Vijftien mensen mochten meedoen met de leesclub Maak er iets moois van. Wendy complementeerde de leesclub met een eigen exemplaar. Iedereen begon zich al enthousiast voor te stellen in het café en was enthousiast om mee te mogen doen. De boeken arriveerden al snel al kreeg niet iedereen het boek tegelijk. We begonnen gelijk met een opwarmvraag.

De opwarmvraag bestond uit twee delen waarvan ik er voor het verslag één uitgepikt heb. Zou je dit boek aan de hand van de cover opgepakt hebben in de winkel? Waarom wel of waarom niet? 

Laura: Ik zou het boek zeker oppakken. Door de kleuren ziet het boek er aantrekkelijk uit. Ook de titel vind ik aanlokkelijk want het is een titel waarbij je verschillende soorten boeken kan verwachten: Roman, waargebeurd of toch gedichten?

Suze: Afgaande op de cover zou ik het niet meteen hebben opgepakt, want de subtitel doet mij denken aan een zelfhulpboek. 

Maria:Wanneer ik in een boekenzaak zou staan en alleen de cover zag met de titel, dan liep ik door. Spreekt me niet aan. Maar zou ik de onder tekst toevallig zien, dan pak ik het op om beter te bekijken en zien of het in mijn genre zou passen. 

Zoals bij de vorige antwoorden al blijkt is het niet helemaal duidelijk om welk genre boek het gaat en daarom de vraag: Welke genre vind jij het meest van toepassing voor dit boek en waarom vind je dat? Je mag ook een combinatie maken als je dit zou willen. 

Pierre: Ik vind dat dit boek gecatalogeerd kan worden onder de noemer biografie, maar ook onder de noemer van oorlogsboek (holocaust meer bepaald) en uiteindelijk ook onder hedendaagse geschiedenis. De auteur schrijft mijns inziens over al deze onderwerpen.

Marieke:Ik volg hierin de plek waar het in de bibliotheek zou komen te gaan. Dat is bij waargebeurde verhalen, met als thema oorlog. Het genre is daarmee nonfictie, waargebeurd.

De meesten antwoordden dat ze het onder biografie zouden plaatsen met als thema oorlog. Door met name de ondertitel zou je verwachten dat er meer over de WOII geschreven werd, dit gedeelte viel nogal tegen. De ondertitel van het boek is: Wat een Holocaust-overlevende jou over levenslust kan leren. Heb jij iets geleerd van Gidon, welke boodschap probeert hij volgens jou over te brengen?

Martin: Hij probeert de boodschap over te brengen dat je, ondanks de omstandigheden, positief moet blijven. Naar mijn gevoel doet hij dit iets te nadrukkelijk.

Femke: Wat ik ervan heb geleerd, is dat je je niet moet laten definiëren door pijn of verlies, maar moet focussen op wat je wél kunt beïnvloeden. Zijn levenshouding laat zien dat humor, liefde en het koesteren van kleine momenten helpen om een gelukkig leven te leiden, zelfs na grote tragedies. Gidon moedigt aan om het leven te omarmen en steeds opnieuw "iets moois" te maken, ongeacht de omstandigheden.

De verhalen over de WOII bleven een beetje oppervlakkig er werd niet diep op zijn belevenissen ingegaan. Dat kwam bij de vraag over schrijfstijl duidelijk naar voren. Edith is bij de boekbespreking van Gidon geweest en kan het mooi aanvullen. 

Hilde: Ook ik vond de schrijfstijl erg simplistisch met eenvoudige woorden en geen ingewikkelde zinnen. Ik heb me ook geërgerd aan het oneigenlijke gebruik van uitroeptekens. Echt waar, niet elke zin is even belangrijk… ik krijg soms de indruk dat mensen denken dat als ze een goed verhaal hebben, dat automatisch een goed boek wordt. Dit boek bewijst voor mij dat dat niet klopt. Inderdaad, Gidon zijn verhaal is aangrijpend, maar ik vond dit echt niet goed neergeschreven. Bovendien blijft het erg op de vlakte. Dan haalt hij een belangrijke gebeurtenis aan, maar gaat er vervolgens niet op in. Ik heb ook al aangegeven dat het herhalen van die citaten me erg stoort. . Alsof we kleine kinderen zijn die de les goed geleerd moeten krijgen, zodat we alles zeker goed begrepen hebben.

