Leesclub

Ooit gelukkig

Volgen Volg jeNiet volgen

22 volgers

Vraag 4

op 07 april 2019 door Ooit gelukkig

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Vraag 4 – over zijn persoonlijke herinneringen

Welke herinneringen hebben je geraakt, vond je aandoenlijk, herkenbaar, treffend of heb je anderszins ervaren ? Graag met tekstverwijzing en uitleg.

Reacties op: Vraag 4

521322

07 april 2019

2019-04-07T22:23:33+02:00

Sandra

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/20604626_1396656750441765_5054767042532812841_n%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/sandra-van-v

239092

het stukje over het uitstrooien van Nel en Klaas. Nico is met zijn kinderen en broers in het bos om zijn ouders uit te strooien: "hoe strooi je met een koker? strooien doe je met je handen, je neemt een hele hand as, je kijkt verdrietig en dan strooi je. We hadden het moeten oefenen met rijst. Dat hebben wij weer. Wil je op een zaterdagochtend je ouders uit strooien loopt er een hond door het bos. Wat als die hond door de as gaat rollen? Hij strooit Klaas en Nel tegelijk tegen de boom. Mijn kinderen zien hun eerste mensenas. Ik las dit een paar weken nadat ik samen met mijn broer en onze gezinnen onze ouders had uitgestrooid.... De onbeholpenheid was zo herkenbaar: je loopt daar met allebei een ouder in een strooibus .....en hoe doe je dat... moeten we wat zeggen.....wat doen die ganzen daar.....hoe staat de wind...... De paar bladzijdes die hier aan gewijd zijn heb ik met een glimlach van herkenning op mijn gezicht gelezen en daarna heb ik het boek even dicht geslagen ....

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521351

07 april 2019

2019-04-07T23:12:17+02:00

Wil

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Malibas.jpg

https://www.hebban.nl/!/malibas

130614

Mooi, Sandra.

521322

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521449

08 april 2019

2019-04-08T09:22:58+02:00

TheaS

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/zwembad%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/TheaS

269943

Het uitstrooien van de as heeft ook mij erg beroerd en de verwoording ervan was zo herkenbaar. Al iets langer geleden hebben wij de as van onze moeder op de grond van het concentratiekamp Neuengamme uitgestrooid, erg aangrijpend en er gaat zoveel door je heen.

521322

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522181

09 april 2019

2019-04-09T17:30:27+02:00

Wil

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Malibas.jpg

https://www.hebban.nl/!/malibas

130614

Heftig, Thea..

521449

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521343

07 april 2019

2019-04-07T22:54:52+02:00

Ien Jennekens

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_default_2.jpg

https://www.hebban.nl/!/ien-jennekens

243359

De herinnering die Nico heeft aan de dag dat zijn moeder hem de bijtring heeft gegeven voor zijn dochter Marlon; de bijtring die Nel op haar beurt weer van haar vader heeft kregen. Ik vind dit een mooie beschrijving, ontroerend ook, omdat Nico hier toegeeft dat hij op dat moment de emoties van zijn moeder niet goed kon plaatsen (voor moeder was het een emotioneel moment toen zij de ring van haar vader kreeg en ook emotioneel om de ring weer door te geven aan haar zoon). Een andere herinnering van Nico die ik best wel komisch vind, is de beschrijving van de keer dat zijn vader de keukenwand bij hem en Orlanda komt betegelen, een karweitje dat niet helemaal goed afloopt. Het doet mij denken aan mijn eigen vader, die vaak in ons huis kluste en vele jaren moesten wij dan aanhoren dat alles nog zo prachtig was. Er zijn in dit boek meerdere zeer herkenbare momenten; gebeurtenissen die zich ook in mijn eigen leven en in dat van mijn man hebben afgespeeld, met name als het gaat om de aandacht die er in het gezin voor de kinderen was en de band die de kinderen met de ouders hadden. Mijn man komt uit een gezin van 11 kinderen en is daar de jongste, zelf ben ik de 2e uit een gezin van 4 kinderen. In de jaren '60 groeiden wij op en in die tijd was het vrij normaal dat kinderen niet zo op de voorgrond traden. Onze interesses en wat ons bezighield, daar werd niet zo vaak over gesproken, net zoals wij ook aan onze ouders niet vroegen wat hen nou zoals bezighield. Wij vonden dat toen heel gewoon. Nu onze kinderen zelf volwassen zijn (29, bijna 27 en 25), weet ik dat het ook anders kan en vind ik het jammer dat wij dat niet zo gekend hebben. Van mijn eigen ouders weet ik veel dingen niet, ze zijn helaas overleden en ik kan alleen nog maar over ze praten met familieleden. Gelukkig zijn de tijden nu veranderd en gaan wij zelf anders met onze kinderen om en zij met ons. Dit is wel een pluspunt van de huidige tijd vind ik, de verhoudingen tussen ouders en kinderen zijn vrijer dan toen. Dit merk ik ook in het boek van Nico, de relatie tussen hem en zijn kinderen gaat veel dieper dan wat hij zelf heeft ervaren in zijn jeugd.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521348

