Leesclub

Schillen

Vraag 5: Ken je het gevoel dat je blij bent dat iemand weg is, maar die persoon eigenlijk ook mist?

op 07 april 2025 door Schillen

De titel van deze vraag is een vraag die tweemaal voorkomt in het stukje 'Missen' in het boek. Ik ga jullie niet vragen die vraag te beantwoorden (al mag het natuurlijk wel), maar...

5a. Welk stukje in het boek raakte jou (het meest)? Kun je vertellen waarom?

5b. Van welk stukje heb je iets nieuws geleerd?

Reacties op: Vraag 5: Ken je het gevoel dat je blij bent dat iemand weg is, maar die persoon eigenlijk ook mist?

1545585

07 april 2025

2025-04-07T18:52:28+02:00

Noorm

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Screenshot_20250315_123907_Edge%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Noorm

395489

Ja, dat gevoel ken ik helaas. Ik had een geweldige vriendin, maar door een voor mij tot op heden onbekende reden heeft zij het contact verbroken. Ik mis het contact met haar, maar tegelijkertijd ben ik blij dat ik geen contact meer heb, want ze heeft heel duidelijk aan gezamenlijke vrienden aangeven dat het allemaal mijn schuld was…. Het stukje jongens tegen de meisjes raakte mij enorm en ik heb er ook het meeste van geleerd. Vanuit mijn onderwijsachtergrond zie en deed ik het ook vaak. “Goedemorgen, jongens en meiden.” “Wie kleden zich sneller om? De jongens of de meisjes”. “Je kies een jongen om mee samen te werken als je een meisje bent, en andersom”. Sinds ik bezig ben geweest met diversiteit in jeugdliteratuur ben ik er alerter op. “Kies iemand anders, waar je normaal niet mee samenwerkt” of “vraag je buur of de persoon naast je om hulp.” Ik merk dat het door een aantal leerlingen erg gewaardeerd wordt. Maar aanpassen kost tijd. Zo herinner ik me ook nog heel goed dat mijn oma op een mooie dag zei:”Er woont een nieuw meisje naast me, ze heeft zo'n hoofddoek maar spreekt heel goed Nederlands.” Ze bedoelde het heel positief, maar we hebben samen wel een goed gesprek gevoerd, dat wanneer je het zo zegt het niet echt positief over komt. Dat ze dan misschien wel denkt: “Er woont een heel oud omaatje naast me, maar ze neemt ze brengt wel mijn verkeerd bezorgde postpakketjes.” Ik hoop dat ik me beter kan aanpassen dan mijn oma… maar soms nekt het starre familiaire vasthouden aan het bekende, gewende, aangeleerd, me.

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545667

07 april 2025

2025-04-07T20:09:38+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

"maar soms nekt het starre familiaire vasthouden aan het bekende, gewende, aangeleerde, me." Wat een mooie maar vooral belangrijke zin. De maatschappij is niet alleen de wereld om ons heen, buiten het gezin, maar ook het eigen gezin. En daar is het vaak nog veel lastiger om van oude denkbeelden los te komen. Want daar heb je ook nog een persoonlijke band mee.

1545585

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546429

09 april 2025

2025-04-09T19:12:16+02:00

Maartje

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Maartje.jpg

https://www.hebban.nl/!/maartje-4

245095

Wat verdrietig als iemand het contact verbreekt terwijl je eigenlijk niet weet waarom.

1545585

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546445

09 april 2025

2025-04-09T20:01:24+02:00

Noorm

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Screenshot_20250315_123907_Edge%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Noorm

395489

Als ik nou eens zou weten wat ik verkeerd gedaan had... Dan zou ik kunnen veranderen, dat zit me vooral dwars. Ik denk namelijk dat we uiteindelijk uit elkaar gegroeid zouden zijn.

1546429

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546517

10 april 2025

2025-04-10T06:26:06+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Je hebt niet altijd iets verkeerd gedaan. Het ligt niet altijd aan jou. Bovendien: is jezelf veranderen om de vriendschap overeind te houden, wel eerlijk naar jezelf toe? Mag je niet gewoon jezelf zijn?

1546429

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547115

11 april 2025

2025-04-11T09:03:20+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Wat verdrietig Noorm, het verlies van de vriendin en om zo in onwetendheid te blijven. Kan me voorstellen dat het ook wat lucht geeft nu terugkijkend hoe het is geeindigd, maar zulke dingen geven toch altijd wel een kras op je hart. MaesInge, wat geef jij toch mooie en rake reacties op anderen. Het valt me op hoe mooi en liefdevol op anderen reageert en niet bang bent om iets terug te leggen! Wilde ik toch even gezegd hebben :)

1546429

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547425

11 april 2025

2025-04-11T13:29:05+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

@Nienke, dankjewel voor je hartverwarmende reactie. Dit doet me ontzettend veel deugd. Het is soms nog wikken en wegen of ik iets wel of niet zal schrijven. Maar in deze leesclub voel ik veel respect en waardering voor elkaar, voor wat gezegd wordt en voor wat gedeeld wordt. En dat maakt het eenvoudiger om de stap te zetten om de woorden toch op papier te zetten.

1546429

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545663

07 april 2025

2025-04-07T20:03:46+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Er zijn wel meer stukjes tekst waarover ik iets wil vertellen, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor één zin. Op blz.11 schrijft Thorn een stukje over 'sinaasappels' waarin hen spreekt over de schil als een opeenstapeling van normen, verwachtingen, gedragingen en wetmatigheden. De laatste zin van deze tekst: 'Maar wat zit daaronder?' Ik vind dit zo'n pertinente vraag omdat we meestal eenzijdig naar deze vraag kijken. 'Wat ligt er onder de schil?' als een zoektocht naar de kern van jezelf, naar wie je werkelijk bent. Maar zelden kijken we naar het volledige plaatje en negeren we een heel belangrijk deel: alle angsten, kwaadheid en pijn die er ondertussen ook onder verstopt zit, waarvan we hopen dat ze het daglicht nooit te zien krijgen, waarvan we verwachten dat het er niet meer toe doet als we de kern ontdekt hebben, waarvan we ervan uitgaan dat het ons toch niets zinnigs kan bijbrengen. Maar volgens mij is het net dat onderdrukt, weggestopt en verborgen deel dat er voor zorgt dat het moeilijk is om je 'nieuwe' ik te verhouden tot je 'oude' ik. Doordat we er niet in slagen deze onbewust onderdrukte gevoelens óók te transformeren, voelen we fantoompijn. Pijnen omdat we niet konden zijn wie we waren, maar evenzeer pijnen omdat we er niet in slaagden om te zijn wie we moesten zijn. Pijnen die niet volledig getransformeerd of geheeld zijn. Omdat praten over angsten, kwaadheid en pijn wel kan verlichten maar het niet oplost. Welk stukje me iets heeft geleerd? Echt iets nieuws heeft het me niet geleerd, behalve dan de bevestiging van wat ik ondertussen al langer ontdekt heb, maar waar ik niet graag voor uitkom, omdat het veel reacties of onbegrip oplevert. Het gaat over de stukjes over de kinderpsycholoog, o.a. op blz. 23, waarin Thorn beschrijft hoe hen de opdracht kreeg om zich in te prenten dat het vandaag een goede dag wordt. Positieve psychologie (waarbij je op jezelf in praat om positieve gedachten te denken) is niet altijd even gezond als beweerd wordt. Dat blijkt ook steeds vaker uit wetenschappelijk onderzoek. Door jezelf in te prenten dat het goed komt, dat je een goede dag zult hebben, dat je er met andere ogen naar toe moet kijken... zorgt er nogal dikwijls voor dat je bepaalde gevoelens (zoals pijn) gaat onderdrukken. Deze 'negatieve' gevoelens verdwijnen niet zomaar door positief te denken, maar ze worden in je lichaam opgeslagen waardoor er chronische stress ontstaat. En iedereen weet wat de gevolgen zijn van chronische stress op het lichamelijke en op het mentale vlak. Maar het is minder bekend dat positieve psychologie ook chronische stress kan veroorzaken. Het is echter duidelijk dat de wereld nog niet klaar is voor deze boodschap, want dit impliceert dat we op een andere manier moeten omgaan met angst, kwaadheid en pijn. Positieve psychologie is echter leuker en klinkt positiever. Ik had niet verwacht om in dit boekje hier een stukje herkenning in te vinden, in die zin dat het schade kan aanrichten.

