OVER VANAF NU WORDT ALLES BETER

Vanaf nu wordt alles beter is het debuut van Maartje Willems. In de verhalenbundel beschrijft ze tal van grote en kleine vraagstukken waar ze in haar eigen leven tegenaan loopt. Elk verhaal wordt begeleid van een bijpassende illustratie van Lona Aalders, die het boek net even iets extra’s geeft.

DE LEESCLUB en hun VERWACHTING

De leesclub bestond uit vijftien lezers die allemaal een humoristisch boek met herkenbare situaties verwachten van een schrijfster die zichzelf relativerend en met een grote knipoog een spiegel voorhoudt. Sophie de Smedt kan zo’n houding wel waarderen: ‘Ik heb bovendien de indruk dat de auteur zichzelf niet al te serieus neemt en daar hou ik wel van.’ Daarnaast verwachten de lezers dat het boek, met name door de korte hoofdstukken en de grappige illustraties, gemakkelijk leesbaar zal zijn en enkelen hopen dat ze er iets aan zullen hebben als ze zelf in soortgelijke situaties zullen komen, waaronder Naomi Oom: ‘Ik ga proberen het boek te lezen als een 'lekker-lees-boek' en te genieten van die humor, maar ik hoop natuurlijk dat het boek me zal helpen als ik zelf in een van die herkenbare situaties kom!’ en MariskavanWesten, die de verwachting uitspreekt dat ze ‘misschien wel tegen nieuwe invalshoeken aanloopt’.

COVER en TITEL VAN HET BOEK

Op de vraag of de cover zou opvallen tussen de vele andere boeken in de boekhandel reageren de lezers wisselend. Het meest enthousiast is Nessa: ‘De cover sprak me erg aan. Een meid die staat te kijken welk boek DE oplossing gaat zijn op alle dagdagelijkse probleempjes waar de jonge vrouw van nu mee te maken heeft. Welk boek brengt me eindelijk tot mijn vele doelen. Ik herkende mezelf er letterlijk in. Het boek maakt de titel niet waar, maar ook dat hoort net zo vind ik. Kéér op kéér denk ik weer: Hier ga ik de oplossing vinden, antwoorden op al mijn vragen. Dit gaat de weg zijn naar mijn dromen. Maar uiteraard is het dat nooit en dat is ook niet de bedoeling. Dus daarom: Topcover met een perfecte titel!’ Naomi Leunis voegt hieraan toe: ‘De combinatie van cover en titel lijkt ook wel een beetje sarcastisch niet? Alsof dankzij al die zelfhulpboeken op de cover het alleen maar beter kan gaan. Het kan natuurlijk zijn dat enkel ik het zo zie, maar ik vond het wel leuk dat het zo op elkaar is afgestemd.’ Een mening die bijval van andere lezers krijgt. Paula Heeger is minder tevreden over de titel: ‘Aan de ene kant een best leuke titel, maar het dekt de lading niet. 'Belevenissen van een millennial' (ik noem maar wat) zou beter passen.’ En ook deze mening wordt door meer lezers ondersteund.

SCHRIJFSTIJL

Bijna iedereen is het erover eens dat de schrijfstijl toegankelijk is en vlot wegleest. MariskavanWesten: ‘Ik vind het zeer toegankelijk geschreven en heel makkelijk leesbaar, net spreektaal. Ik “hoorde” het bijna uitgesproken worden, tijdens het lezen.’ Een mening die gedeeld wordt door Naomi Oom: ‘Ik vond de schrijfstijl en het taalgebruik van Maartje erg fijn. Doordat het geschreven is als spreektaal, 'hoorde' ik inderdaad net als Mariska het bijna uitgesproken worden. Dit maakte het voor mij vlot te lezen en ook op sommige punten grappiger, alsof een van mijn vriendinnen een luchtig verhaal tegen me zat te vertellen.’

Ondanks de prettig weglezende schrijfstijl, heeft een groot aantal lezers kritiek op het gebruik van de vele Engelse woorden. Joella van den Broek: ‘Het is in het algemeen vlot geschreven maar die Engelse termen stoorde mij wel ook al kan ik prima Engels.’ Sofie De Smedt: ‘Wat ik iets storender vond, was het voortdurende en vaak overdreven gebruik van Engelse termen: open-minded as fuck, BFF, in sync, twenty-four seven,...‘ Naomi Oom stoort zich hier juist helemaal niet aan: ‘De Engelse woorden, termen en 'hippe' uitspraken die gedaan werden in het boek passen ook wel redelijk bij het taalgebruik van mijn vriendengroep, waardoor ik me daar niet aan heb gestoord.’

