OVER Madame Le Commissaire en de verdwenen Engelsman

In Madame le commissaire en de verdwenen Engelsman introduceert Pierre Martin (pseudoniem van een Duitse auteur) zijn protagonist Isabelle Bonnet. Nadat zij als hoofd van een geheime dienst in Parijs ternauwernood een aanslag heeft overleefd, keert ze terug naar haar geboorteplaats Fragolin in de Provence. Ze is er na het dodelijk ongeval van haar ouders toen zij nog een kind was, nooit meer geweest. Het is de bedoeling dat ze daar in alle rust de tijd neemt om te herstellen. Tegelijkertijd is ze van plan uit te zoeken of het ongeluk van haar ouders misschien wel een moordaanslag is geweest. Van deze plannen komt niet veel terecht als er een Engelsman verdwijnt en er een dode naakte vrouw in zijn huis wordt gevonden. Van hogerhand krijgt ze de vraag om het onderzoek op zich te nemen. Dat de plaatselijke collega’s niet blij zijn met haar inmenging is een understatement.

DE LEESCLUB EN HUN VERWACHTING

De leesclub bestaat uit zestien enthousiaste lezers (inclusief de coördinator), waarvan een lezeres met een eigen exemplaar meedoet. De vier mannen zijn in de minderheid, maar staan hun mannetje tussen de twaalf vrouwen.

De verwachtingen zijn hooggespannen: een spannend verhaal met de Franse couleur locale, een spannende whodunit, een detectiveroman à la Agatha Christie of Baantjer. Ina Bakker zal al direct een hele serie voor zich: “Allemaal getiteld Madame le commissaire en … (net als de Baantjer boeken).” Helma Koot verwacht door de omschrijving van cosy crime geen nagelbijtend, bloedstollend verhaal gaat worden. Marvin O.: “In ieder geval deed de korte inhoud op de achterflap me meteen denken aan wat gezapiger detectives. Denk aan Agatha Christie, maar dan in een modern jasje.” Marieke IJsendoorn hoopt op onverwachte wendingen en dat ze lekker op het verkeerde been wordt gezet.

WELKE AUTEUR ZIT ER ACHTER HET PSEUDONIEM VAN PIERRE MARTIN?

Ondertussen ontstaat in het café een levendige discussie over de werkelijke identiteit van Pierre Martin. De lezers hebben gegoogeld maar zijn niet veel wijzer geworden. Verschillende namen passeren de revue, en de meeste lezers vermoeden dat de auteur een vrouw is. Ina den Bakker grapt: “Misschien kan Apollinaire het voor ons uitzoeken :)” Vooralsnog blijft de ware identiteit van de auteur in nevelen gehuld.

DE COVER

De lezers zijn unaniem van mening dat de cover een feelgooduitstraling heeft en een vakantiegevoel oproept. Inge68: “Ik vind dit het perfecte zwembadboek (al ben ik nog niet in vakantie en is het ook geen zwembadweer): luchtig, met gevoel voor humor en mysterie dat moet opgelost worden.” Voor Karin Swerts riep de cover fijne vakantieherinneringen op: “In het huisje dat we altijd huren hangt een schilderij boven ons bed met lavendelvelden. Dus de kaft kon niet meer stuk.”

SPANNINGSOPBOUW

In een thriller is de spanningsopbouw met onverwachte plotwendingen essentieel. Het boek draait om twee zaken: het oplossen van de moord en het uitzoeken van het ongeluk van Isabelles ouders. De meeste lezers zijn van mening dat het verhaal wat voortkabbelt en dat de verwachte spanning pas laat op gang komt. Eveline: “Als je het mij vraagt, is er eigenlijk weinig spanning als lezer. Het verhaal kabbelt rustig voort. Op een prettige manier. Het onderzoek vordert. Er komen mogelijke daders bij, er valt nog een slachtoffer, er loopt nog een privé onderzoek. Alleen op het eind wordt het ineens even spannend.” Hugo van der Wildt: ”Als ik zie hoe de schrijver eerst het antwoord zoekt op de eerste vragen en dan later naar de dader, heb ik de indruk dat hij de spanning mooi heeft opgebouwd.”

