Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits. Ze hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn.

Verwachtingen

De omschrijving zegt het eigenlijk al. Dit is geen standaard thriller. De schrijfster, Mariska Overman, geeft dit zelf ook al aan. Dit zorgt uiteraard ook voor zeer gevarieerde verwachtingen bij de lezers. Ellis Pagen zegt daarbij heel mooi het volgende: “Het deed me een beetje denken aan een Agatha Christie verhaal.” Marieljadegeus had hele eigen invullingen gegeven aan de verwachtingen van het boek. Zo gaf ze het prachtige voorbeeld dat er wellicht gekeken zou worden naar “vermoordpunten”. Een benaming die zelfs de schrijfster enorm interessant vond. Ook al waren de verwachtingen hier en daar verschillend, toch geven de meesten wel aan dat de verwachtingen zijn uitgekomen. Een spannend en origineel verhaal met prachtige omschrijvingen van de natuur van Noorwegen.

Personages

Noorderlicht wordt verteld vanuit Noor. Dit maakt haar het hoofdpersonage. Maar eigenlijk zijn ook Magnus, Frode en Katja hoofdpersonages. Deze vier samen vormen de groep van mogelijke moordenaars. Ook al lezen we dan niet vanuit de andere personages en is het moeilijk te bedenken wat in hen omging, toch weet Overman een beeld te vormen van alle vier de hoofdpersonages.

Hiernaast zijn de andere passagiers aan boord en de bemanningsleden belangrijke onderdelen van het verhaal. Het doel is immers om één van hen te doden. Toch blijven de ontwikkelingen van vooral deze personages een beetje op de achtergrond. Wanneer gevraagd wordt naar de ontwikkeling van de personages worden bijna enkel de hoofdpersonages genoemd. Niet heel vreemd natuurlijk, maar velen vinden het wel jammer dat enkele personages niet wat dieper uitgelicht worden.

Gerrie zegt het volgende over de ontwikkelingen van Noor: “Noor is de hoofdpersoon en verteller. Hier zit de meeste ontwikkeling. Je krijgt ook haar achtergrond.” Dit is ook niet heel vreemd, zeker omdat zij het verhaal verteld. Lisa miste eigenlijk bij alle personages wel wat diepgang. Zij zegt het volgende: “ik miste wat diepgang bij de personages. Ik kon door die ontbrekende diepgang de personages lastig uit elkaar houden, en dan vooral de slachtoffers.”

Schrijfstijl

Waar we het allemaal over eens waren, is toch wel de manier waarop Overman de omgeving en natuur heeft weten te omschrijven in het boek. “Schrijfstijl is heel beeldend, je kan je goed verplaatsen in het beeld wat de schrijfster voor ogen heeft, tevens is de schrijfstijl uitvoerig en nauwkeurig” zegt Verzamelaar erover. Deze manier van schrijven zorgt ervoor dat je bijna de spetters water op je gezicht kan voelen. En als je wellicht je ogen sluit kan je het noorderlicht bijna zien. Het is ontzettend knap als een schrijver iets dergelijks voor elkaar kan krijgen. Vicky vulde daarbij nog het volgende aan: “het boek las als een reisverslag.”

Zoals eerder gezegd is het verhaal bijna geheel verteld vanuit één perspectief. Dit is eigenlijk door niemand als storend of negatief ervaren. Deze manier van vertellen raak je snel aan gewend. “Vlot geschreven, goede afwisseling tussen dialoog en beschrijvend.” Zegt Lisa nog over de schrijfstijl. Dat vlot geschreven komt vaker naar voren, maar ook is er een enkeling die dit anders hebben ervaren. Sandra geeft aan dat het wel vlot geschreven is echter “zit er niet zo veel vaart in het verhaal.” Dit komt vooral doordat het hele verhaal zich afspeelt in een paar dagen tijd. De dagen worden uitgebreid beschreven, ook wanneer niet veel dingen gebeuren.

Conclusie

Voor velen zijn de verwachtingen uitgekomen. Het is geen standaard thriller waarbij je een slachtoffer hebt en je gedurende het boek de dader probeert te achterhalen. In dit verhaal weet je welke vier personen een moord willen plegen en leer je de potentiële slachtoffers kennen. Je leest mee met de gedachten van de daders in het kiezen van een slachtoffer. Door deze opbouw is het lastig te stoppen met lezen, je wilt immers weten wie als slachtoffer wordt gekozen. De uiteindelijke ontknoping was echter voor velen een enorme verrassing. “Ik had het einde totaal niet aan zien komen. Maar ik vond het wel mooi,.” Aldus Catharina. “Het einde zag ik niet aankomen en overviel me. Hierdoor vind ik Noorderlicht echt een goede thriller.” vult Kitty daarbij nog aan. Ook Loes was aangenaam verrast door de ontknoping: “Een heel onverwacht einde, een mega plottwist en daar hou ik wel van.”

Veel elementen aan het verhaal worden op prijs gesteld door de lezers. “Voor mij is het meest opvallende element toch wel het verhaal op zich. Het voelt een beetje als een spel als "wie is de mol".” Geeft Cynthia aan. En daar kunnen velen zich ook in vinden. Juist het psychologische aspect aan dit verhaal wordt als interessant ervaren en boeit veel van de lezers van begin tot eind. En dat is ook terug te zien aan de beoordelingen en de uiteindelijke sterren die uitgedeeld worden. Een bijzonder verhaal wat zeker aan te raden is voor liefhebbers van de psychologische thriller!