Bijzondere jongeman ontpopt zich tot onwaarschijnlijke held tijdens gijzeling

In mei ging hier op Hebban een leesclub van start over het boek Superhelden sterven niet van Piet Baete. Een groep van 15 lezers waren de gelukkigen om dit boek te mogen meelezen. Piet Baete is een Vlaamse schrijver die reeds meerdere boeken op zijn palmares heeft staan. Daarnaast is hij statementanalist wat inhoudt dat hij de verklaringen van verdachten in zeden- en moordzaken analyseert. Voor TV was hij dan weer scenarioschrijver van onder meer Professor T.

Een schrijver met professionele ervaring in moordzaken: zou dat tot uiting komen in een goed onderbouwd verhaal? Waren er lezers die al eerder boeken van Baete lazen en konden vergelijken? Er was voldoende om te onderzoeken en te bespreken!

Het verhaal

De zwakbegaafde jonge twintiger Yossarian mag voor het eerst zonder zijn vake naar het shoppingcenter! Apetrots gaat hij iets kopen, wanneer er onverwachts geschoten wordt. Door zijn aparte manier van denken reageert Yossarian anders dan ‘normale’ volwassenen. Bovendien is hij in zijn fantasie een echte superheld. Zijn onverwachte gedrag gecombineerd met zijn superheldambities resulteren in daadwerkelijk heldengedrag in het gijzeldrama dat volgt. Alleen is dat niet wat het forensisch bewijs aantoont. Yossarians vingerafdrukken staan op het moordwapen. Onderzoeksrechter Karcher bijt zich vast in de zaak en wil de waarheid boven tafel.

De leesclub

De leesclub ging gezellig van start. Iedereen stelde zich voor in het leescafé. Velen hadden al eerder aan een leesclub meegedaan op Hebban, voor een paar mensen was het de eerste keer. Er werd uitgeklaard dat dit boek weliswaar het tweede deel is van de Noodlot-reeks, maar dat het volledig los te lezen valt van het eerste Noodlotboek, dat over een totaal ander personage gaat. Na een paar dagen begonnen de boeken toe te komen.

Eerst werd er gepeild naar verwachtingen voor het lezen. Vervolgens naar eerste indruk (gelieve even te stoppen na vier hoofdstukken hiervoor). Dat bleek een uitdaging voor de discipline, want sommigen waren zo enthousiast dat het boek uit was voor er twee dagen verstreken waren! Oeps… Wel een goed teken...

De vragen waren op voorhand gegeven, zodat mensen die dat wensten, konden lezen met de vragen in het achterhoofd.  Eenmaal het boek gelezen was, gingen we serieus aan de slag. Om de twee dagen kwam er een vraag online en er ontstond een gezellige discussie. Personages werden besproken, de stijl kwam aan bod. Hier kwam er een zij-uitstapje naar de verschillende vertelperspectieven, wat sommigen het gevoel gaf weer op school te zitten en wat prompt examenstress opriep. Gelukkig werd zo het stof snel weer van onze grijze hersencellen geblazen en lukte het goed om het vertelperspectief van dit boek te bepalen.

Spanning en titel werden onder de loep genomen. Over losse eindjes en in hoeverre die (on)wenselijk zijn verschilden de meningen. De ‘elevator pitch’ bleek een vraag die nieuw was voor velen. Tot slot was er een evaluatie en was er ruimte voor wie nog wensen of vragen had. De auteur was beschikbaar voor vragen en bleek zeer aimabel en toegankelijk. Piet (want dat mogen wij nu zeggen) antwoordde geduldig en uitgebreid op onze vragen en bleek onze discussies ook te lezen, want ook daarin dook hij af en toe op. Heel gezellig en een enorme meerwaarde!

De keuze van Baete voor het Vlaams in zijn dialogen zorgde voor grappige momenten en misverstanden, waarbij de Nederlanders woorden of uitdrukkingen soms niet begrepen. Ook wel eens leuk voor de Vlamingen in de leesclub, waaronder ondergetekende. Zelfs over die verschillen in het Nederlands in beide landen werd gepraat. Er werden linken naar artikels gegeven en dit bleek een interessant zijpaadje. Kortom, een zeer gezellige, enthousiaste leeservaring met gemotiveerde deelnemers.

