Met 15 begonnen we aan van de radar van Frank van Zwol, we eindigden met zijn 13en maar dat maakte het niet minder leuk.
Voor sommige van ons was het een eerste kennismaking van Frank van Zwol, andere waren al fan, dit maakte het een gemêleerd groepje lezers.
Een groepje wat uiteindelijk genoot van het boek, vragen stelde aan de auteur, die dan weer snel werden beantwoord.

Over het boek:
Wanneer een Nederlandse hacker in het koude Bodø in Noorwegen verdwijnt, gaat oud-marinier en National Geographic-fotograaf Tom Brandt op onderzoek uit. Hij is nog niet geland of hij komt al in aanraking met de Amerikaanse NSA én de lokale politie. Toms aanwezigheid is duidelijk niet gewenst in Bodø... maar dat heeft hem nog nooit tegengehouden. Gaandeweg wordt er steeds meer duidelijk over het verblijf en de verdwijning van de hacker, en dat gaat heel ver. Misschien wel té ver.

Schrijfstijl:

Elke auteur heeft zo zijn eigen schrijfstijl, de stijl van Frank van Zwol hebben wij dan ook uitgebreid besproken, Het werd een fijne manier van schrijven gevonden, geen lange moeilijke zinnen, korte hoofdstukken, waar ook veel in terug kwam dat de omgeving mooi was neergezet.
Kortom Frank van Zwol heeft een manier van schrijven die eigenlijk door ons allemaal als fijn werd ervaren.

Henri van Zwol heeft een verzorgde stijl van schrijven. Hij schrijft geen hele korte zinnen, en ook geen lange zinnen. Hij heeft oog voor detail en maakt zijn hoofdstukken (niet te kort, niet te lang) elke keer ‘netjes’ af. Tevens maakt hij gebruik van onderkoelde humor. Na een introductie volgen we zowel de belevenissen van Tom Brandt als de man die hij probeert op te sporen: Laurens Olthoff tot de twee tijdslijnen samenkomen.
In het begin was het gebruik van technische IT termen wennen voor me, maar gaandeweg went dat. De actie-scènes worden verrassend zorgvuldig beschreven. Elk detail klopt. Dat laatste is echt wel zijn ding.

Ludwine: Het was een plezier om dit boek te lezen. De auteur gebruikt geen te moeilijke lange zinnen die je verschillende maal moet herlezen. Nee, het ritme van zijn zinnen is aangepast aan het genre. De directe stijl van zijn boek duwt je in de richting van meer. Je wordt niet moe van zware zinnen maar ook niet van lange hoofdstukken.
Zoals ik eerder al schreef slaagde de auteur er bovendien ook in nu en dan een glimlach op mijn gezicht te toveren. Hij komt op het gebied van taal hier en daar fijn uit de hoek, zoals op pagina 42 wanneer hij schrijft: 'De verpleger veegde snel zijn straatje schoon in het bijzijn van de agenten.' of op pagina 56 wanneer hij spreekt over de huisberg van Bodö.

Inge Ja ik heb erg plezierig gelezen. De schrijfstijl is prettig en ik heb geen enkel moment gedacht ..Dit moet ik is even teruglezen. De schrijfstijl is vrij hard en op een manier waarin op een krachtige korte manier dingen beschreven worden. Toch maakt het geheel wel dat het een spannend verhaal is. Het is niet geschreven als een verslag gever maar wel op een korte krachtige manier

Jeanet: Ik vond de schrijfstijl erg prettig, het boek leest vlot door de korte hoofdstukken. Door het wisselende perspectief was het wel even opletten geblazen, maar bleef het ook erg boeiend!
Wat actie betreft goed passend bij een thriller, mooi opgebouwde spanning en laat die film maar komen!


Personages:
Dit is een verhaal die draait om Tom Brandt die op zoek gaat naar zijn vermiste kennis Laurens, dit zijn dan ook echt de hoofdpersonen, verder draait het verhaal om verschillende bij personages zoals Philou,
Hoe vonden we dat de personages zijn neergezet, sprong er een favoriet uit of vonden we allemaal iets anders, eigenlijk vonden we allemaal iets anders, er was geen uitgesproken favoriet personage, de personages werden gewoon over het algemeen allemaal prima gevonden.
Het verhaal wisselde af tussen Tom en Laurens, zo bleef je nieuwsgierig naar hoe het verhaal uiteindelijk samen kwam. Philou was wel een personage die de gemoederen bezig hield, de een vond haar leuk en de ander had moeite met haar vanwege stereotypering knappe, blonde vrouw.

