Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over ‘Schildpadden tot in het oneindige’? Lees hieronder de samenvatting.

OVER SCHILDPADDEN TOT IN HET ONEINDIGE
‘Schildpadden tot in het oneindige’, het nieuwe boek van John Green, verschijnt bijna zes jaar na zijn verfilmde bestseller ‘Een weeffout in onze sterren’ en dus zijn de verwachtingen hooggespannen. Ook omdat Green, in 2014 door TIMES Magazine uitgeroepen tot een van de 100 meest invloedrijke personen ter wereld, in dit boek schrijft over een personage met een dwangstoornis, iets waar hij zelf al zijn hele leven mee worstelt.

Enthousiasme, dat is in een woord de samenvatting van deze leesclub. Al voor de deelnemers bekend werden gemaakt stonden er mensen te popelen om mee te doen met een eigen exemplaar. Het omslag van het boek wordt voor iedereen bij het lezen al snel duidelijk; met de gigantische spiraal wordt de spiraal van gedachten van hoofdpersonage Aza uitgebeeld. Over de titel is iets meer verwarring. Hoewel deze zeker nieuwsgierig maakt, spelen schildpadden geen grote rol in het verhaal. Green verklaart zijn titel pas heel laat in het verhaal, maar de meeste lezers vonden hem uiteindelijk toch toepasselijk. Ilja: “Zowel de titel en de afbeelding op de cover zijn heel erg symbolisch.”

DE DISCUSSIE
Hoewel de gevoelens die hoofdpersonage Aza met haar dwangstoornis oproept, bij alle lezers verschillend zijn, is iedereen het er wel over eens dat Green zijn personage(s) heel geloofwaardig en authentiek heeft neergezet. Waarschijnlijk ook omdat hij voor een groot deel vanuit zijn eigen ervaringen schrijft. Yvonne: “Ik kan me mensen die zeggen ‘kom op meid’ best voorstellen. Daarom vind ik dit boek zo waardevol, John Green laat ons echt voelen en meebeleven hoe het voor Aza is om hiermee te moeten leven.” Green slaagt erin om bijna iedereen uiteindelijk toch positief tegenover Aza te laten staan.

De leesclublezers hebben er in de meeste gevallen heel bewust voor gekozen om dit boek in het Nederlands te lezen. Het boek lees vlot door en ook voor de lezers die Green eerder in het Engels lazen was de schrijfstijl herkenbaar. Corine: “In het hele boek herken ik de schrijfstijl van John Green.” Het boek heeft voor iedereen een prettige opbouw, al moest menig lezer er ‘even inkomen’. Ook de verdwijning waar het boek mee begint is voor sommige lezers wat gekunsteld. Emma: “Uiteindelijk blijkt die verdwijning toch niet superveel aspecten te hebben.”

Belangrijke thema’s die uit het boek gehaald werden zijn: anders zijn, vriendschap, ziekte, acceptatie en liefde. Het boek wordt over het algemeen niet als hoopgevend gezien, maar Green heeft vooral meer begrip willen kweken voor het onderwerp. De meeste lezers halen als boodschap uit het boek dat het leven doorgaat en jij daarin mee moet. Eveline: “Het leven gaat door en jij ook.” Green heeft de lezers weten te raken met zijn nieuwe boek. Nienke: “Ik was zeker geraakt. Rond het einde moest ik echt wel knipperen, omdat het zo rauw en echt was.

Op een klein zijspoor hadden we het over het genre Young Adult. Veel lezers begrijpen waarom het boek in de categorie Young Adult wordt ingedeeld (vooral vanwege de leeftijd van de personages), maar zijn er ook zeker van overtuigd dat dit boek voor een veel grotere doelgroep interessant kan zijn. Maartje: “De thema’s lijken mij niet leeftijdgebonden en de karakters zijn behoorlijk volwassen voor hun leeftijd, dus ik denk dat een groter publiek van dit boek kan genieten.”

HET OORDEEL
De verwachtingen waren over het algemeen erg hoog, hoewel sommige lezers daardoor ook een beetje terughoudend het verhaal in gingen, bang om teleurgesteld te worden. De grote verwachtingen zijn niet altijd uitgekomen, maar helemaal teleurstellend was het boek ook zeker niet. Femke: “Ik had ontzettend hoge verwachtingen, misschien door de hele marketing eromheen. […] Ook na het lezen van dit boek kan ik concluderen dat ik geen John Green fan ben. Desondanks vond ik bepaalde thematiek, zoals angststoornis, die aan bod kwam wel interessant.”

Met een sterrengemiddelde van 4 sterren mag geconcludeerd worden dat het boek toch voor de meesten een aanrader is en dat de lezers ervan genoten hebben. Yvie: “Dit was mijn eerste John Green en deze heeft een verpletterende indruk achtergelaten.” Aan enthousiasme in elk geval geen gebrek!