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545937

08 april 2025

2025-04-08T11:13:06+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Bij jouw positieve psychologie komt op eens een herinnering van zo'n tien jaar geleden in mij op. Ik reisde toen nog dagelijks met de trein naar het werk, wat bij vlagen een hele opgave voor mij kon zijn doordat prikkelrijke omgevingen (veel mensen in een kleine ruimte) mijn paniek nogal in de weg werken. Ik zat dus niet altijd vrolijk kijkend in de trein - wat volgens mij op zich mij goed recht is. Op een dag (niet één van mijn beste) zat er een man tegenover me en toen we samen uitstapten, zei hij dat ik vrolijker moest kijken. Ik reageerde toen niet zoals hij verwachtte. Ik zei dat ik het niet prettig vond dat hij dat zei. Hij kende mij immers niet eens, wist helemaal niet wat er speelde in mijn leven (misschien was er wel net iemand uit mijn naaste omgeving overleden) dus wat gaf hem dan reden om mij te zeggen dat ik vrolijk moest kijken. Hij keek eerst wat afgebluft en verontschuldigde zich toen. Toegeven aan verdriet en eens een flink potje huilen kunnen op sommige momenten echt heel helend werken. Maar we zijn nu eenmaal gewend te antwoorden dat het goed gaat en onze onzekerheden en minder blije kanten vooral zo min mogelijk te tonen.

1545663

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546519

10 april 2025

2025-04-10T06:27:36+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Dit is opnieuw een mooi voorbeeld hoe positieve psychologie zo geïntegreerd is in de samenleving, zo dat het niet langer positief is.

1545937

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546435

09 april 2025

2025-04-09T19:16:42+02:00

Maartje

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Maartje.jpg

https://www.hebban.nl/!/maartje-4

245095

Ik herken dat heel sterk, dat positief benoemen niet altijd positief uitpakt. Ik heb dus ruim acht jaar geleden een zwaar ongeluk gehad waarbij onder andere mijn evenwichtsorgaan een enorme klap heeft gekregen. Ergens in de afgelopen jaren tijdens therapie bleek dat ik al mijn negatieve ervaringen weggedrukt had en deze zijn ergens in mijn lijf opgeslagen, dit heeft er mede voor gezorgd dat mijn evenwicht nooit meer de oude is geworden.

1545663

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546521

10 april 2025

2025-04-10T06:29:24+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Het is jammer dat je dat op die manier moet ontdekken. Het zou mooi zijn als daar op jongere leeftijd meer aandacht voor is, dat al die extreme positiviteit ook een keerzijde heeft. Niet dat we plots constant moeten zagen, maar het mag niet weg gedrukt worden.

1546435

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547123

11 april 2025

2025-04-11T09:10:20+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Wat raak, MaesInge! Positieve psychologie kan vermijding in de hand werken als er niet gekeken mag worden naar wat er onderliggend speelt. Ik moet nu denken aan een gesprek dat ik gisteren had; over generaties en generatieverschillen. Waar vroeger de nadruk lag op 'hup schouders eronder, we gaan door' en zo geen ruimte bestond voor gevoel, is er meer ruimte voor gevoel gekomen maar daarbij ook 'het mag niet slecht gaan, ik moet mijn beste leven leven en nare gevoelens horen daar niet bij' Waar is die balans. Ik denk dat het goed is om naar het positieve te kijken, 'helpende gedachtes' in te zetten, naast ook te onderzoeken hoe ruimte te hebben voor dat waar je (nog) doorheen moet.

1545663

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547427

11 april 2025

2025-04-11T13:36:59+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Mooie evolutie die je beschrijft: van enkel en alleen 'het brein' is er een eerste stap naar het gevoel, weliswaar enkel het positieve gevoel. De volgende stap is de integratie van de minder aangename gevoelens met de aangename gevoelens.

1547123

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545669

07 april 2025

2025-04-07T20:12:18+02:00

Paula (Ironlady)

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_2.png

https://www.hebban.nl/!/Ironlady

388813

Oei, de insteek van deze vraag komt even binnen. Mijn (ex)man heeft afgelopen week het huis verlaten, nadat hij eerder al aan heeft gegeven te willen scheiden. Ik ben blij dat hij weg is, maar ik mis hem ook ontzettend. Het is op tijden nog behoorlijk rauw. Terug naar het boek. Wat mij raakte was de vraag: Als alles constant in verandering is, waarom staat onze identiteit dan vast? Het raakte me omdat ik vind dat iedereen het recht heeft te zijn wie hij/zij/hen wil zijn. Zonder daarin tegen te worden gehouden door de maatschappij, verwachtingen en vastgelegde regeltjes die niet kunnen bepalen hoe je je voelt. Waar ik mezelf ook heel erg in herkende was: Ik weet eigenlijk niet eens wat dat precies is. Mezelf zijn. De afgelopen anderhalf jaar ben ik zelf heel erg op zoek geweest naar wie ik ben of wie ik wil zijn (of zelfs wie ik wil worden). Ik ben er nog steeds niet achter wat dat precies is, maar heb wel een beter idee wat het niet is. En eigenlijk komen de twee antwoorden daar samen: wat nou als ik of jij vandaag niet hetzelfde wil zijn als morgen. Wat nou als onze identiteit meebeweegt met de seizoenen?

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545681

07 april 2025

2025-04-07T20:25:49+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Dat is bijzonder heftig! En dan komt dit boek je deze weken vergezellen om er nog wat meer bij stil te staan. Extra heftig. Ik hoop dat het boek je misschien ook ruimte en invulling kan geven voor wie je nu bent, voor wie je morgen wil zijn en voor wat er daarna nog mag komen. Want je verwoordt het schitterend: laten we mee bewegen met de seizoenen. Niets blijft hetzelfde. Ik las het vandaag nog in een ander boek: alles verandert, ook een gebouw (vb. de kleur die verandert door het zonlicht), wij dus ook, elke dag opnieuw. De wendbaarheid om mee te bewegen volgens het leven, volgens je eigen ritme, met je eigen kleur (die ook mag veranderen). Dat lijkt me een hele mooie boodschap.

