Met 15 enthousiaste deelnemers zijn we begin september gestart met deze leesclub. Helaas werd het voor onze Belgische vrienden een ietwat valse start, want de post liet flink op zich wachten en zelfs de douane bemoeide zich ermee bij Greet. Verschillende leden hebben al enige ervaring met andere leesclubs en al snel stromen de eerste reacties het café binnen. Het bijgevoegde proces verbaal is een leuke toevoeging om iedereen gelijk actief te krijgen en zorgden onder andere bij EmmaK voor een glimlach. Monique haar eerste indruk is dat het “serieachtig geschreven is, het zou zonder problemen een aflevering vanuit Smeris of Moordvrouw kunnen zijn”. De schrijfstijl word wisselend gewaardeerd; Gert ervaart het als teveel “tell” en te weinig “show” terwijl Roosje en Henrieke het juist op een filmscript vinden lijken.

Ik vond het een prettig leesboek; een fijne leesstijl, goed te volgen verhaal en de verhaallijn houdt de aandacht goed vast. Doordat er te weinig binding was met de hoofdpersonen werd het geen geweldige thriller voor me, dus liefhebbers van thrillers zou ik het boek niet aanraden. Ik zou het wel aanraden aan iedereen die op zoek is naar een goed leesboek binnen het politiegenre (Henrieke) .

Ook het onderdeel “Vragen aan Simon de Waal” word vanaf het moment dat De Waal aanhaakt direct benut. Wat door velen zeer gewaardeerd word is dat hij niet alleen maar de vragen van lezers beantwoord in zijn eigen hoekje maar ook actief deelneemt aan de discussie. Zo geeft hij uitleg over de haalbaarheid van realisme versus geloofwaardigheid op een vraag van Roosje en gaat hij uitgebreid in op het neerzetten van zijn personages naar een vraag van Jan Stoel. In de discussie laat hij ons nog even in afwachting of we nog op Nemesis II kunnen rekenen als Karina daarnaar vraagt.

Het boek is in vijf delen verdeeld en ieder deel wordt voorafgegaan door een citaat dat de kern van het deel aangeeft. Aan het begin van ieder deel kun je dus even mijmeren over wat er gaat gebeuren. Daardoor wordt het boek rijker en wordt het meer dan alleen een pageturner. Het boek leest als een politiewagen met de sirene aan, laat je niet meer los (Jan Stoel).

De meningen over de personages die De Waal opvoert zijn redelijk eensgezind, er springt geen personage bovenuit en ook de ontwikkeling en diepgang word door de lezers niet gevonden en soms ook wel gemist. Het thema wraak is waar het in Nemesis om draait maar Elvame herkent ook loyaliteit en vertrouwen versus wantrouwen bijvoorbeeld in het team. Zowel Fanny als Jan Stoel zien een duidelijke link naar de door de Waal gebruikte citaten. Bijvoorbeeld dat bij hoofdstuk 4 “Pas op dat je bij het bestrijden van monsters niet zelf een monster wordt – als je lange tijd in de afgrond kijkt, dan kijkt de afgrond ook in jou. Nietszche”, wat Fanny als een waarschuwing aan de rechercheurs opvat. De vraag over de deelname van de officier van justitie aan een onderzoek is een interessant onderwerp en leidt tot discussie en een zoektocht naar hoe dit loopt inde praktijk. De opbouw van het plot word door iedereen als prettig ervaren, al noemt Greet wel dat ze zich afvraagt in hoeverre de proloog nou echt een proloog is of gewoon een eerste hoofdstuk in het boek. Joran vond het prettig dat hij zelf zijn verbeelding nog even aan de slag kon zetten op het einde en ook voor Jan Stoel hoeft niet alles verklaard te worden. Diepgang is voor vele lezers wel een punt dat gemist word al geven Aard en Monique aan dat dit zeker niets afdoet aan het leesplezier dat zij met Nemesis hadden.

Het verhaal leest makkelijk en snel weg, mede door de opdeling in meerdere delen (voorzien van prachtige citaten!) en in kleine hoofdstukken, {…} het leest als een spannende politiefilm (Elvame).

In de leesclub komt onder andere ook de vraag aan bod of Nemesis een boodschap bevat en daar zijn de meningen zeer over verdeeld. Sommige, zoals Greet , Joran, Emma en Monique zijn van mening dat er geen boodschap in het boek verwerkt zit terwijl Gert, Arda en Karina vooral nadenken over de vraag hoever zij zouden gaan wat uiteraard niet direct een boodschap is. Bij de laatste vraag blijkt toch dat Nemesis niet voor iedereen de verwachtingen heeft waargemaakt, ondanks dat het vaak, zoals Roosje vermeld, wel met plezier is gelezen. Marijke verwachtte een superspannend boek en kreeg dit niet, maar zou een tweede boek wel willen lezen. Fanny zocht en vond wel de spanning die zij verwachtte en ook zij hoopt op een vervolg. Monique zou weliswaar meer over de hoofdpersonen van Nemesis willen weten in een 2de deel maar heeft geen behoefte aan andere boeken van de Waal en ook Emma had het iets gemoedelijker verwacht en laat de politie thrillers voorlopig links liggen.

Namens onze hele groep lezers nogmaals een bedankje voor een actieve auteur die de discussie zeker niet uit de wegging. Het heeft de leesclub zeker extra kleur gegeven. Uiteindelijk is dan nu toch echt tijd voor het eindoordeel; Nemesis is beoordeeld met gemiddeld 3 sterren.

Voor de lezer overheerst na het lezen een gevoel van tevredenheid over prettige uren, doorgebracht met een onderhoudend verhaal, maar toch een lichte teleurstelling over de gedachte dat er wellicht weinig van de inhoud zal “beklijven” (Aard).