Op 8 mei werden door de 15 deelnemers van deze leesclub met veel enthousiasme de eerste boeken uit de brievenbussen gehaald. De klepper die bij iedereen op de mat viel maakte direct de tongen los. De sticker “voor de liefhebbers van Ik ben Pelgrim” triggerde flink wat mensen, maar zorgde ook wel voor hoge verwachtingen. Waar Ciska juist door de sticker het boek sneller oppakt vond Guy de sticker juist vreselijk. Zowel Laura, Ciska als Karina haalden de sticker er direct af en zij waren zeker niet de enigsten. Atse werd juist enthousiast van de combinatie van chipverbindingen en Arabische letters op de cover. Helaas bleek tijdens het lezen al vrij snel dat er nogal wat foutjes in het boek te vinden zijn en dat was voor een aantal lezers toch wel erg storend.

**Laura; Swallow heeft een prettige schrijfstijl en wisselt veel af tussen de verschillende verhaallijnen, welke ook vanuit verschillende perspectieven worden beschreven. Vanwege de vele verschillende personages en verhaallijnen is het wel een boek waarbij je, vooral in het begin, goed moet opletten en je aandacht erbij moet houden.**

De, best wel actuele, proloog is wat Atse betreft een gewaagde opening. Enita is vooral nieuwsgierig hoe deze actualiteit verder in het verhaal zal terugkomen en bij Maryam riep het een beklemmend gevoel op. Het trainingskamp waar Swallow ons als lezer mee naar toe neemt werd door Ingrid als zeer realistisch ervaren en Dazzle benoemt dat het misschien wel zorgwekkend is dat hij het gegeven van dit kamp hem niet verbaasde. Wat uiteraard in onze discussie zeker niet kon ontbreken was stilstaan bij de hoofdpersonages Marc Dane en Lucy. Nightshade28 omschrijft Marc als een man die doet wat er gedaan moet worden maar tevens zeer menselijk blijft door de liefde voor zijn omgeving waarbij Guy aanvult dat hij Marc vooral ziet als de anti-held. Voor Ciska is het contrast tussen de beide kanten van zijn persoonlijkheid te groot, voor haar mistte hij wel enig charisma. In de discussie rondom zijn persoon in relatie tot het plot wordt vooral opgemerkt dat Marc net iets te vaak geluk lijkt te hebben, wat de geloofwaardigheid niet ten goede komt. Lucy wordt door Eline omschreven als de sterke vrouw die zich niet onder druk laat zetten en Ingrid vind haar een katje om niet zonder handschoenen aan te pakken. Dazzle omschrijft haar als een prima karakter om tegenwicht aan Marc te bieden; wars van autoriteit en bereid om alles op te offeren om haar missie te volbrengen. Geconcludeerd wordt door het merendeel van de lezers is dat we dit duo in ieder graag terug zien in volgende boeken, en daar heeft Swallow al aan voldaan want er zijn al 3 vervolgdelen in het Engels verschenen.

**Eline Huls; In Nomade maak je kennis met ontzettend veel mensen. James Swallow heeft ervoor gekozen om vanuit verschillende perspectieven te schrijven. Dit zorgt voor spanning, omdat je als lezer soms niet iets meer weet dan de personages, maar zorgt er ook voor dat je goed moet opletten. Wie was wie ook al weer? Maar in dit geval geldt wel; overdaad schaadt. Swallow wil te veel verhaallijnen vertellen en dat breekt op. Sommige verhaallijnen worden langdradig en dat haalt de vaart uit het verhaal.**

Bij een thriller is de spanningsopbouw wel een belangrijk punt waarop lezers een boek beoordelen. Voor Enita is de spanningsboog gewoon en pas na ruim 400 pagina’s zit er voor haar een echte spanningspiek in. De confrontatiescene roept niet bij iedereen even enthousiaste gevoelens op. Voor zowel Karina, Nightshade28 als Guy had deze wel wat meer mogen zijn. Voor Atse wist Swallow met zijn taalgebruik, de structuur en de opbouw van het boek de spanning goed vast te houden terwijl Janneke het boek eigenlijk helemaal niet spannend vond omdat alle zaken onafgemaakt voelden en ook Ciska van mening is dat het vooral een opeenvolging is van actievolle momenten maar dat het niet echt spannend is. Een ander criteria bij een thriller is de opbouw van het plot en de verhaallijnen en de, eventueel, aanwezige diepgang in het verhaal.  Laura noemt dat voor haar het plot teveel van toevalligheden en geluksmomenten aan elkaar hangt, ook al is het goed opgebouwd en Janneke noemt dat de perspectiefwisselingen het boek prettig en vlot leesbaar maakten, maar dat het boek wel echte diepgang miste. PandaRandy verwacht dat de diepgang meer te vinden is in de volgende delen van de serie en vond het prettig dat nu de personages al wel voldoende uitgediept werden. Ook Daffie1411 omschrijft Nomade als een boek met een klassieke opbouw en voor haar zijn de toevalligheden passend bij dit type boek en niet storend.

**Janneke; Het totaalplaatje is een niet samenhangend verhaal, weinig diepgang en ongeloofwaardige acties. Dat maakt deze lezer in ieder geval niet echt nieuwsgierig naar het vervolg van de avonturen van Marc Dane en Lucy Keyes. **

Alle deelnemers waagden zich, al dan niet omdat ze oprecht enthousiast zijn, aan een elevatorpitch van het boek en deze kun je allemaal teruglezen in de leesclub discussie. En ook al zijn we allemaal geen auteurs, toch is het wel leuk om vanuit lezersperspectief te bekijken welke dingen wij de auteur zouden willen meegeven om een nog beter boek neer te zetten. Laura adviseert de auteur het contrast tussen Marcs karakter en zijn heldhaftige gedrag te verkleinen Guy, maar met hem de meeste lezers, adviseert de auteur om flink te schrappen in bijvoorbeeld personages, settings en overbodige beschrijvingen. Ingrid verwacht dat de gedetailleerdheid van de auteur mede afkomstig is vanuit zijn achtergrond als scriptschrijver van videogames en vind het filmisch schrijven van hem juist heel prettig, zij tipt vooral om de overgangen van het ene naar het andere perspectief anders aan te pakken.

**Enita; James Shallow neemt ons mee in een spannend verhaal dat langzaamaan de waarheid ontrafelt. Het verhaal leest lekker weg, hoewel het middenstuk van het verhaal wat langzamer leest, neemt dit niet weg dat er een spannend verhaal is geschreven.**

Aan al het leuke komt een einde, dus ook het einde van deze leesclub kwam uiteindelijk in zicht. Zoals altijd sloten we af met de vraag in hoeverre Swallow aan de verwachtingen had voldaan en, in dit geval, ook wie een volgend deel uit de serie zou oppakken. 12 van de 15 lezers zouden een volgend deel, waarschijnlijk tot zeer zeker, oppakken ook al heeft dit eerste deel niet aan ieders verwachtingen voldaan. De vermelding van “Voor de lezers van Ik ben pelgrim” heeft in ieder geval niet geholpen, want dat zorgt toch voor hoger gespannen verwachtingen dan dat Swallow met Nomade wist waar te maken. 15 enthousiaste deelnemers geeft ook 15 recensies en beoordelingen, met sterren variërend van 2* tot 4*. Gemiddeld kreeg Nomade 3,3* van de lezers van deze leesclub en dat is voor het allereerste deel van deze auteur, waarmee hij flink wat lezers toch wel wist te binden, zeker een mooi resultaat.