07 april 2019

2019-04-07T23:06:18+02:00

Anna

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/hebban%2816%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/weert

105625

Zoals door Sandra al beschreven, het uitstrooien van de as van de ouders van Nico, de onhandigheid waarmee dat gepaard ging. Zelf heb ik hier geen ervaring mee, maar ik kan me zo goed voorstellen hoe dat gaat. En de onhandigheid van Nico met de rolstoel van zijn moeder en ook bij de deur van de gesloten afdeling in het verpleeghuis waar zijn moeder verbleef. Het fotolijstje met de verschillende foto's wat hij voor Nel maakte vond ik erg aardig van hem, het getuigt toch van gevoel voor zijn moeder.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521416

08 april 2019

2019-04-08T08:06:47+02:00

Marianne Coffeng-Pisa

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/17499532_1216856251745779_2394191953737703965_n.jpg

https://www.hebban.nl/!/marianne-coffeng-pisa

244064

Dat fotolijstje vond ik idd ook erg lief van ND. :)

521348

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521415

08 april 2019

2019-04-08T08:06:20+02:00

Marianne Coffeng-Pisa

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/17499532_1216856251745779_2394191953737703965_n.jpg

https://www.hebban.nl/!/marianne-coffeng-pisa

244064

Wat ik heel aandoenlijk vond, was de herinnering aan het opruimen van het ouderlijk huis, vanaf pagina 64. Het naaikamertje van Nel. Ach jezus, die naaimachine.... In de jaren na de eerste Tia heb ik haar net zien doen alsof ze nog een patroon kon tekenen..... Laden vol foto's. We razen door vakanties... We maken alle drie een stapeltje, en de rest gaat in een plastic tas. "volgens Bas staat die tas nu bij mij, volgens Stefan staat hij zeker weten bij Bas. Mijn ouders, hun kinderen en al hun kleinkinderen, vrienden, ze zitten in een gele plastic tas van Capi-Lux" En zo is het leven van een gezin op eens voorbij. Ik vind dat aangrijpend, komt dichtbij voor mezelf. Dat wat je je hele leven opbouwt, je best doet, er komt een einde aan.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521421

08 april 2019

2019-04-08T08:30:22+02:00

Wil

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Malibas.jpg

https://www.hebban.nl/!/malibas

130614

Ja, wat zwarte humor, zag ik er ook in. Een blauwe plastic tas van AH was nog erger geweest. ...

521415

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521508

08 april 2019

2019-04-08T10:46:12+02:00

TheaS

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/zwembad%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/TheaS

269943

Het foto wissellijstje was wel erg lief en het samen bekijken was voor z’n moeder prachtig. Hij was zelf op het idee gekomen en had het gemaakt of laten maken. blz 41 e.v. Ik vond het wel zielig dat hij gedwongen werd naar het natuurbad te gaan en later na de operatie zich zo alleen voelde in het ziekenhuis. Gelukkig zag hij toen zijn vriendje Edwin en dat gaf hem veel steun. blz 25 Nico was jaloers op zijn broers, omdat die herinneringen hadden die hij niet heeft. Hij heeft dan ook veel spijt dat hij dingen niet gevraagd heeft, maar ja dat was in die tijd zo. Dat zal toch wel pijn doen. Wat me ook wel wat deed, dat hij eindelijk toegeeft verdrietig te zijn en huilt om z’n lieve moeder. Tanja troost hem. blz 79. Edwin zag

