Op 10 november gaan vijftien boeken op de post, maar liefst twee maanden voor het boek verschijnt, en daar zijn we niet helemaal ongevoelig voor, zo blijkt. Het is gewoon heel erg fijn om je mening te kunnen vormen over een boek dat nog niet in de winkel ligt. Het feit dat we een ‘Advance Reading Copy’ mochten lezen, was echter bij niemand dé reden om voor deze leesclub in te schrijven, bovenal moet het verhaal ons aanspreken.

Anna Fox lives alone, a recluse in her New York City home, unable to venture outside. She spends her day drinking wine (maybe too much), watching old movies, recalling happier times...and spying on her neighbors. Then the Russells move into the house across the way: a father, mother, their teenage son - the perfect family. But when gazing out her window one night, Anna sees something she shouldn’t. Her world begins to crumble, and its shocking secrets are laid bare. What is real? What is imagined? Who is in danger? Who is in control? In this diabolically gripping thriller, no one - and nothing - is what it seems.

De deelnemers
Er zit heel wat leesclubervaring in deze groep, heel wat mensen die elkaar kennen en dus meteen gezellig met elkaar aan de praat gaan. Vijftien lezers die het gewend zijn om Engels te lezen en alleen maar vrolijk worden van een boek dat meer dan 400 bladzijden telt. De vraag ‘Wat ben je nu aan het lezen?’ levert zoals altijd interessante informatie op. Interessant zoals in ‘nieuwe auteurs’. Alsof onze stapels nog niet hoog genoeg zijn…  

Eerste indruk en verwachtingen
Over de cover zijn we het unaniem eens, die is heel erg mooi met zijn gele en blauwe tinten. Yvie is er ‘zowaar verliefd’ op en zegt: ‘De kleuren van de letters matchen perfect met het licht dat door de open deur naar buiten straalt’. Er is op het hele boek geen auteur of titel te bespeuren, wel een aantal woorden die onze aandacht moeten trekken. Ingstje zegt daarover: ‘De triggerwoorden zijn zeer goed gekozen en ik val vooral voor het woord liar maar ook paranoid en addict hebben een positief effect.’ Iedereen verwacht een spannend verhaal, een met verschillende plottwists, iets met een hoge wow-factor, een boek dat ons aangrijpt en dat we niet meer weg kunnen leggen.

Schrijfstijl en opbouw van het verhaal
Het verhaal is aanvankelijk heel gedetailleerd en beschrijvend, het is een beetje traag. Toch past deze manier van schrijven bij het verhaal en weten de meesten van ons daarvan te genieten. Halverwege het boek komt er duidelijk meer vaart in het verhaal en daar zijn we toch wel blij om. Niemand heeft moeite om door het verhaal te raken, A.J. Fin schrijft dan ook heel toegankelijk. Hij vertelt zijn verhaal ‘nu’ en neemt de lezer door middel van flashbacks mee naar het verleden van het hoofdpersonage.

Suzanne: ‘Ik vind het boek heel beeldend geschreven. Ook vond ik er in het grootste gedeelte van het boek een soort van mysterieuze sfeer hangen.’ Nynke: ‘Je wordt helemaal meegezogen in het hoofd en het leven van de hoofdpersoon.’ Tilak: ‘De manier van schrijven vond ik zeker bij het boek passen, de schrijfster laat je goed kennismaken met de gedachten en belevingswereld van Anna.’ Karin: ‘Ik vond de opbouw de eerste honderd pagina’s wat traag, maar daarna kwam er meer vaart in. Zeker omdat je steeds meer informatie krijgt door de flashbacks over Anna’s ongeluk bleef ik enthousiast doorlezen.’ Over het begin van het boek zegt Dorien: ‘Je leerde in dit deel van het boek de personages echt kennen waardoor ik al met mijn eigen theorieën aan het vormen was van wat er ging gebeuren en wat er aan de hand zou zijn. Je moet in dit deel dan wel het idee van een superspannende thriller even los kunnen laten.’ Over het Engels in het boek zegt Vera: ‘Ik had al snel niet meer door dat ik een Engelstalig boek aan het lezen was, het was behoorlijk begrijpelijk Engels.’ Onno is het minst enthousiast, hij zegt: ‘Op zich is er niets mis met de opbouw, het is alleen allemachtig traag. De eerste helft van het boek dacht ik: wanneer gaat er nu eens iets gebeuren.’