Een aantal lezers had al redelijk snel door wie de dader was, waaronder Verzamelaar: “Ik wil niet zeggen dat je de dader al op een kilometer afstand zag aankomen, maar het was na verloop van tijd toch wel duidelijk welke kant je op moest denken.” Toch waren de meeste lezers wel verrast. Renate: “Wel werd ik steeds op het verkeerde been gezet, ik had namelijk een hele andere dader in mijn hoofd, deze had ik niet erg snel door, pas op het laatste.” Ook Barisca was verrast: “De dader had ik niet verwacht, dus er zaten verassingselementen voor me in.”

Saskia Jacobs-Labree genoot van nog veel meer verrassingselementen waardoor ze zich geen moment heeft verveeld: “Het werd geen moment saai want er was altijd wel iets om je weer mee bezig te houden. Het was oftewel de zoektocht, of de vraag wat we vandaag gaan eten, of het feit dat Isabelle wat gymnastiek mocht doen en een paar onverlaten in elkaar mocht slaan. Er was voortdurend vermaak van allerlei soorten. Dan nog de vraag of het de dokter of de burgemeester wordt, welke kleur sokken Apollinaire vandaag weer draagt en welke info hij nu weer heeft verzameld en vooral op welke manier.”

De nevenplot over het onderzoek naar Isabelles ouders vinden de meeste lezers wat te gemakkelijk. Marvin O.: “Hoe dat zou aflopen, was me stukken sneller duidelijker, maar ik had verwacht dat dit de plot zou worden die aan het eind voor een spannende finale zou zorgen. Deze nevenplot liep eigenlijk een beetje met een sisser af.” Karin Swerts: Door de zelfmoord en het achtergelaten briefje, kreeg Isabelle de moordenaar van haar ouders op een presenteerblaadje aangereikt en ontloopt hij zijn straf niet.” Voor Marjo Jagt voegde deze nevenplot weinig toe aan het verhaal: “Dit had van mij ook wel iets meer uitgewerkt mogen worden. Op deze manier vind ik het weinig toevoegen aan het verhaal. Het is voor Isabelle de aanleiding om naar het geboortedorp te gaan, maar anders had de schrijver het van mij weg mogen laten.”

FRANSE SFEREN

Ondanks dat de auteur Duits is, heeft hij volgens de lezers de authentieke Franse sfeer prima verwoord. Verzamelaar: “De beschrijving laat je echt in de Provence zijn en dat doet zeker eer aan het verhaal.” Karin Swerts: “Het dorp Fragolin is een echt Frans dorp; met een dorpscafé en het spelen van petanque. Het lekkere eten met een glas rosé, de dorpsroddels, de herkenbare oudjes, het ontbijt met een croissantje. De wat norse dorpsbewoners richting nieuwkomers is ook heel herkenbaar. De sfeer van het dorp en haar bewoners is goed getroffen. Bij Frans en Marvin O. wekt het herinneringen op aan de oude films met Louis de Funès die met zijn politieauto door de dorpjes scheurde. Eveline was teleurgesteld dat het dorpje Fragolin fictief is: “Ik waande me echt in Frankrijk tijdens het lezen. Zag het dorp voor me, zoals er meerdere Franse dorpen zijn. Heb op Fragolin gegoogeld tijdens het lezen en was toch wat teleurgesteld toen het niet bleek te bestaan. Had er best even langs willen rijden als ik in de buurt was.” Janneke van Geertruy denkt niet dat het verhaal op een andere locatie zo sterk was geweest!

ROMANTIEK IN EEN KRIMI

De lezers buigen zich over de vraag of romantiek passend is in een krimi. Frans is niet enthousiast en vindt het feelgoodgehalte in dit boek te hoog. Saskia Jacobs-Labree vindt het daarentegen prima passen in dit boek, hoewel ze het in andere boeken wel vaak storend vindt. Eveline neemt het vaak als vanzelfsprekend aan, zonder er echte over na te denken: “Het stoorde me niet. Sterker, ik gunde het haar. Ook het lijntje met de dokter vond ik amusant. Geniet van het leven meid, dacht ik nog.” Ook Renate vond het niet storend: “Als het bij het verhaal past en bij de personages dan heb ik daar geen enkele moeite mee, het moet alleen niet per se in een verhaal omdat het zo nodig hoort, dan vind ik het niet passen.” Voor Margo Jagt was het juist de reden om het boek te gaan lezen: “Ik vind dit een heerlijke combinatie. Thrillers vind ik snel te spannend, dus ik vind het helemaal niet erg als er romantiek in voorkomt.”

