Eindverslag (eindelijk!)

Over ‘Voor ik je loslaat’

Marieke Nijkamp is een Nederlandse YA-schrijfster. Begin 2016 verscheen haar debuutroman This is Where it Ends. Er werden meer dan 100.000 exemplaren van verkocht en het stond meer dan een jaar in de bestsellerlijst van de New York Times-bestsellerlijst. Ze schreef deze roman oorspronkelijk in het Engels en pas later werd deze vertaald in het Nederlands, onder de titel 54 minuten. Naast haar schrijverschap werkt Nijkamp als ambtenaar bij de Twentse overheid. Ook zet ze zich actief in voor de We Need Diverse Books-beweging. Voor ik je loslaat is haar tweede boek.

Een paar dagen voordat Corey terugkeert naar haar geboorteplaats Lost Creek in Alaska om haar beste vriendin op te zoeken, wordt deze dood aangetroffen - drijvend onder het ijs. Corey is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals iedereen beweert.
Daarna lijkt in Lost Creek niets meer op vroeger. Mensen doen alsof ze een vreemde is en vertellen haar dat de dood van Kyra was voorbestemd. Maar Corey voelt dat er iets niet klopt. Welke ijzingwekkende geheimen houdt men voor haar verborgen? In de donkere koude winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt...

Leesclub

Het moet gezegd worden: Iedereen vond de cover prachtig! Iselle wou meteen weten wat er op dat ijs gebeurd zou zijn. Eline vindt (net als bijna iedereen) de glitters echt een mooie toevoeging. Annette zou het boek zeker opgepakt hebben in de winkel ook. Kimmie noemt de cover een ‘lokkertje’.
Negen deelnemers hebben het debuut van Marieke, 54 minuten,  nog niet gelezen, maar ze zijn wel allemaal nieuwsgierig geworden n aar dit boek! De rest had het boek wel gelezen en vond het erg goed. Dit speelde natuurlijk mee om zich in te schrijven voor deze leesclub.
De relatie tussen Corey en Kyra stuit toch op wat kritiek van onze deelnemers. Met name het feit dan Corey zo makkelijk niets meer van zich heeft laten horen kan op behoorlijk wat onbegrip rekenen. Dees zegt dat Corey Kyra zo erg tekort heeft gedaan, door niet te antwoorden op haar brieven. Melissa heeft gelukkig wel wat begrip voor de situatie en kon de schuldgevoelens van Corey voelen. Ze vond het vast heel moeilijk om te zeggen dat zij het leuk had, terwijl haar vriendin vastzat in Lost.
Als de deelnemers zichzelf in Corey verplaatsen, wat zouden zij dan schrijven naar Kyra? Evi zou in ieder geval vertellen dat ze haar mist, en haar uitnodigen om langs te komen.
Kyra schildert de toekomst in het boek. Maar is dat echt zo? Wat denken de deelnemers daar over? Astrid gelooft in de voorspellende gave van Kyra, maar zegt ook dat het haar veel verdriet heeft gebracht. Steph heeft het hier toch wat moeilijk mee en blijft een beetje op haar honger zitten omdat er niet echt een verklaring voor wordt gegeven.
Bij de vraag of de deelnemers zelf een verhaal hebben dat ze willen vertellen, is het antwoord van Lisette erg mooi. ‘Verhalen vertellen vind ik lastig - ondanks mijn hoofd vol verhalen. Ik vertel ze dan ook liever via mijn schilderijen... Die gaan over de relatie tussen de mens en de natuur, hun gevecht maar ook hun samenspel. Daarom spreken verhalen die zich afspelen in afgelegen gebieden mij denk ik zo aan. De mens is daar niet oppermachtig en slechts onderdeel van het grote geheel.’ Lisette is dus eigenlijk onze eigen kunstenares!
Joella moest toch even slikken bij de laatste zin van het boek, en daarna het hele boek even laten bezinken. Irene had eigenlijk op het einde van het boek nog wat meer spanning verwacht, en er ook een beetje op gehoopt…
Een mooie, actieve discussie, die ons veel over elkaar leerde! Ik heb in ieder geval genoten van de antwoorden op de vragen!

Eindoordeel

Wat is nu de conclusie die de deelnemers getrokken hebben over dit boek?

Annette genoot vooral van de wisselende vertelperspectieven. Zij vond dat deze het verhaal heel bijzonder en mysterieus maakten. Astrid vind de sfeer erg ijzig, maar tast nog in het duister wat betreft het waarom…
Een boek moet je het gevoel geven dat je onderdeel van het verhaal bent. Dat is volgens Eline in dit geval erg goed gelukt. Zij had het idee dat ze er zelf middenin stond en alles zag gebeuren. Ook Iselle werd door het beeldende taalgebruik, het verhaal ingezogen.
Melissa vindt dat vooral het gevoel van verlies sterk is neergezet, maar vond niet dat het boek zodanig kon bekoren dat het haar lang zal bijblijven. Lisette, Kimmie en Joella hebben naast verlies, ook het thema vriendschap in dit boek gevonden.
In welk genre past dit boek nu het beste? Irene worstelt ook met deze vraag. Is het een thriller, een roman of een fantasyverhaal?
Steph kon het boek geen moment wegleggen en deelt dat gevoel met Dees. Een pakkende verhaallijn en een boek waar meer dan voldoende spanning in zit. Voor Evi ging het nog verder, bij haar overtrof het boek al haar verwachtingen!

Eigenlijk was iedereen wel positief, met hier en daar een kleine kanttekening.

Waardering

De gemiddelde waardering strandt op een dikke vier sterren. Een paar vijf sterren, enkele drie sterren en het merendeel vier sterren, geen slechte score!

Bedankt iedereen voor deelname aan deze leesclub. Het was ook voor mij een leuke ervaring!
Ik wil ook Marieke Nijkamp nog eens hartelijk danken voor het beantwoorden van al onze vragen!

Groetjes Evy

Sorry dat het zo lang duurde voor dit verslag online kwam!