‘In haar twintigste roman keert Renate Dorrestein terug naar de door haar geliefde gothic novel’ , een zin die bij een hoop Dorrestein liefhebbers het hart sneller deed slaan en die zich vervolgens inschreven voor de leesclub. 15 Lezers werden ingeloot en 2 lezers sloten aan met een eigen exemplaar. Het was het begin van een enerverende leesclub.

Het enthousiasme ontstond al in het leesclubcafé, reactie op reactie, het was echt heel gezellig. Helaas was er ook minder leuk nieuws over Renate Dorrestein zelf, die heel erg ziek blijkt te zijn.

Reddende engel, korte samenvatting
Een jonge vrouw komt door een noodlottig ongeval op een boerderij om het leven. Twee jaar later arriveert een andere vrouw, de verteller van dit verhaal, op de plek des onheils. Terwijl zij onbedoeld allerhande geheimen ontrafelt, wordt haar eigen leven er niet zekerder op. 

De leesclub
De leesclubdiscussie begon (Silvia: Jaa...we mogen los :), met een vraag over de titel Reddende engel en de cover. Over de cover was men het snel eens: de sfeer van verlatenheid was goed neergezet, maar het feit dat in het boek wordt gesproken over een vakwerkboerderij en dat de hoeve op de cover dat niet was, vond men jammer.
Ine: De kaft vind ik op zich heel mooi en schept een passende sfeer. Toen ik echter de beschrijving van het huis las, een oude vakwerkboerderij, was ik ontgoocheld omdat er volgens mij een ander soort huis op de cover staat. Heel spijtig vind ik dat; het plaatje past dus niet.

De titel Reddende engel leverde een flinke discussie op, want gaat het nu om één reddende engel? Wie tussen de regels door leest kan er veel meer vinden! Er worden citaten aangehaald, waar het letterlijk in de tekst staan, maar er wordt ook verder gekeken dan dat.
Merel: Er zijn meerdere reddende engelen in het boek aan te duiden. Dit vind ik ook erg mooi in de titel terugkomen. Niet DE reddende engel...maar gewoon...reddende engel. Onbepaald.
Tea: Ik zie Sabine als de reddende engel voor alle vier gezinsleden, en ook voor zich zelf, wanneer je je eigen reddende engel kunt zijn, de tijd in die spookboerderij werkt louterend voor haarzelf, problemen van een ander kunnen zorgen dat je je eigen leven anders gaat beschouwen. Helpen krijgt dan een dubbele betekenis.

Personages
Het leek een eenvoudige vraag: Hoe ontwikkelen de hoofdpersonages zich gedurende het verhaal? En gezien de periode dat het verhaal zich afspeelt (10 dagen) zou het antwoord best kort kunnen zijn. Maar personages zijn bij Renate Dorrestein alles behalve eenvoudig. Het is een complex gezin waar Sabine bij terecht komt, en Sabine zelf is nou ook niet een eenvoudig personage. Het boek blijkt vol verborgen symbolen en verrassende wendingen te zitten. Het leverde opnieuw een uitgebreide, leerzame en zeer interessante discussie op.
Roosje de Vries: Het is er Dorrestein alles aangelegen het perspectief op de personages steeds te laten veranderen.
Agnes: Mooi weer zo'n symbool die ik over het hoofd heb gezien: Maddie die haar haar afknipt als teken van een persoonlijke ontwikkeling. Ik ga voortaan wat alerter zijn op symbolische betekenissen, dit voegt wat toe aan het lezen merk ik nu achteraf!
Ine: Er zijn met de personages in dit boek steeds verrassende wendingen. Je denkt iemand een beetje te doorgronden en hup, hij/zij doet iets onverwacht. Dat maakt het boek heel boeiend natuurlijk. 

Thema’s
Twee vragen en 250 reacties (!) verder gingen we eens kijken welke thema’s te ontdekken waren in het boek van Renate Dorrestein.
Rouwverwerking, neergang van de familie, tegenstelling, loutering (van Sabine), (familie)relaties, boete doen, who-donnit?, kwetsing, macht(s-misbruik), verdrongen herinneringen, schuld en boete, veries, redding/verlossing, zoeken naar een zondebok, boze droom, loyaliteit, naastenliefde, eigenbelang, overspel en jaloezie, isolement, minderwaardigheid en intrige.
Daarmee blijkt wel hoe rijk dit boek is geschreven.