Liselore: Ik vond Laurens Olthoff het meest sympathiek, maar met hem leef je dan ook het meeste mee. Ik keek echt uit naar de hoofdstukken waarin hij aan het woord kwam, omdat ik erg benieuwd was hoe het met hem ging.
Philou vond ik minder sympathiek, vooral toen ze ergens bij Fauske stond en beweerde dat ze Laurens 'kon voelen'. Door de stereotypering (aantrekkelijke vrouw, lang blond haar, goed figuur) en haar drammerige karakter stond ze me al vrij snel tegen. Dat werd wel wat minder toen bleek dat ze een relatie en kind met Laurens heeft.

De personages zijn verder vrij plat, maar dat is niet storend in deze avontuurlijke thriller. Het gaat om de actie en spanning en niet om de emoties en persoonlijke ontwikkelingen.

Chantal: Ik vind het verhaal goed in elkaar zitten met de twee verhaallijnen die niet tegelijk beginnen, maar op het eind toch min of meer samenkomen. Hierdoor leer je de twee hoofdpersonen Tom en Laurens beter kennen en begrijpt je wat er aan de hand is. Ik leef het meest mee met Laurens, omdat hij tegen wil en dank in deze situatie terecht is gekomen en zich goed weet staande te houden. Je vraagt je iedere keer af wat hij heeft bedacht om uit handen van de NSA te blijven. Die NSA wordt wel heel cliché neergezet, maar dat is voor een actiethriller helemaal niet zo erg. Tom heeft inderdaad wat weg van een Nederlandse James Bond. Wel grappig eigenlijk. De personage worden niet echt heel erg uitgediept, maar dat vind ik in een actiethriller iets minder belangrijk dan in bijvoorbeeld een literaire thriller. Ik vond Philou het minst sympathiek, maar dat vind ik juist ook wel weer leuk.

Ludwine: Hoe meer ik erover nadenk, hoe minder enthousiast ik ben over de uitwerking van de personages. De auteur heeft stereotypen beschreven die wel heel voorspelbaar zijn: de James Bond die niet bang is en altijd kan ontsnappen, het domme blondje, op hoge hakken dat voortdurend haar maquillage moet bijwerken, na de zoveelste huilbui maar moedig wordt als ze door de mannen hiertoe aangezet wordt. Ze ziet zelf niet dat ze water uit het bootje moet scheppen, maar zet zich aan het werk als dit gevraagd wordt. En tenslotte de computernerd die zich toch nog ontwikkelt in avontuurlijk type en hierdoor mijn sympathie verdient. Ook de verhaallijn van Laurens verrast het meest en is het minst voorspelbaar. Ik dacht voortdurend dat hij gevonden zou worden en dat Tom zijn redder in nood zou zijn, maar uiteindelijk blijken ze van hetzelfde kaliber, van hetzelfde niveau.

Bas De stoere Tom, intelligente Laurens, maar ook de eigenzinnige Philou spreken mij om uiteenlopende reden alledrie aan. Ik voel bij geen van de drie irritatie. Eigenlijk vind ik Philou het meest interessant, in eerste instantie vond ik het lastig haar rol in het geheel goed te doorgronden. In de loop van het verhaal werd die duidelijk, waardoor ik ook meer begrip voor haar persoon begon te krijgen.
Hoewel niet al te diep uitgewerkt vond ik toch dat de verschillende karakters goed zijn beschreven en heb ik geen moment gehad dat ik iemand onnatuurlijk vond reageren op situaties. Gek genoeg had ik wel een lichte voorkeur voor Philou, waarmee ik niet zeg dat ik haar meteen sympathiek vond. Haar aanwezigheid en rol gaf wat mij betreft wel een extra dimensie aan het boek.

