Waar de ene een mooie staart aantrof, hield de andere toch minder mooie souvenirs over aan deze Vossenjacht…

Het boek

Nadia Smits is half-Nederlands, half-Marokkaans en alleen door haar moeder opgevoed. Haar Marokkaanse vader speelde nooit een rol in haar leven, en als kind vertelde ze iedereen dat ze half-Spaans was. Liever liegen, dan worden aangezien voor een Marokkaan.

Nadia is gaan geloven dat ze door die afwezige vader zelf ook daadwerkelijk maar een half mens is, maar dat nare gevoel weet ze goed weg te stoppen achter haar vrije, losbandige levensstijl. Onder aansporing van Reyn, met wie ze een huis en vaak ook het bed deelt, begint ze aan een zoektocht naar haar verleden.

Als ze haar vader vindt en vervolgens met Reyn naar Marokko vertrekt, komt Nadia’s leven compleet op z’n kop te staan.

De auteur

Racheda Kooijman (Amsterdam, 1975) volgde de HBO-opleiding Tekstschrijven en werkte jarenlang als journalist, copywriter en bladenmaker. Ze groeide op zonder vader en zag hem pas op haar vijfentwintigste voor het eerst. Die ontmoeting zette haar aan tot het schrijven van haar debuutroman Vossenjacht, die in september 2021​ bij Orlando verschijnt.

De deelnemers

Angèle, Anneke, Evy, Gigi, Gea, Harriet, Lilien, Marjo, Patricia, Paul, Petra, Pleun, Ronald, Sabrina, Sven

De discussie

Uiteindelijk waren er veel verschillende meningen over het boek en dat maakte de discussie des te levendiger en interessanter. Hieronder vind je een kleine samenvatting van wat we met zijn allen hebben gezegd over de verschillende elementen.

De cover had niet alleen levendige kleuren, maar ook een bijzondere textuur. Of het als mooi ervaren werd, daar was niet iedereen het over eens. Angèle noemt de cover prachtig, maar Liliën zou het boek toch niet opgepakt hebben in de boekhandel. En Gea… die vind de O gewoon het allermooiste! Een mooi detail overigens, de twee vossen die in elkaar gevlochten zijn tot een letter. Net dat element maakt dat Harriët de omslag een stukje interessanter vindt na lezing.

Paul lijkt nog wat te twijfelen bij de vraag of hij vrienden zou willen zijn met Nadia, maar gaandeweg het antwoord wordt hij steeds enthousiaster. Andere lezers blijven toch wat meer twijfelen bij het beantwoorden van die vraag. Patricia had zeker in het begin van het verhaal geen vriendschap aangeknoopt met Nadia.

De ontwikkeling van Nadia doorheen het verhaal is absoluut voelbaar, alleen vindt Gigi die nog wat mager. Het is niet zo duidelijk waarom Nadia zich ontwikkelt. Petra vindt het leuk dat ze Nadia steeds beter leert kennen en leert zien dat haar gedrag ten opzichte van andere mensen een houding is die ze zichzelf aanmeet.

Eén van de belangrijkste nevenpersonages is de vader van Nadia. Kromme tenen kregen sommigen ervan (waaronder ik). Hij werd vrij eenzijdig en negatief neergezet, Anneke had graag ook zijn kant van het vroegere verhaal gezien. Een ander personage dat bijgebleven is, met name door één scène, is Fredje. Of hij nu zoveel bijdroeg aan het gehele verhaal, is weer een andere vraag….
Onder andere Pleun benoemt ook nog de tante van Nadia, Imane, die eigenlijk een heel grote rol speelt, zonder veel aanwezig te zijn in het boek. Zij staat symbool voor dapperheid.

Een nevenpersonage waar we graag meer over hadden gelezen, was de moeder van Nadia. Dat had ook voor het personage van Nadia nog meer diepgang kunnen bieden.

Eén ding waar we het allemaal over eens waren: De schrijfstijl was direct! Daar was ook geen ontkomen aan en de vele seksueel getinte scènes werden expliciet beschreven. Deze elementen zorgen voor een verdeeld lezerspubliek. Sven is dolenthousiast en noemt het wervend en wervelend, maar voor andere lezers hoefde het niet zo nodig allemaal op deze manier beschreven te worden. Dit is dan voor sommigen ook het breekpunt geweest. De metaforen waren een ander opvallend kenmerk. Er waren er veel, en ook dit leverde weer verdeeldheid en een mooie discussie op!

Bij vraag 5 werd er gevraagd om het eerste woord waar de lezers aan dachten toen ze het boek dichtsloegen en wat in hen opkwam als ze aan Reyn denken. Het blijkt wel weer dat lezers van woorden houden, want het bij één woord houden is erg uitdagend. De meningen kwamen ook hier weer duidelijk naar voren. Ronald was heel positief en noemde het ‘een lief boek’ en Reyn een ‘sympatieke gozer’, maar die mening werd toch niet door iedereen gedeeld (over het boek dan, bij Reyn was iedereen vrij eensgezind voor een keer). Harriët gaat voor ‘tegenvallend’ en Sabrina is erg benieuwd ‘wat zal de verdere toekomst zijn’.

