Op 14 oktober kregen zestien lezers hun lang verlossende mailtje ‘je mag zetelen in de leesclub Wees niet bang van Aisha Dutrieux’. Het was vanaf de eerste seconde erg druk in het leesclubcafé, voor sommige was het een leuk weerzien en voor andere was het de eerste Hebban leesclub.

De toon werd vanaf de start gezet in het verhaal tevens ook in de leesclub, als coördinator kan ik enkel zeggen: ik ben opzoek gegaan naar de overtreffende trap of superlatief van enthousiast. Ik hoop dat ik deze overtreffende trap van enthousiasme in dit eindverslag kan weergeven. Onze mailbox ontplofte van de interactie en niet te vergeten jullie eerlijke moedige getuigenissen die het verhaal van Aisha Dutrieux te weeg bracht. Een enorme meerwaarde was de aanwezigheid van de auteur, vragen gingen haar kant uit en antwoorden verschenen onmiddellijk op ons scherm. Een dikke dank je wel aan Aisha: je gaf ons een blik achter het beklemmende verhaal Wees niet bang.

Onze verwachtingen:

Veel deelnemers waren al bekend met het eerder werk Het leven noemen van de auteur, hun verwachtingen waren hoog gespannen, toch waren we het unaniem eens: Een verhaal met het thema zelfdoding moest ons aangrijpen en emoties moesten onder onze huid kruipen.

Wilnanda: Mijn verwachtingen van Wees niet bang zijn. Dat het een boek is met een verhaal waar je zo door gegrepen wordt dat je het eigenlijk niet neer kan leggen. 

Makeki: Mijn verwachting is helemaal verdwalen in het boek. Het lijkt mij zo'n prachtig verhaal.

Marielle: Het leven noemen vond ik een aangrijpend boek, met een thema dat door Aisha goed was uitgewerkt. Dit boek heeft ook een heftig thema en ik kan me voorstellen dat Aisha ook dit verhaal op een mooie, rustige manier vertelt.

Cover:

Don’t judge a book by it’s cover, toch hebben we dit onmiddellijk gedaan na het lezen van het verhaal. Wees niet bang speelt deels af in Calceranica (Italië) en de bergen worden weergegeven op de prachtige hardcover. De afbeelding kon ons zeker bekoren, de kleuren prikkelden ons en het geheel had iets mysterieus, waardoor sommige onder ons ‘titel en cover eerder bij een thriller zouden plaatsen’.

La vida es bella: De kleurschakeringen spraken me aan en deden me denken aan de ingesteldheid van Aisha Dutrieux, die nooit iets zwart/wit voorstelt.

MarijeMiggiels: Als ik dit boek zonder voorkennis zou zien liggen, had ik gedacht dat het een thriller was. Gelukkig biedt de tekst op de achterflap voldoende informatie om op het juiste been gezet te worden.

Promotiequote:

Op de cover van Wees niet bang is geen promotiequote te vinden, natuurlijk voelden wij ons geroepen om dit probleem op te lossen. We kropen in ons pen en er kwamen heel wat pareltjes voorbij. Terwijl deze pareltjes schitterden, wisten we dat het verhaal ons iets had geleerd: Net als in haar debuut Het leven noemen geeft de auteur een breder beeld van een maatschappelijk probleem.

Marielle: De aangrijpende familiegeschiedenis van drie sterke vrouwen; zullen ze elkaar ooit kunnen begrijpen en vergeven?

Annemol: Aisha laat de vaste grond onder je voeten verdwijnen. Ze laat je nadenken over dingen waar je altijd zeker van was.

Ineke: Aisha Dutrieux is er op fenomenale manier in geslaagd om een onderwerp, waar maatschappelijk gezien een groot taboe zit, van binnen uit te beschrijven waardoor de worsteling met dit probleem en de impact die dit heeft op de omgeving, duidelijk maakt.

Wending:

De grote wending in Wees niet bang komt heel snel vooraan in het verhaal, het geheim van Maria wordt onthuld. Vonden we deze ontknoping snel of begrepen we de keuze van de auteur? Waar sommige onder ons het verhaal bekeken als een puzzel van emoties, waren andere lezers in twijfel, andere vonden de spanning wegzakken.

Sylvia: Eerlijk gezegd vond ik dat het geheim redelijk vroeg in het boek verklaard werd. Daarna verdween voor mij de spanning grotendeels. Het verhaal kabbelde verder.

Wilnanda: Ja en nee. Als je het hebt over spanning in het verhaal opbouwen, dan zeg ik het was te vroeg. Maar aan de andere kant voor het verhaal was het precies goed.

Annie ten Cate: Ik had er geen moeite mee dat je de hoofdlijnen al snel wist. De details werden dan later stukje bij beetje ingevuld.