Drie woorden: Een boek in 3 kernwoorden omschrijven is wel lastig, maar zegt vaak wel veel over een boek, hieronder wat voorbeelden. 
 Tommy: NSA, hackers, doodvonnis

Silvia: Spanning, zoektocht, mysterie

Ludwine: spannend - actualiteit - Hoge Noorden

Bas: Actie - Ontberingen - "Big Brother”


Spanning ontknoping:
Een thriller valt of staat bij hoe spannend hij wordt gevonden maar ook hoe de ontknoping zich ontvouwt, of het een ontknoping is die je al van mijlenver ziet aankomen, of een die je verrast.
De spanning werd vaak met een 7 of 8 beoordeeld in het boek, het boek werd een echte actiethriller gevonden, de meeste van ons zagen ook de ontknoping niet perse aankomen, al hoopte veel van ons wel dat het zo zou aflopen.

Petra: In het begin was voor mij de spanning niet echt helemaal pakkend, maar naarmate het boek vorderde, werd de spanning toch redelijk goed opgebouwd. ik geef het een 7
Persoonlijk vond ik het eerste deel een wat langzamer opbouwende spanning vertonen.
In het tweede stuk van het boek vond ik het allemaal wel een stuk beter worden, waardoor het mij ook meer pakte om zo maar te zeggen.
De ontknoping had een stuk die ik absoluut niet aan zag komen, maar toch zat het er wel aan te komen.
Er zat wel een redelijke vorm van voorspelbaarheid in. Daar miste ik net iets extra's waarvan je uiteindelijk zou kunnen zeggen na het uitlezen van het boek: zo hé - die zag ik niet aankomen.
maar alsnog een prima boek.

Daphne: Van mij krijgt dit boek een 7 qua spanning. Een dikke prima dus het is een boek wat je bezig blijft houden en je wil weten wat er met Laurens is gebeurt. Ik vind de wisseling tussen Laurens en Tom dan ook erg gaaf iedere keer krijg je een beetje meer te zien van wat er gebeurt is. De stukken van Laurens waren het spannendst en ik was daarom telkens ook blij toen hij weer in beeld kwam.
Ik vond de ontknoping was voor mij goed. Je begint toch ineens te twijfelen of hij het wel haalt of dat het nu toch op het eind net mislukt omdat Tom iedereen daar heen helpt. Deze keuze snapte ik overigens niet zo goed. Voor mijn gevoel was dit alleen om de spanning op te drijven maar hierdoor voelde het was snel en gehaast en mocht het wel wat extra's hebben.

Tommy:
Veel van de spanning komt uiteraard door de gebeurtenissen zelf die beschreven worden. Toch heeft Frank van Zwol daar nog extra aan bijgedragen door zijn schrijfstijl en plotopbouw.
Er lopen heel wat dubbele lijnen door het boek die ook hun bijdrage aan de spanning leveren.
Meer door wishful thinking dan door redeneren had is het echte einde wel zien aankomen, de onverwachte plotwendingen tijdens de lange ontknoping waren steeds een verrassing en de verklaringen had is ook zeker niet voorzien.

Bas: Ik sluit me aan bij de 8en die zijn gegeven. Hoewel ik niet direct fan ben van actie thrillers pakte dit boek me meteen en gedurende het lezen steeds meer. Ik vond het moeilijk om weg te leggen. Dat kwam vooral door de verschillende verhaallijnen die op een mooie manier werden samen gebracht.
De happy ending had van mij niet persé gehoeven. Die vond ik niet zo goed passen bij de rest van het verhaal.


Het oordeel Het gemiddelde aantal sterren is 3, 8, wat natuurlijk een heel mooi cijfer is, hij heeft er gelijk een hoop fans bij.
11 x 4 2x 3 = 40 /13 =3.8

4 sterren
Henri: ‘l... het thema digitale spionage. Van Zwol toont aan hoe onvrij we zijn in dit deel van de wereld. Big Brother is watching you.’

Daphne: Kun je in deze digitale wereld nog wel zomaar van de aardbodem verdwijnen?

Silvia: Mijn quote: ‘Van de radar’ is goed zelfstandig te lezen. Het heeft een constante spanning waardoor je het boek moeilijk weg kunt leggen. Voeg daar de prachtige omschrijvingen van de omgeving en een goed uitgewerkt plot aan toe en je hebt een goede actiethriller waar menigeen van zal genieten.

3 sterren
Ludwine: Big Brother is watching you. Elke stap die je zet wordt geregistreerd. Veilig ben je nooit meer. Kan Tom Brandt, een getrainde ex-militair, wel onder de radar te blijven? Je leest het in deze ijskoude thriller van Frank Van Zwol.