De discussievragen

Verwachtingen

De meesten verwachten een spannend boek, met een grappige ondertoon of een detective.

Mikodo: Ik verwacht een detective met een glimlach. 

Minca: Ik weet niet helemaal wat ik verwacht, in elk geval een boek met een spannende onderlaag waarin serieuze onderwerpen aan bod komen gepaard met wat humor. 

Marvin: Het wordt geen gruwelijke thriller, denk ik, eerder spanning door een intelligente plot.

Rijn: Ik verwacht een spannende en hilarische rit met een verrassend plot.

Over dat ‘hilarisch’ gaf Rijn meer uitleg. Ze bleek al heel goed nagedacht te hebben bij het lezen van de sneak preview!

Rijn: Het hoofdpersonage heet Yossarian, want 'zijn vader houdt van boeken' en dat je dan net de naam van de hoofdpersoon uit het boek Catch 22 kiest bij de geboorte van je zoon die dus zwakbegaafd blijkt te zijn, wat precies is wat Yossarian uit Catch 22 probeert aan te tonen m.b.t. zichzelf, maar als gevolg daarvan juist gezond van lijf en leden wordt geacht. Wat zou kunnen suggereren dat het enige gezonde verstand misschien wel dat van de Yossarian in dit boek is (…). Ik vind dat heel erg leuk, dat een preview van zo een boek mij zo al aan het werk zet en mij ook doet lachen. Ik smul daar wel van en word erg nieuwsgierig.

De kaft beviel de meesten, onder meer door het grappige cartoonachtige poppetje.

Dirk-Jan: Toffe kaft! Rood is heerlijk opvallend. En de tekening is tof. Maar vooral niet té veel poespas. Prima zo!

Aventura: Ik vind de kaft mooi, het zou me aanspreken in een boekwinkel. Het rood valt op en is weer eens wat anders dan de bloemige en kleurige kaften die je de laatste tijd veel ziet.

Het karikaturale hoofd op de kaft intrigeerde duidelijk:

Hugo: Een vreemde afbeelding voor een superheld.

Flore: wel wat mysterieus

Marvin, Ton en Hugo hadden al eerder iets gelezen van deze auteur. Voor de anderen was het een eerste kennismaking.

Eerste indruk

Sabine: Ik zat meteen in het verhaal vanaf het begin.

Noa: Het is heel vlot geschreven. Het leest als een trein, voor je het weet heb je meer dan 4 hoofdstukken gelezen. (Bij mij is het boek ondertussen al uit). Ook het wisselende perspectief en de sprongen in de tijd zijn voor mij een meerwaarde.

Mikodo: Een lekker lopend boek met meer diepgang dan er op ‘t eerste gezicht in zit.
Vlot geschreven, heel beeldend, super Vlaams wat mij meermaals laat glimlachen ondanks de ernst van de situatie. In 4 hoofdstukken heel veel personages die allemaal zo hun rariteiten blijken te hebben.

De Vlaamse streektaal waarin de auteur zijn dialogen schrijft, blijken de Nederlanders amusant en charmant te vinden, terwijl de Vlamingen verdeeld zijn:

Flore: Het is lang geleden dat ik een boek las dat zo Vlaams is. Zelfs als Vlaming moet ik hier aan wennen :D

Marvin: Vind je dat echt? Ik vind dit net een verademing. Het is als thuiskomen, een boek in mijn eigen taal. Ik praat zo, heel mijn kennissenkring praat zo, en ik hoefde nergens aan te wennen. Voor een keer hoefde ik geen vreemde Hollandse woorden uit de context af te leiden

Versus Nederlandse meningen:

Minca: er was nauwelijks een moment mogelijk om te 'vergeten' dat het om een Vlaamse auteur en Vlaamse personages gaat. Helemaal niet storend vond ik, al waren er wel duidelijk Vlaamse uitdrukkingen. Soms hoorde ik dan nog even tussendoor in mijn achterhoofd hoe wij dat hier zouden uitspreken (in een andere volgorde of echt een heel andere uitdrukking). 

