Het is steeds weer een verrassing welke boeken er worden aangeboden voor een leesclub. Zo kwam er in augustus een oproep voor de roman: Meer dan je ooit zult weten, een romandebuut van de Texaanse schrijfster Katie Gutierrez, met een true crime story als rode draad.

- verslag: Marieke

Na de inschrijvingen waren er vijftien gelukkige deelnemers voor deze leesclub. Twee mannen en dertien vrouwen stelden zich voor in het leesclubcafé en een veertiende dame sloot aan met een eigen Engelstalig exemplaar. De verzending van de boeken ging vlot, maar het arriveren van de boeken was voor sommige deelnemers een kwestie van geduld. Toch kreeg iedereen zijn of haar boek en de eerste vraag over de verwachtingen kwam online. Daarna was het lezen, lezen, lezen, 495 pagina's in twee en halve week.

De leesclubdeelnemers kwamen tussendoor even buurten in het leesclubcafé om te melden dat er toch wel een hoop Spaans werd gesproken in het boek en ook dat het lezen niet altijd even goed lukte. Toch was iedereen op tijd klaar om te beginnen met de vragen van de discussie.

De leesclub

Verwachtingen en eerste indruk

Het is elke keer weer een feestje als er wordt aangebeld en de postbode een doos komt brengen, met daarin een nieuw boek. Zo ging het ook met Meer dan je ooit zult weten. Uitpakken, het boek voelen en bekijken en nadenken over de verwachtingen van het verhaal. 

Het feit dat het gaat over een moord, een true crime, doet vermoeden dat het boek een spannend verhaal herbergt, maar het is als literatuur uitgegeven. Nu sluit het een het ander niet uit, maar of deze verwachting gaat kloppen is nog een grote vraag. Daarnaast worden er verwachting uitgesproken over de inhoud als zijnde een psychologische roman.

Anja: Ik verwacht dat het een psychologische thriller is. Ik heb een hekel aan boeken met een open eind, het mag uiteraard wel aanzetten tot denken, graag zelfs. En ik hoop dat ik het boek niet meer weg kan leggen..
Aard: Mijn verwachtingen zijn blanco, leuk om een goed ontvangen debuut te mogen “ testen”.

De boeken zelf vallen wel in de smaak. Een dikke paperback met bijzondere cover en veel pagina’s

Yvie: Het formaat is wat aan de kleine kant en het is echt zo'n fluffy paperback. [..]  Ze liggen wel altijd superlekker in de hand, dus dat is fijn. Bijkomstigheid van dit formaat is dat de letters vrij klein zijn, maar dat vind ik persoonlijk wel lekker weglezen. 

Na deze vraag vooraf wordt het boek gelezen. De resterende vragen worden voor de start van de discussie online gezet. De vragen gaan over cover en titel, personages, thema’s en schrijfwijze, maar ook ethiek, bijzondere zinnen en het einde komen aan bod. Tenslotte sluiten we af met een korte omschrijving van het boek en kijken we terug naar de verwachtingen en in hoeverre die zijn uitgekomen.

Cover en de titel

Beide onderdelen worden aan de leesclublezers voorgelegd. Wat is hun mening over de cover? En de titel, past deze goed bij het boek? 

Over de cover zijn we het wel eens. De twee gezichten, waarin we Lore herkennen, de vrouw met twee levens. Maar het kan ook staan voor de twee hoofdpersonages. De combinatie met bolvormige bloemen is mooi, maar niet gelijk voor iedereen duidelijk. Als op internet de Mexicaanse goudsbloem “cempasuchile”wordt gevonden, die wordt gebruikt op de dag van de dood is het ineens heel passend.

Maria:  Ik vind het een mooie cover, het dubbele gezicht vind ik mooi passen bij Lore, maar ook bij Cassie. Beide dames hebben veel te verbergen.
Elisa: het gedraaide hoofd van de dame slaat volgens mij op het dubbelleven van Lore.
Pleun: De bloemen geven voor mij wel Mexico aan, de goudsbloemen bij de Dia del Muerta en de andere bloemen zouden voor de bloemen in de tuin van Lore kunnen staan.

De titel is letterlijk terug te vinden in het boek, maar het kan ook nog slaan op de vele geheimen die de personages hebben in het boek.

