Wat wij verzwijgen

Auteur: Aisha Dutrieux
Uitgever: Het Spectrum
Genre: literatuur

Een vrouw, getrouwd en moeder van twee dochters, gaat na het overlijden van haar oom naar zijn appartement. Het is er leeg, vies en schimmelig. Vijfentwintig jaar geleden zagen ze elkaar voor het laatst. Sinds de dag dat ze haar ouders vertelde dat hij haar misbruikte, is haar Indische familie uiteengevallen.

In een opwelling begint ze de woning leeg te halen en schoon te maken. Om iets goed te maken of om het verleden uit te wissen. Ondertussen praat ze tegen hem, vertelt hem hoe haar leven is verlopen en vraagt zich af welk leven hij heeft geleid. En ze ontrafelt welk aandeel het Indische zwijgen heeft gehad in de geschiedenis van haar familie, en in haar eigen verleden. Het resultaat is een ontroerend, schrijnend en kwetsbaar verhaal dat onder je huid kruipt.

Lees een fragment

In Wat wij verzwijgen onderzoekt Aisha Dutrieux wat de desastreuze gevolgen zijn van jarenlange stilte over pijnlijke onderwerpen. Hieronder vind je alvast een sneak preview van het boek. Spreekt het fragment je aan en wil je graag verder discussiëren over de inhoud? Schrijf je dan in voor de leesclub.

Lees een sneak preview Direct inschrijven

Achter het boek

Aisha Dutrieux (1983) is auteur, columnist en jurist. Haar liefde voor schrijven groeide toen ze als juridisch ondersteuner werkte en veel met taal bezig was tijdens het schrijven van vonnissen. 'Maar dat verandert als je rechter wordt, dan wordt er voor je geschreven. En dat ging ik missen, het schrijven,' aldus de auteur in een interview.

Ze volgde een opleiding aan de Schrijversacademie en nam deel aan meerdere schrijfwedstrijden. In 2021 debuteerde ze met Het leven noemen, een beklemmend verhaal waarin een moeder en dochter hun verleden onder ogen moeten zien. Het boek werd lovend ontvangen en belandde zelfs op de shortlist van de Hebban Debuutprijs. Een jaar later volgde een tweede roman, Wees niet bang.

Wat wij verzwijgen is haar eerste autobiografische roman, geschreven in haar kenmerkend sobere schrijfstijl. Ondanks dat ze confronterende onderwerpen aankaart, zoals intergenerationeel trauma en misbruik, houdt ze als auteur afstand zodat de lezer zelf een mening kan vormen. 'Mijn ervaring als rechter heeft mij nog bewuster gemaakt van het belang om je oordeel uit te stellen,' vertelt ze in een interview. De kalmte en bedachtzaamheid die ze met haar pen naar voren brengt, nodigt de lezer daarom ook uit om naar meerdere kanten van een kwestie te kijken, voorbij het kwalijke menselijke gedrag.

'Het zorgt voor een bepaalde lichtheid, als je niet al die meningen met je mee hoeft te zeulen.'

Inspiratie voor haar boeken haalt ze gedeeltelijk uit de rechtzaal, waar ze een veelvoud van bijzondere verhalen voorbij ziet komen. Desondanks blijft haar schrijfwerk volledig fictief: 'Ik vind het van belang dit te benadrukken, omdat ik wil dat mensen zich volledig veilig voelen om in mijn zittingszaal hun verhaal te vertellen.'