Raïssa: prima leesbaar. Ik kom uit Nederland maar kom er ondanks de Vlaamse woorden prima doorheen zonder alles op te zoeken

Over de spanning waarmee het verhaal al meteen start, is er discussie. Zo heb je spanning waardoor je het huis niet meer uit durft en spanning die je vlot laat doorlezen, maar waarna je wel nog durft te gaan slapen.

Noa: Het boek begint midden in een scène. Er is niet eerst een inleiding waarbij het verhaal wordt geschetst en kennis wordt gemaakt met de personages. Dit zorgt ervoor dat er meteen actie is. Door de tijdssprongen wordt dit ook verder uitgediept.

Mikodo: Het is wel een "detective-spanning". Je hebt ook spionage spanning en nagelbijtende spanning. Hier hebben we een mooie milde spanning die je als een trein verder laat lezen.

Raïssa: in hoofdstuk 1 gebeurt er al gelijk wat. Dit trekt gelijk de aandacht. Kan het niet echt spanning noemen maar zeker wel interesse

De hoofdstukken waren kort en dat werd gesmaakt.

Anneke: Ik hou meestal niet zo van hele korte hoofdstukken, maar hier heb ik het gevoel dat het net gepast is.

Personages

De meesten vinden hoofdpersonage Yossarian schattig en superlief.

Flore: Yossarian is een boeiend hoofdpersonage. In het begin probeer je als lezer nog te achterhalen wat zijn 'stoornis' is, maar na een tijdje stop je daar gewoon mee. Het hoofdpersonage steelt ieders hart met zijn eerlijke, naïeve blik op het leven.

Dirk-Jan: Die hoofdpersoon roept veel sympathie bij me op. Hij heeft een goed hart en zegt grappige dingen.

Raïssa: Wat ik leuk vind aan het hoofdpersonage is dat het eens anders is dan anders. Vaak is het hoofdpersonage in een boek een bloedmooie dame of heer. Er is nu gekozen voor een hoofdpersonage met een beperking. Iets wat in het dagelijkse leven ook voorkomt

Sommigen vinden de andere personages goed en realistisch beschreven, anderen minder.

Minca: De andere personages worden iets minder uitgebreid uitgewerkt, maar dat was prima voor dit verhaal. De meesten hadden wel hun eigen 'stem' waardoor ik ze meestal wel goed vond overkomen.

Aventura: Ik denk omdat ze vooral in dienst staan van het personage Yossarian, sommigen maakten beslissingen die ik echt niet kon volgen.

Baete werkte een aantal zijfiguren uit tot hoogst vervelende mensen met kleine kantje.  De hoofdprijs voor irritantste personage ging dan ook naar verschillende personages:

Anneke en Sabine gingen resoluut voor onderzoeksrechter Karcher. Haar vastberadenheid om Yossarian te proberen beschuldigen, kon bij hen op weinig sympathie rekenen. Andere gemene personages:

Rijn: Het meest verrotte personage is voor mij dan toch David, de beveiliger

Hugo: Mirthe, de moeder van Kato.

Stijl

De schrijfstijl van de auteur werd gesmaakt. Baete schrijft vlot, laagdrempelig en met vaart.

Minca: De schrijfstijl is heel toegankelijk en vlot. Er zitten weinig moeilijke of afleidende woorden in het verhaal, waardoor het heel lekker leest.

Aventura: Heel vlot, door de korte hoofdstukken zit er vaart in het verhaal. Het Vlaams vind ik leuk en de dialogen zijn heel natuurlijk.

Noa: De schrijfstijl van de schrijver is heel vlot. Korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het tempo ook in het verhaal blijft. (…) Er zijn veel dialogen die maken dat het boek ook vlotter leest.

Na een uitweiding over de verschillende types vertelperspectief (alwetende verteller, ik-verteller, personale verteller, ..) die bij sommigen het spook van examens deed opdoemen, kwamen we tot de conclusie dat het hier om een alwetende verteller ging.

