Over het boek

Liever het bloed

Michael Bennett, vertaald door Catalien van Paassen

Hana Westerman is alleenstaande moeder, Maori en politie-inspecteur bij de afdeling Zware Delicten in Auckland. Wanneer ze een anoniem filmpje ontvangt, leidt dit haar naar een vervallen appartement, waar ze een man aantreft die is opgehangen in een verborgen ruimte. Hana en haar team zetten alles op alles om de moordenaar te vinden, en de druk neemt toe als een aantal nieuwe doden doet vermoeden dat ze te maken hebben met Nieuw-Zeelands eerste seriemoordenaar ooit.

Het lijkt onmogelijk om een motief te vinden voor de ogenschijnlijk losstaande moorden. Dan ontdekt Hana dat er een verband is met een oude misdaad uit de tijd van de bloederige kolonisatie van Nieuw-Zeeland. De zoektocht begint haar steeds persoonlijker te raken en Hana beseft dat haar afkomst en kennis essentieel zijn voor het vinden van de moordenaar. Maar met elke nieuwe moord lijkt het erop dat de wraak die de hij zoekt ook Hana en haar familie treft…

Leesfragment

Ben jij ook benieuwd naar deze sfeervolle thriller met authentiek inzicht in de Maori-cultuur van Nieuw-Zeeland naast een spannend plot? Hieronder vind je alvast een sneak preview van Liever het bloed. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Michael Bennett is auteur, scenarioschrijver en regisseur. Naast het succes dat hij met zijn films en documentaires heeft, schreef hij ook het non-fictieboek In Dark Places. Hierin ontleed hij een van de grootste Nieuw-Zeelandse gerechtelijke dwalingen, waar hij een Ngaio Marsh Award voor won. De stap van true crime naar een thriller bleek niet groot en nu debuteert hij als fictieschrijver met Liever het bloed.

Voor het verhaal duikt hij in zijn eigen Maori-cultuur en -geschiedenis, waarbij thema's als onrecht en genoegdoening voorbij komen. Zoals utu, een Maori-concept. 'Utu isn't simply about vengeance; rather, it seeks to heal, to put things back into balance,' vertelt Bennett in een interview met Publisher's Weekly. Het is vooral belangrijk de wond niet te negeren, en kolonisatie heeft heel wat wonden veroorzaakt die vandaag de dag nog altijd gevoeld worden. In Nieuw-Zeeland en over de hele wereld:

'I am humbled at the idea that although I’ve told a tale so specific to my culture, it resonates with people elsewhere and has a certain amount of universality.'

Op aanraden van zijn partner koos hij voor een vrouwelijke hoofdpersonage. Maori, politie-inspecteur en alleenstaand moeder. Voor zijn inspiratie hoefde hij niet ver te zoeken. 'Hana Westerman became a composite of many of the strong women in my life – my aunts, my mother, my oartner, my daughters,' vertelt hij. Het ultieme eerbetoon ging naar zijn moeder. 'My mother's last name is Westerman.'