1545669

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545945

08 april 2025

2025-04-08T11:16:31+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Begrijpelijk dat deze context op dit moment in jouw leven heel hard binnenkomt. Mooi dat je de ruimte voelt zoiets persoonlijks hier met ons te delen. Ik wens je de moed en de kracht om door te gaan met jouw zoektocht om zo je ware ik en de bij jou passende invulling van jouw leven te vinden. Ik ben het eens met Inge: niets blijft hetzelfde. Je leert immers elke dag bij door ontmoetingen die je hebt, boeken die je leest, ervaringen die je opdoet. Deze integreer je op jouw manier in jezelf om hopelijk zo een verrijking te zijn voor jou als persoon.

1545669

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546471

09 april 2025

2025-04-09T20:54:29+02:00

Renevandersanden

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%28306%29.png

https://www.hebban.nl/!/ren-van-der-sanden

237443

wat vervelend om te lezen. natuurlijk komt dit dan extra binnen.

1545669

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547125

11 april 2025

2025-04-11T09:13:01+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Jezelf vinden gaat stap voor stap en ontdekken wat je niet wil geeft al duidelijke richting. Heel veel sterkte Paula!

1545669

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547133

11 april 2025

2025-04-11T09:27:54+02:00

Paula (Ironlady)

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_2.png

https://www.hebban.nl/!/Ironlady

388813

Bedankt voor jullie warme woorden. Niets blijft hetzelfde, ik ook niet. Ik kom hier wel uit en overheen. Ik trek gewoon een andere schil aan (of uit). ;-)

1545669

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1545933

08 april 2025

2025-04-08T11:03:11+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Hetgeen mij het meest geraakt heeft in het boek is het afscheid nemen van de eerdere identiteit die gepaard gaat met het transitieproces en de daarmee ontstane kloof tussen het meisje Roos en de "nieuwe" mens Thorn. "Ik ben niet voor niks in transitie gegaan. Maar er knaagt iets. Een fantoompijn aan datgene waar ik afstand van heb gedaan. En ik heb geen spijt van mijn transitie, dat is het niet Ik denk dat ik het kind mis dat ik heb achtergelaten. Om mezelf te kunnen zijn." (missen) In het boek wordt duidelijk dat de maatschappij voor een groot deel verantwoordelijk is voor het feit dat mensen die een gendertransformatie ondergaan hun oude ik opsluiten in een kast. "En bespaar me je goedbedoelde adviezen. Ik weet heus wel wat er gebeurt als ik die kast weer open zou doen. Doe nou niet alsof je, als er nog iets van haar zichtbaar zou zijn in mij, mij ooit zou kunnen zien als iets anders dan wat zij is. Als een meisje. Een vrouw." (Negenentwintig/acht) Natuurlijk weet ik dat de maatschappij oordeelt, maar dit boek maakte voor mij nog helderder en bewuster hoe hard de wereld werkelijk is. En in wat een luxepositie ik zit dat ik niet dagelijks wezenlijk in mijn zijn word belemmerd door deze maatschappij. (Dit was dus mijn eerste leermoment). Nog meer raakte het mij dat Thorn zelf ook zo ambivalent tegen hun verleden aankijkt, juist omdat hen het kind in hun als meisje ziet en dat niet klopt met wie hen is. En zich daarom gesteld ziet voor een haast onoverbrugbare kloof met het verleden maar tegelijkertijd graag een hand zou willen uitreiken naar dat kind in hen. "En Roos? Die heb ik doodverklaard Haar herinneringen met haar meegeborgen in het graf. Waarom lukt het me niet haar weer een beetje toe te laten? Misschien is zij geen haar. Maar omdat zij in mijn hoofd een haar is, kan ik haar niet zijn. Kan zij geen onderdeel zijn van mij." (Einde) Deze stukken raken mij enorm. Een deel van jezelf doodverklaren dat zoveel mooie dingen in zich heeft? Het lijkt mij vreselijk en ontzettend moeilijk. Ik hoop dat Thorn ooit de ruimte gaat voelen om het mooie en passende van Roos te integreren in zichzelf. Wat ik nog meer leerde, behalve de hardheid van de samenleving? Dat ik, hoe goed mijn bedoelingen ook kunnen zijn, toch dagelijks hele groepen mensen buiten sloot. Net als het overgrote deel van de mensheid is het zo in mij gebakken dat tussen mensen een binaire categorisering plaats vindt van mannen en vrouwen dat ik mijzelf er heel vaak schuldig aan maak te schrijven aan "geachte heer/mevrouw" (hoe zou dit inclusiever kunnen?) en helemaal niet thuis ben in het communiceren op een manier dat mensen zich niet buitengesloten voelen. Gisteren had ik toevallig samen met mijn kinderen een ontmoeting met een buurtgenoot. We groetten elkaar en toen we verder liepen vroeg mijn dochter: "was dat eigenlijk een vrouw of een man? Ze zag er uit als een man, maar de stem leek weer meer op die van een vrouw?" Ik merkte dat ik het lastig vond om deze vraag goed te beantwoorden. Ik had hier misschien een uitleg moeten geven over dat er meer mogelijkheden zijn dan man/vrouw, maar merkte dat ik een drempel voelde vanwege de nog redelijk jonge leeftijd van mijn kinderen. Als ik daar nu achteraf over nadenk vraag ik me af: waarom zouden ze daar eigenlijk te jong voor zijn? Uiteindelijk heb ik de kinderen een tegenvraag gesteld: Is het noodzakelijk om te weten of iemand man of vrouw is? En "ik vind het een vriendelijk mens", dat is toch het belangrijkste. Kortom, ik kwam mezelf tegen. Hoewel ik iedereen gun zichzelf te kunnen zijn, vind ik het tegelijkertijd nog lastig om de mensheid niet als een binair maar als een non-binair te classificeren groep te zien. En ook binnen het niet zien van gender als iets biologisch is er voor mij zeker nog ruimte voor groei. Ik merk dat dit een denkbeeld is dat voor mij (nog) veel waarheid in zich draagt. Er valt voor mij dus zeker nog een hoop te leren. Dit boek is een goede eerste stap.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546109

08 april 2025

2025-04-08T19:26:40+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

En gelukkig was er een nieuwe dag en konden mijn dochter en ik vandaag nog even verder praten.

1545933

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546437

09 april 2025

2025-04-09T19:19:07+02:00

Maartje

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Maartje.jpg

https://www.hebban.nl/!/maartje-4

245095

Zoals ik schreef in het cafe, kwam ik mezelf ook tegen. Ik was wel blij dat ik het vrijwel direct doorhad en dat ik ook sorry durfde te zeggen. Maar het is duidelijk dat het allemaal niet zo gemakkelijk is als we misschien wel denken en dat we toch meer vastgeroest zitten in oude patronen.

1546109

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546461

09 april 2025

2025-04-09T20:31:01+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Ik blijk het ook heel lastig te vinden om de persoonlijk voornaamwoorden goed te doen als ik over dit boek spreek. Bij het reageren hier op hebban schrijf ik en kan ik erover nadenken en hoop ik het goed te doen. In het spreken (ik raadde dit boek zojuist aan mijn wandelmaatje aan) glipt er ongemerkt weleens een verkeerde tussendoor.