Raïssa: De alwetende verteller. Het is duidelijk dat de hoofdstukken niet vanuit het perspectief van een personage geschreven zijn. Het is ook duidelijk dat de verteller al weet wat er gaat gebeuren en dat gedetailleerd beschrijft. Dan blijft de alwetende verteller over. Mooie keuze voor dit verhaal. Daardoor lijkt het alsof je aan de zijkant staat en echt betrokken wordt in de situatie.

Baetes stijl wordt filmisch genoemd. We zochten voorbeelden hiervoor in het boek, wat heel vlot ging.

Mikodo: Een voorbeeld; “ blz 5 ‘Waarmee kan ik u helpen jongeman?’ vroeg de vrouw, die wat folders bijeenharkte op de tafel bij de kassa.
Ik neem expres een voorbeeld op de eerste bladzijde, het hele boek staat er vol mee. Alle gesprekken worden ondersteund door minimale bijbehorende activiteiten.
Hierdoor voltrekt het boek zich als een film aan je ogen.

Flore: "'Misschien was Yossarian in de ogen van zijn moeder niet zo perfect?'
Ludo keek op: 'Een kind is dat in de ogen van de moeder toch altijd?'
'Misschien wist ze toen al dat er.. euh, hoe zal ik het zeggen? Dat Yossarian niet helemaal 'normaal' was?'
'Dat is toch geen reden om uw kind te dumpen? Ge zijt toch moeke en vake voor iets?
Karcher keek hem aan, maar zei niets. "
Dit fragment is voor mij een voorbeeld van Piet Baete zijn kennis van de menselijke psychologie. Het is pijnlijk herkenbaar. Zou dit een goede film worden? Toch wel, de stijl van Baete is heel beschrijvend. Ook de dialogen maken het verhaal heel levendig

Ook Dirk-Jan zag het verhaal voor zich en dacht dat het prima verfilmd kan worden. Marvin merkte op dat er alvast geen ellenlange beschrijvingen moeten worden geschrapt, wat het boek vlotter tot een scenario voor een film omvormt! Daarna suggereerden we een hele reeks filmsterren van Vlaamse, Nederlandse en andere origine die deze film of serie dan zouden kunnen spelen.

Spanning

Anneke, Dirk-Jan en Hugo vonden dat de spanning opbouwt en Minca vond dat die af en toe wegviel door de tijdsprongen, Marvin vond dat die niet echt naar een climax leidde, maar dat dit ook niet stoorde omdat dit geen zuivere thriller is. Ook Aventura vond het niet echt spannend. Kortom, de meningen verschilden:

Mikodo: Het boek bleef ook zonder de spanning heerlijk doorlezen.

Minca: Ik vond dat de spanning door het verhaal heen een beetje op en af ging. (…) Het was op zich goed verdeeld, want ik wilde wel steeds verder blijven lezen. Er zaten rustigere stukken, emotioneel of informatief tussen, maar dat werd goed afgewisseld met spannende momenten. Het hielp daarbij dat de auteur de verhaallijn over en weer liet springen tussen heden en verleden.

Marvin: Je had enkele korte spanningsmomenten die her en der in het boek voorkwamen, zonder dat dat verder leidde richting een echte climax, en de perspectiefwisselingen hebben daar veel mee te maken. Soms maakt zo’n wisseling een thriller net spannender, maar hier niet echt. Omdat ik het boek ook niet als een thriller beschouwde, heeft me dat helemaal niet gestoord.

Anneke: Ik vond de spanning in het verhaal zeer goed opgebouwd door de korte tijdsprongen tussen de aanslag in de supermarkt en de periode nadien. Er werd steeds een klein stukje extra verteld.

Dirk-Jan: Je voelt de ontknoping dichterbij komen. Dat zie ik als opbouw van spanning. Goed gedaan, dus!

De plot zagen de leesclubleden niet meteen aankomen.

Marvin: Neen. Ik had wel verwacht dat er nog een aap uit de mouw zou komen.

Hugo: Neen. Een bewijs dat het niet alleen een thriller is. De schrijver heeft ook aandacht voor problemen/vragen in onze samenleving. Dit verhaal/boek is volgens mij meer dan een thriller alleen.

Flore: de opbouw naar het plot toe was fantastisch. Je voelde dat je als lezer iets over het hoofd zag en je wou blijven verder lezen tot alles uitgeklaard werd, al gebeurde dit maar deels.

