Welkom bij deze LEWA leesclub: genre Thriller. LEWA staat voor: Lees eens wat anders, een gegeven dat een paar jaar geleden in het leven werd geroepen op Hebban en elk jaar een vervolg krijgt. De editie van april 2024 was speciaal, want er werden tegelijkertijd acht LEWA blinddate-leesclubs aangekondigd!

Acht eerste hoofdstukken van boeken uit de verschillende genres, Feelgood, Jeugd, Literatuur, Non-fictie, Thriller, YA, Poëzie en Fantasy waren te lezen en dat ene hoofdstuk was de enige aanwijzing voor het te lezen boek. De titel bleef geheim. Tien lezers die wel eens wilden proeven van een thriller, maar huiverig waren voor horror-achtige taferelen met plassen bloed, stapten over hun angsten heen, schreven zich in en werden geselecteerd. 

Het bloedrode boek dat vervolgens op de mat viel bleek De Christiemoorden van Dominique Biebau te zijn, een ‘misdaadroman’ volgens de cover. Waarschijnlijk werd er opgelucht adem gehaald, want we kwamen terecht in Mollendaal en de misdaden waren niet zo luguber dat we niet meer verder durfden te lezen. Sterker nog, het boek was een fijne misdaadroman waarin we mee mochten puzzelen om de dader te vinden en het werd met humor opgediend.

De leesclub

Tien niet-thriller lezers bogen zich over het boek. We begonnen met de verwachtingen, bekeken de cover, beoordeelden de titel, keken naar de opbouw van het verhaal, de personages, de spanning en de manier van schrijven. We sloten af met intertekstualiteit, het beschrijven van het boek in tien woorden en vergeleken de verwachtingen vooraf met de uitkomst van de verwachtingen achteraf.

Een thriller?

Op de cover van het boek staat: misdaadroman, maar het is ingedeeld in het overkoepelende genre ‘thriller’. Bij een thriller denk je al gauw aan bloedstollende spanning en actie, maar dit boek is cosy crime. Geen ‘zitten op het puntje van de stoel’ zegt Sharon, maar meer ‘’klassiek, met al die hints die iedere keer gecheckt werden met ieder boek/misdaad.' volgens Nadra.

Het was erg fijn dat het niet zo bloederig werd en dat de spanning niet hogenhuis opliep. De Christiemoorden bleek een laagdrempelig thrillerverhaal.

Er blijkt een enorme varieteit te zijn aan types thrillers. Wanneer we verder praten in deze vraag over het genre thriller, komen er andere thrillers ter sprake, waaronder de boeken van Stieg Larsson en John Grisham. 

Opbouw en schrijfstijl

De opbouw van het verhaal is goed. Verschillende perspectieven, meerdere slachtoffers, tussendoor ‘bewijsstukken’ en langzaamaan wordt duidelijk wat het motief is en wie de dader is.

Tallatal: De opbouw vond ik uitstekend! Leuk om het verhaal vanuit verschillende personages te horen en dan steeds van die speldenprikjes te krijgen vanuit de dader, zodat het plaatje langzaam steeds vollediger wordt.

En ook de schrijfstijl wordt positief beoordeeld. De combinatie van teksten, doorspekt met enige Vlaamse woorden en de nodig humor, maakt het een verhaal dat makkelijk doorleest.

Cilia: Humor mag van mij in elk boek en zat ook zeker wat mij betreft hier regelmatig in. Idd wie verzint er nou een ringtone als babyshark. Geweldig.

Personages

Als we de personages gaan bekijken zijn we het er over eens dat alleen Judith is uitgewerkt en de rest nauwelijks. En toch blijkt dat helemaal niet erg.

Cilia: Ik mis heel erg de band met de personages. T blijft allemaal iets vluchtigs hebben waardoor ik ook vaak heb terug gebladerd.
Karen: Alle personages bleven voor mij erg op afstand. Er worden veel spelers opgevoerd in korte tijd, en ze worden min of meer als karikaturen neergezet. Maar dat komt ongetwijfeld vaker voor in dit soort boeken, waar het plot belangrijker is dan karakterontwikkeling.
Marieke vult aan: Dat idee had ik ook, ze zijn onderdeel van de puzzel, de karaktereigenschappen die we te zijn krijgen zijn onderdeel van het verhaal en het plot.
Waarna Harriet opmerkt: Dat noemen ze toch een plot gedreven boek?

