Afgelopen weken boog de Fantasy Leesclub zich over Rode Letters van Anne Bishop, een verhaal over een bloedprofeet, die bescherming zoekt in het Stadpark, de plek waar de Anderen regeren. Nieuwsgierig wat de lezeressen van Rode Letters vonden? Lees dan snel de samenvatting van deze leesclub.

LEESCLUB
Tijdens de leesclub bespraken de leesclubdeelnemers wat zij van het boek vonden.  

Vriendschap en vertrouwen

De belangrijkste thema’s van het boek zijn vertrouwen en vriendschap. “Vriendschap is echt de drijvende kracht in dit verhaal. Meg maakt veel vrienden dit boek en die zullen ook blijven vechten voor haar nieuw gevonden vrijheid”, zegt Karin hierover. Kitty vult dat aan met de woorden: “Vriendschap (tussen de contactmens en de Anderen) die denk ik ook nog eens onvoorwaardelijk is...” Charrissa benadrukt het nog eens: “Het belangrijkste en grootste hoofdthema is vriendschap, dat je deze nodig hebt om door te gaan, doorzettingsvermogen te krijgen en acceptatie.”

Geloofwaardigheid

Ook wordt er gesproken over de geloofwaardigheid. Hoe geloofwaardig is het dat Meg zo ‘gemakkelijk’ opgenomen wordt door de groep Anderen. Een groep die eigenlijk niemand van de buitenwereld vertrouwt? Kiki zegt hierover: “In het begin wordt Meg door niemand geaccepteerd. Langzamerhand komt daar verandering in en aan het einde van het boek "behoort" ze tot de Anderen.” Diana vindt dit vreemd: “Het opvallends vind ik dat iedereen Meg direct aardig lijkt te vinden. Ze is vreemd, de Anderen staan sceptisch tegenover vreemden, maar Meg wordt bijna direct opgenomen.” Marjolein denkt te weten waarom: “Ik denk dat het vooral iets instinctief is, omdat Meg anders ruikt en doet dan gewone mensen. Hebben ze al snel door dat ze bijzonder is en beschermd moet worden.”

Spannend?

Over de spanning zijn de meningen verdeeld. Marieke vindt het: “Een boek dat lekker doorkabbelt met af en toe wat spanning.” Sanne deelt die mening niet helemaal: “Ik hoop heel erg dat er qua plot wat meer gebeurt in de vervolgdelen! Meer spanning en minder onnodige details...” Marjolein is het hier niet mee eens: “Het boek heeft mijn verwachtingen overtroffen door de goede spanningsboog.” Amber miste de actie. Sanne wijst aan waar de spanning begint: “Pas als de waarheid over Megs true nature uitkomt, wordt het echt spannend.” Kitty spant de kroon met: “Normaal als ik een spannende film of serie kijk, zit ik op het puntje van de bank. Bij het lezen van het laatste gedeelte van het boek zat ik op het puntje van mijn stoel :)”

Feelgood fantasy

Over één ding zijn eigenlijk alle lezeressen het eens: Rode Letters is feelgood fantasy. Voor sommigen was dit verrassend, zoals voor Tink: ‘Een feelgood Fantasy, die niet vaak voorkomt! Origineel en zo lekker lezen!’ Fany beaamt dat: ‘Feelgood fantasy zo heb ik het ook ervaren.’ Sommige lezeressen waren hier juist door teleurgesteld, de cover praat immers over urban. Vooral Diana vond het een tegenvaller: “Ik verwachte dat het urban fantasy was met een kick-ass heldin. Deze verwachting is niet waargemaakt en daarom was het voor mij echt een grote tegenvaller.”

BEOORDELING

De meeste lezeressen zijn positief. Voor een enkeling heeft het boek de verwachtingen niet waargemaakt. Zij vonden het boek langdradig en ongeloofwaardig. Het hebben van een kaartje zouden alle deelnemers fijn hebben gevonden. Het merendeel van de lezeressen prijst de prettige schrijfstijl en het originele verhaal. Een groot deel van de deelnemers heeft de vervolgdelen al gelezen of hebben voornemens om dat te doen. De lezeressen beoordelen Rode Letters met afgerond 3,5 ster.

OPVALLENDE QUOTES

Karin beoordeelt het boek met 4 sterren: “Ik hoef geen bloed te verspillen om te kunnen voorzien dat ik ook het tweede deel van de Anderen-serie Zwarte Veren ga lezen!”

Manon beoordeelt het boek met 2 sterren: “Het was langdradig, had weinig plot, was moeilijk doorheen te komen en er zat te weinig diepgang in.”

Sanne beoordeelt het boek met een 3 sterren: “Er is nog heel veel potentie in het plot en de karakters om de rest van de serie echt top te maken: maar dit is eerste deel was hem voor mij net niet.”