In een interview voor het instituut Cervantes zegt Agustina Bazterrica tegen de Spaans sprekende Duitse ondervrager dat zij kunstgeschiedenis heeft gestudeerd. Dat zij daarom wilde dat haar soort literatuur 'visueel' was. Dat dat haar streven was.

p.20-21: 'De heer Urami kijkt mensen niet aan. Hij meet ze op. Wanneer de heer Urami hem met zijn onveranderlijke glimlach opneemt, voelt het alsof hij in werkelijkheid berekent hoeveel meter schone huid het zou opleveren als hij hem ter plekke zou slachten, villen en ontvlezen. Het kantoor is stijlvol en minimalistisch, maar aan de muur hangt een goedkope reproductie van Het laatste oordeel van Michelangelo. (...) dat het Sint-Bartholomeus is, een martelaar die levend werd gevild...' Aardige noot: de huid die Bartholomeus toont, laat niet zijn eigen gezicht zien, maar dat van Michelangelo!

[Het laatste oordeel van Michelangelo beslaat de hele achterwand achter het altaar in de Sixtijnse Kapel (de kapel waar het conclaaf is wanneer er een nieuwe paus gekozen moet worden). De Sixtijnse Kapel maakt onderdeel uit van de Vaticaanse musea in Rome naast de Sint-Pieter.]

Vraag 2

2a Vind je dat Bazterrica geslaagd is in haar streven naar het schrijven van 'visuele' literatuur?

2b Kan boven geciteerde passage een voorbeeld genoemd worden van 'visuele' literatuur?

2c Kun je zelf nog een passage aanhalen waarvan jij vindt dat die sterk 'visueel' is?