Eindoordeel - Schoppenvrouw is een wel heel bijzondere speelkaart!
op 22 februari 2016
door
Schoppenvrouw
+1
Schoppenvrouw is toch wel een uitstekende titel voor fans van het kaartspel, niet? Kan best, toch veroorzaakt deze dame heel wat meer dan spelplezier! De nieuwste roman van "grande dame" Mensje van Keulen is dan wel niet erg volumineus met slechts 137 pagina’s op de teller, dit boek is echter een schitterend onderwerp voor een geanimeerde leesclubdiscussie.
COVER
De cover wordt door de meeste deelnemers wel gesmaakt; niet alleen door die lekkere appel die op de foto staat afgebeeld. Eerste indrukken zijn belangrijk, zoals: “De appel valt niet ver van de boom”, of “de giftige appel uit Sneeuwwitje”. Deze laatste komt van de auteur zelf; dit was haar eerste reactie toen ze het omslag voor de eerste keer zag.
HET VERHAAL IN EEN ERG KLEINE NOTENDOP
Dokter Adami is een mysterieuze heler en ziener, hij voorspelt aan de hand van speelkaarten de toekomst van de jonge Paula. Het meisje krijgt toch wel een bijzonder onheilspellende boodschap van Adami. Hoe een speelkaart, schoppenvrouw, een volwassen leven kan beïnvloeden en zelfs hypothekeren…. “Neem geen kinderen, ze zullen je meer verdriet dan vreugde brengen… Klavernegen hield een waarschuwing in en die is bevestigd door schoppenvrouw… Een rode bijkomst had die teniet kunnen doen, maar schoppenvrouw overschaduwt en straft af…” Dan volgt het verdict: “Neem nooit kinderen, het zou je slecht bekomen…” Twee zinnen die representatief zijn voor een hele roman; twee zinnen die een eigen leven gaan leiden.
VRAGEN AAN DE AUTEUR:
Ook de vragen van de lezers aan Mensje van Keulen krijgen een verhelderend antwoord.
Katrien en Paula willen graag het volgende weten: Eén van de lezers koppelt de foto op de cover aan het spreekwoord 'de appel valt niet ver van de boom'. Is dit ook zo bedoeld?
MvK antwoordt: 'Wat aardig dat dit zo wordt gezien. Het is ook geen slechte conclusie. Immers, zowel moeder als dochter doen een oude man iets aan. En de manier waarop Paula’s moeder spreekt – het zijn meer monologen – herhaalt zich in zekere zin aan het slot als de kleindochter, even rap en zonder pauze, haar verhaal doet. Toen ik overigens zelf het omslag voor het eerst zag, was het eerste waaraan ik dacht: de giftige appel uit Sneeuwwitje. Dr. Adami zorgt voor dat gif, maar Charlie en haar broer Tobias zijn er ook niet van gevrijwaard. '
Gigi vraagt: Bij mij kwam de zin van Schoppenvrouw naar schoppende vrouw naar boven. Was dat ook uw opzet? Daarnaast kwam de vraag naar voren over de abortus. Dit werd in 1 zinnetje genoemd en kwam verder niet meer terug in het boek. Dat riep vragen op. Wat is de bedoeling hiervan, welke rol speelt het in het boek, hoe moeten we dit lezen?
MvK antwoordt: 'Jazeker. Adami legt louter zwarte kaarten neer, met als hoogtepunt Schoppenvrouw. Maar daarnaast denkt Paula over haar dochter: ‘… hoe Emmy het leven uit de oude man schopte’. En Paula, zelf immers niet gespaard, rekent af met Adami, geeft hem zelfs een trap. Paula’s kinderwens is sterker dan Adami’s onheilspellende voorspelling. Uit het feit dat Paula eerder een abortus heeft gepleegd, blijkt evenwel hoezeer ze getart en gedreven werd door zijn misdadige waarschuwing.'
WAT VINDEN DE DEELNEMERS VAN SCHOPPENVROUW?