1546109

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546525

10 april 2025

2025-04-10T07:07:42+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Mooi, Maartje, dat jij het je realiseerde en jouw excuses aanbood. En inderdaad jammer dat deze vrouw niet voor de klas zal komen te staan...

1546109

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546523

10 april 2025

2025-04-10T07:05:36+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Je gebruikt de termen binaire mensheid en non-binaire mensheid. Ik vraag me steeds meer af of we niet af moeten van al die groepen-indelingen? Zou het niet beter zijn om in de samenleving elkaar allemaal als individuen te beschouwen in plaats van de samenleving in groepen in te delen? Ik heb de indruk dat het net door die groepen-indeling is dat we mensen uitsluiten en dat polarisatie ontstaat. Zoals ook met de term 'oude witte hetero man', alsof de oude witte hetero man plots alle schuld krijgt van wat er misloopt, alsof elke oude witte hetero man racistisch is, vrouwonvriendelijk, klimaatonvriendelijk en ook nog eens machtsgeil is. Zo heb ik het ook moeilijk met de verplichte gelijke verdeling in besturen van man - vrouw. Daarmee sluit je iedereen van LGBTQ en dus ook non-binair uit. Bovendien moet je in mijn ogen dan ook een correcte verdeling maken: zonder beperking - lichamelijke beperking maken (maar veel mensen met een mentale beperking sluit je bijna sowieso altijd uit), een verdeling autochtoon - allochtoon (maar dan sluit je ook mensen uit die zich beide of geen van beide voelen, vb. tweede generatie (zoiets als non-binair maar wellicht bestaat hier nog geen term voor)), verdeling werknemer - zelfstandige - ambtenaar (maar dan sluit je alweer mensen met het kunstenaarsstatuut uit), verdeling arbeider - bediende (maar dan sluit je alweer werklozen en gepensioneerden uit), ... Kunnen we mensen gewoon niet als allemaal individuen beschouwen in plaats van ze constant in groepen in te delen? Dan zou de behoefte niet meer bestaan om jezelf ergens in een groep te steken om het gevoel te hebben er bij te horen. We zouden minder polariseren (wij-groep tegen zij-groep) en daardoor minder mensen uitsluiten. Hoe ik dat praktisch zelf probeer te doen? Toen ik leerkracht was, was het de gewoonte om leerlingen zichzelf te laten voorstellen in het begin van het schooljaar. De klassieke vraag is 'Wat doen je ouders als job?'. Ik wou geen antwoord op die vraag. Ik lichtte ook toe waarom: dit vertelt iets over je ouders, het beïnvloed jou ook wel maar het is niet wie jij zelf bent. Dus vertel iets over jezelf, wat je graag doet in je vrije tijd, wat je graag zou doen in je vrije tijd, wat voor jou belangrijk is. En ik gaf dan voorbeelden in willekeurige volgorde zonder er iets bij te zeggen (zoals 'het mag ook iets gewoon zijn', want dat is ook opnieuw een waarde-oordeel): voetballen, voor dieren zorgen, buiten spelen, uitslapen, muziek beluisteren, tv-kijken, niets doen, ... Beroepen van ouders geven onbewust stereotype beelden over leerlingen (leerkracht, ambtenaar, vuinlisman/vrouw, ...). Maar het gaf ook ruimte aan een leerling om zich niet minderwaardig te voelen omdat een leerling in een pleeggezin leeft, omdat de ouder werkloos of gepensioneerd is, omdat de ouder in de gevangenis zit, ... Hoe je het draait of keert: indeling in groepen geeft onbewust stereotype beelden, sluit uit, zet aan tot polarisatie. Naar andere volwassenen probeer ik dat ook enigszins, maar dat is moeilijker, omdat andere volwassenen te veel in 'groepen' denken. Als ik bij een kennismaking gelijkaardige vragen (iets anders geformuleerd) stel, dan krijg ik toch altijd het antwoord: ik ben leerkracht, ik ben loodgieter, ik ben topambtenaar, ... Maar je bent je job niet, je bent de groep niet waartoe je behoort, je bent een individu. Maar als ik er dieper op in zou gaan, dan krijg je soms toch nog te horen: maar ik bén mijn job, dat is wie ik ben. Ik vind het altijd jammer als je jezelf zo eng bekijkt. Want je bent een individueel iemand. Maar als volwassene verliezen we dat beeld omdat we te veel in groepen denken. Het maakt me niet uit wat jouw gender is, het maakt niet uit wat jouw afkomst is (deze provincie of een andere provincie, of zelfs uit een ander land), het maakt niet uit wat jouw job is. Het maakt me uit wie jij bent, als persoon. In dat opzicht vind ik dat we moeten evolueren naar meer individualisering, in die betekenis dat we elkaar als een individu benaderen en niet langer als een deel van een groep, zodat we geen termen meer op elkaar moeten kleven. Hoe meer groepen, hoe meer labels, hoe meer verdeeldheid, hoe moeilijker het wordt om iemand niet te affronteren. Laten we elkaar als een individu benaderen en elkaar als een individu aanspreken zonder gebruik te maken van groepsterminologie. Dan moet Thorn dit ook allemaal niet meer uitleggen, en kan Thorn gewoon Thorn zijn. Thorn is geen gender. In de klas had ik heel vaak de neiging om te zeggen: het maakt niet uit welk gender Thorn heeft. Thorn is een mens. Zoals ik een mens ben. Zoals jij een mens bent. Andere termen doen er niet toe.

1545933

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546529

10 april 2025

2025-04-10T07:11:22+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Dat zou inderdaad mooi zijn, maar voor we daar zijn is er nog een lange weg te gaan.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546545

10 april 2025

2025-04-10T07:48:04+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

We moeten ergens beginnen :) Beginnen met het idee om ons los te koppelen van groepen, in plaats van juist meer in te zetten op groepen.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547107

11 april 2025

2025-04-11T08:53:02+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Zoals ik ook bij vraag 6 zeg, is het misschien nog niet de tijd los te koppelen. Ik denk dat een eerste stap is om in te zien dat er meer is dan geijkte classificatie in man en vrouw. Dat jongeren voelen dat ze niet 'vreemd' zijn als ze zich niet thuis voelen bij één van die labels. Dat ze de vrijheid hebben en voelen om voor iets anders te kiezen . En nog belangrijker dat mannen als Trump die keuzemogelijkheid ook toestaan, accepteren, respecteren en zelfs vanzelfsprekend gaan vinden. Dat het een nieuw normaal wordt dat gender niet binair in te delen is. Zolang er daarvoor al geen ruimte is op onze wereld zal er, denk ik niet zomaar ruimte zijn voor meer. Ik denk dat het mooi en goed is om mensen te zien als mens, als individu. Natuurlijk zou ik willen dat we al in een wereld leefden waarin iedereen zichzelf kon zijn. Maar ik geloof ook dat het jongeren nu houvast kan geven als ze bekend zijn met andere opties. En dat die opties eerst erkend dienen te worden. En daar zijn we helaas nog ver vanaf. Een eerste begin is om een handreiking te doen naar de omgeving. Om als mensheid weer te leven in reallife ipv virtuele realiteit. Ik ga zo dus eens even wat klussen in huis en dan op naar een buur voor een kop thee.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547129