Een geloofwaardig hoofdpersonage
Met Ana Fox heeft A.J. Fin een zeer geloofwaardig personage neergezet. Ze lijdt aan agorafobie (pleinvrees), depressies en overmatig drankgebruik. Al vinden we Ana niet altijd even sympathiek, we kunnen wel begrip voor haar opbrengen en ze is natuurlijk een interessant persoon.

Lieke zegt over haar: ’Ze weet heel goed wat ze wel en niet moet doen, maar het is zo moeilijk om dat dan ook echt te doen. Ze valt telkens opnieuw in dezelfde valkuil.’ Ana is voor de meesten van ons vrij herkenbaar, Kite beschrijft haar als volgt: ‘Ik denk dat Anna veel herkenbare trekjes heeft voor de meesten onder ons (ik hoop wel minder extreem), ze heeft gestudeerd, is gehuwd, moeder van een leuke meid, maar ze lijdt aan een verslaving waardoor ze in haar situatie verzeild raakt, haar leven draait in de bekende neerwaartse spiraal.’ Lianne heeft zich geen moment aan Ana geërgerd, ze was steeds geneigd bent om haar het voordeel van de twijfel te geven. Markus vond haar in het begin van het verhaal vrij vervelend overkomen, ook in haar doen en laten. Maar gaandeweg begon ook hij meer sympathie te tonen, omdat hij na ging denken over hoe hij zichzelf in zo'n situatie zou gedragen.

Hoe (a)sociaal zijn wij?
Bij wijze van experiment moest iedereen zich voorstellen drie maanden lang het huis niet uit te kunnen. Geen sociaal contact, geen frisse lucht die door de ramen binnenkomt. Hoe lang zou het duren voor we de muren oplopen? Hoe afhankelijk zijn we van sociaal contact? Al gauw blijkt dat de deelnemers aan deze leesclub best asociaal zijn, mensen zouden we de eerste drie weken niet missen. De buitenlucht, de natuur en dat soort dingen blijken veel belangrijker te zijn! En terwijl we dan toch binnen zitten, lezen we onze boeken, zo zijn we dan weer wel.

Verrassende ontknoping
Veel thrillers zijn een beetje voorspelbaar en vaak mag dat de pret niet drukken. Dat neemt niet weg dat het bijzonder fijn is om nog eens een thriller te lezen met een verrassende ontknoping. Op twee personen na had niemand die zien aankomen, Yvie was zelfs ‘lichtelijk in shock’.

Rear Window
Hoofdpersonage Ana vult haar dagen met het kijken naar oude zwart-wit films. Die krijgen dan ook heel wat aandacht in dit boek. De meeste lezers vinden al die filminfo weinig of geen toegevoegde waarde hebben en negeren ze. In het begin is het nog wel verfrissend en interessant, later wordt het storend.

Wie informatie zoekt over The woman in the window stuit steevast op de film ‘Rear window’. En ja, daar heeft ons leesclubboek heel veel van weg, bevestigt Onno. Hij schreef op de Readers-Spot een blog waarin hij boek en film vergelijkt.

Beoordeling
The woman in the window wordt gemiddeld met 3,7 sterren gewaardeerd (14 mensen hebben het boek gelezen en beoordeeld). Yvie verwoordt zo’n beetje de mening van iedereen wanner ze zegt: ‘Tot tweemaal toe viel mijn mond open omdat er een twist kwam die ik gewoon niet aan had zien komen. Ik heb genoten, van mij mag A.J. Finn lekker doorschrijven!’

Verslag door Greet Braem - leesclubcoördinator