Toen kwam een vraag die bedrieglijk eenvoudig lijkt, maar het niet bleek. Is het boek 'realistisch' of niet? De meningen liepen enorm uiteen. De vraag werd verduidelijkt: Ja, er komen mediageile personages voor in de maatschappij, evenals plantrekkers, redelijk snel tot hysterie geneigde mensen, bange of dappere mensen, ... maar zijn deze personages realistisch of karikaturaal uitgewerkt in dit boek? Ook zijn er veel menselijke thema's zoals echtscheiding, journalisten die op nieuws jagen ten koste van alles, …: realistische thema’s te over dus, maar is het verhaal en hoe het verloopt realistisch? Het feit dat zowel over scenario als personages zo uiteenlopende meningen gegeven werden, duidde er misschien op dat de waarheid wat in het midden ligt en dat er zowel personages als verhaallijnen zijn die wel en andere die niet realistisch zijn? Waarop zich een discussie ontspon over juridische haalbaarheid van een rechtszaak tegen een verstandelijk beperkt iemand, of de auteur realisme betrachtte of niet, … Gelukkig zag Piet ons worstelen en kwam hij ter hulp met uitweidingen hieromtrent. We voelden ons geprivilegieerd!

Titel

We vonden de titel goed gekozen:

Marvin: Bij aanvang slaat dat op het beeld dat Yossarian van zichzelf heeft, maar het ontroerende einde brengt die titel heel knap op een andere manier naar voren, met een niet-beantwoorde vraag. Heel geslaagd.

Dirk-Jan: Prachtige titel vind ik het. Het zegt veel over Yossarian, maar laat tegelijkertijd niet veel los.

Sabine: de cover en titel zijn helemaal Yossarian. maar tegelijk zegt het niks over de rest van het verhaal wat op zich natuurlijk ook heel knap gevonden is.

Hier komt trouwens heel mooi het voordeel van een leesclub naar voren. Er vielen enkele kleine bezwaren tegen de titel, waarop Marvin de groep wees op de drievoudige laag die de titel heeft. En zo merkt iedereen andere dingen op, een plus die een leeservaring alleen maar ten goede komt!

We konden meestal geen betere titel verzinnen, behalve misschien Raïssa die wel een heel leuk alternatief had (hoewel niet drielagig deze keer):

Raïssa: Ik zit even heel hard na te denken. 'Superheld op sokken'. Meer om het feit dat hij zijn schoenen kwijt was op een gegeven moment.

Losse eindjes

Er waren een paar kleine losse eindjes die sommigen stoorden en die voor anderen dan weer dienen om de lezer zijn ruimte voor fantasie te gunnen of de aandacht voldoende bij het hoofdpersonage te houden.

Aventura: Die losse eindjes en daarmee de bijfiguren doen er wat minder toe en de afloop is ook minder interessant, het draait om Yossarian, als je alle bijfiguren blijft beschrijven dan wordt daarmee Yossarians verhaal automatisch minder belangrijk

Hugo: Het is mooi afgesloten en de losse eindjes zijn niet van die aard dat de lezer zit te wachten op een antwoord in een vervolg.

Sabine: Er zijn zeker nog losse eindjes, die je dan zelf naar hartenwens kunt invullen. Ik vind dit vaak wel fijn. Dan eindigt het zo zoals jij het graag wilt zien

Noa: Er zijn zeker nog losse eindjes, maar dat vind ik meestal wel mooi aan een boek. Het boek mag voor mij ruimte laten aan de lezer om het levensverhaal verder in te vullen. Het is voor mij dus een meerwaarde.

Anneke: Er zijn toch nog wat losse eindjes vind ik. Vooral met Karcher

Op de subvraag wat er verder nog zou kunnen gebeuren met de personages kwam de creatieve aard van een aantal lezers naar boven met allerlei versies van gruwelijke (Marvin) tot neutralere (Aventura, Anneke en Dirk-Jan bijvoorbeeld).