11 april 2025

2025-04-11T09:17:48+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Het is mooi dat alle zienswijzen naast elkaar kunnen staan en dat we ze met elkaar kunnen delen. Uiteindelijk streven we allemaal hetzelfde na. Geniet van het kopje thee met de buur. Dat zijn mooie belangrijke en waardevolle momenten.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547143

11 april 2025

2025-04-11T09:34:31+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Dankjewel, Inge. Waar ik overigens heel nieuwsgierig naar ben, is hoe jij dat loslaten voor je ziet. Ik ben het namelijk met je eens dat het heel mooi zou zijn als we in een wereld zouden leven waarin het er daadwerkelijk enkel om draait dat ik Jolande ben met alles wat daar bij hoort en jij Inge, ik ben alleen niet zo positief wat de uitvoering betreft. Zie jij het als "een betere wereld begint bij jezelf", oftewel jouw goede voorbeeld hierin doet (hopelijk) volgen of zie jij ook concrete manieren waarop dit loslaten vorm kan krijgen? Hoe wordt deze beginstap ingezet? Ik hoor het heel graag.

1546523

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547441

11 april 2025

2025-04-11T13:54:01+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Ik kom in de loop van volgende week heel graag terug met een antwoord, Jolande.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547491

11 april 2025

2025-04-11T16:08:12+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Dankjewel. Ik vind het een heel lastig vraagstuk hoe dit te bereiken. Dus ik hoor heel graag wat jouw idee is. Wij zijn in deze leesclub in ieder geval vol goede intenties. Dat stemt hoopvol. Hopelijk volgt de rest van de wereld.

1546523

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547507

11 april 2025

2025-04-11T16:33:16+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Ik zie nu jouw inbreng elders op Hebban. Dapper dat je in een groep van gelijkgestemden een ander geluid liet horen. Ik hoop dat het voor jou wel goed voelt om binnen deze leesclub mijn vraag te beantwoorden.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547609

11 april 2025

2025-04-11T20:36:12+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Er blijft nog een vraag in mijn hoofd spelen, Inge. Je spreekt over het loskomen van de groep en het gaan naar een wereld van individuen. Ik ben het er mee eens dat het goed zou zijn als ieder mag zijn wie die is. Een wereld van individuen jaagt mij daarentegen ook angst aan. In mijn optiek is dat juist ook voor een deel wat er nu mis us in de samenleving: de mens is heel erg met zichzelf bezig, het eigenbelang, wie ben ik, wat is goed voor mij, wat wil ik? Natuurlijk is het belangrijk jezelf te kunnen zijn, maar ik denk ook dat zonder iets wat ik nu maar even gemeenschapszin noem, de wereld weinig liefdevol is. Juist het niet leven als individu, maar het omzien naar de ander en het idee van 'heb je naaste lief als jezelf'(maar dan ook echt elke naaste en niet enkel die met dezelfde geloofsovertuiging, visie...) zou m.i. juist bijdragen aan een wereld waar mensen kunnen zijn wie ze willen. Hoe zie jij dit? Hoe verhoudt in jouw visie het individu zich tot de ander?

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547629

11 april 2025

2025-04-11T21:03:53+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Ik heb heel lang gesukkeld met vraagstukken rond identiteit, o.a. met betrekking tot loslaten (loslaten van gebeurtenissen, loslaten van mensen, loslaten van oude denkbeelden, loslaten van heel veel 'moeten', en ook loslaten van het ergens bij willen horen, loslaten van gevoelens zoals angsten, pijn en kwaadheid, ... ). Ik heb heel veel gezocht en geprobeerd. Tot op het randje van kapot geprobeerd. Enkele jaren geleden heb ik een uitweg gevonden. Sinds kort roept die stem in me (die zowat een leven lang gezwegen heeft) om mijn stem naar buiten te brengen. Om mijn visie te delen. Zodat het eventueel anderen kan helpen. Eventueel, want er zijn veel mogelijke oplossingen. Geheel vrijblijvend dus. Degene die het leest beslist zelf. In deze leesclub voelt het wel goed om hier dieper op in te gaan. Hier voel ik dat meningen in alle vrijheid kunnen gedeeld worden. Iedereen pikt op wat hij/zij/hen kan gebruiken, reflecteert er over en kijkt of het geïntegreerd kan worden in de eigen visie. Als het je niets zegt, dan laat je het gewoon links liggen. Respect voor iedere individuele mening. Ik moet even de tijd nemen om het geordend neer te schrijven zodat het een stuk concreter wordt. Hierbij neem ik je verschillende vragen mee. Want die laatste vraag over de verhouding tussen het individu en de gemeenschap vind ik eveneens heel belangrijk. Zoals je zelf al aangeeft: het is niet de bedoeling dat het een soort individualisering is zoals we nu zien in de maatschappij. Bovendien ga ik van individualisering opnieuw naar gemeenschap. Dit is de reden waarom ik mijn stem nu wil laten horen, maar steeds met het nodige zelfrespect. Indien nodig zwijg ik en ga ik verder. Waar ik vroeger zou dicht geklapt zijn (bij dat andere artikel) blijf ik me nu open stellen, weliswaar op andere plaatsen. Omdat innerlijke kwetsuren en angsten een weg gevonden hebben naar buiten. Ik kom bij je terug, Jolande, met een concreter beeld van wat ik voor ogen heb.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547707

12 april 2025

2025-04-12T08:17:41+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Dankjewel, Inge. En neem vooral jouw tijd hiervoor.

