Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over VOX? Lees hieronder de samenvatting.

OVER VOX
Auteur Christina Dalcher is doctor in de theoretische taalwetenschap en geeft over de hele wereld les op universiteiten over taal en dialecten. Taal, of eigenlijk het ontbreken daarvan, is ook een van de grootste thema’s in haar debuutroman VOX. Een roman die qua thematiek vergeleken wordt met The Handmaid’s Tale van Margaret Atwood en The Power van Naomi Alderman. De verwachtingen waren dus hooggespannen!

Jean leeft in een wereld waar ze als vrouw maar 100 woorden per dag tot haar beschikking heeft. Als dat gesproken en geschreven limiet overschreden wordt volgt een elektrische schok, die bij elk opeenvolgend woord heviger wordt. Elke vrouw die zich niet als onderdaan van het systeem – met het christelijke geloof als uitgangspunt – gedraagt, wordt als hysterisch bestempeld. Taalwetenschapper Jean wordt op een dag bevrijd van haar woordenlimiet om mee te werken aan een onderzoeksproject voor de overheid, maar wat is eigenlijk het doel van dit experiment?

DE DISCUSSIE
VOX heeft meerdere gezichten en riep bij veel lezers heel verschillende gevoelens op; ongeloof, irritatie, verbazing, onmacht, angst, boosheid, afkeer en frustratie werden genoemd. Al met al laat het boek je dus niet met een heel goed gevoel achter. Toch was er gelukkig genoeg om over te discussiëren, al was het maar vanwege de Pure Movement-beweging die een grote rol speelt. Deze beweging was voor de leesclubdeelnemers ondenkbaar, al was het maar omdat de meesten gek zouden worden als ze nog maar 100 woorden per dag zouden mogen gebruiken.

Violette: “Nee ik denk dat ik vooral tegen alles van de Pure Movement wil schoppen, vooral omdat het een morele code is die opgelegd wordt zonder ruimte om zelf te voelen en na te denken.” Andere lezers gaven ook aan dat het jammer is dat Dalcher het christelijk geloof gebruikt om deze beweging aan te laten ontspruiten. Britt14: “Ik denk dat veel gelovige mensen het totaal oneens zijn met de ideeën van de Pure Movement.”

De negatieve gevoelens kwamen bij sommige lezers niet alleen door de thematiek en de beweging maar ook door Dalchers schrijfstijl en opbouw. Dalcher wil te veel in VOX, ze springt van een politieke thriller en dystopische roman naar een romantisch verhaal en slaagt in geen van drieën compleet. Demi Schoonenberg: “Voor een thriller is het niet spannend genoeg geweest. Romantiek komt er ook in voor, maar romantisch vond ik het niet. Vooral irritant en afleidend van het grotere, belangrijkere gedeelte met de Pure Movement en de gevolgen daarvan. Ik denk dat vooral het tweede gedeelte van het boek te veel wilde en te veel verschillende kanten opging.”

Ook qua thema’s raakt Dalcher het spoor al snel bijster: politiek, taal, feminisme, racisme, vrijheid van meningsuiting, godsdienst, het zit er allemaal in. Opvallend is dat veel lezers in de leesclub de taal als belangrijkste thema aanwezen en daar ook meer van verwacht hadden, maar Dalchers boek daarin tegenviel. IreneC: “Het thema taal had in mijn ogen het belangrijkste in het verhaal kunnen zijn. Jammer genoeg is het nauwelijks uitgewerkt.” Het eerste deel van het boek is voor de meeste lezers wel interessant en geslaagd en Dalcher slaagt er over het algemeen in om de lezer te laten nadenken over alle bovengenoemde thema’s. Dat maakt VOX een interessant boek om over discussiëren, maar voor velen niet meteen een aanrader.

HET OORDEEL
Voor veel leesclubdeelnemers was VOX dus een tegenvaller (voor de een een wat grotere dan voor de ander). Anne-Claire Verham: “De rebellie gaat buiten de woordbeperking om en er is veel meer aandacht voor een buitenechtelijke affaire dan voor het geloofwaardig neerzetten van een dystopische situatie.” Wie een verhaal à la The Handmaid’s Tale verwacht of een boek over taal en communicatie komt ietwat bedrogen uit. Maar toch betekent dit niet dat er niet ook van VOX genoten is. Nancy Vercamer: “Uiteindelijk zijn mijn verwachtingen helemaal waargemaakt. Het was vlot leesvoer met stukken die blijven hangen na het lezen.”

Het uiteindelijke oordeel van de leesclub komt uit op een mager gezamenlijk aantal sterren van drie (***). Tussen de kritische beoordelingen zitten een paar uitschieters van vier sterren. Ondanks de magere beoordeling van de meeste deelnemers hebben we echter wel een hele interessant discussie achter de rug over de meest uiteenlopende thema’s en dat is toch ook heel wat waard. Dalcher heeft in elk geval een hoop losgemaakt. We kijken alvast uit naar de volgende leesclub!