Elevator pitch 

Als je één minuut de tijd hebt (de tijd dat je in een lift staat), hoe zou je dit boek dan verkopen aan een mogelijk geïnteresseerde uitgever (maw: wat zijn de sterktes van dit boek)? Dit was een vraag die velen interessant, leuk, maar ook wel moeilijk vonden. Het leidde echter wel tot prachtige antwoorden.

Minca: Superhelden sterven niet is een intrigerende, veelzijdige en unieke thriller. Want ondanks dat het verhaal spanning, moord, ondervragingen en intriges bevat, gaat het ook over familiebanden, vriendschap, liefde en bevat het hier en daar een hint van humor. Het is heerlijk geschreven en zal een breed publiek aanspreken. Yossarian zal ieders hart veroveren.

Aventura: Eindelijk geen stereotype superheld, maar een bijzondere, overmoedige en impulsieve jongen die het op zijn manier goed probeert te doen tijdens een verschrikkelijke schietpartij en gijzeling op klaarlichte dag in een winkelcentrum. Welke schutter is hiervoor verantwoordelijk en wat betekent dit voor onze superheld? Lees het in deze bijzondere thriller!

Marvin: Dag mijnheer de mogelijk geïnteresseerde uitgever, hebt u even, terwijl we ons toch in de lift staan te vervelen? Ik heb hier voor u een manuscript ...
… waarin humor, actie maar ook diepere emoties hand in hand gaan.
… vol fijn taalgebruik, met name heel herkenbaar voor de meeste Vlaamse lezers, maar ook geschikt voor de Nederlandse lezers die niet afknappen op een woordje Vlaams. Het verhaal op zich is namelijk heel universeel.
… geschreven door een doorgewinterd scenarist die bovendien geen onbekende naam is, dus plotchronologie en taalgebruik vergen geen uitgebreide redactie, en promotie is al eveneens een eitje.
U kan er dus alleen maar bij winnen.

Anneke: In dit verhaal krijg je een kijkje in het leven van een jongen die ietwat anders in het leven staat. De puurheid en de eerlijkheid zijn subliem weergegeven. Dit is een verhaal waarbij je steeds verder wil lezen omdat je benieuwd bent hoe het verhaal verder loopt. Het houdt de spanning erin, zonder eigenlijk echt spannend te zijn en dit met een streepje humor.

Hugo: Wat voor mij een zeer sterk punt is, is dat het niet alleen een thriller is met klassieke vragen: Wie? Waarom? Wapen?
Wat ik in mijn thema´s zeg is de sterkte van het boek.
Alle gebeurtenissen rond en gevolgen van wat in het winkelcentrum is gebeurd. De verschillende karakters van de personages die zeer mooi beschreven zijn en waarin volgens mij iedereen zich min of meer kan terugvinden.
We hebben onze superheld, hoofdpersonage, maar er zijn nog personages die zeer belangrijk zijn voor onze superheld(vader/moeder) maar ook voor het verhaal.
Besluit: Zeer goede thriller maar ook een boek dat verschillende maatschappelijke thema´s beschrijft waarvan de schrijver toch vraagtekens plaatst waarover de lezer kan nadenken.

Raïssa: Superhelden sterven niet is een boek waarin het leven van een niet standaard personage onder de loep genomen word. In de hoofdrol een personage met een beperking. Een personage dat in staat is het voor anderen op te nemen en te gaan voor zijn doel. Anderen helpen. Een boek dat je mond open laat staan en je meeneemt in een situatie waarvan je hoopt er nooit in terecht te komen.

Noa: Een warm boek dat vele stereotypen doorbreekt. Een boek waarin enerzijds een stoer thema centraal staat nl. de aanslag, maar dat ook emotionele thema's raakt. Een spannend boek met vele facetten.

Mikodo: Ik heb hier een boek dat in zeer veel verschillende nugi-codes past. Het is detective met een glimlach en een traan. Een boek geschreven in Volksvlaams, dusdanig dat iedereen het kan volgen. Het zou een geweldig boek zijn voor opleidingen in de zorg over beperkingen en het loslaten van de gesettelde mening.

Rijn: Dit is een spannend boek! Zonder dat diversiteit en inclusie ter sprake komt, krijg je als lezer te maken met een onalledaagse hoofdpersoon die je dagelijks tegen zou kunnen komen. Hij kent en heeft geen geheimen, maar wordt toch de spil in een moordmysterie.

