OVER MOORDVRIENDEN

‘Moordvrienden’ van de Duitse auteur Nele Neuhaus is het tweede boek in de serie rond rechercheur Oliver von Bodenstein en zijn collega Pia Kirchhoff. Als er in de dierentuin in de Taunus een menselijke hand wordt gevonden in het olifantenverblijf worden Oliver en Pia belast met het onderzoek. Als het bijbehorende lijk wordt gevonden in een weiland tegenover de dierentuin, blijkt dit te gaan om Ully Pauli, docent en een charismatische milieuactivist. Een omstreden figuur: op handen gedragen door zijn leerlingen, maar intens gehaat door de gegoede burgers van de stad. Intens genoeg om hem te vermoorden of moet de schuldige in een hele andere hoek gezocht worden?

DE LEESCLUB

De leesclub telde in totaal 15 lezers. De verwachtingen waren hooggespannen. Een aantal lezers was bekend met de boeken van Nele en verwachtte wederom een spannend verhaal met het voor Nele gebruikelijke grote aantal karakters, een intelligent onderzoek en een verrassende ontknoping. De lezers die nog niets van Nele hebben gelezen hoopten op een spannende thriller met een goed uitgewerkt en onverwacht plot. Deze verwachtingen werden meer dan waargemaakt. Marina Verseput: “Ik verwachtte een spannend boek en verwikkelingen in de levens van de hoofdpersonen in de serie. Dat bleek inderdaad het geval te zijn”. Ook Joyce Remmerswaal is meer dan tevreden: “Ja, mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Het boek is een typische Nele Neuhaus, waarvan ik er al eerder heb gelezen. Ten opzichte van haar eerste boek, Een onbeminde vrouw, is ze al duidelijk gegroeid in haar schrijfstijl en durft meer. Het lijkt al aardig op haar latere boeken”. En ook Ingrid Winnelinckx is best tevreden: “Ik wist dat er veel personages zouden zijn en dat was ook zo. En ik had verwacht dat het een goede schrijfster moest zijn door de recensies die ik over haar las en dat is ook wel waar”.

Ondanks dat tevredenheid overheerste was met name het grote aantal personages dat Nele opvoert, voor sommige lezers een klein struikelblok wat ervoor zorgde dat ze het boek minder snel oppakten. Brigitte Vens: “Blijf haar boeken toch lastig vinden, pak het boek dan ook niet zo snel op. Ik lees het boek erg langzaam, maar wel heel oplettend. Ben ook nog niet meegezogen in het verhaal, misschien komt het nog”. Een mening die onder andere gedeeld wordt door Vanessa Geensen, Lene79 en Sarayatje. Hoewel het verhaal Luc vancoppernolle wel wist te boeien vond hij dit grote aantal karakters voor het verhaal eigenlijk helemaal niet nodig.

Ook de Duitse namen en beleefde omgangsvormen waren even wennen. Eveline: “Pia Kirchhoff en Oliver von Bodenstein zijn al jaren collega en spreken elkaar nog steeds aan met u”. En ze vraagt zich af of dit misschien typisch Duits is, wat door Eef wordt beaamd.

Joyce Remmerswaal had er in het geheel geen moeite mee: “Duitse beleefdheid zoals Eveline zegt en veel aandacht voor de karakters en omgeving. Ze neemt de tijd, maar toch leest het boek vlot. Vele personages is het kenmerk van haar boeken, maar daar zit ook het plot verstopt, wie is het nu toch”.

Schrijfstijl

De lezers die al bekend zijn met Nele vinden haar schrijfstijl herkenbaar en prettig weglezend. Sandra Bakker: “Omdat ik Nele's andere boeken, behalve De levenden en de doden, al heb gelezen, is de schrijfstijl heel herkenbaar. Veel personages met verschillende verhaallijnen, zo in elkaar geweven en langzaam naar het einde toe geschreven met een plot die je meestal niet ziet aankomen. Door dit alles zet Nele je steeds op het verkeerde been over wie de moordenaar kan zijn. Ik geniet van haar verhalen!”. Hoewel deze mening door veel lezers wordt gedeeld is niet iedereen even gecharmeerd van de gedetailleerde omschrijvingen van de omgeving. Isabella Driesmans: “Persoonlijk had ik liever gezien dat er wat minder gedetailleerde locaties werden beschreven, en dan bedoel ik met name de straatnamen en verbindingswegen en plaatsaanduidingen. Iets minder beschrijvingen van op welke locatie iedereen staat is prettiger en dat haalt de lezer minder snel uit het verhaal”.

De plot

Hoewel sommige lezers enige moeite hadden om in het verhaal te komen, werd de plot met, uiteraard, een onverwachte wending door iedereen zeer gewaardeerd. Een mooie opbouw naar een spannende climax waarop de lezers tot op het einde op het verkeerde been werden gezet. Eveline: Het is een mooie whodunnit waarbij tot het bijna einde je niet weet wie het gedaan heeft. En daar houd ik van in een boek! Dat ik echt niet goed weet wie de dader is. Het plot was m.i. best goed en aannemelijk. Gelukkig niet te vergezocht”. Sarayatje: “Ik was al rap op het verkeerde been gezet. Ik had eigenlijk deze dader niet verwacht”. Sandra Bakker: “De opbouw werkt prima naar de plot toe. Nele zet je steeds op het verkeerde been waardoor je door blijft lezen”. Isabella Driesmans: “De opbouw op zich vind ik heel mooi gedaan: de moord op Pauli, het opvoeren van vele verdachten, onderlinge problemen die aan het licht komen. Als lezer word je telkens op het verkeerde been gezet en pas tegen het einde krijg je een idee van hoe het ongeveer in elkaar moet zitten. Maar zelfs dan kun je nog niet met zekerheid zeggen wie nu de dader is”.

EINDOORDEEL en WAARDERING

De waardering voor het boek liep uiteen van 2** tot 4****, wat neerkomt op een gemiddelde van 3,4*** dus een dikke 3***.

Lene 79: “Ik werd niet gegrepen door het verhaal, het koste me moeite om het boek op te pakken om verder te lezen. Uiteindelijk vond ik het plot wat afgeraffeld in vergelijking tot de trage ontwikkeling gedurende de rest van het verhaal”. 2**

Brigitte Vens: “Door te veel karakters of personages wordt het snel te onoverzichtelijk. Teveel is nooit goed en dat blijkt nu maar eens weer uit dit boek. Het maakt het verhaal niet spannender eerder lastiger om goed bij het verhaal te blijven. Verder is de schrijfstijl en het verhaal prima leesvoer. Ik heb er weer van genoten”. 3***

Ingrid Winnelinckx: “Uitgezonderd de vele namen vond ik het een boek dat vlot leest en waar de spanning tot het einde inzit”. 4****

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van ‘Moordvrienden’ geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.