Een kleine groep liefhebbers van Engelstalige literatuur verdiepte zich in dit boek. Ben je benieuwd naar ons eindoordeel? Hier vind je een samenvatting van deze leesclub.

OVER THE ITALIAN TEACHER

Het boek beschrijft het leven van Pinch. Hij groeit op in Rome als zoon van de beroemde schilder Bear Bavinsky, en wil dolgraag de aandacht van zijn vader verdienen. Als het niet lukt door ook te gaan schilderen, dan misschien als kunstkenner? Wanneer ook dat niet lukt, wordt hij leraar Italiaans in Londen. Toch zal Pinch een belangrijke rol gaan spelen bij de toekomst van zijn vaders schilderijen.

DE LEESCLUB

Het was een kleine leesclub, waaraan 9 mensen deelnamen; misschien omdat er tegelijkertijd veel andere leesclubs startten, zoals de tien Blind Dates.

De cover wordt mooi, vrolijk en kleurrijk genoemd, maar niet iedereen zou het boek op basis van de cover alleen gekozen hebben. Hij past wel goed bij de wereld van de beeldende kunst.

De meningen over hoofdpersoon Pinch en zijn ontwikkeling zijn sterk verdeeld. Sanne zegt: Ik vind Pinch niet echt een inspirerende persoon. Ik heb tijdens het lezen dikwijls medelijden met hem gehad en gedacht, kom op man!!

Annelies daarentegen zegt: Ik vind het een prachtig uitgewerkte roman waar m.n. de hoofdpersoon Charles (Pinch) een prachtige ontwikkeling doormaakt.

Ook Ellen is heel uitgesproken in haar mening: niets dan clichés en geen enkele ontwikkeling. Bij geen van allen…. ik vind Pinch geen enkele ontwikkeling doormaken.

De stijl wordt verschillende gewaardeerd. De hoekige telegramstijl valt op en kan storend zijn. Wel weet Rachman in weinig woorden de sfeer van een locatie goed te treffen, zegt Wim. Na twee hoofdstukken voel je je helemaal in Rome in het wereldje van kunstenaars en verzamelaars. Een heerlijk begin. Je zit er meteen middenin.

Belangrijke thema’s in het boek waren de vader/zoon relatie, loyaliteit, vriendschap, het belang van authenticiteit, en natuurlijk de vraag Wat is kunst en wie bepaalt dat? In de discussie over het boek speelde de vraag in zekere zin ook door: vinden we het verhaal cliché en sentimenteel, of waarderen we de subtiele ontwikkeling in hoofdpersoon Pinch?

Ook een leuke en interessante discussie die ontstond: hoe belangrijk is het voor je oordeel over een boek, of het verhaal of de hoofdpersoon je echt Raakt met een hoofdletter R? Kun je een boek hoog waarderen zonder geraakt te worden?

ONS EINDOORDEEL

De meningen over het boek als geheel waren behoorlijk verdeeld, en dit kwam ook in het aantal gegeven sterren duidelijk tot uitdrukking. Vijfmaal 4****, tweemaal 3*** en tweemaal 2**. Bijna drie en een halve ster dus.

 Alleen Kris was bekend met de twee eerdere romans van Tom Rachman, Zijn verwachtingen waren hoog. De eerdere twee boeken van Rachman vond hij allebei vijf sterren waard, en dit boek maar twee. De stijl, de inhoud, de karakters, niets van dat alles kon me bekoren.

Nicole geeft vier sterren. Met The Italian Teacher neemt Rachman niet alleen de kunstwereld op de hak, maar laat hij zien dat je leven vormgeven in de schaduw van een grootheid, een hele kunst is.

Oscar geeft ook vier sterren. Heerlijke roman, filmisch en ongecompliceerd.

Alfred geeft ook vier sterren. Rachman treft met zijn schrijfstijl heel goed de sfeer. Daarnaast weet hij de hypocrisie van de kunstwereld met enkele subtiele penseelstreken neer te zetten.

Zelf ben ik ook om, na een gereserveerd begin. Net als dit kunstje gaat vervelen, weet Rachman de lezer te grijpen met nieuwe ontwikkelingen en een diepere laag in het verhaal.

Lees ook de recensies van de leesclub-deelnemers op de boekpagina van The Italian Teacher. Of beter nog, lees gewoon dit boek, en laat ons weten wat jij ervan vindt!