Een nieuwe Robotham! En Hebban zou een leesclub organiseren, het klonk vele lezers als muziek in de oren, het aantal inschrijvingen loog er dan ook niet om. De vijftien uitverkorenen die op 22 november een mailtje ontvingen, waren in de wolken. De boeken druppelden de dagen erna binnen, een ervan mocht al meteen met een lezer mee op reis.

Een nieuwe Robotham, maar geen nieuwe Joseph O’Loughlin. Met andere woorden, Verwachting is een standalone en geen nieuw deel in de reeks met de aan Parkinson lijdende psychiater O’Loughlin.

Agatha en Megan zijn allebei zwanger en leven in dezelfde stad. Maar dat is dan ook het enige dat hen bindt. Meghan leidt haar perfecte leven met liefhebbende man en prachtige kinderen, terwijl Agatha na een zware werkdag wanhopig bij de telefoon zit te wachten op een berichtje van haar vriend, de vader van haar aanstaande kind. Toch worden de beide vrouwen vriendinnen en steunen ze elkaar tijdens hun zwangerschap. Terwijl Agatha een leven verzint dat mooier is dan de werkelijkheid, is ook Meghan niet zo perfect als ze lijkt; ze probeert zaken geheim te houden voor haar man. Al snel zullen de levens van de twee vrouwen op een gevaarlijke manier met elkaar verknoopt raken, tot er geen weg terug meer is.

De deelnemers
Vijftien ingelote deelnemers en twee lezers die zich met een luisterboek aansloten. Een paar echte Robotham-fans die echt alle boeken van de auteur verslonden hadden, een paar lezers die in het verleden een of twee boeken van hem lazen en zelfs mensen die hun vuurdoop beleefden wat Robotham betreft. Een gemengd publiek dus, ideaal voor een boeiende leesclub.

Eerste indruk en verwachtingen
De cover van het boek werd grondig geanalyseerd. Elk onderdeel ervan leidde tot ideeën, zelfs tot hele plots. Rode schoenen, een wieg in de schaduw, het zorgde ervoor dat de fantasie van sommigen een versnelling hoger schakelde. Het is een cliché, maar gezien de reputatie van Michael Robotham, zijn de verwachtingen bij deze standalone bijzonder hooggespannen.

Schrijfstijl
De nieuwe Robotham leest makkelijk, de auteur hanteert een soepele schrijfstijl en de dialogen zijn helder. Op geen enkel moment hoef je je af te vragen wat er bedoeld wordt. Dat is prima, maar iets minder eenvoudig had ons meer kunnen bekoren. We zijn best teleurgesteld  dat er zo weinig emotie en diepgang in het boek zit, het onderwerp leent er zich nochtans goed toe. De personages zijn vrij vlak, waardoor je je als lezer niet echt met hen verboden voelt. Jammer ook dat de typische Robotham-humor ontbreekt.

Opbouw van het verhaal
Het verhaal bestaat uit vele korte hoofdstukken en kent twee vertelperspectieven, dat van Agatha en dat van Meghan. Het standpunt van een van de heren in het boek had het verhaal beslist goed gedaan.

Toen we ons afvroegen of er genoeg thrillerelementen in het boek zaten, was het antwoord jammer genoeg nee. Het boek wist heel wat lezers best te boeien, maar de auteur heeft te veel kansen laten liggen om het ook echt spannend te maken. Veel was net iets te voorspelbaar.

Discussie
We hebben het meerdere keren gehad over de geloofwaardigheid van dingen, handelingen die niet strookten met de geschetste situatie, handelingen in strijd met iemands karakter,… Moet je enige logica zoeken achter acties van iemand die niet meer rationeel denkt? In welke mate worden je daden beïnvloed door verdriet? Hoe zeer kun je je laten leiden door een bijzonder intense wens?

We focusten op het plan van Agatha, dat de rode draad doorheen het boek vormt. Waar zitten de gaten in haar plan? Waar ging ze de mist in? We stelden ons vragen bij het gedrag van Hayden, het vriendje van Agatha. Een vriendje dat draait met de wind, een zogezegd stoere militair die eigenlijk nogal laf is. En natuurlijk was er ook Meghan, de vriendin van Agatha die alles heeft, maar het niet zo nauw neemt met de trouw in haar relatie. Stof genoeg tot discussie.

Beoordeling
Het boek krijgt een gemiddelde score van 3 sterren, gewoon goed dus (vier keer 4 sterren, tien keer 3 sterren, drie keer 2 sterren).

De conclusie is – helaas – dat Verwachting niet aan de verwachtingen voldoet. Voor velen is het een prima boek, maar het haalt niet de hoge kwaliteit die we van Robotham gewend zijn. Is het überhaupt mogelijk om objectief een boek te beoordelen van een auteur die je door en door kent en die je bewondert? Robotham zelf vertelt in zijn nawoord dat hij bewust een ander soort boek heeft geschreven. Prima, maar we kijken toch vooral uit naar een nieuwe Joseph O’Loughlin. The other wife komt er in de loop van dit jaar aan, een Nederlandse vertaling zal vast niet uitblijven.

Verslag door Greet Braem - leesclubcoördinator