Ton: Een boek vol spanning en drama in een shoppingcenter. Er vindt een gijzeling plaats en de hoofdpersoon is een jongeman met een beperking. De jongeman is de superheld en de stijl is vlot geschreven, korte hoofdstukken wat de vaart erin houdt maar ook de nieuwsgierigheid naar meer. Het is wederom een echte Piet Baete.

Dirk-Jan: Het is een zeer geschikt boek voor lezers die de combinatie van spanning en humor zoeken. Wanneer deze combinatie wordt gebruikt in een boek, gaat dit vaak ten koste van één van de twee ingrediënten. Dat is hier echter niet het geval. Beide elementen komen geweldig tot uiting en het is een heerlijk boek om in één ruk uit te lezen.

Sofie: Superhelden sterven niet is een spannend en tegelijk grappig boek waarin een verstandelijk beperkte jongen onverwacht tot heldendaden gedreven wordt. De personages zouden je buren kunnen zijn en komen herkenbaar over en de relaties zijn goed uitgewerkt. De lezer wordt verschillende keren op het verkeerde been gezet. Het boek staat garant voor een fijne portie speurwerk en leesplezier.

Sabine: een boek dat anders is dan anders, met alles wat je in een boek kunt verlangen, spanning, humor en liefde en vooral originele karakters

Flore: Het is een atypische thriller met een boeiend hoofdpersonage. De Vlaamse schrijf-/spreektaal komt mooi naar boven en bezorgt je een unieke leeservaring.

Toen ze gepolst werden naar de thema’s in het boek bleek hoe iedereen toch weer andere thema’s uit een boek haalt.

Aventura: Familie, vergeving en gerechtigheid

Noa: liefde: het toont aan hoe mooi liefde kan zijn, maar te veel liefde kan ook negatief uitdraaien (de aanslag gepleegd uit toch wel jaloezie/ liefde, de liefde van de vader)
eerlijkheid, maar ook leugens, spanning

Rijn: Waarheidsvinding door vooroordelen, verlies en verwerking heen

Ton: Gerechtigheid, Eerlijkheid, Familie

Evaluatie

We keken terug naar onze oorspronkelijke verwachtingen om te zien of het boek daar uiteindelijk aan voldeed.

Marvin: Er is een factor ontroering bijgekomen en dat was wel mooi. Het boek is me niet beter, en ook niet minder meegevallen dan verhoopt. Het heeft ongeveer gebracht wat ik ervan verwacht had.

Anneke: Ik denk dat ik iets meer van het moordonderzoek zelf had verwacht. Maar de manier waarop Yossarian voorgesteld wordt in dit verhaal maakt dit meer dan goed.

Flore: De verwachtingen zijn uitgekomen, maar het was zoveel meer dan dat. Een thriller die bleef nazinderen, met een mooie boodschap en uiterst interessante personages.

Rijn: Het boek ontroerde me hier en daar, dus dat viel niet tegen én het las vlot door

Niet uitgekomen verwachtingen bleken vooral te komen door een mildere vorm van spanning dan verwacht. Aventura vatte mooi de reden hiervoor samen:

Aventura: Ik voelde zoals ik al eens eerder schreef geen nagelbijtende spanning, in die zin was het geen pageturner. Dus die verwachting is niet uit gekomen. (…) Het boek is niet bedoeld als nagelbijtende spanning, het draait om Yossarian, wat een spannende situatie met hem doet.

Degenen die al eerder boeken van deze auteur gelezen hadden, kregen nu de kans om die boeken te vergelijken met dit boek:

Marvin: Ik las een thriller en een roman van Piet Baete maar ik vond het in beide gevallen heel andere boeken. (...) ik weet dat ik de beide andere boeken van Baete graag gelezen heb.

Ton: Ik heb veel van Piet gelezen.  (…) voor mij zijn de boeken in stijgende lijn qua ontwikkeling (…) Dus een groeiende auteur, nog steeds.