De Vlaamse lezers kennen daarnaast ook een aantal typisch Nederlandse woorden die Maartje gebruikt niet, waarna er een geanimeerde discussie ontstaat over de verschillen tussen Vlaams en Nederlands.

Een ander punt waar de lezers niet zo gecharmeerd van waren was het misschien iets te populaire taalgebruik dat ze minder passend vonden voor de doelgroep van 30-jarigen maar eerder voor een jonger publiek. Sofie De Smedt: Er werd ook voortdurend verwezen naar Tv-series, muziek, sterren, waardoor het geheel vaak geforceerd en wat puberaal en oppervlakkig overkwam, alsof de auteur heel hard haar best deed om jong en cool te klinken.‘ Ook Nessa is daar uitgesproken over: ‘Ik ergerde me hier en daar aan de puberale schrijfstijl en had vaak het idee dat het boek eerder een jonger publiek zal aanspreken, hoewel ik niet denk dat dat de bedoeling is van de schrijfster.’

ILLUSTRATIES

De illustraties van Lona Aalders worden unaniem gewaardeerd. Ze passen over het algemeen perfect bij het verhaal waar ze bij geplaatst zijn. De lezers delen enthousiast welke tekening hun favoriet is. Paula Heeger: ‘Ik vond de tekening met het meisje met op haar arm 'is dit wat ik wil?' op pagina 26 erg leuk. Mooi getekend, past goed bij het stukje en bovendien herkenbaar omdat ik mezelf dat ook wel eens afvraag.’ Bianca Schrijft: ‘There's a skinny person inside of me, screaming to get out. Op pagina 32. Per decennia is je beeld van slank anders. Tenminste bij mij wel, hierdoor vind ik deze leuk en herkenbaar, maar ook eeuwig aanwezig.’ Ook de illustratie van de aan slapeloosheid lijdende piekerende vrouw in bed is herkenbaar voor veel lezers.

INHOUDELIJKE DISCUSSIE

Op de vraag welk verhaal in de bundel favoriet is wordt uiteenlopend gereageerd en bijna alle verhalen worden wel door iemand als favoriet aangemerkt. Uiteindelijk wordt hoofdstuk 6, Over-kantoor-leven, het meest genoemd. Paula Heeger: ‘Hilarisch hoofdstuk over collega's die je hebt als je op een kantoor werkt. En de struggles, zoals dat niemand een tampon bij de hand heeft of dat het ongemakkelijk is om naar het toilet te gaan. Hardop lachen bij dit stukje!’ Hoofdstuk 33, Het ego, komt als een goede tweede. Naomi Leunis: ‘Dit vond ik persoonlijk het leukste stukje uit het boek omdat dit redelijk herkenbaar is. Iedereen laat zijn ego wel eens praten en is wel eens gekwetst omdat zij/hij geen aandacht krijgt. Het schema dat Maartje erbij had gemaakt, vond ik echt heel grappig en het lijkt me wel eens leuk om dit uit te proberen als mijn egootje eens komt kijken.’

Waar veel lezers om moeten lachen is het stukje in hoofdstuk 24 dat gaat over het gebruik van niet bestaande uitdrukkingen in een gesprek, met name de zin ‘Kunnen we er geen snor op plakken?’. Marielle: ‘De snor opmerking ga ik er zeker inhouden, zó grappig!’ Het inspireert onder andere Sofie De Smedt om dit zelf een keer in de praktijk te brengen: ‘Dat stukje over onbestaande termen in een gesprek gooien vond ik ook heel grappig! Misschien moet ik dat maar eens uittesten op het werk.’

Met een grote knipoog beschrijft Maartje in haar voorwoord dat dit boek 'geen gids voor het leven is en ook geen sarcastisch zelfhulpboek, maar iets daartussenin.' Natuurlijk is vanaf het begin duidelijk dat het geen serieus zelfhulpboek is, wat door Bianca Schrijft kernachtig wordt verwoord: ‘Dit boek is zo'n grote knipoog naar de maatschappij. Dat is tenminste hoe ik het zie’. Een mening die gedeeld wort door Nessa: ‘Is het niet eerder de bedoeling dat we eigenlijk geen bal meer weten dan voor we het boek lazen? Dat we ondanks het vele lezen, leren, bestuderen toch altijd maar wat blijven aanmodderen?’ Toch haalt Joella van den Broek er een wijze les voor zichzelf uit: ‘Ook het gedeelte ‘treat yourself’, met 1x per jaar bijvoorbeeld eens lekker voor jezelf gaan shoppen zou voor mij zeker een goed advies zijn, heel vaak gaat het hier naar rekeningen/dierenarts bezoeken/dierenspullen aankopen al dan wel of niet nodig/cadeautjes dus ik vind dit wel een bruikbare tip. Want wat vaker lief zijn voor jezelf mag best toch?’