En voila, de kracht van een leesclub laat zich weer zien in deze conclusie.

Hebben we de dader kunnen ontmaskeren?

In de vraag over het plot blijkt dat het ontdekken van de dader niet zo eenvoudig was. Er zijn aanwijzingen, maar ze liggen er niet dicht bovenop. Eigenlijk vinden we pas de dader op het moment dat het hoofdpersonage er ook achter komt.

Anne: Ik vind dat de auteur ons als lezer best aardig aan de hand genomen heeft met het verwerken van alle aanwijzingen, en toch vond ik het niet mega voorspelbaar wat eruit zou komen, dus dat vind ik een knappe balans in dit boek. Ik was dus niet echt heel erg verrast aan het eind, maar had je aan het begin van het boek ook niet alvast het einde kunnen vertellen.

Het boek in maximaal tien woorden

Aan het einde van de leesclub geven we allemaal een beschrijving van het boek, maar dan met maximaal tien woorden.

• Anne: Een puzzel van een boekenmysterie in een klein dorp
• Benthe: Raadselachtig mysterie met Christie's flair en een vleugje humor
  
• Cilia: Een boek voor, door en over Agatha Christie fans
  
• Harriet: Een prima boek voor een Lees Eens Wat Anders uitdaging
  
• Karen: Dorpsbib als decor voor luchtige whodunit à la Agatha Christie
  
• Marieke: Mysterieus cosy crime puzzelen in Mollendaal
• Nadra: De Thrillervingers leesclub lossen het Christiemysterie op
  
• Sharon: Een instapmodel naar Agatha Christie, lekker speuren naar de dader
  
• Tallatal: Een vermakelijk puzzelboek over moorden in een klein dorp

Tot slot vergeleken we onze verwachtingen vooraf met de uitkomst ervan na het lezen en lieten we aan elkaar weten hoe deze LEWA was bevallen. De Christiemoorden als LEWA zorgde voor een goede leeservaring, we lazen een thriller, maar dan wel in een hele milde vorm.

Cilia: Ik vond ‘t heel spannend om mee te doen. Super leuk om met een boek, dat je anders waarschijnlijk nooit zou lezen, geconfronteerd te worden.
Anne: Heel goed! Normaal ben ik helemaal geen thrillerlezer, maar ik vond het een leuk uitstapje en heb er ook echt van genoten, vooral ook omdat er zoveel boekenverwijzingen in zaten denk ik :)
Karen: Het is me erg meegevallen in die zin dat ik het plot redelijk kon volgen en niet hopeloos verdwaalde in alle verschillende personages en aanwijzingen. [..] Maar om nou te zeggen dat ik het echt leuk vond om te lezen, dat niet eerlijk gezegd. Ik was blij dat het uit was.

Conclusie

De Christiemoorden leverde ons een fijne LEWA leesclub op. Leuk boek en voldoende stof voor discussie.

De mogelijkheid om vragen te stellen aan Dominique Biebau was een leuk extraatje, maar het bleef in het ‘vragen aan de auteur’- topic rustig. 

Van de tien deelnemers schreven er negen een recensie. Met zes x 3 sterren en drie x 4 sterren is deze leesclub afgesloten met een gemiddelde van: 3,3 sterren.

Benthe (3 sterren) Met zijn meesterlijke combinatie van spanning, humor en een knipoog naar de klassieke misdaadromans, is deze roman een absolute aanrader voor liefhebbers van het genre en lezers die op zoek zijn naar een boeiend en vermakelijk avontuur.
Harriet (4 sterren): De puzzel wordt opgelost zonder losse eindjes en zeer geraffineerd à la Christie met op het einde nog een verrassende plottwist

Met dank aan Anne, Benthe, Cilia, Harriet, Karen, Mario, Nadra, Sharon en Tallatal en Dominque Biebau voor het enthousiasme en de gezelligheid van deze LEWA Leesclub.

Tot een volgende keer.

Marieke Scheers, coördinator