Over het boek

'Er zijn woorden die zich niet laten terugnemen. Eenmaal uitgesproken zijn ze onverbiddelijk tot leven gewekt. Woorden kunnen levens verwoesten, mensen doen besluiten zonder elkaar verder te gaan. Ze kunnen de persoon die je bent in de ogen van je kinderen voorgoed doen veranderen. Ze kunnen zelfs je eigen moeder doen twijfelen of ze jou wel op de wereld had moeten zetten.'

Op de dag van Laura's vierde verjaardag pleegt haar moeder, Maria, zelfmoord. Jaren later, als Laura volwassen is en in verwachting van haar eerste kind, wil ze weten waarom haar moeder dit deed. Maar al snel wordt duidelijk dat niemand hierover wil praten.

Laura's oma, Chiara, is na de dood van haar dochter vertrokken naar het Italiaanse bergdorp Calceranica. Na jarenlang geen contact te hebben gehad met haar oma besluit Laura haar op te gaan zoeken. De antwoorden die Laura van haar oma krijgt, zetten haar leven op zijn kop.

Leesfragment

Heb je het eerste boek van Aisha Dutrieux gelezen, misschien wel omdat ze genomineerd werd voor de Hebban Debuutprijs 2022, of spreekt juist deze tweede roman in haar oeuvre je aan? Hieronder vind je alvast een sneak preview van Wees niet bang.

Lees hier een fragment

Achter het boek

Dutrieux is naast auteur rechter bij de rechtbank Den Haag en dat zie je terug in haar boeken. Haar schrijfstijl is sober en houdt afstand, ze geeft de lezer de ruimte om zijn of haar eigen mening te vormen over haar hoofdpersonages. Waar ligt schuld, waar ligt onschuld? Wie is er dader en wie is er slachtoffer? Daarmee confronteert ze en vertelt ze daarnaast verhalen over onderbelichte onderwerpen en generationeel trauma. In een interview met Mr. vertelt ze:

'In de zittingszaal is het natuurlijk mijn taak om indien nodig de gemoederen te bedaren en de balans te bewaken. En mijn ervaring als rechter heeft mij nog bewuster gemaakt van het belang om je oordeel uit te stellen en eerst zorgvuldig beide kanten van een kwestie te bekijken.'

Ondanks haar voor een schrijver weinig traditionele baan, heeft Dutrieux wel degelijk wat schrijfervaring. Het schrijven van vonnissen is echter heel anders dan het schrijven van literatuur. 'Een rechter spreekt door middel van zijn of haar vonnis,' vertelt ze, 'je kunt niet achteraf nog gaan uitleggen wat je precies bedoelde, dus je moet het heel zorgvuldig opschrijven.' Bij een vonnis is het ook niet bepaald de bedoeling om er van alles bij te verzinnen of een spannende plottwist toe te voegen.

'In literair opzicht is een verhaal dat alleen in algemene of generieke bewoordingen wordt verteld, al gauw saai. Als lezer is het dan namelijk lastig voor je te zien wat er beschreven wordt, zodat het verhaal niet gaat "leven".'