Hoewel bijna niemand er levensadviezen uit haalt, herkennen ze zich wel in bepaalde situaties die Maartje beschrijft. Marielle: ‘In het boek ben ik een aantal zeer herkenbare situaties tegengekomen (bijvoorbeeld hfdst 20 - eten verstoppen, hfdst 4 - the Irish goodbye, hfdst 42 - damesbladen). Reuzeleuk om te lezen dat je niet de enige bent die er vreemde gewoontes op nahoudt of zich verbaast over bepaalde zaken...’

Ondanks dat het een verhalenbundel is, mist het merendeel van de lezers de samenhang tussen de verhalen. Marielle: ‘De verhalen zijn losse tekstflarden die niet met elkaar verbonden zijn. Een of twee stukjes lezen is best leuk maar het is niet echt een boek waarmee je lekker een hele middag op de bank gaat liggen. Ik kom nu misschien wel heel erg negatief over; dat is niet mijn bedoeling hoor dames!’ Dat vindt ook Naomi Leunis: ‘Een rode draad was ook iets dat ik miste, ik had de volgorde van hoofdstukken waarschijnlijk anders gedaan zodat sommige hoofdstukken elkaar opvolgden aangezien ze over gelijkaardige onderwerpen gingen. Een goede afsluiter miste ik ook. Ik verwachte eigenlijk toch wel advies op het einde of in ieder geval een afsluiter met conclusie maar dat ontbreekt echt helemaal wat ik wel spijtig vind.’ De laatste opmerking vindt bijval van Marielle en Naomi Oom.

EINDOORDEEL en WAARDERING

De lezers hebben met wisselend plezier het boek gelezen en zijn verdeeld over hun waardering.

Twee lezers komen niet verder dan slechts 2**. Nessa: ‘Hier en daar was er wel wat herkenning, maar dit werd snel verstoord door de schrijfstijl. Mijn 18-jarige ik zou hier wellicht meer van genieten.’ Marielle: ‘Na het lezen van het voorwoord had ik een wat hilarischer boek verwacht; ik vind het over het algemeen niet echt grappig, ik mis de humor. Het is niet het lekkere feelgood-boek waarop ik had gehoopt; al moet ik wel bekennen dat ik niet direct tot de doelgroep behoor, dat speelt waarschijnlijk mee...’

Tien lezers gaven 3***, waaronder Bianca: ‘Ik verwachtte voordat ik ging lezen een hedendaags verhaal waar in een grappige schrijfstijl situaties en dilemma's besproken zouden worden. In feite voldeed het boek aan deze verwachting en ik heb af en toe smakelijk kunnen lachen om hoe bepaalde types en situaties worden beschreven en het was zo nu en dan ook heel herkenbaar.’ en Bianca schrijft: ‘Wat ik heel leuk vind is de vergelijkingen die ze treft met mensen die ze tegenkomt en vergelijkt met karakters uit series en films. Een baas als Frank Underwood of Miranda Priestly. Haar openheid over onhandigheden, twijfels en sociale manco's zijn heerlijk en ook wel herkenbaar.’

Alleen Naomi Oom gaf 4****: ‘Hoewel je lekker kan lachen om de herkenbaarheid van verschillende situaties, moet je niet meer dan slechts enkele echte tips wat betreft de dilemma's hopen op te doen uit dit boek. Het is een geslaagde knipoog van een millennial naar alle zelfhulpboeken die momenteel de boekhandels vullen.’

Jammer genoeg verzuimde twee lezers om een recensie te plaatsen en het boek te beoordelen.

De leesclub werd met een gemiddelde score van 3**** afgesloten.

In de onderstaande reacties hebben de lezers een kenmerkende quote uit hun recensie van Vanaf nu wordt alles beter geplaatst en het aantal sterren dat zij het boek gaven.