Als je een boek een tijdje uit hebt, dan zijn er bepaalde scènes die je op één of andere manier toch bijgebleven zijn, terwijl andere misschien al ver weggezakt zijn. Wat hebben de lezers onthouden uit Vossenjacht? Marjo vond de scène het mooist waarin Nadia door middel van de brief achter de waarheid van haar verleden komt. Die scène is bij veel deelnemers blijven plakken. Andere momenten die memorabel waren: de eerste ontmoeting van Nadia met haar vader, Reyn en Nadia die gescheiden moeten slapen in Marokko, en verschillende ‘nattige’ scènes zoals Liliën het zo mooi zegt.
Het viel wel op dat Vossenjacht zeker een boek is waar bepaalde delen in je geheugen gegrift worden, of je dat nu leuk vindt of niet…

Als we dachten aan de thema’s die in het boek besproken werden, kwamen we al snel uit op het vluchtgedrag van Nadia. Haar weglopen voor de realiteit, voor zichzelf, bepaalt in grote mate de verhaallijn. Naast dit thema heb je ook het zoeken van Nadia naar haar eigen identiteit, zoals Anneke ook opmerkt. Ze is veel dingen NIET, maar wat is ze dan WEL? Ook Sven vindt dit laatste thema goed uitgwerkt, alsof er ineens een deur opengezet wordt en ze haar levensdoel heeft gevonden. Paul sluit zich hierbij aan en noemt het een coming-of-age met een moderne inslag.

De titel en de cover bevatten al een vos, maar kwamen we die verder in het verhaal ook nog tegen? Zeker wel! Kunnen we het dan een motief noemen? Sommige lezers wel, andere niet! Gigi verwoordt het heel mooi in haar antwoord. De vos is sluw, slim, heeft een groot aanpassingsvermogen, en de staart dient als talisman. Die talisman vinden we dan in de vorm van Reyn, die een vossennaam heeft! Paul vond nog de sexappeal van de vos, iets waar we ook wel een verband mee zagen!

Als wij de marketing voor dit boek moesten gaan doen, dan zou de uitgeverij het uitkiezen hebben! Er kwamen een paar knallende one-liners binnen namelijk! Ik kies er eentje uit.. Kooijmans Vossenjacht is rauw en van ongedefinieerde schoonheid

Heeft Kooijman met Vossenjacht genoeg indruk achtergelaten, zodat de deelnemers een volgend boek van haar ook weer zullen oppakken? De antwoorden hierop zijn wisselen, iets wat ook al tijdens de discussie te voelen was. Waar de ene zegt ‘ja, absoluut!’, is de andere toch veel terughoudender en zal er gekeken worden naar het onderwerp. Vaak is dit antwoord ook gekoppeld aan het antwoord op de vraag of er aan de verwachtingen voldaan is. Niet iedere lezer heeft een bepaalde verwachting voor hij/zij aan een boek begint, valt op, maar toch kan je na het lezen met een positief of negatief gevoel het boek dichtslaan.

Conclusie: Een zeer interessante discussie! Mede door de verschillende meningen en de verschillende manier waarop er naar Vossenjacht werd gekeken. Ook de respectvolle manier waarop de deelnemers elkaar benaderden wil ik even aanstippen! De sfeer was erg open, maar daar werd nooit misbruik van gemaakt. Ik ben een tevreden coördinator en ik wil jullie allemaal bedanken!

De meningen

Tijdens de discussie kwamen de meningen al heel duidelijk naar voren over dit boek. De recensies bevatten dan vaak ook geen verrassende conclusies, maar hieronder toch even de quote die voor de lezers (een element uit) het boek goed omschreef.

Pollie: Als je een modern en direct boek zoekt maar ook met de nodige diepgang en humor dan heeft Racheda Kooijman die hier afgeleverd. Petje af!

Pleun: Maar misschien had ik gewoon op meer gehoopt. Meer van die zoektocht, meer achtergrond over haar moeder, meer over hoe Nadja uiteindelijk met alle informatie omgaat en rust krijgt. Voor mij begon het boek eigenlijk pas net interessant te worden toen het uit was.

Gea: Kooijmans schrijfstijl is direct, hard en zonder finesse. In het boek staat veel niet ter zake doende informatie, net als passages en metaforen die niet passend zijn. Seks als vlucht voor de liefde kan een mooi aanknopingspunt zijn mits het goed wordt uitgewerkt.

Ronald: Vossenjacht is een boek dat je in één adem wil uitlezen. Er zit een gezonde portie spanning in.

Anneke: De schrijfster probeert heel gedetailleerd weer te geven wat Nadja denkt en voelt en doet dit soms op een ruwe en soms heel expliciete manier. Maar toch mist dit verhaal wel diepgang.

Angèle: Er is een goede afwisseling tussen korte en minder korte zinnen en de dialogen zijn vlot. Een aantal schrijnende scènes zullen de lezer bijblijven, evenals een paar hartverscheurende gedachten van Nadia.

Evy: Het maakt dat 'Vossenjacht' een vermakelijk boek is dat je door bepaalde scènes zeker bijblijft. Waarschijnlijk kan een breed publiek ook wel genieten van het verhaal door de toegankelijkheid van de stijl en de herkenbaarheid van de personages. Toch kan je het gevoel niet wegdrukken, bij het dichtslaan van het boek, dat je er wellicht een fractie meer van had verwacht.

Liliën: Vossenjacht voldeed niet aan mijn verwachtingen, maar toch raakte Nadia’s zoektocht me wel.

Gigi: Het motief van de vos is daarentegen erg goed uitgewerkt en geeft een plezierige dimensie aan het verhaal.

Patricia: Vossenjacht is een boek dat langer in mijn gedachten bleef dat ik in eerste instantie had gedacht, zo vlak na het lezen van de laatste bladzijde.

Sabrina: Een totaal andere schrijfstijl dan gewoonlijk voor mij, de directheid was heel opvallend.

Het eindoordeel

Met variërende sterrenregens van de schrale twee tot een leuke vier, komt Vossenjacht uit op een gemiddelde van 3,3