1546523

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1553265

19 april 2025

2025-04-19T11:41:00+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Hey Jolande, Ik herhaal nog eens je vraag van waaruit ik vertrokken ben: “Waar ik overigens heel nieuwsgierig naar ben, is hoe jij dat loslaten voor je ziet. Ik ben het namelijk met je eens dat het heel mooi zou zijn als we in een wereld zouden leven waarin het er daadwerkelijk enkel om draait dat ik Jolande ben met alles wat daar bij hoort en jij Inge, ik ben alleen niet zo positief wat de uitvoering betreft. Zie jij het als "een betere wereld begint bij jezelf", oftewel jouw goede voorbeeld hierin doet (hopelijk) volgen of zie jij ook concrete manieren waarop dit loslaten vorm kan krijgen? Hoe wordt deze beginstap ingezet? Ik hoor het heel graag.” Ik vertrek enigszins wel vanuit het principe ‘een betere wereld begint bij jezelf’ maar dan niet echt vanuit het principe dat anderen je goede waarden zullen overnemen. Ik ben opgegroeid met die gedachte maar de praktijk heeft me doen inzien dat het zo niet werkt. Voor mij hangt er wel degelijk een concrete manier aan vast. Als individu is het mijns inziens de bedoeling dat je emotioneel onafhankelijk word, waarbij ik dit omschrijf als ‘het loskomen van de verwachtingen van de maatschappij’. Het is níet ‘je afzetten tegen de maatschappij’, níet ‘je verzetten tegen de maatschappij’ en ook níet ‘niet deelnemen aan de maatschappij’. In voorgaande gevallen blijf je immers wel emotioneel afhankelijk. Ik vertrek vanuit drie grote gevoelens die we als onaangenaam beschouwen: angst, kwaadheid en pijn. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt steeds vaker dat het onderdrukken van deze gevoelens een negatieve invloed heeft op fysiek vlak (bepaalde ziekten), op mentaal vlak (burn-out, depressie, neerslachtige gevoelens) maar ook op vlak van welzijn (je goed voelen, je weg vinden in het leven). Door gevoelens te onderdrukken verdwijnen ze niet maar hebben ze blijvend invloed op alles wat je doet. Zolang deze gevoelens in je aanwezig blijven, blijf je emotioneel afhankelijk. Dat veroorzaakt niet alleen chronische stress maar het beïnvloedt ook je gedrag. Maar als onderdrukken niet goed is, hoe moeten we dan wel omgaan met deze gevoelens? Een eerste mogelijke redenering is dat we ‘positief moeten denken’ om zo de negatieve gevoelens geen ruimte meer te geven en te hopen dat ze veranderen in positieve gevoelens. Los van het feit dat dit bij mij onvoldoende werkte (angsten bleven overeind, hoe positief ik ook probeerde te denken), steeds vaker blijkt dat de wetenschappelijke onderzoeken die werden verricht naar psychologische en psychiatrische methoden niet correct verlopen zijn en de beoogde resultaten onbetrouwbaar zijn. Daaruit blijkt o.a. dat cognitieve therapie (via je denken je gedrag aanpassen) toch niet zo heilzaam is of zelfs niet werkt. Eigenlijk komt het er op neer dat je door je denken aan te passen die onaangename gevoelens niet verdwijnen maar onderdrukt worden. Niet goed voor het lichaam, niet goed voor het mentale welzijn. Op lange termijn veroorzaakt dit zelfs chronische stress zonder dat we er ons bewust van zijn. Via het ‘denken’ lukt het dus niet. De volgende stap is dat we die onaangename gevoelens erkennen door er over te praten en door ze eventueel in het lichaam te voelen. Dit verlicht de gevoelens wel maar ze verdwijnen eveneens niet. Als het niet via het ‘denken’ gaat, en ook niet door te praten of deze gevoelens in het lichaam te voelen, hoe kunnen we dan wel effectief met deze onaangename gevoelens omgaan? Dat is de volgende stap die we opnieuw moeten introduceren in de maatschappij: voelen met het hart. Dan bedoel ik niet ‘voelen wat je wil’ vanuit je hart. Maar ik bedoel: de onaangename gevoelens opnieuw effectief leren toelaten in het hart. Dus: angst toelaten in je hart en volledig doorvoelen (er echt doorheen gaan maar wel vanuit het hart). Pijn toelaten in het hart en volledig doorvoelen. Enkel daardoor kunnen deze onaangename gevoelens zich transformeren. En dan blijken deze gevoelens niet alleen onaangenaam te zijn, ze hebben ook een grote waarde in zich. Angst bezit wijsheid maar toont zich enkel als angst volledig doorvoeld wordt, doorvoelde kwaadheid leidt tot daadkracht en pijn doorvoelen vanuit het hart leidt er toe dat de innerlijke wonde kan geheeld worden. Door dit proces door te voeren, leer je ook effectief los te laten. Ze beïnvloeden ook niet langer je gedrag. Dat is de theorie in een notendop, maar dan ook echt wel een kleine notendop. In de praktijk: we voelen heel veel onaangename gevoelens zoals zelfkritiek (angst om niet goed genoeg te zijn, angst om onszelf niet te mogen zijn, …), we voelen ons onder druk gezet om te doen wat de maatschappij ons voorschrijft (vb. presteren en aandacht voor macht en succes, mee doen aan bepaalde evenementen, maar bij anderen kan dit zich uiten door te veel aan de ander te denken). Toch slagen we er heel moeilijk in om van die verwachtingen los te komen. Dit komt omdat al die onaangename gevoelens in onszelf achterblijven (al dan niet onbewust). Enkel door ze effectief toe te laten en volledig te doorvoelen in het hart, kan je ervan af geraken. Hoe meer je onderdrukt hebt, hoe zwaarder het proces is. Waar ik naar toe wil komen in de discussie rond gender en identiteit: als we mensen dingen opleggen hoe ze voortaan moeten reageren, dan zal bij veel mensen (niet bij iedereen) het gevolg zijn dat ze gevoelens van angst, kwaadheid en pijn onderdrukken. Indien je gelijke rechten voor vrouwen oplegt zonder hier rekening mee te houden, dan zal dit bij sommige mannen (maar ook bij sommige vrouwen) onaangename gevoelens met zich mee brengen (vb. angst dat hun mannelijkheid gekrenkt zal worden, pijn omdat ze niet meer dezelfde waarde hebben, angst bij vrouwen omdat ze zich niet sterk genoeg voelen of omdat ze nu nieuwe verplichtingen met zich mee krijgen). Dit werkt ook zo voor de omgang met andere culturen. Als al die onaangename gevoelens blijvend onderdrukt worden, dan heeft dit op termijn gevolgen. Kennis op zich voldoet dan niet altijd. Het is ook ontzettend belangrijk. Maar zolang er geen aandacht en geen nieuwe manier komt om op een gezonde manier met onaangename gevoelens om te gaan, blijven ze onderdrukt, en dan krijg je gedragsuitingen waarvan niemand weet waar het vandaan komt. En dat zie je nu een stuk gebeuren in de wereld. Geen aandacht voor generaties lang onderdrukte gevoelens zorgt voor onverdraagzaamheid, de hunkering naar succes, geld en macht maar eveneens de toename van diverse lichamelijke en mentale ziekten. Zolang we dezelfde tactieken gebruiken als de generaties voor ons deden, zal de ellende blijven duren en zal alles zich blijven herhalen in één of andere vorm. Vanuit de allesoverheersende aandacht voor de rede en het verstand hebben we al een shift gemaakt naar het leren bespreekbaar maken van gevoelens. Maar voor een echte blijvende verandering zullen we nog een laatste shift moeten ingaan: gevoelens écht toelaten in het hart en volledig doorvoelen. In die zin vertrek ik vanuit het individu. En ieder individu zal dit eerst zelf moeten doen. Je kan onaangename gevoelens van toelaten in het hart niet in zijn/haar/diens plaats doen. Pas van daaruit kan een werkelijk nieuwe maatschappij ontstaan. Als ieder individu emotioneel onafhankelijk wordt (en dus niet meer onbewust gedreven wordt door onderdrukte gevoelens) dan kan je een ander individu pas écht naar waarde schatten. Hokjes zijn dan niet meer nodig. Die worden immers in stand gehouden vanuit onderdrukte gevoelens (om er bij te horen, omdat het makkelijker is, maar evenzeer om anderen uit te sluiten). Het is niet evident om dit in een zo’n korte tekst te omschrijven. Ik herhaal graag dat dit mijn visie is, en dat dit bij mij enorm goed werkt. Waar ik doorweven was van een gigantische hoeveelheid angst, kwaadheid en pijn, heb ik dit op die manier kunnen doorbreken. Ik sta hierdoor volledig anders in het leven. Het is niet mijn bedoeling om anderen ervan te overtuigen, omdat ik weet dat het een zwaar proces is om te doorlopen. Ik respecteer ieders methode. Maar ik deel wal graag mijn visie voor wie het horen wil. Iedereen beslist dan zelf wat hij/zij/hun er mee doet. Indien je nog vragen hebt, dan luister ik heel graag.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1553777

20 april 2025

2025-04-20T10:47:24+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Hoi Inge, Dankjewel voor jouw uitgebreide antwoord. Ik zal er de komende weken de tijd voor nemen om het op mijn gemak te lezen en te laten bezinken. We hebben nu vakantie (en gaan ook een weekje weg) dus ik kom er later op terug.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1554923

22 april 2025

2025-04-22T06:13:00+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Dat zijn mooie vooruitzichten. Ik wens jullie een mooie tijd. Je hoeft je trouwens niet verplicht te voelen om te reageren.