Yvonne: Eerst snapte ik de titel niet toen ik het boek aan het lezen was en deze vraag las maar nu ik het boek uit heb wel. Omdat het verhaal zoveel meer is dan alleen het verhaal over de moord.
Jody: Zeker! Voor mij weerspiegelt het twee thema's. Meer dan je ooit zult weten, als in meer van iemand houden dan dat hij/zij ooit zal weten. Zo is de titel letterlijk in het boek toegepast in een gesprek tussen Lore en Matteo. Uiteindelijk is liefde en de ondoorgrondelijke wegen van de liefde een centraal thema van dit boek. Tegelijkertijd is 'Meer dan je ooit zult weten' mogelijkerwijs ook een verwijzing naar de geheimen die centraal staan in het boek. Mooi gevonden dus!

De titel is goed gevonden, maar toch bedenken we alternatieve (prachtige en creatieve) titels. Grensoverschrijdende liefde, Dubbelleven, Tweestrijd, Ikke ikke ikke en de rest kan stikke, Zinkende stad, De Vrouw met de twee ringen en Als alles valt.

Schrijfwijze

Hoe een boek is geschreven, bepaalt voor een groot deel hoe een boek wordt gelezen. Opvallend is dat de leesclublezers toch allemaal wat moeite hadden om in het verhaal te komen en dat het pas op het einde spannend werd. De bloemrijke manier van schrijven van Gutierrez krijgt best veel kritiek.

Frank: De vele vergezochte, onnodige adjectieven en omschrijvingen hebben me gestoord in dit boek. vb: “"Ik kon het voelen, zoals papier opkrult boven een vlam voordat de randen zwart verbranden". (Ik kan het beeld voor me zien, maar hoe dit voelt, kan ik me in de verste verte niet voorstellen). en zo staan er nog massaal veel in het boek. Bij mij komt dit over als een etaleren van de schrijfster, zonder echte meerwaarde.
Maria: Wat mij persoonlijk opviel is dat het verhaal op zich mij wel aanspreekt, maar dat ik moeilijk door het boek heen kwam. Het leest stroperig, wellicht door het feit zoals lezer Frank aangeeft "overvloedig gebruik van vaak vergezochte, weinig functionele adjectieven." Voor mijn gevoel is het jammer en een gemiste kans.
Hilde: Ik heb me geërgerd aan het al te uitbundige stilisten in dit boek. Waarom zou één adjectief genoeg zijn, als je er ook twee of drie kan gebruiken? Waarom zou je de lezer niet duidelijk laten blijken dat je een zeer uitgebreide woordenschat met veel poëtische trekjes hebt? Het maakt zinnen vaak te lang en komt de leesbaarheid of het begrip niet ten goede.
Gerbie: Het laatste deel las echt thrillerachtig, maar de wisselingen van de 'whodunit' maakte het soms een beetje te gezocht. Was dit om de lezer op het verkeerde been te zetten? Moest er extra spanning in?

Maar er zijn positieve geluiden als we kijken naar de wijze waarop het verhaal is opgebouwd. De uitwerking van deze true crime uitgevoerd door middel van de gesprekken tussen Cassie en Lore is wel goed bevallen.

Marja Vissers: Ik vind het ingenieus! Cassie komt langzamerhand achter de waarheid. Lore weet onderwijl iets bij Cassie los te maken.
Riet: Deze uitwerking vond ik mooi gevonden .Het is een mooie manier om het verhaal te vertellen om steeds een stukje van de gebeurtenissen te onthullen.
Jody: Geslaagd! Het had nog geslaagder geweest als het daadwerkelijk true crime was geweest (een echte misdaad).

Na een vraag over de personages en een over schrijfwijze en perspectief komen we op een vraag over ethiek. Hoe ethisch is het om een boek te schrijven over true crime en of dat beter is met of zonder betrokkenen te spreken.
De rode lijn in het boek betreft het verhaal van Lore, die met twee mannen tegelijk was getrouwd. Maar daarnaast blijken er nog meer morele dilemma’s in het boek aanwezig te zijn. 

Riet: Net als Cassie zou ik kiezen om de betrokken personen bij het verhaal te betrekken en het te vertellen vanuit hun perspectief. Dat is degene die echt weet wat er is gebeurd, al is het geheugen ook niet altijd betrouwbaar. Zonder de betrokken personen is het toch gissen en wordt het meer een verhaal van de auteur.
Frank: Je zou inderdaad over een aantal ethische kwesties kunnen spreken, maar eerlijk gezegd vind ik het verhaal daarvoor een beetje te clichématig en worden de meeste personages te weinig op een levensechte manier neergezet of uitgediept.
Hilde: Het true crime genre ligt me niet, omdat dé waarheid daarover in mijn ogen niet bestaat. De waarheid bestaat zoals elke betrokkene hem ervaren en onthouden heeft. Dat geldt zowel voor de direct betrokkenen, als de nabestaanden, de onderzoekers, de pers en de bekenden.
Elisa: Naar mijn mening draait het hele verhaal van Lore om ethiek.[..] Eerlijkheid duurt toch het langst, alles komt uit.