Edith: Gidon praat inderdaad zoals hij in het boek ook spreekt. In eenvoudige taal. Mijn Engels is niet al te best maar ik kon hem goed verstaan. Het heeft zo zijn voordelen. Hij spreekt ook veel met scholieren en zijn filmpjes worden wereldwijd veel bekeken. Dus hij is verstaanbaar voor iedereen. Verder denk ik dat het ook komt omdat hij in zoveel verschillende landen heeft gewoond. Je hoort direct aan hem dat Engels het zijn moerstaal niet is. Maar aan de andere kant zijn vriendin Julie is Amerikaanse en schrijfster/ redacteur en zij heeft het verhaal opgeschreven. Zij beheerst de Engelse taal dus perfect. Dus ik denk dat het een heel bewuste keuze is om de taal in dit boek eenvoudig te houden. Zo blijft het ook echt zijn boek.
Ook ik mis wat diepgang in het boek. Ik vond het ook jammer dat Gidon tijdens de lezing ook alleen maar gebeurtenissen vertelde die letterlijk in het boek staan. Dus ook tijdens de lezing was er niet meer diepgang. Maar ja misschien lukt hem dit ook niet. Is het te gevoelig of speelt zijn leeftijd mee?

Iedereen haalt andere dingen uit een boek of leest een boek anders. Op de vraag welke drie woorden vind je van toepassing op het boek kwamen hele verschillende antwoorden (maar ook dezelfde woorden). 

Wendy: Optimisme, omdat in zijn boek de rode draad is dat hij veel vertrouwen in de volgende generatie heeft en ook vertrouwen heeft in de wereld en hij heeft zelf een positief denkbeeld.
Vooruitkijken, omdat hij niet graag bij de pakken neer wilt zitten, overal de toekomst in blijft zien en hij ook belangrijk vindt om de volgende generaties een zonnig vooruitzicht wenst.
Reflectieverslag; dat is voor mij het steekwoord over zijn biografie. Hij reflecteert in korte stukjes terug en brengt verslag uit over wat hem bezigt en wat hij meemaakt en voelt.

Nicolle: Vooruit kijken, Gidon benadrukt lang dat hij zijn leven vorm heeft kunnen geven doordat hij vooral vooruit keek,zoals velen deden.
Nu, geeft hij aan dat je zeker aandacht moet geven aan het verleden en hier van moet leren.
Dan het woord "seculier" . Hij benadrukt vaak dat hij seculier is, toch worden alle Joodse feestdagen met passie gevierd.

Gea: Langdradig, onlogisch, oppervlakkig 
Sorry mensen, maar ik kan niet zoveel positiefs bedenken bij dit boek. Dat wil niet zeggen dat ik deze drie termen ook op Gidon vind slaan. Alhoewel, het oppervlakkige wel. Dat is de indruk die ik van hem heb gekregen.

Ondanks dat we het boek niet veel sterren hebben gegeven, een gemiddelde van 2,7 sterren, hebben we wel mooie zinnen of gedachtes in het boek gevonden. 

Henriette: De mooiste zin is de titel van hoofdstuk 14 voor mij: Zeg ja tegen hoop.
Dat zou trouwens ook een mooie titel geweest zijn, bedenk ik nu.
Verder vond ik dat veel zinnen, ook de eventueel wat mooiere, in opvallend eenvoudig, haast kinderlijke taal geschreven zijn. Ik heb nog even uitgezocht of dat aan de vertaalster kan liggen, maar nee, zij heeft een indrukwekkende staat van dienst en is voor de uitgeverij die dit boek uitgaf één van de meest voorkomende vertalers.

Rita: 'In een helder verlichte kamer maakt een kaars niet veel verschil. Maar als die kamer donker is, betekent die kaars alles'
Het lijkt voor ons in de Westerse wereld allemaal vanzelfsprekend dat we genoeg water, licht, eten hebben. We staan te weinig stil wat het moet zijn als je al deze zaken moet missen. Als ik oorlogsbeelden in het journaal zie, denk ik soms hoe zou ik me in deze situatie voelen en wat zou ik doen.

Francisca: Het was eigenlijk de zin van Susan op blz 173 waarop de titel gebasseerd is: Laten we er iets moois van maken.
Omdat je elke dag gewoon weer je best kan doen om er iets moois van te maken, lukte het gisteren niet, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Deze laatste zin is een mooie afsluiter voor de leesclub.

Ondanks dat we het boek niet hoog beoordeeld hebben was het een leuke en fijne leesclub. Iedereen bedankt voor jullie inbreng. Ik hoop dat 2025 julllie een mooi jaar brengt en dat al jullie wensen maar uit mogen komen. 

Jeanet