MarijeMiggiels: Ik vond het prima getimed, hup die angel eruit om vervolgens verder te gaan met waar het over moest gaan. In een thriller zou dit natuurlijk een no-go zijn, maar dit is geen thriller. Ik zeg, goed gedaan!

Schrijfstijl & opbouw:

Een aantal lezers hadden reeds het debuut gelezen van de auteur,  dus de kennismaking was al gemaakt met de pen van de auteur. Er heerste een eensgezindheid, de schrijfstijl is zeer toegankelijk, met eenvoudige woorden weet de auteur prachtige citaten neer te zetten. De auteur gaf ons nog een leuk weetje mee: Gezien het onderwerp werd Wees niet bang door een aantal uitgevers afgewezen. Gelukkig durfde Spectrum het wel aan, maar niet als debuut. Wees niet bang lag al klaar voordat Het leven noemen werd geboren.

Jet van Marle: Aisha heeft een eenvoudige en vlot leesbare schrijfstijl en ik vond een aantal citaten erg mooi. De structuur en opbouw vind ik goed, door de namen boven de hoofdstukken te zetten werd er niet veel van de lezer gevraagd.

Ellis: Heel makkelijk te lezen zonder al te veel poes pas maar heel duidelijk, door haar schrijfstijl vond ik het bijna te echt en moest daardoor echt wel even rustpauzes inlassen. Gelukkig door de korte hoofdstukken kon dat prima zonder weer even terug te moeten lezen.

Vicky: Ik heb iets (nadruk op iets) minder genoten van de structuur/opbouw van het verhaal. Ik vond het al snel een beetje kabbelend en omdat ook de hoofdstukken per persoon snel wisselden, raakte ik soms de draad wat kwijt en daardoor ook de motivatie om verder te lezen.

Oordeel:

De auteur laat net als in Het leven noemen een boodschap na, ze geeft in de leesclub mee dat een verhaal steeds verschillende kanten kent, dat we allemaal anders zijn, fouten kennen, maar toch altijd mens blijven. Het verhaal raakte ons als leesclub, we bekeken een zwaar thema en beseften dat we ons oordeel soms te snel klaar hebben.

Marij Bosma: Het boek raakt mij zeker als mens. Ik besef heel goed dat je nooit te snel moet oordelen, want er zitten vaak hele andere zaken achter een probleem, waar jij geen weet van hebt.

Inge68: Het dwingt je om vastgeroeste ideeën opzij te zetten en dingen vanuit een andere invalshoek te bekijken. En ook al denk je van jezelf dat je open-minded bent, bij dit boek moet je toch nog serieus slikken.

Waren de verwachtingen ingelost:

Voor we de deuren sloten, gingen we even onze verwachtingen herlezen, waren deze ingelost? Of bleven we op onze honger zitten? Sommige onder ons mistten wat uitdieping bij bepaalde personages waardoor bepaalde emoties wat op de achtergrond bleven. Toch overheerste vooral deze uitroepen: een indrukwekkend boek, de moeite waard om dit verhaal te lezen, mooi en ook wel verdrietig. We waren het allen eens dit verhaal is taboedoorbrekend.

Annie: Het debuut vond ik geweldig en dit boek was ook weer geweldig. Dat betreft de inhoud en de manier waarop een moeilijk onderwerp behandeld wordt.

Ineke: Ik had gehoopt op een boek wat je meeneemt, wat je niet los kan laten en wat je aan het denken zet. Dat is gebeurd!

Jet: Daar waar de wanhoop en eenzaamheid van Maria van de pagina’s spat, komen de personages van Laura en Chiara net niet helemaal tot leven.

Kleur bekennen:

En toen was het tijd om kleur te bekennen, met 4x3, 6x4 en 5x5 sterren sloten we deze leesclub af met een schitterend gemiddelde van 4 sterren.  

Sylvia:***In 'Wees niet bang' geeft Aisha Dutrieux een vrouw die door de maatschappij uitgekotst werd een gezicht en laat haar kwetsbaarheid zien.

MarijBosma:****Dit zou jezelf niet bedenken.

Makeki:*****Dit verhaal is mooi en ook heel verdrietig.

Aukje: ****Als je van een bijzonder en onverwacht verhaal houdt, dan raad ik je aan dit boek te lezen.

In het leesclubcafé werden heel wat complimentjes heen en weer geslingerd van ‘leuke leesclub’ tot ‘speciale leesclub’. Ik kan dit als coördinator enkel beamen, dit was een inspirerende leesclub met diepgaande respectvolle interactie. Aan jullie allen een dikke dank je wel. 

Jullie leescoördinator Wendy