De eerste reacties en beoordelingen zijn duidelijk, zoals Sigried die kopt: “Geen van de personages komt positief uit het verhaal, iedereen lijkt een machtsspel te spelen. Paula sprak me nog het meeste aan omwille van de strijd die ze toch lijkt te voeren tussen meegaan met wat van haar verwacht wordt en haar eigen gevoelens volgen.” Grietje besluit: “De boodschap die ik zie is, dat alles in het leven anders loopt dan dat je denkt dat het zal gaan.” Margreet is enthousiast: “De schrijfstijl spreekt mij aan; zeer knap hoe van Keulen op de vierkante millimeter [i.c. 137 bladzijden] in staat is zulke zware onderwerpen aan te snijden.” Nog een mooie over de schrijfstijl van deze auteur: “To the point en toch gekleurd met beeldende en sfeervormende details.” Katrien omschrijft dit ook wel beeldend, niet? Ronald is een van de (slechts) twee mannelijke deelnemers; hij meldt over de opbouw van dit verhaal: “Achteraf gezien mooi opgebouwd. Tijdens het lezen vond ik het middengedeelte (vriendschap met schoolvriendinnetje) wat langdradig of traag. Achteraf snap ik dit wel, maar het deed mij wel bijna stoppen met lezen.” Gelukkig heeft hij dit niet gedaan en heeft het boek uitgelezen. Liesje weet de bondigheid van Mensje van Keulen wel te appreciëren: “Hoewel het geen dik boek is, vind ik toch dat het inhoudelijk zeer rijk is. Mensje van Keulen schrijft zeer trefzeker en elk woord lijkt grondig gewikt en gewogen.” Bij Nicole bleef Schoppenvrouw nog wel even nazinderen: “Het heeft me vooral doen nadenken over de relatie tussen ouders en kinderen. Hoe ver ga je voor je eigen kind en wat is het moment dat het genoeg is geweest? Onbewust betrek je dit toch ook op je eigen situatie. Wat zouden mijn ouders doen als ik verdacht werd van een misdrijf?” Paula, de deelneemster en niet de hoofrolspeelster: “Ik vond het leuk om over mijn naamgenote te lezen, dat als eerste. Maar ik voelde me niet pers se verbonden met haar… Jammer genoeg was het voor Paula minder gezellig op het einde.” Gigi heeft deelgenomen met een eigen exemplaar en dit is altijd erg leuk! Ze eindigt respectvol met: “Veel dank mevrouw van Keulen, voor uw mooie en verhelderende antwoorden. Veel dank aan de leesclub dat ik mee mocht lezen, vragen stellen, mee discussiëren. Ik heb genoten van jullie discussies en antwoorden op de vragen.” Een opmerkelijke zin uit de lezersrecensie van Anne-Marie: “De al veel gelezen parallel naar het boek Het Diner van Herman Koch is getrokken.” Eef schrijft het volgende: “Hoewel de spanningsopbouw van de roman zeer goed was, boeide het verhaal mij minder dan haar manier van schrijven. Haar stijl in dit boek is intiem en daardoor zeer indringend.” De meeste deelnemers geven een positieve beoordeling; er zijn echter ook de uitzonderingen die de regel bevestigen… “Ik had gehoopt dat Schoppenvrouw me beter zou bevallen, maar helaas moet ik constateren dat ik ook in dit boek niet meer vond wat Van lieverlede voor mij zo bijzonder maakte. Toch is bijna iedereen er enthousiast over…” Jannie stelt vast dat het niet meer klikt tussen haar en het werk van de auteur. Carina heeft wel een opmerkelijke conclusie klaar: “Het was een leuk boek dat me wel pakte/meenam in het verhaal. Maar dat einde, hmm… dat vraagt om een vervolg!”
Beste mevrouw van Keulen… waar wacht u nog op? Succes met het schrijven van uw volgende roman!
BEOORDELING
Schoppenvrouw werd uiteindelijk beoordeeld door 13 deelnemers. Deze roman komt uit op een gemiddelde score van 3,5 uit 5 sterren. Geen uitersten, 9 keer 4 sterren en 4 beoordelingen met 3 sterren.