1546523

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546527

10 april 2025

2025-04-10T07:08:26+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Het valt me trouwens op dat veel mensen in deze leesclub een onderwijsachtergrond hebben.

1545933

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546547

10 april 2025

2025-04-10T07:51:55+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Ja, het viel me ook al op. Wellicht omdat wie in het onderwijs werkt, meer mensgericht is. In m'n huidige job voel ik op dat gebied totaal geen interesse en betrokkenheid. Ik denk dat je bovendien als één van de eerste hiermee in aanraking komt.

1546527

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547135

11 april 2025

2025-04-11T09:32:38+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Jolande; Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar er zijn ook hele mooie kinderboeken hierover! MIsschien is dat helpend en hoef je ook niet zelf de woorden te vinden maar kun je samen een boekje lezen. Zoals ik eerder aangaf heb ik veel mensen om me heen die binnen de lhbt community vallen en werk ik met jongeren die in deze community vallen/zichzelf aan het ontdekken/leren kennen zijn hier in. Zo had een tijd terug met mijn zoontje (toen 7 denk ik) over iemand en legde ik uit dat deze persoon zich geen man en geen vrouw voelt, maar misschien ook wel een beetje van allebei. 'oh mama, dan is *** een mengmens' Dat vond ik mooi gevonden. MaesInge: Ik snap wat je bedoelt, waarom de verdeling, wat zou het mooi zijn als we elkaar kunnen zien wie we echt zijn. Het is een mooi streven en ik hoop het zo ontzettend mee en probeer hier ook aan bij te dragen. En dan is er ook het hier en nu. Op het moment dat ik tegen iemand van kleur zou zeggen ' ik zie geen kleur' schuif ik in deze zin de ervaringen die iemand van kleur heeft/kan hebben (gericht op racisme, discriminatie en uitsluiting) en hoe de maatschappij is ingericht in 1 keer van tafel. Dit zou er niet moeten zijn, maar het is er wel. Naast begeleiding aan jongeren, geef ik ook trainingen aan professionals mbt seksuele ontwikkeling en ook gericht op lhbt sensitief werken. Eigenlijk is er elke training wel gesprek hierover. Omdat mensen het lastig vinden om pridevlaggen bij instanties/op de achterkant van de telefoon of het feit dat mensen het prettig vinden om zich met een ander te identificeren (ik bedoel daarmee als onderdeel van dezelfde community) en dat niet nodig zou moeten zijn. Ik denk dat in de hardheid van de wereld, het politieke klimaat het belangrijk is om elkaar te vinden, mensen te vinden waar je je in herkent (niet precies, maar wel de struggle waar je tegenaan loopt) de cijfers mbt geweld tegen lhbtqia+ personen, het beduidend meer psychische klachten en hogere suicidecijfers zijn stuitend. En nee, het zou niet zo moeten zijn. Maar het is er wel.

1545933

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547147

11 april 2025

2025-04-11T09:35:41+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Mijn kinderen zijn 5 en 7, Nienke.

1547135

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547223

11 april 2025

2025-04-11T10:20:51+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

https://www.dequeerboekenkast.nl/products/lammers-pim-het-lammetje-dat-een-varken-is https://www.dequeerboekenkast.nl/products/stuart-scott-mijn-schaduw-is-roze-copy Felicity Brooks- Alles over diversiteit Pimm Van Hest - Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt Lisa Maschhaupt - Donnie Op mijn werklaptop heb ik nog wel een lijst met boekentips (voor groot en klein) ik zal even kijken of daar nog wat tussen staat (wordt wel dinsdag,mijn weekend is begonnen ;-) )

1547135

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547319

11 april 2025

2025-04-11T11:44:58+02:00

Jolande

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/IMG-20220531-WA0010%284%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Joland

350652

Fijn weekend, Nienke. En bedankt voor de tips.

1547135

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546469

09 april 2025

2025-04-09T20:53:27+02:00

Renevandersanden

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%28306%29.png

https://www.hebban.nl/!/ren-van-der-sanden

237443

Wat mij het meest raakte in het boek zijn de stukjes "Inbox". Opmerkingen die mensen maken op Social Media. Wat ik me hierbij afvraag is of mensen doorhebben dat ze anderen kwetsen met hun opmerkingen. Hebben ze dit gewoon niet door, of interesseert het ze niet. Interesseert het ze niet, of worden anderen en zeker BN'ers op Social Media gewoon niet als echte mensen gezien. Waardoor je gewoon alles kunt zeggen wat er in je opkomt. Zou je dit ook zeggen tegen iemand die gewoon naast je staat. waarom hebben we niet wat meer respect voor elkaar. Misschien is dit ook meteen wat me het meest heeft geleerd. We moeten meer rekening houden met anderen. We zullen allemaal wel eens een keer iets doen wat anderen kwetst, onbedoeld. Hier moeten we ons meer van bewust zijn en onszelf ook op reflecteren. Een betere maatschappij begint bij jezelf.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546477

09 april 2025

2025-04-09T21:01:29+02:00

Noorm

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Screenshot_20250315_123907_Edge%282%29.jpg

https://www.hebban.nl/!/Noorm

395489

Ik geloof dat er zelfs diverse onderzoeken zijn gedaan naar online gedrag, en dat daar uit gebleken is dat mensen zich anoniemer voelen en daarom makkelijker kwetsende dingen zeggen.

1546469

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546531

10 april 2025

2025-04-10T07:19:39+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Anoniem delen is inderdaad lekker makkelijk. Maar ik zie ook een toename in het dagelijkse leven waarbij mensen vinden dat ze het recht hebben om vrijuit hun mening te delen, ook al kwetsen ze daarbij anderen. Dat lijkt dan vooral een probleem te zijn van de mens die het zich aantrekt. Die polarisering neemt toe door de gebeurtenissen van de laatste jaren. Alsof je nu kan zeggen: "Als Trump dat mag zeggen, dan mag ik dat ook zeggen." Zelfs het deporteren van mensen op grond van valse beschuldigingen, zonder proces, daar hoor ik commentaren als 'daar zal wel iets van aan zijn, daar moet je geen medelijden mee hebben, die kan je nooit hard genoeg straffen, ook lichamelijk'. En dat zijn commentaren in levende lijve, niet op sociale media. En als ik de vergelijking maak met de jodenvervolging, dan is het heel eenvoudig 'ach ja, en dan'. De samenleving verhardt. Een trieste vaststelling.