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521785

08 april 2019

2019-04-08T19:20:59+02:00

Bianca

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/bianca-theunissen

197847

Ik heb twee scenes gemarkeerd; * die van de bijtring blz 59 en 60. Vooral dat Nel zo zenuwachtig gespannen was en huilde toen ze de bijtring voor Marlon gaf vond ik erg aandoenlijk. * Het bezoek van Nel aan Klaas blz 78 en 79. Met name de reactie van Klaas op de aanwezigheid van Nel vind ik erg mooi maar tevens ook heel aangrijpend.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521787

08 april 2019

2019-04-08T19:28:49+02:00

Nynke

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/drukke%20moeder.jpg

https://www.hebban.nl/!/nynke

116737

Op blz 69 het verhaal over de encyclopedie die z'n moeder ooit gekocht heeft. Met de kenmerkende humor van Nico fantaseert hij over hoe de verkoper zijn moeder de encyclopedie heeft aangesmeerd. De encyclopedie met de toevoeging ' In kleur'. Hij kan daar heerlijk over uitweiden. Ik zag het voor me en las het met een glimlach.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

521901

08 april 2019

2019-04-08T22:44:29+02:00

Nicoline63

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMAG1650.jpg

https://www.hebban.nl/!/Nicoline63

268942

Blz.15 waarin hij zich herinnert dat Nel terugkwam van dansles, " ik vond mijn moeder erg lief als ze terugkwam van dansles" . Vond ik ontroerend. In het begin van het boek probeert Nico iets los te maken bij nel, hij geeft aan dat er altijd ruzie was, o.a ruzie tussen hem en haar . Hij lijkt bozig en zij " negeert" of weet het niet meer. Dit raakte mij wel, door een stukje herkenning denk ik. Verder ook het leeghalen van het huis, waarover hij zegt dat dit nooit zijn huis is geweest, hij heeft alles wat zijn broers daar hebben meegemaakt, niet meegemaakt, blz. 50 .Gaf voor mij ook een beetje die eenzaamheid die hij voelt in t gezin, weer. En zo zijn er nog wel meer, die ook eerder genoemd zijn.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522110

09 april 2019

2019-04-09T14:04:41+02:00

JanM

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/DSC_0324.jpg

https://www.hebban.nl/!/hebban-56e1c6650baa1

221191

Ik weet niet of ik het hier kwijt moet en wil, maar doe het toch maar, want het blijft een beetje zeuren, zolang ik er geen woorden aan gegeven heb. Het hele boek blijft voor mijn gevoel een beetje hangen in het 'anekdotische'. Het is het relaas van Nico en zijn gezin van herkomst aan de hand van allerlei gebeurtenissen. Voor mijn gevoel is er weinig van reflectie en doordenking. Hoe anders heb ik het lezen van het boekenweek essay van Murat Isik ervaren, 'mijn moeders strijd'. Maar goed, dat gezegd hebbend is er wel met name één passage die me erg trof. Het is na een voordracht in Haarlem, toen er iemand op Nico afkwam en refereert aan zijn gelaatsuitdrukking na het voorlezen bij DWDD. Bladzijde 110 Die mevrouw zegt: "Hoe u dan kijkt. Als een jongetje. Dat is zo lief. U kijkt elke keer zo verrats dat ze applaudiseren. Dat vind ik elke woensdag weer mooi, dat u het bijna niet kunt geloven dat ze luisteren'. Precies dat wat deze vrouw zegt, raakt en haakt bij Nico aan zijn jeugdherinnering. Hij kijkt rond, zo schrijft hij en het beeld uit zijn jeugd doemt weer op: " ik mag een vrije trap nemen, zestien meter van het doel. Ik kan niet heel goed schieten. Ik raak de bal behoorlijk lekker, hij zeilt in de bovenhoek, de spelers om me heen hollen op me af en dan die blik: ik zoek mijn vader. Of hij het heeft gezien. Mijn vader stond aleijg op een ander veld, naar jongens te kijken die wel konden voetballen." Dat is zo'n aangrijpend stukje. Een brok in mijn keel. Voor mij een van de weinige passages's waar Nico een beetje de diepte ingaat. Vader kijkt weg. Vader ziet hem niet. Vader ís er niet voor hem. Wat een pijn. Juist nu, nu hij applaus vergaart, kan hij het nog steeds niet geloven. Dat dat voor hem is. Dat hij dat waard is. Dat hij gezien én gewaardeerd is.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522121

09 april 2019

2019-04-09T14:26:49+02:00

Nicoline63

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMAG1650.jpg

https://www.hebban.nl/!/Nicoline63

268942

dat is het ook wel; in feite een opsomming van "anekdotes". maar af en toe zie ik ook wel een stukje doordenken/reflectie, soms maar heel summier.