We nemen in de leesclub het einde van het boek nog onder de loep en bespreken de waarheid zoals Cassie die uiteindelijk ontrafelt.

Het boek in max 10 woorden

Dan zijn we aan het einde van de leesclub discussie gekomen en beschrijven alle deelnemers het boek in maximaal tien woorden (en soms zijn tien net niet genoeg (-_-): 

Yvie: Roman waarin bedrog (in alle vormen) wordt uitgelicht
Yvonne: Onvoorwaardelijke liefde voor je kinderen
Jody: Twee vrouwen verscheurd door liefde en leugens vinden elkaar, uiteindelijk
Riet: Een boek over een grensoverschrijdende liefde met fatale gevolgen
Laura: Twee vrouwen, een dubbelleven, leugens en een moord, uit liefde
Gerbie: Over de grens, letterlijk en figuurlijk
Maria: De liefde was egoïstisch en de leugen(s) te groot!
Hilde:  Vrouwen gaan over de grens. En hoe.
Frank: We worden allemaal bedrogen, in welke vorm dan ook
Marja Vissers: Onvergetelijke hoofdpersonen en veel morele dilemma’s
Aard: Een spannende , goed geschreven roman over de geheimen en morele dilemma’s van twee vrouwen
Elisa: Door het lezen van het boek weet je wat je wilt weten
Marieke: Een intrigerende roman vol morele vraagstukken waarin moederliefde voorop staat
Pleun: Intrigerende roman over dubbelleven, keuzes en de gevolgen ervan
Marjan: Een spannend boek over bedrog en liefde en familiedrama
Anja: Doorbijtertje, lastig in te komen, maar achteraf het lezen waard

Verwachtingen, uitgekomen of niet?

Tot slot kijken we terug op de verwachtingen die we vooraf hadden en in hoeverre die zijn uitgekomen. Daarbij valt op dat deze keer de verwachtingen vaak niet werden waargemaakt.

Pleun: Het was minder psychologisch dan verwacht en gehoopt, maar ik vond het toch een prettig boek
Frank:  Mijn verwachtingen zijn helaas niet uitgekomen.[..] Er waren heel wat andere dingen waarin ik me niet goed kon vinden en die me meer en meer gingen storen [..] en die maakten dat ik het niet echt een geweldig boek vond.
Hilde: Vermoedelijk waren mijn verwachtingen voor dit debuut té hoog gespannen. Het is niet alledaags dat een literair debuut meteen al in het Nederlands wordt vertaald, vandaar mijn hoop op een wow!-gevoel, denk ik.
Marja Vissers: Ik verwachtte veel van dit boek op basis van recensies die ik gelezen had. En ja, mijn verwachting is uitgekomen. Ik vind het een geweldig boek.
Elisa: Ik hoopte op een thriller roman, dat is pas aan het eind van het verhaal uitgekomen.

Conclusie

Aan de leesclub lag het niet, die was gezellig en er kwamen mooi uitgedachte en uitgewerkte antwoorden op de vragen. Maar de verwachtingen over dit boek werden niet altijd waargemaakt en het was voor de lezers lastig om in het verhaal te komen. De schrijfwijze van Katie Guttierez krijgt tijdens de discussie aardig wat kritiek, maar het einde maakte veel goed. Opvallend is dan de uitkomst in sterren.

Met 11 x drie sterren, 2 x 3,5 sterren, 2 x vier sterren en 1 x vijfsterren, is deze leesclub afgesloten met een gemiddelde van 3,3 sterren voor Meer dan je ooit zult weten.

Enkele quote's uit de recensies:

Laura (3 sterren): Verwacht geen true crime boek, maar een roman over twee vrouwen, een dubbelleven, leugens en een moord, uit liefde

Riet (3 sterren:  Meer dan je ooit zult weten” is een boek over liefde, leugens en bedrog. Het zet je vooral aan het denken over de morele kant van dit dubbelleven

Pleun (4 sterren): Zoals Lore zegt: de waarheid is kneedbaar

Jody (3 sterren): Haar hart is groot genoeg voor twee mannen. Haar hoofd vol leugens lijkt groot genoeg voor twee levens