het duidelijk, dit ging een gezellige leesclub worden.

Het eerste boek plofte op de deurmat, toch bleef de zwijgplicht nog even gelden. Toen alle boeken hun thuis hadden gevonden, kwam het hoge woord eruit: ‘We gingen ons verdiepen in het jeugdboek Joy van Jenny Valentine. We hadden ook nog een extra jong leesclublid, deelneemster Olana las iedere avond via videobellen een hoofdstuk aan haar nichtje van 7,5 jaar. Het nichtje van Olana was zeker een meerwaarde in deze leesclub, we zagen het verhaal met momenten door de ogen van een kind! Dikke dank je wel voor deze extra inzichten.

Bij de eerste vraag staken we de koppen bij elkaar: ‘Waarom hadden we ons ingeschreven in deze verrassingsclub?’ De antwoorden helden merendeels over naar een mooie uitstap in het genre jeugdboeken, andere deelnemers waren dan weer verkocht door het leesfragment.

Helma: Ik heb het boek niet zozeer gekozen voor het leesfragment, maar puur omdat het enige genre is dat ik praktisch nooit meer heb gelezen nadat mijn inmiddels volwassen kinderen het voorleesstadium voorbij waren. Dus voor mij echt LEWA.

MaesInge: Ik heb een aantal genres die ik zo goed als nooit lees: jeugd, Young Adult, science-fiction en Fantasy. Toen ik dit fragment las, wist ik direct dat geen enkel ander fragment het zou halen. Ik was onmiddellijk verkocht. Het was eerder een intuïtief gevoel in de zin van 'Dit boek heeft me iets te vertellen'. Ik heb dus gekozen op basis van het fragment, en niet op basis van het genre.

De deelnemers konden zich makkelijk verplaatsen in het hoofdpersonage Joy. Een aantal deelnemers herkenden zich wel in de gevoelens van de kleine Joy. Deze vraag katapulteerde ons wel naar onze eigen kinderjaren. Mardeps merkte op: ‘Het boek werkt wel therapeutisch.’

ChantalH: Het is allemaal zo goed geschreven dat je meeleeft met Joy en wat ze allemaal meemaakt. Dus ik kon me wel verplaatsten in haar. Hoewel ik niet de halve wereld rond heb gereisd of thuisonderwijs heb gehad. Maar iedereen heeft wel een meester of juf of leraar of lerares gehad die jou niet zo zag zitten. Dus dat is zeker heel herkenbaar.

Olana (en nichtje):  Ik merkte dat m’n nichtje Joy eigenlijk wat te recalcitrant vindt en dan vooral over hoe ze zich in het begin op school gedraagt. Ze zei: ‘Ik lijk niet op Joy, ik doe meer goede dingen, zij meer slechte dingen. Ik luister naar mijn juf en heb mijn weekplan altijd af. Als je daar niet serieus mee bezig gaat, dan leer je niets en blijf je zitten.’ Ik schrok daar een beetje van. Dat ze nu op haar 7,5 jaar al zo vastzit in wat er maatschappelijk van haar verwacht wordt. Dit is denk ik juist wat de auteur op een bepaalde manier wil aankaarten: dat we mensen(kinderen) nodig hebben die kritisch leren kijken en niet zomaar met alles meegaan.

De schrijfstijl vonden we vlot en aangenaam, toch bleven we stil staan bij het gebruik van de moeilijke woorden. Lag het aan de rijpheid en de levenswijsheid van het hoofdpersonage Joy? We kwamen wel tot dit inzicht: ‘Al is de taalgebruik onbekend, het verhaal is goed te begrijpen en misschien is het een leuke kennismaking met nieuwe woorden.’

Koosje van Zweeden: Ik vond de schrijfstijl een grappige mix van korte op jeugd gerichte schrijfstijl, vlot en snel met een vleug van schilderachtigheid en warmte en een extra denk laag door de verwijzingen naar andere verhalen en spreekwoorden, gezegdes. Heel leuk. Korte hoofdstukken maar voor mij niet opvallend.