522110

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522133

09 april 2019

2019-04-09T14:54:55+02:00

Anna

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/hebban%2816%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/weert

105625

Ik herken het @Jan, er zijn stukjes die je als lezer raken, maar inderdaad, het blijft anekdotisch. Hij schrijft in de stijl van de columnist. De boeken van Murat Isik zijn geschreven in een heel andere stijl.

522121

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522314

09 april 2019

2019-04-09T21:35:34+02:00

Ien Jennekens

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_default_2.jpg

https://www.hebban.nl/!/ien-jennekens

243359

Het is inderdaad vaak een opsomming van gebeurtenissen en feiten. Het doet mij een beetje denken aan de dagboeken die ik vroeger schreef als tiener, veel zaken opsommen en beschrijven, echter hoe ik mij daarbij voelde en wat er in de mensen uit mijn directe omgeving omging, ontbrak meestal. In het boek van Nico mis ik dat ook wel.

522121

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522137

09 april 2019

2019-04-09T15:00:35+02:00

Dirk-Jan

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/DJ.jpg

https://www.hebban.nl/!/dirk-jan-lahaye

258804

Helaas ligt het boek bij mijn schoonvader, dus ik kan even niet citeren. Ook ik vind de passage over het uitstrooien erg herkenbaar. Niet dat ik het zelf heb meegemaakt, maar ik kan me de vragen die ze in het boek hebben goed voorstellen. En dat je daarbij flauw wordt, snap ik ook heel goed. Dat vond ik mooi. Ook vond ik het stuk over de angstaanval tijdens een optreden interessant.. Een vreselijk moment, natuurlijk! En hoe ga je daar dan mee? Hoe sla je je daar doorheen? Erg indrukwekkend.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522144

09 april 2019

2019-04-09T15:35:54+02:00

Marijke van Kampen

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/15327507_10202234952552604_9193374420227107800_n%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/marijke-van-kampen

198863

Heel herkenbaar vind ik de herinnering met de grote bult in de rechterlies. Op pagina 24 beginnend met Ik zat thuis, huilend op de rand van mijn bed. 'Lopen' zie mijn moeder. 'Als je loopt dan voel je het niet' ........... De volgende dag kwam de dokter op huisbezoek en niet veel later lag ik in een ambulance...pagina 25 Voor mij geeft dit een tijdsbeeld. Zo gingen moeders om met de pijntjes en kwetsuren van hun kinderen. Ik ben 2 jaar ouder dan ND en heb een dergelijke ervaring met een oogbeschadiging waar we even niets aan deden omdat het mooi weer was en we gezellig met z'n allen naar het bos gingen.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522318

09 april 2019

2019-04-09T21:46:17+02:00

Ien Jennekens

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_default_2.jpg

https://www.hebban.nl/!/ien-jennekens

243359

Wat nu niet kan wachten tot morgen, als kinderen iets mankeert, moest vroeger vaak noodgedwongen wel. Je kon bijv. niet zomaar een arts bellen, daarvoor moest je allereerst over een telefoon beschikken. Had je die zelf niet, dan kon je bij een familielid of buurtgenoot misschien terecht of in een telefooncel. Vervoer om direct een arts of ziekenhuis te bezoeken, was ook niet altijd voorhanden, niet iedereen had in die tijd de beschikking over een auto of een rijbewijs. Ik heb zo'n vermoeden dat men in die tijd meer probeerde zelf op te lossen dan nu het geval is. Zoals Marijke het beschrijft, is inderdaad ook heel herkenbaar.