1546469

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546701

10 april 2025

2025-04-10T14:36:50+02:00

Astrid Miltenburg

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%28410%29.png

https://www.hebban.nl/!/astrid-miltenburg

196625

Vraag 5 vind ik heel pittig. Mijn kind die zo worstelt, trekt zich het liefste zoveel mogelijk terug. Ik koester de momenten van het samenzijn zoals het avondeten of een potje schaak. Het stukje dat mij het meeste raakte was het hoofdstuk HELP omdat het precies is wat nu in ons leven speelt. Het is voor ons nog een zoektocht wat de juiste weg is en helaas ook niet zo'n simpele vraag om te beantwoorden. En dan heb ik het nog niet eens over de wachtlijsten! Van het hele boek heb ik geleerd om mensen nog meer in hun waarde te laten. Iedereen mag er zijn. Ik hoop ook dat ik durf op te staan als ik iets naars om me heen zie gebeuren.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546721

10 april 2025

2025-04-10T14:59:42+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Hoe een klein boekje en een leesclub zoveel te weeg kunnen brengen in een mensenleven. Bij de meesten in deze leesclub. Het maakt duidelijk dat de maatschappij nog een lange weg heeft af te leggen. Ik wens jullie heel veel kracht!

1546701

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546953

10 april 2025

2025-04-10T21:33:19+02:00

Maartje

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Maartje.jpg

https://www.hebban.nl/!/maartje-4

245095

Heel veel liefs, kracht en sterkte bij jullie zoektocht.

1546701

+3 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547153

11 april 2025

2025-04-11T09:37:28+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Veel liefs voor jou/jullie Astrid! Voor een jongere was ik gister toevallig aan het kijken naar wachtlijsten, zoooo lang. Er zijn ook instanties die kunnen bijstaan in het wachten daarop, en ook die het systeem mee kunnen nemen hierin. Misschien heb je daar al eens naar gekeken, maar wilde het toch even noemen. Wellicht zou dat helpend voor jou/jullie zijn.

1546701

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1548887

13 april 2025

2025-04-13T19:44:42+02:00

Astrid Miltenburg

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%28410%29.png

https://www.hebban.nl/!/astrid-miltenburg

196625

Dankjewel! Heel lief.

1547153

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1546977

10 april 2025

2025-04-10T21:57:10+02:00

Daantye

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/avatar%288370%29.png

https://www.hebban.nl/!/Daantye

432219

Ik vind vooral de teksten bij hoofdstuk Einde heel emotioneel. Daarin komt zo die worsteling naar voren tussen de oude identiteit en de nieuwe identiteit. En alhoewel het lijkt alsof Thorn als het ware moedig doorgaat met pellen, zit er ergens toch een soort verlangen in nog naar dat kind van vroeger. En ook de vraag waarom hen Roos niet weer een beetje toe zou kunnen laten. Alhoewel het logisch is dat zo’n transitie niet makkelijk is, zou het zo fijn zijn als je op een gegeven moment een punt erachter zou kunnen zetten en gewoon Thorn zijn. Maar ja, van binnen is Thorn nog steeds Roos, ook al leverde het Thorn blijkbaar wel iets op om haar eerst dood te verklaren. Voor mij voelt t alsof de worsteling nog doorgaat. Er nog steeds geen definitieve rust is met de nieuwe situatie. Dat vind ik ergens wel jammer.

+2 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547085

11 april 2025

2025-04-11T07:42:35+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Ik heb die onrust en die worsteling op het einde ook zo ervaren. De hoop op een goed einde (met definitieve rust) zit toch wel ergens in ons in gebakken.

1546977

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547155

11 april 2025

2025-04-11T09:38:00+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Deze raakte mij ook inderdaad, heel mooi!

1546977

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547175

11 april 2025

2025-04-11T09:47:29+02:00

Nienke

https://static.hebban.nl/style/img/avatar_preset_1.png

https://www.hebban.nl/!/nienke-bonekamp

241500

Blij dat iemand weg is en diegene ook wel missen, ik herken het wel maar ook wel gericht op momenten en perioden die zijn geweest. Deze gevoelens hangen bij mij ook wel snel aan een 'wat als' gedachte waarin ik snel kan mijmeren en piekeren, en het 'hier en het nu' kan missen. Wat mij raakte in de teksten van Thorn, was het einde, zoals hierboven al genoemd. Maar ook uit 'de minst irritante non-binaire persoon' - "En het jaar dat ik besloot de minst irritante non-binaire persoon te worden. Die geduldig luistert en uitlegt. Die zegt 'maakt niet uit' als je me misgendert. Die de klappen opvangt met een glimlach." toen ik dat last dacht ik, wat verdrietig en alleen. Maar ook, 'nu mag je er nog niet helemaal zijn' omdat het wegschuiven van henzelf zo duidelijk maakt. Verscholen onder een vriendelijk gezicht. Brein vond ik ook mooi, treffend en herkenbaar. en daarom raakte die me ook wel.

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

1547429

11 april 2025

2025-04-11T13:38:22+02:00

MaesInge

https://static.hebban.nl/files/images/thumb/Foto%20Inge%20Maes%20Vierkant.jpg

https://www.hebban.nl/!/MaesInge

297794

Brein was me ook bij gebleven. Zoals je hierboven ook al de evolutie hebt beschreven: van enkel en alleen 'het brein' is er een eerste stap naar het gevoel, weliswaar enkel het positieve gevoel. De volgende stap is de integratie van de minder aangename gevoelens met de aangename gevoelens.

1547175

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Schillen

Welkom bij de leesclub rond 'Schillen' van Thorn de Vries (uitgeverij De Geus). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: vandaag@hebban.nl. Aansluiten met een eigen exemplaar mag altijd!

Jullie coördinator is Maartje.

Bekijk de website

Gerelateerd

Schillen Thorn de Vries

Wil ik lezen

Wil ik lezen
Nu aan het lezen
Gelezen
Verwijderen
Favorieten
Verlanglijstje
In bezit
Uitgeleend

Challenges

Nieuwe plank maken
Loading
De wijzigingen zijn opgeslagen

Over

Thorn de Vries

Thorn de Vries (1995) is schrijver, acteur, filmmaker en activist. Hen is onder ...

Advertentie

Schillen

Vraag 5: Ken je het gevoel dat je blij bent dat iemand weg is, maar die persoon eigenlijk ook mist?

Reacties op: Vraag 5: Ken je het gevoel dat je blij bent dat iemand weg is, maar die persoon eigenlijk ook mist?

Schillen

Meer informatie

Eindverslag Schillen, schil jij mee?

Vraag 7: Terugblik en Samenvatting

Vraag 6: Maartje, dit ben je vergeten te vragen...

Vraag 5: Ken je het gevoel dat je blij bent dat iemand weg is, maar die persoon eigenlijk ook mist?

Vraag 4: In den beginne

Vraag 3: Stijl?

Vraag 2: De maatschappij

Vraag 1: Titel en coverpagina

Stel een vraag aan Thorn de Vries

Leesclubcafé

Hoe werkt het?

Gerelateerd

Schillen Thorn de Vries

Over

Thorn de Vries