Of ze het boek zouden aanraden aan vrienden? Hieruit vloeide een klaagzang voort die nog maar eens duidelijk maakt waarom Hebban zo broodnodig is. Als vrienden niet graag lezen, tja… Zij die wel lezende vrienden hebben, gaven het volgende mee:

Dirk-Jan: zou ik het boek aanraden aan vrienden die van dit genre houden? Absoluut! Sterker nog, er zit al iemand ongeduldig te wachten op de afronding van deze leesclub, zodat zij het boek kan meenemen. ;)

Aventura: Ik zou dit boek aan (lezende) vrienden wel aanraden, het is toegankelijk, vlot leesbaar en het heeft humor.

Flore: Ja, ik denk dat dit een heel toegankelijk boek is. Zowel mensen die veel als mensen die weinig lezen zullen hiervan genieten. Het is geen 'moeilijk' boek en het bevat een heleboel zaken: spanning, (Vlaamse) humor en ontroering.

Sommigen zijn overtuigd na het lezen van dit boek en zullen in de toekomst nog naar boeken van Piet Baete grijpen. Anderen twijfelen.

Marvin: ik heb me ingeschreven voor deze leesclub door de plot, maar ook door de meegevallen ervaringen met vorige boeken van Baete. Ik zal dus nog boeken van hem lezen, waaronder zeker ook Noodlot 1.

Dirk-Jan: Niet direct, omdat dit uiteindelijk niet mijn go-to genre is. Maar als ik over een tijdje iets van hem zie liggen, is de kans vrij groot dat ik het zal oppakken.

Raïssa: Ja, nu ik zijn schrijfstijl een beetje ken lijkt het mij zeker leuk in het vervolg nog eens een boek van hem te lezen.

Noa: Ik lees wel graag eens een spannend boek ter afwisseling. Maar meestal gaat mijn voorkeur uit naar YA boeken in het Engels of het Frans. Piet Baete schrijft zeer mooi, maar ik vind het wel jammer dat hij bepaalde verhaallijnen niet meer heeft uitgewerkt.

Minca: Aangezien dit mijn eerste boek is en de andere boeken van deze auteur me qua onderwerp minder aanspreken, weet ik nog niet of ik een ander boek ga oppakken. Ik ga wel in de gaten houden als er een nieuw deel in de Noodlot serie uitkomt waar het over gaat, want als dat onderwerp me weer aanspreekt, ga ik dat wel doen.

 

Nog wensen of vragen?

Op de vraag wat ze graag anders hadden gezien aan het boek:

Ton: De cover vind ik niet mooi dat is bekend maar voor de rest zou ik niets veranderd willen zien.

Marvin: Hmm, niets eigenlijk. Je kan over alles redetwisten, maar uiteindelijk maakt elke auteur keuzes en die leveren een boek op zoals het is. Als het een geslaagd boek is, dan waren de keuzes dat ook.

Sabine: eigenlijk niks. Yossarian in mijn hart gesloten en het open einde kon je zelf invullen. levensechte karakters waardoor het boek letterlijk voor je ogen afspeelde

Noa: Ik had graag bepaalde verhaallijnen duidelijker uitgewerkt zodanig dat bepaalde gebeurtenissen duidelijker worden. En misschien iets minder dialect. Het overmatig ge-gebruik kwam soms storend over.

Minca vroeg zich nog iets heel interessants af:

Minca: het lijkt me wel interessant om te zien hoe dit boek bijvoorbeeld ‘vertaald’ zou worden naar ABN. Als ik het dan nog een keer ‘voor het eerst’ zou kunnen lezen, zou ik benieuwd zijn of ik het op dezelfde manier had ervaren als hoe het verhaal nu is.

De vragen die we verder nog hadden, konden we aan de auteur kwijt en het zeer uitgebreid discussiëren, werd door velen als een plus ervaren. Samen zijn we grondig in dit boek gedoken en hadden we een heel boeiende tijd. Dankjewel leesclub: jullie zijn superhelden! 

Sterren

Er werden 14 recensies geplaatst. Het boek werd als volgt beoordeeld door de lezers: 10 lezers gaven 4 sterren en 4 lezers gaven 3 sterren. Dit brengt het boek op een gemiddelde van 3.7 sterren.

Sofie De Braekeleer, coördinator leesclub Superhelden sterven niet