522144

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522375

10 april 2019

2019-04-10T05:56:58+02:00

Wil

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Malibas.jpg

https://www.hebban.nl/!/malibas

130614

Wat een mooie herinneringen hebben we al bij elkaar gebracht! Mijn eerste moment van herkenning, ongewild humoristisch waarschijnlijk, was al op blz 16 wanneer de dementerende Nel op de binnenhoes van de plaat van Demis Roussos haar naam leest. ´Rus’ zegt ze. ´Zo heette mijn vader. Hij heeft ooit een krukje met je geverfd op het balkon. Daarna ging hij dood. Zo jammer. Rus. Rare achternaam eigenlijk.’

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522947

10 april 2019

2019-04-10T21:21:57+02:00

Jacquelien

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20210102-WA0007.jpg

https://www.hebban.nl/!/jacquelien-klein-goldewijk

191133

Wat mij het meeste raakte was het bezoek van Nel aan Klaas. Hoe hij beschrijft hoe zijn vader erbij ligt. Hij ligt op zijn rug, de benen half onder het laken uit Benen als riethalmen. Bij de knaak zitten zijn knieën. Weer dei gewrichten en o god, mijn god, zijn schouders. We hebben er allemaal opgezeten. Mijn moeder met haar handen door zijn haar en mijn broers , de handjes om zijn oren. Ik zelf bij de leeuwen in Artis. Dit stuk gaf mij even het gevoel dat er toch ook nog wat leuke herinneringen waren aan vroeger. En dan...mijn moeder bukt zich voorover. Haar zonen kijken toe. Nu gaat alles mis. Nu gaat alles stuk. Ze legt haar hand op zijn schedel. Wrijft de botten. haar hand glijdt langs zijn arm. Ze doet haar gezicht vlakbij zijn ogen en zegt: ' Moosie , ik ben er . Lieverd. Moosie van me . Nel'. ontroerend mooi stukje. Nel ziet haar man niet zoals Nico hem ziet en het gaat niet mis. Wat fijn dat ze dit heeft kunnen doen.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

522995

10 april 2019

2019-04-10T22:44:41+02:00

Wil

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Malibas.jpg

https://www.hebban.nl/!/malibas

130614

Prachtig moment!

522947

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

523601

11 april 2019

2019-04-11T20:08:39+02:00

Bas 72

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/20181213_120120.jpg

https://www.hebban.nl/!/bas-swanenberg

235632

Het heeft mij geraakt dat hij zo weinig herinneringen heeft en zelfs daar is hij onzeker over. Verder valt het mij op dat er zo weinig gedeeld word bij de Dijkshoorns . bijvoorbeeld het geval Zwitserland .

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

525018

14 april 2019

2019-04-14T14:40:30+02:00

Johanna The Only Mrs Jo

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/foto%20hebban%2824%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/theonlymrsJo

108687

Het is best lastig om specifieke scenes of herinneringen aan te geven die mij hebben geraakt. Want eerlijk gezegd heeft het hele boek mij geraakt. Het is een herkenbaar tijdsbeeld als het gaat om de jeugdherinneringen en heel goed invoelbaar waar Dijkshoorn tegenaan loopt en mee worstelt. Het is zíjn verhaal, zijn visie op het gebeurde. Je wordt vanzelf nieuwsgierig hoe de andere familieleden het een en ander hebben ervaren.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Ooit gelukkig

Welkom bij de leesclub rond Ooit gelukkig, de nieuwe roman van Nico DIjkshoorn (Uitgeverij Pluim). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: vandaag@hebban.nl.

De deelnemers zijn bekend en de boeken gaan op pad. Maak kennis met je medelezers in het Leesclubcafé, terwijl je op het boek wacht. Veel plezier!

Wil je graag meelezen en -praten met een eigen exemplaar, dan ben je van harte welkom!

Bekijk de website

Ooit gelukkig

Vraag 4

Reacties op: Vraag 4

Ooit gelukkig

Meer informatie

Eindverslag leesclub "Ooit gelukkig" door Wil

Alle recensies!

Vraag 10

Vraag 9

Vraag 8

Vraag 7

Vraag 6

Vraag 5

Vraag 4

Vraag 3

Vraag 2

Vraag 1

Smaakmakertje - een hint voor de Boekenweek?

Ooit gelukkig van Nico Dijkshoorn

Mail ontvangen en dan?

Leesclubcafé [geen spoilers]

Leesclubdiscussie [spoilers toegestaan]