Begin november was het zo ver en werden er 15 lezers verrast met een mailtje dat ze waren ingeloot voor de leesclub van Stille dagen. De leesclub werd gecoördineerd door Yvie. Het boek is geschreven door Jeroen Guliker; geen onbekende in de boekenwereld. Hij geeft zijn boeken in eigen beheer uit en was ook van de partij voor een vragenvuur van de deelnemers. Hoe het boek is bevallen, kun je teruglezen in dit verslag.

'Het spijt me. Hij liet me geen keus. Ik heb alleen maar gedaan wat me is opgedragen. Zijn wil is wet, ik hoop dat je dat begrijpt,' fluister ik, waarna ik de kruiwagen kantel en haar ontzielde lichaam in het zwarte gat zie verdwijnen.

Mette Eradus is een ambitieuze officier van justitie in Amsterdam. Als ze na het overlijden van haar vader en een korte rouwperiode terugkeert naar het Openbaar Ministerie krijgt ze de leiding over het onderzoek naar een gruwelijke moord.

Al snel opent zich een beerput die een reeks duistere geheimen uit het verleden aan het licht brengt. Mette ontdekt dat haar band met het slachtoffer nauwer is dan ze op voorhand dacht. Ze beseft dat ze niet de juiste persoon is om het onderzoek te leiden, maar haar nieuwsgierigheid wint het van haar verstand.

Terwijl de puzzelstukjes een voor een op hun plek lijken te vallen, raakt ze meer en meer verstrikt in een web van leugens en bedrog. Wat is er destijds werkelijk gebeurd? Wie liegt? En wie niet? Hoe weerzinwekkend is de waarheid?'

Verwachtingen

Uitgaande van de cover en flaptekst werd er door de ervaren thrillerlezers een spannend boek verwacht. Geen van de lezers was bekend met eerder werk van de Nederlandse auteur, dus op dat punt waren er geen verwachtingen. Het verrassingselement ligt dus hoog! 

Schrijfstijl

De schrijfstijl werd redelijk positief ervaren. Vlotte en gemakkelijke teksten die weinig uitleg behoeven, maar die in fases toch wat teveel details bevatten. De inhoud van de bladzijdes leveren dan ook verschillende meningen op. Zo vond Raymond van Heugten het niet heel prettig weglezen doordat gebeurtenissen soms te uitgebreid werden beschreven en soms wat kort door de bocht waren. Kimberly R. ondersteunt deze mening en vond vooral het eerste stuk langdradig overkomen door het teveel aan informatie. Door de riante omschrijvingen van gebeurtenissen en omgevingen, kwam al snel de NUR-klassificatie ter sprake. Het boek is ondergedeeld bij NUR305; de literaire thriller. Unaniem werd geconcludeerd dat het boek aan de voorwaarden voor deze klassificatie voldoet.

Jeroen Guliker neemt geen blad voor de mond en sommige uitspraken kunnen als grof worden ervaren. De deelnemers in de leesclub vonden het echter totaal niet storend. Het werd zelfs als pluspunt voor de geloofdwaardigheid gezien doordat de uitdrukkingen in tijden van spanning heel realistisch zijn. Palu vond het heerlijk; ze vond het grappig om de donkere humor en "ongepaste" opmerkingen te lezen, en ook Tineke Fraij vond de grappige opmerkingen een prettige afleiding in het boek. De volkse manier waarop de karakers zichzelf uitlaten, werd opgevat als een actuele toevoeging. 'Hoewel ik over het algemeen niet houd van grove taal in boeken, vond ik het in dit verhaal niet erg storend. Waarschijnlijk omdat het in dit geval meestal toch wel een realistisch beeld van onze maatschappij geeft. Jongere mensen zijn vaak veel grover in hun taalgebruik dan ikzelf gewend ben. Ik zie dat ook bij onze kinderen. Mijn oudste dochter is in opleiding tot hoofdagent en maakt veel mee bij haar werk op straat en dan hoor ik regelmatig hoe grof er gesproken wordt naar politiemensen toe. Dat er door henzelf zwarte humor wordt gebruikt is heel realistisch weergegeven in dit boek, dat gebeurt, dat is een manier om zichzelf staande te houden in deze maatschappij.', aldus Isabella Driemans. 

Personages & plot

De personages weten een persoonlijke kant van het verhaal bloot te geven, maar echte binding mist. Dit valt voornamelijk te wijten aan de hoeveelheid karakters die in Stille dagen voorkomen. De karakters bleven soms wat teveel op de achtergrond, waardoor het niet gemakkelijk werd om je te kunnen inleven. Willeke vond de personages wat zwak blijven als gevolg van de hoeveelheid betrokkenen en gebeurtenissen. Nikita394 raakte soms zelfs even de draad kwijt. De diversiteit van de personags was een pluspunt, waardoor Rontempelaar steeds geboeid door bleef lezen. 

De geloofwaardigheid van de personages liet soms wat te twijfelen over. Op Hannie kwamen ze totaal niet realisitisch over, maar het stoorde haar niet omdat ze het belangrijker vindt dat een verhaal goed in elkaar steekt. Miranda 1981 vond de acties juist goed bij de personages passen, waardoor ze een bepaalde mate van geloofwaardigheid met zich meebrachten. 

Spanning

De auteur heeft flink wat troeven uit de kast gehaald om spanning in zijn werk te brengen. Het verhaal start met een proloog waarover iedereen dezelfde mening deelt: meeslepend, spannend en het maakt naar meer! Na dit proloog is er direct verandering merkbaar, wat zich voornamelijk in de sfeer uit. Het vertelperspectief wisselt en hiermee ook de toon. Wendyvl vond het een prettige opbouw. Het bleef haar nieuwsgierigheid voeden waardoor het steeds meer moeite kostte om het boek weg te leggen. 

Andere gebruikte elementen zijn onder andere de tijdsprongen die gemaakt worden en de manier waarop de auteur met de lengte van zijn zinnen speelt. Marijn Schepers vond het fijn dat het eind van de hoofdstukken met (kleine) cliffhangers werd beëindigd.

Vragenvuur

Jeroen was zo sympathiek om een vragenvuur over zich heen te laten komen. De hoeveelheid kritische vragen lijken mee te vallen en de auteur geeft uitgebreid antwoord. Erg leuk om eens terug te lezen. De vragen en antwoorden kun je hier terugvinden.

Conclusie

Het is lastig om een boek te schrijven dat íédereen kan bekoren en veel verschillende meningen is hiervan een gevolg. Toch werd de leesclub van Stille dagen afgerond met een prachtige gemiddelde score van 4,0 sterren. 'Het is duidelijk dat Jeroen Guliker weet hoe hij moet entertainen. Soms was het net over het randje, maar het prikkelt wel' zegt Joycek. Wilma had een prettige leeservaring. Ze vond het een fijne schrijfstijl met herkenbare elementen en een goede mix van fictie en non-fictie.