Over het boek

Podiumbeest

Marjon Weerink
Uitgeverij Zomer & Keuning

Wanneer de 28-jarige Lisa de hoofdrol krijgt in de musical 'Belle en het Beest', schrikt ze als Alex haar tegenspeler blijkt te zijn. Alex… de jongen die zij genadeloos pestte op de basisschool. Ze voelt zich hier al jaren schuldig over en hoopt dat ze haar leven heeft gebeterd, maar excuses aanbieden gaat niet van een leien dakje. Hoe beter ze deze volwassen Alex leert kennen, hoe moeilijker het wordt om over hun verleden te beginnen. En hoe ingewikkelder haar gevoelens voor hem worden…

Leesfragment

Weerink draait het in deze feelgood eens om en laat een voormalig pester, die haar leven heeft gebeterd, schitteren in de hoofdrol. Nadat ze terug naar huis is gekomen, wordt ze weer geconfronteerd met haar daden. Hieronder vind je alvast een sneak preview van de feelgood. Spreekt het fragment je aan en wil jij graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Weerink is naast feelgoodauteur ook singer-songwriter en koordirigent. Haar humoristische feelgood zit vol romantiek en personages die heel wat lessen te leren hebben. Ze debuteerde vorig jaar met Op het verkeerde spoor en komt nu met haar tweede roman, Podiumbeest. Ze laat haar liefde voor muziek er een hoofdrol in spelen, want als aankleding van het serieuzere verhaal over pesten wordt de musical 'Belle en het Beest' opgevoerd.

Weerink geeft les in zang op Kaliber Kunstenschool in de regio Twente, waar ook haar hoofdpersonage Lisa vandaan komt en weer woont. 'Door te zingen kan je je emoties uiten, een boodschap overbrengen, andere mensen raken,' vertelt ze in een interview met de school. 'Als je zingt, komen er stofjes zoals endorfine vrij, waar je blij van wordt.'

Er is echter niet alleen maar plezier, liefde en komische momenten te vinden in Podiumbeest, zo wordt er veel gesproken over psychisch en fysiek pestgedrag. Het is een serieus onderwerp dat Weerink aankaart in de veilige omgeving van haar feelgoodroman. Door een voormalig pester het voetlicht te geven én te laten zien hoe zij als tiener te werk ging, draait Weerink het eens om en kiest ze voor een originele invalshoek.

Ik ben een trut geweest.
Ik zou willen dat ik overdreef,
maar dat doe ik niet.
Je mag het me kwalijk nemen.
Je mag me erom verachten.
Maar je hoeft me niet te haten.
Dat doe ik zelf al vaak genoeg.
Uit: Podiumbeest