Schrijfstijl en opbouw
Het verhaal is chronologisch opgebouwd met dag en tijdsaanduidingen, met een paar flashbacks. In de schrijfstijl herkennen de Dorrestein-lezers haar eerdere werk.
Ellen Rodrigo: Meteen, boem, pats, zit de lezer in het verhaal, op het puntje van zijn/haar stoel.[..] zeer herkenbaar als de schrijfstijl van Dorrestein uit haar oudere werk: boosaardig, vilein en ironisch
Roosje de Vries: De kluwen ontrolt zich zonder dat de draad een geheel blijft; of liever: de kluwen blijkt te bestaan uit verschillende nu eens wat langere dan weer wat kortere draadjes. Tegendraads!
AdaW: De schrijfstijl doet me denken aan haar eerdere werk. De meest recente boeken die ik van haar heb gelezen vond ik toch anders. Ik vind dit boek een welkome terugkeer.

Geraakt door het boek?
Tegelijk met het uitkomen van het boek werd ook bekend dat Renate Dorrestein ernstig ziek was, dat gaf een extra lading aan het boek, helemaal toen bleek dat ze het laatste hoofdstuk van het boek schreef nadat ze net haar diagnose had gekregen. Dat raakte de lezers van de leescub zeker. Toch is ook het verhaal wat de leesclublezers weet te raken in positieve zin.
Jack Vermonden: Haar boek 'Reddende Engel' heeft mij zeker in positieve zin geraakt. Haar uitgesproken, fascinerende en beeldende manier van schrijven met prachtige volzinnen hebben ervoor gezorgd dat ik het verhaal in één ruk heb uitgelezen. En dat zegt wel genoeg denk ik!
Tea: Het begon heel vreemd met de gedachte dat dit haar laatste boek kan zijn, dit aspect woog mee aan het begin en later bij het horen dat ze het laatste hoofdstuk schreef toen ze haar diagnose net gekregen had. [..] In het boek zelf werd ik regelmatig positief geraakt door de manier waarop ze zichzelf met zelfspot een spiegel voorhoudt, soms heel herkenbaar, dat ontlokt een glimlach, soms vond ik haar reacties ondoordacht en dat past dan bij haar karakter, vond ik ook interessant.

Verwachtingen
Voor het lezen heeft de lezer bepaalde verwachtingen van een boek, helemaal als het een boek is van een schrijfster die al eerder bijzonder mooie boeken heeft geschreven. Zijn de verwachtingen bij onze leesclublezers uitgekomen? Voor de meeste lezers lagen de verwachtingen in de lijn van verrast willen worden, een goed verhaal, spanning, valsheid en mooi taalgebruik en daar heeft Renate Dorrestein ruimschoots aan voldaan.
Silvia: Het fragment beloofde een donker boek. Dat is wat mij betreft uitgekomen.
Merel:  Ik verwachtte dat ik het een mooi boek zou vinden met veel sfeer erin en een spannend verhaal. Wat dat betreft ben ik zeker niet teleurgesteld!
Enkel Roosje de Vries had een andere ervaring: Nee, mijn verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen. Ik vind de compositie niet helemaal je van het. Ik had er iets meer van verwacht.

Conclusie
De 20ste Renate Dorrestein is zeer goed ontvangen en de door deze zeer enthousiaste leesclub. Met meer dan 600 reacties is het een zeer bijzondere en uitgebreide leesclub geworden over een heel bijzonder boek.

Wil: 5 sterren: Renate Dorrestein heeft met deze twintigste roman weer een meesterwerk geschreven. Volkomen herkenbaar in haar zo eigen schrijfstijl heeft ze me wederom volledig weten te boeien, laten grinniken én vooral ook aan het denken gezet door haar terloopse gedachten die ze zo eenvoudig weet te formuleren. Zo lijkt het althans. Voer voor psychologen. 
Vijf sterren voor deze psychologische thriller van een meestervertelster. 

Ellen Rodrigo: 4 sterren: Met de haar kenmerkende humor, haar absurde logica en boosaardige taalgebruik weet Dorrestein de meest afgrijselijke situaties aannemelijk te maken. Ze weet de lezer steeds een andere richting op te sturen en aan het eind van het verhaal is de lezer geen steek opgeschoten en weet precies evenveel als aan het begin.

Met 6 x 5 sterren, 9 x 4 sterren en 1 x 3 sterren wordt deze leesclub afgesloten met een geweldig gemiddelde van 4 sterren!

Hieronder staan de eindoordelen van de leesclublezers, de gegeven sterren, en een quote uit hun recensie