Lisette: Het boek leest makkelijk, met veel korte hoofdstukken. Met name de zinnen waar vergelijkingen in worden gebruikt zijn vaak wat langer, maar verder toch ook heel veel korte zinnen.

We bespraken de opbouw, sommige deelnemers spraken over een verhaal met een lange aanloop, andere begrepen de keuze van de auteur: 'De opbouw past wel bij het eerste deel van de trilogie Joy.'

Helma: Ik wist wel dat het om een serie ging, dus ik snapte de trage opbouw wel. Het werkt er natuurlijk naar toe dat je uitkijkt naar de volgende delen ook snel wil lezen. Het zal in ieder geval wel leesbevordering werken, want het zal kinderen aansporen om opnieuw om opnieuw een boek te gaan lezen. Of ben ik dat te positief ingesteld?

Saskia Jacobs-Labree: Er was sprake van een trage opbouw die steeds meer versnelde vanaf het moment dat ze naar school ging. Toen leerde ze ook haar vriendje kennen en ze vond gronding en een gevoel van veiligheid bij de boom. Dat was voor haar het eerste zilveren randje, die boom. Dus logische dat ze in actie moest komen dat die boom ( haar gevoel van veiligheid) in gevaar kwam.

Nicoline: Ik vond het begin leuk maar op een gegeven moment wel wat langdradig. Op een gegeven moment wist ik het wel dat ze het niet leuk vonden om daar te zijn. Toen ze eenmaal naar school gingen kwam er weer wat tempo in.
Het eind vond ik ook leuk, Joy had een vriend, ze had een relatie met opa en zelf de juf had een draai gemaakt.

Met deze leesclub hadden we een duidelijke misse ‘Lees eens wat anders’. Had deze leesclub zijn doel bereikt? Hier kregen we een verdeelde leesclub, sommige deelnemers werden geprikkeld om zich te verdiepen in het genre jeugdboek, bij andere bleef het bij een eenmalig uitstapje.

Mardeps: Ik zal zeker eens meer de jeugdboeken induiken. Verwachtingen had ik niet, was wel nieuwsgierig om een jeugdboek te lezen.

ChantalH: Ik ben nu echt heel nieuwsgierig naar het tweede deel van deze serie. Gaat het dan verder met het redden van de boom? Joy heeft me zeker aangezet om vaker eens een jeugdboek te pakken. Zeker als tussendoor boek. Ik lees namelijk vaak thrillers. Dan is een jeugdboek een fijne afwisseling.

Helma: Ik vond het een leuk uitstapje, maar het zet me niet echt aan om opnieuw een jeugdboek ter hand te nemen. Dan lees ik toch liever een zogenaamd volwassen boek.

Nicoline: Joy zet mij niet aan om nog eens een jeugdboek op te pakken. Deze leeftijdscategorie is niet echt mijn ding.

Voor we de deuren sloten van de leesclub Joy van Jenny Valentine, werden recensies geplaatst en sterren uitgedeeld. Deze LEWA leesclub werd afgesloten met 7x4, 1x3 en 1x5 sterren. Joy schittert onder een sterrenhemel van een gemiddelde van 4 sterren.

Saskia Jacobs-Labree: Het is een prima eerste deel met wat levensraad: Blijf jezelf, vriendschap laat de zon weer schijnen en het maken van de juiste keus hoeft niet altijd leuk te zijn. Het leven is niet altijd even leuk. Maar er zijn altijd zilveren randjes.

Lisette: Joy is een leuk verhaal met een positieve inslag, de nodige humor, leuke metaforen en actuele thema’s. 

Koosje van Zweeden: Een grappig boeiend verhaal met leuke woordtwist en vergelijkingen. Goed voor de woordenschat van een 10 jarige met thema's passend bij de jeugd van nu.

Samen stapten we in het genre jeugdboeken, een dikke dank je wel voor alle leuke antwoorden en mooie interacties!