Onheilig van Roos van Rijswijk

Onlangs bogen vijftien lezers zich over Onheilig, het eerste boek van Roos van Rijswijk. Wat vonden de lezers van dit debuut? Je leest het in dit verslag.

Over Onheilig
Via een willekeurige hotelaanbieding belandt Miguel Sluyter in de kleine Duitse stad Nieheim. Zijn leven daar bevalt hem beter dan zijn kantoorbestaan in Amsterdam. Hij keert niet terug, en maakt op zijn brommer lange tochten langs velden en door bossen. Maar dan wordt zijn moeder, die nooit om zijn nieuwe adres vroeg, ernstig ziek. Ze besluit op zoek te gaan naar haar zoon. Terwijl zij vecht tegen de hittegolf die de stad teistert, reist Miguel de tegenovergestelde richting uit. Zijn moeder nog één keer zien. Onder zijn hoede heeft hij Jorge, een simpele jongen die tot Miguels vreugde en frustratie nooit van zijn zijde wijkt. Kun je bevriend zijn met iemand voor wie je verantwoordelijk bent? Hoe verantwoordelijk ben je voor je familie? Roos van Rijswijk studeerde Nederlandse letterkunde en literatuurwetenschap. Onheilig is haar debuutroman.

Leesclub: de highlights
Bij het bespreken van Onheilig kwamen veel aspecten van het boek aan bod. Een aantal dingen viel op.

Personages
Het aantal hoofdpersonages in het boek beperkt zich tot Angelique, Miguel en Jorge. Bij de meeste lezers sprak Miguel het meest aan, omdat die zijn eigen weg kiest. Angelique spreekt daarentegen juist helemaal niet aan, Thijs zegt hierover: “Angelique lijkt uiteindelijk vooral vrij lui te zijn en vooral bezig met toegeven aan haar verslavingen. Ze komt op mij ook erg onsympathiek over.” Jorge komt zelf niet aan het woord in het boek, maar wordt besproken in de verhaallijn van Miguel. Toch waren er een aantal lezers die dit personage het leukst vonden, of er in ieder geval door geïntrigeerd waren. Femke zegt over Jorge: “Hij is zo’n luchtig type dat onnozele grapjes maakt.”

Schrijfstijl
Roos van Rijswijk heeft een boek geschreven dat vlot wegleest, of zoals Femke zegt: “Je racet als een gek door het boek.” De schrijfstijl draagt hieraan bij. Omdat het haar eerste boek is, is er geen vergelijking mogelijk met eerder proza. De meeste deelnemers zijn onder de indruk. Helena legt de schrijfstijl van Roos van Rijswijk uit in één zin: “Geen clichés, prachtig beeldend geschreven, origineel en met humor.” En ook Dina beschrijft goed wat ze van de stijl vindt: “Mocht ik me beperken tot het zeggen dat de schrijfstijl omwille van zijn vlotte leesbaarheid aangenaam is dan doe ik de auteur tekort, want het is ook weinig verbloemend geschreven om soms niet te zeggen messcherp. Gelukkig is er ook hier en daar een toets humor in verwerkt zodat het geheel je niet al te rauw op je dak valt.” Een klein aantal deelnemers was minder te spreken over de stijl, maar dat blijft natuurlijk ook een kwestie van smaak.

Inhoud
Inhoudelijk is er op veel vlakken iets te zeggen over de roman. Irene vraagt aan het begin van de leesclub aan de lezers of ze de eerste pagina(s) in één woord kunnen omschrijven: pakkend, betekenisvol, aangrijpend, openhartig, intrigerend, ongrijpbaar. Thematisch gezien kent het boek een aantal hoofdthema’s die alle lezers er wel in herkennen. Dood en relaties worden gezien als belangrijke thema’s, onder relaties valt weer liefde en familiebanden. Het is een zwaar thema, toch leest het verhaal luchtig. Dina: “Ondanks het onderwerp, wordt het nergens zwaar op de hand. Ik hou wel van de droge humor die er in zit…” Het verhaal wisselt van perspectief en dit zorgt ervoor dat je beide hoofdpersonen leert kennen. Marianne omschrijft dit als volgt: “Door de perspectiefwisselingen leer je beide hoofdpersonen kennen. Zowel door wat ze zeggen als door wat ze over elkaar zeggen.”

Waardering
Onheilig wordt door de leesclub overwegend positief beoordeeld. Helena: “Knappe debuutroman, geschreven in een prachtige stijl.” Ook Evelien laat zich positief uit: “Door de opbouw met perspectiefwisselingen tussen de twee personages en de korte staccato zinnen spat de ongemakkelijkheid van de pagina’s.” Het gemiddeld aantal sterren dat de leesclub aan Onheilig geeft is 3,3.