COSY CRIME

Dat brengt ons ook op de term ‘cosy crime’ waarmee het boek wordt aangeprijsd. De leesclub buigt zich over de vraag of een crime ooit ‘cosy’ (gezellig) kan zijn. Marvin O.: “Onafhankelijk van dit boek, vind ik de naam maar zo zo. Misdaad als gezellig gaan beschouwen, dat vind ik er een beetje over gaan. Ik zie het voornamelijk als de zoveelste marketingstunt om feelgoodfans ook aan het lezen van thrillers te krijgen (gesteld dat ze dat nog niet zouden doen).” Stellina voegt daaraantoe: “Een paar moorden is toch niet echt cosy.” Verzamelaar kan zich voorstellen dat een diefstal meer cosy kan zijn dan een moord: “Maar waar het volgens mij om gaat is dat de misdaad ondergeschikt is aan het feelgood gehalte van het boek en daarom meer mensen zal trekken die een hardcore thriller niet zien zitten.” Renate vindt het eigenlijk een rare term: “Ik zag de definitie en snap wel wat ze er mee bedoelen maar het klinkt gewoon gek, een moord en misdaad is nooit gezellig.” Saskia Jacobs-Labree is het daar niet mee eens: “Ik vind het een geweldige term, cosy thriller, eentje die me direct over de streep trekt.”

WAARDERING

Van de zestien deelnemers deelden vijf lezers 3*** uit, waaronder Marieke IJsendoorn: “Het enige wat bij mij een lichte irritatie veroorzaakte waren de Franse termen en uitspraken waarmee met regelmaat gestrooid wordt in het boek. Aangezien mijn kennis van de Franse taal zeer beperkt is vond ik dat zelf wat hinderlijk tijdens het lezen. Dit neemt niet weg dat ik deel twee alweer klaar heb liggen om te lezen.” Ook Ina den Bakker gaf 3***: “Een vlot leesbaar boek, zeer geschikt om in de zomer te lezen ter ontspanning met een glaasje rosé naast je.”

Maar liefst tien deelnemers vonden het boek 4**** waard. Barisca: “Het boek is ontspannen en leuk om te lezen, het is onderhoudend geschreven. De personages hebben duidelijk omschreven gedrag en lijken daardoor niet op elkaar. Een goede en aangename cosy crime.” Stellina: “Voor thrillerliefhebbers is dit niet het ideale boek, maar voor lezers die houden van een sfeervolle setting en misdaden waarbij je mee naar de dader kan zoeken zonder dat het bloed of de gruwel van de pagina’s spat, is het een aangenaam boek dat garant staat voor een fijne leeservaring in Provençaalse sferen.” Frans: “Leuk om lezen, niet alleen voor liefhebbers van whodunit-romans, maar ook voor hen die genieten van een feelgoodboek.” Margo Jagt: “Voor de echte thriller liefhebbers zal dit boek niet spannend genoeg zijn, want het is eerder een feelgood boek in een detective jasje. Daarom dus een heel geschikt boek voor detective liefhebbers die niet tegen te veel spanning kunnen.” Helma Koot: “De vrouwelijke lezers zullen de manier waarop Isabelle vakkundig afrekent met het haantjesgedrag van diverse mannen wel kunnen waarderen. Dat geldt misschien nog wel meer voor het tonen van haar gevecht skills tijdens een overval waarbij ze eigenhandig ongenadig afrekent met de daders. You go, girl!” Inge68: “Het is een geslaagde mix die resulteert in een erg ontspannend boek, dat doet dromen van vakantiedagen in de Provence.”

Alleen Hugo van der Wildt gaf de volle 5*****: “Het is een zeer spannend verhaal, grappig met een mooi einde. Zeer zeker een aanrader.”

De leesclub werd met een gemiddelde score van 3,8 sterren afgesloten. Een prachtig resultaat!

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.