Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over De overlevenden? Lees hieronder de samenvatting.

OVER DE OVERLEVENDEN
Alex Schulman (1976) is schrijver en journalist, zijn vijf autobiografische boeken waren zeer succesvol in Zweden. Na grote veilingen werden de vertaalrechten voor zijn debuutroman <em>De overlevenden</em> wereldwijd verkocht. De Nederlandse vertaling van de hand van Angélique de Kroon verscheen bij De Bezige Bij.

De debuutroman van Schulman bevat veel autobiografische elementen. <em>De overlevenden</em> vertelt over drie broers die terugkeren naar het vakantiehuis waar twintig jaar eerder een ongeluk heeft plaatsgevonden dat hun leven voor altijd veranderd heeft. Ze keren terug om de as van hun overleden moeder uit te strooien en merken dat ze nog altijd verbonden zijn door hun gedeelde geschiedenis op deze plek. De spanning tussen de uit elkaar gegroeide broers loopt hoog op terwijl lang onduidelijk blijft welk drama zich nu precies voltrokken heeft aan het meer.

DE DISCUSSIE
Het omslag is voor veel lezers zeker een extra reden geweest om het boek op te pakken. Omslag en titel passen zeer goed bij De overlevenden van Alex Schulman. Maartje: Eén van de eerste heftige scenes is die van de vader die zijn zoons uitdaagt tot een wel heel gevaarlijke zwemwedstrijd. Deze wedstrijd zet de toon van het boek voor mij en is dus zeker een mooie scène voor de cover.’

Katja van Neer: ‘De opbouw is een van de meest bijzondere dingen van het boek.’ Door de keuze van de auteur om het verhaal in omgekeerde volgorde te vertellen weet hij de aandacht vast te houden. Bianca Rijsdijk: ‘Deze vorm zorgde ervoor dat ik door wilde lezen.’ Het is een geslaagde keuze geweest van de auteur en een andere vorm met eenzelfde impact is lastig voor te stellen. Tineke Fraij: ‘Een chronologische vertelling zou het verhaal volgens mij ook minder interessant maken om te lezen.’

De schrijfstijl van Schulman wordt als meeslepend, mooi, prettig en zonder moeilijke woorden ervaren. Karen: ‘Ik vond de schrijfstijl mooi en erg prettig om te lezen. Schulman gebruikt niet overdreven veel tierelantijnen. Het lukt hem om met betrekkelijk weinig woorden een genuanceerde schets van de verschillende karakters te geven.’

De discussie barstte los over de vraag of hoofdpersonage Benjamin een betrouwbare verteller genoemd kan worden, de meeste lezers denken van niet. Marieke Scheers: ‘Vanaf het begin had ik het gevoel dat er iets niet klopte. Maar dat is vaker bij een eenzijdige verteller, het verhaal komt er altijd ‘gekleurd’ uit. Het zijn zijn eigen herinneringen, maar in hoeverre kloppen die met de werkelijkheid?’ Pleun Schuijt: ‘Of dat betrouwbaar is? Achteraf denk ik van niet, vanwege het trauma, maar het is wel zijn waarheid.’

Verschillende thema’s in het boek staan in nauw verband met elkaar, een van de redenen waarom het boek op veel lezers zo’n grote indruk heeft gemaakt. De overlevenden is zeker geen luchtig boek, zware thema’s als traumaverwerking, verwaarlozing, eenzaamheid en rouw vormen de basis voor het verhaal. Heleen van der Velde: ‘De thema’s raken elkaar. Ik dacht in eerste instantie aan verlies en verwaarlozing. Ik zie ook dat de rouw bij elk van de gezinsleden iets anders doet, daarmee gaat het ook over verwerking. Ik moet ook denken aan de titel: overleven.’

HET OORDEEL
De meeste lezers hadden hoge verwachtingen, mede door de vele lovende woorden die al voor de leesclub in de media over het boek gesproken werden. Anderen hadden wat minder lovende recensies gelezen en twijfelden daarom toch een beetje in eerste instantie, zij hadden wat aanmoediging nodig. Wendyvd: ‘Mijn verwachtingen lagen eerlijk gezegd niet erg hoog, omdat ik een aantal recensies had gelezen die me niet aanspraken. Toen ik naar mijn favoriete boekhandel ging, had ik me dan ook voorgenomen om dit boek zeker níet te kopen. Gelukkig kent de boekverkoopster me goed genoeg, en nam ik dit boek toch mee naar huis.’

Een aangename verrassing of een bevestiging van de hoge verwachtingen, bijna alle lezers in de leesclub zijn zeer te spreken over De overlevenden. Inge drewes: ‘Ik vond het een goed boek, goed geschreven, helemaal niet zo over de top waar ik bang voor was.’ Marjolein: ‘Het boek las wel heel vlot door en greep me meer aan dan ik verwacht had. Het einde van het boek verraste me compleet.’

Het eindoordeel komt op een gemiddeld aantal sterren van 4,3.